Nisan

İsa, canını vermeyi istekle kabul ederek bize olan büyük sevgisini gösterdi (Yuhn. 15:13). Tabii ki Yehova ve İsa’nın bu olağanüstü sevgisinin karşılığını ne yapsak ödeyemeyiz. Ancak her gün yaşam tarzımızla onlara minnettar olduğumuzu gösterebiliriz (Kol. 3:15). Meshedilmişler fidyeye çok değer verirler; çünkü ümitlerinin ancak bu sayede gerçekleşeceğinin farkındadırlar (Mat. 20:28). Mesih’in fidyesine iman ettikleri için Yehova onları doğru kişiler olarak görür ve evlat edinir (Rom. 5:1; 8:​15-17, 23). Başka koyunlar da Mesih’in fidyesine minnettardır. Fidyeye iman ettikleri için rahat bir vicdana sahipler ve büyük sıkıntıdan sağ geçme ümitleri var (Vah. 7:​13-15). Her iki grup da Anma Yemeğine katılarak fidyeye olan minnettarlıklarını gösterir. w22.01 23 p. 14-​15

İsa kendisine yapılan suçlama nedeniyle üzüntü içindeydi. Onu haksız yere, Tanrı’ya küfretmekle, yani O’na ve ismine saygısızlık etmekle suçladılar (Mat. 26:​64-66). Bu şekilde suçlanmak İsa’ya çok azap veriyordu. Öyle ki Yehova’dan bu aşağılanmaya izin vermemesini diledi (Mat. 26:​38, 39, 42). Ancak İsa’nın Yahudileri bir lanetten kurtarmak için direğe asılması gerekiyordu (Gal. 3:​10). Onlar Tanrı’nın Kanununa uyacaklarına söz vermiş, ama bunu yapmamışlardı. Bunun sonucunda, Âdem yüzünden ölüme mahkûm olmalarının yanı sıra lanetli hale geldiler (Rom. 5:12). Kanuna göre, ölümü hak eden bir günah işlemiş kişiler idam edilmeliydi. İdam edilen kişinin cesedi bazen direğe asılırdı. Ayrıca Kanun direğe asılan birinin Tanrı tarafından lanetlendiğini söylüyordu (Tekr. 21:​22, 23; 27:26). Dolayısıyla İsa direğe asıldığında Yahudilerin lanetini üzerine almış oldu. Böylece Yahudiler bu lanetten kurtulabilecek ve İsa’yı reddetmiş olsalar da fidyesinden yararlanabileceklerdi. w21.04 16 p. 5-6

İsa’nın yeryüzündeki son gününde neler yaşadığını hayal etmeye çalışın. Romalı askerler ona acımasızca zulmetti (Mat. 26:​52-54; Yuhn. 18:3; 19:1). Onlar İsa’nın bedenini lime lime eden bir kırbaç kullan­dılar. Daha sonra kanlar içindeki sırtına ağır bir direk yüklediler. İsa bu direği idam edileceği yere doğru sürüklemeye başladı, fakat sonra gücü tükendiği için askerler başka bir adamdan bunu yapmasını istedi (Mat. 27:32). İsa öldürüleceği yere geldiğinde askerler onu ellerinden ve ayaklarından direğe çivilediler. Direk kaldırıldığında, çivilerin açtığı yaralar İsa’nın bedeninin ağırlığıyla yırtıldı. İsa’nın dostları perişandı ve annesi ağlıyordu, fakat Yahudi yöneticiler İsa’yla alay ediyordu (Luka 23:​32-38; Yuhn. 19:25). İsa saatlerce ıstırap çekti. Kalbi ve akciğerleri zorlanıyordu ve gittikçe daha güç nefes alıyordu. Ölmeden hemen önce, sadakatini koruduğunu bilerek Yehova’ya son bir kez dua etti. Ardından başını eğdi ve ruhunu teslim etti (Mar. 15:37; Luka 23:46; Yuhn. 10:​18; 19:30). Bu gerçekten de yavaş, acı veren ve aşağılayıcı bir ölümdü. w21.04 16 p. 4

İsa 11 elçisine yasal bir anlaşma gibi olan iki ahitten bahsetti: yeni ahit ve Krallık ahdi (Luka 22:​20, 28-30). Bu iki ahit elçilerle birlikte toplam 144.000 kişinin gökte kral ve kâhin olarak hizmet etmesini mümkün kıldı (Vah. 5:10; 14:1). Bugün bu 144.000 kişiden çok azı hâlâ yeryüzünde yaşıyor ve sadece onlar Anma Yemeğinde elden ele dolaştırılan ekmekten yiyor ve şaraptan içiyorlar. Yehova gerçekten de onlara harika bir ümit verdi. Gökte ölümsüz ve çürümez bir yapıda olacaklar, İsa Mesih ve diğer meshedilmişlerle birlikte hizmet edecekler ve en önemlisi de Yehova Tanrı’nın huzurunda olacaklar (1. Kor. 15:​51-53; 1. Yuhn. 3:2). Tabii bunun için ölene dek sadık kalmaları gerektiğinin farkındalar (2. Tim. 4:​7, 8). w22.01 21 p. 4-5

İsa’nın sağında ve solunda direğe çivilenmiş iki suçlu vardı (Luka 23:​40, 41). Onlardan biri İsa’ya, “Ey İsa, kral olduğunda beni hatırla” dedi (Luka 23:42). İsa Babasının merhametli olduğunu bildiği için o suçluya bu ümidi verebildi (Mezm. 103:8; İbr. 1:3). Yehova bizi bağışlamaya ve bize merhamet etmeye isteklidir. Ancak bunun için, yaptığımız kötü şeylerden gerçekten pişmanlık duymalı ve İsa Mesih’in fidyesine iman etmeliyiz (1. Yuhn. 1:7). Bazıları Yehova’nın, onları asla bağışlamayacağını düşünebilir. Siz de bazen böyle hissediyorsanız şunu düşünün: İsa ölmek üzereyken ona daha yeni iman etmeye başlamış suçluya merhamet gösterdi. Öyleyse Yehova, vefalı kullarına çok daha büyük bir merhamet göstermez mi? (Mezm. 51:1; 1. Yuhn. 2:​1, 2). w21.04 9 p. 5-6

İsa ölene dek sadık kalarak birçok şey başarmış oldu. İlk olarak, Şeytan’ın bir yalancı olduğunu kanıtladı. Şeytan ne yaparsa yapsın, kusursuz bir insanın sadakatini kusursuz şekilde koruyabileceğini gösterdi. İkinci olarak, hayatını fidye olarak vermiş oldu. Böylece kusurlu insanların Tanrı’yla iyi bir ilişkiye ve sonsuza dek yaşama ümidine sahip olmasını mümkün kıldı. Üçüncü olarak, Yehova’nın egemenliğinin doğruluğunu gösterdi ve Babasının ismini temize çıkardı. Biz de, her günümüzü sadakatimizi koruyabilmek için son fırsatımızmış gibi yaşayalım. Bunu yaparsak ölümle yüz yüze gelsek bile şunları söyleyebileceğiz: “Yehova, sadakatimi korumak, Şeytan’ın yalancı olduğunu kanıtlamak, ismini temize çıkarmak ve egemenlik hakkını savunmak için elimden gelenin en iyisini yaptım!” w21.04 12 p. 13-​14

İsa haksız yere suçlanmıştı, işlemediği bir suçtan dolayı mahkûm edilmişti, alaylara maruz kalmıştı, acımasızca işkence görmüştü ve sonra ellerinden ve ayaklarından direğe çivilenmişti. O haldeyken aldığı her nefes, söylediği her sözcük ona çok acı veriyordu. Fakat konuşması gerekiyordu, çünkü söyleyeceği çok önemli şeyler vardı. İsa’nın son sözlerinden çok önemli dersler alıyoruz: Başkalarını bağışlamalıyız ve Yehova’nın bizi bağışlayacağına güvenmeliyiz. Çok ayrıcalıklıyız; çünkü ihtiyacımız olduğunda bize yardım etmeye hazır harika bir ruhi ailemiz var. Fakat biz de çekinmeden onlardan yardım istemeliyiz. Yehova’nın karşılaşacağımız her tür sınava dayanmamıza yardım edeceğini biliyoruz. Her günümüzü Yehova’ya sadık kalmak için son fırsatımızmış gibi yaşayalım. Ve hayatımızın Yehova’nın ellerinde güvende olduğundan emin olalım. w21.04 8 p. 1; 13 p. 17

İsa’nın adımlarını izlemek bizi sonsuz yaşama götürür. Zengin bir genç adam sonsuz yaşam kazanmak için ne yapması gerektiğini sorduğunda, İsa ona “Gel benim takipçim ol” dedi (Mat. 19:​16-21). Kendisinin Mesih olduğuna inanmayan bazı Yahudilere de şöyle dedi: “Koyunlarım . . . . peşimden gelir. Onlara sonsuz yaşam vereceğim” (Yuhn. 10:​24-29). İsa’ya iman ettiğimizi, onun söz ve davranışlarıyla öğrettiği şeyleri hayatımızda uygulayarak gösteririz. Bunu yaparsak sonsuz yaşama giden yoldan ayrılmayız (Mat. 7:14). İsa’nın adımlarını izleyebilmek için önce onu tanımamız gerekir. ‘İsa’yı tanımak’ devam eden bir süreçtir. Onu gittikçe daha iyi tanımalıyız. Nitelikleri, düşünce tarzı ve değerleri hakkında bilgi almayı sürdürmeliyiz. Ne kadar uzun süredir hakikatte olursak olalım, Yehova’yı ve Oğlunu ‘tanımak’ için çaba harcamaya devam etme­liyiz. w21.04 4 p. 9-​10

Elçi Pavlus zaman zaman geçmişte yaptıkları nedeniyle büyük bir vicdan azabı duymuş olmalı. Onun, ‘Günahkârların en başında ben vardım’ demesi şaşırtıcı değil (1. Tim. 1:15). Pavlus hakikate gelmeden önce şehir şehir dolaşıp Hıristiyanlara zulmediyor, bazılarını hapse atıyor ve oyunu onların öldürülmeleri yönünde kullanıyordu (Elçi. 26:​10, 11). Şu sahneyi hayal edin: Pavlus genç bir Hıristiyanla tanışıyor. Fakat sonradan öğreniyor ki bu gencin anne babasının öldürülmesini onaylamış. Sizce o böyle bir durumda ne hissederdi? Pavlus yaptığı hatalardan büyük bir pişmanlık duyuyordu; fakat geçmişini değiştiremeyeceğinin farkındaydı. Mesih’in kendisi için öldüğüne inanıyordu ve “Şu anda neysem, Tanrı’nın lütfu sayesindedir” diye yazdı (1. Kor. 15:​3, 10). Ondan ne öğrenebiliriz? Mesih’in sizin için öldüğüne ve Yehova’yla yakın ve sıcak bir dostluk kurmanızı mümkün kıldığına ikna olmalısınız (Elçi. 3:19). Yehova için önemli olan geçmişte yaptığımız hatalar değil, şimdi ve gelecekte ne yapacağımızdır (İşa. 1:18). w21.04 23 p. 11

İsa’nın zamanındaki birçok Yahudi Mesih’in ölmesini beklemiyordu. Oysa Kutsal Yazılar şunu bildirmişti: “Canından vazgeçti, suçlularla bir tutuldu, birçoklarının günahını yüklendi, suçlular uğruna araya girdi” (İşa. 53:12). Dolayısıyla İsa’nın bir günahkâr olarak idam edilmesi Yahudilerin onu reddetmesine neden olmamalıydı. Bugün, gerçekleri öğrenerek yalanların bize engel olmasını önleyebiliriz. İsa Dağdaki Vaazında, kendisini dinleyenleri ‘aleyhinizde her türlü yalanı söyleyecekler’ diyerek uyarmıştı (Mat. 5:11). Bu yalanların kaynağı Şeytan’dır. O bazı kişileri kullanarak hakikati sevenler hakkında iftiralar yayıyor (Vah. 12:​9, 10). Bize düşmanlık edenlerin söylediği yalanlara kanmamalıyız. Bu yalanların bizi korkutmasına ya da imanımızı zayıflatmasına izin vermemeliyiz. w21.05 11 p. 14; 12 p. 16

Kutsal Kitabı incelediğiniz kişinin Yehova’ya güvenmeyi öğrenmesine yardım edin. İsa öğrencilerine Yehova’nın onları sevdiğine ve bu nedenle onlara yardım edeceğine dair güvence verdi (Mat. 10:​19, 20, 29-​30). Siz de inceleme yaptığınız kişiye Yehova’nın ona da yardım edeceğini hatırlatın. Hedefleri hakkında onunla birlikte dua ederek Yehova’ya güvenmeyi öğrenmesine yardım edebilirsiniz. Polonya’da yaşayan David şunları diyor: “Benimle inceleme yapan birader dua ederken sık sık hedeflerimden bahsederdi. Yehova’nın onun dualarını cevapladığını gördüğümde ben de dua etmeye başladım. İbadetlere ve bölge ibadetine katılmak için yeni işimden izin almam gerektiğinde Yehova’nın yardımını hissettim.” Yehova inceleme yaptığımız kişilerle yakından ilgileniyor. O, insanların Kendisine yaklaşmasına yardım etmek için gösterdiğimiz çabaları çok takdir ediyor ve bunun için bizleri çok seviyor (İşa. 52:7). Şu an biriyle Kutsal Kitabı incelemiyor olabilirsiniz; ancak başkalarının tetkiklerine katılarak inceleme yapan kişilerin vaftize doğru ilerlemesine yardım edebilirsiniz. w21.06 7 p. 17-​18

Tanrı’nın Sözüne sahip olma ayrıcalığımıza değer verdiğimizi onu düzenli olarak okuyarak gösterebiliriz. Kutsal Kitabı okumayı asla şansa bırakmamalıyız. Bunun için bir program yapmalı ve programımıza sadık kalmalıyız. Böylece imanımızı güçlü tutabiliriz. Bu dünyanın “bilge ve akıllı” gördüğü kişilerin aksine, bizim Tanrı’nın Sözündeki kanıtlara dayanan güçlü ve sağlam bir imanımız var (Mat. 11:​25, 26). Kutsal Kitabı incelediğimiz için bu dünyadaki koşulların neden gitgide kötüleştiğini ve Yehova’nın bu konuda ne yapacağını biliyoruz. Bu nedenle, imanımızı güçlendirmeye kararlı olalım ve mümkün olduğunca çok kişinin Yaratıcımıza iman etmesine yardım edelim (1. Tim. 2:​3, 4). Yeryüzündeki herkesin şu sözleri söyleyerek Yehova’yı yücelteceği zamanı özlemle bekliyoruz: ‘Yehova Tanrımız, ihtişam Sana yaraşır; çünkü her şeyi Sen yarattın’ (Vah. 4:11). w21.08 19 p. 18-​20

İhtiyarların gerektiğinde öğüt verme sorumlulukları vardır. Onlar ‘yüreğe sevinç veren’ öğütler verebilmek için çok çaba göstermeli (Özd. 27:9). İhtiyarlar kardeşlerini sever. Bu nedenle, birinin yanlış bir davranışta bulunmak üzere olduklarını fark ettiklerinde sevgiden dolayı ona öğüt verirler (Gal. 6:1). Bir öğüt vermeden önce, sevginin şu yönleri üzerinde düşünmek ihtiyarlara yarar sağlar: “Sevgi tahammül eder ve iyilikle davranır. . . . . Her şeye katlanır, her şeye inanır, her şeyi ümit eder, her şeye dayanır” (1. Kor. 13:​4, 7). Bir ihtiyar bu ayetler üzerinde derin düşünürse vereceği öğüdün sevgiden kaynaklanıp kaynaklanmadığını anlayabilir. Öğüt alan kişi ihtiyarların kendisiyle gerçekten ilgilendiğini fark ederse verilen öğüdü kabul edip uygulaması daha kolay olur. w22.02 14 p. 3; 15 p. 5

Yehova, melekleri ve insanları kusursuz olarak yarattı. Daha sonra melek oğullarından biri Yehova’ya isyan etti ve Şeytan (“Karşı Gelen” anlamına gelir) haline geldi. O, kusursuz insanlar olan Âdem ve Havva’nın da Yehova’ya isyan etmesine yol açtı. Diğer melekler ve insanlar da bu isyana katıldı (Yahd. 6). Yehova yerinde olarak Kendini ihanete uğramış hissetti. Fakat O yine de bu duruma tahammül ediyor ve tüm isyankârları yok edeceği zamana kadar tahammül etmeye devam edecek. O zaman geldiğinde, Yehova ve O’na vefalı kişiler bu ortamdaki kötülüğe artık tahammül etmek zorunda olmadıkları için mutlu olacaklar. Şeytan Eyüp’ü ve Yehova’nın diğer vefalı kullarını, O’na sadece bencil nedenlerle hizmet ettiğini söyleyerek suçladı (Eyüp 1:​8-11; 2:​3-5). İblis bu suçlamalarına bugün de devam ediyor (Vah. 12:10). Yaşadığımız sınavlara tahammül ederek ve Yehova’ya sevgiden dolayı vefalı kalarak Şeytan’ın bir yalancı olduğunu kanıtlayabiliriz. w21.07 9 p. 7-8

Yaşam tarzımızda değişiklikler yapmak çok ciddiye alınması gereken bir adımdır. Elçi Pavlus bunu anlatmak için çok etkili bir örnek kullandı ve ‘eski kişiliğimizi direğe germemiz’ gerektiğini yazdı (Rom. 6:6). Peki bu ne anlama gelir? İsa Yehova’yı memnun etmek için direğe gerilmeye razıydı. Benzer şekilde, biz de Yehova’yı memnun etmek için O’nun nefret ettiği tutum ve davranışları öldürmeye hazır olmalıyız. Rahat bir vicdana ve sonsuz yaşam ümidine sahip olmak için bunu yapmamız şart (Yuhn. 17:3; 1. Pet. 3:21). Yehova’nın, standartlarını bize göre değiştirmesini beklememeliyiz; bu standartları karşılamak için biz gereken değişiklikleri yapmalıyız (İşa. 1:​17, 18; 55:9). Vaftiz edildikten sonra bile yanlış arzularla mücadele etmeyi sürdürmeniz gerekir. Yehova’ya dua edin ve kendi gücünüze değil, O’nun ruhuna güvenin (Gal. 5:22; Filip. 4:6). Evet, eski kişiliği üzerimizden çıkarıp atmak ve bir daha giymemek için kararlı olmalıyız. w22.03 6 p. 15-​17

Eğer Krallığa hayatımızda ilk yeri verirsek ve Yehova’nın standartlarına uygun yaşarsak, O da temel ihtiyaçlarımızı karşılayacağına söz veriyor (Mat. 6:33). Bu vaade odaklandığımızda, dünyanın sunduğu maddi şeylerin kalıcı güvenlik ya da mutluluk sağlayacağını düşünmeyiz. İç huzuruna sadece Yehova’nın isteğine uygun yaşayarak sahip olabileceğimizi biliyoruz (Filip. 4:​6, 7). Birçok şey almaya gücümüz yetse bile, bunları kullanmak ve bakımını yapmak için gerçekten zamanımızın veya enerjimizin olup olmadığını iyice düşünmeliyiz. Acaba sahip olduğumuz şeylere fazla bağlanmış olabilir miyiz? Yehova’nın bizden ailesinin çalışkan bireyleri olmamızı istediğini unutmayalım. Bu, dikkatimizin dağılmasına izin vermemek anlamına gelir. Sahip olduğu şeyleri çok sevdiği için İsa’nın öğrencisi olma teklifini geri çeviren adam gibi olmak istemiyoruz. O, Yehova’ya hizmet etme ve O’nun çocuklarından biri olarak evlat edinilme fırsatını kaçırmış oldu (Mar. 10:​17-22). w21.08 6 p. 17

Kutsal Kitabı inceledikçe Yehova’nın harika kişiliğini ve yaratılış eserlerinde de açıkça görünen niteliklerini fark edeceksiniz. Bu nitelikler Tanrı’nın bir hayal ürünü değil, gerçek bir Kişi olduğunu gösterir (Çık. 34:​6, 7; Mezm. 145:​8, 9). Yehova’yı daha iyi tanıdıkça O’na olan imanınız artacak, sevginiz derinleşecek ve O’nunla dostluğunuz güçlenecek. Tanrı’ya olan inancınızı başkalarıyla paylaşın. Peki konuştuğunuz biri Tanrı’nın varlığından şüphe ediyorsa ve ne diyeceğinizi bilemiyorsanız ne yapabilirsiniz? Yayınlarımızdan Kutsal Kitaba dayalı bir açıklama bulmaya çalışıp bunu kişiyle paylaşabilirsiniz. Ayrıca tecrübeli bir Şahitten yardım isteyebilirsiniz. Kişi Kutsal Kitabın cevabını kabul etsin ya da etmesin, böyle bir araştırma yapmaktan çok yarar göreceksiniz ve imanınız güçlenecek. w21.08 18 p. 14-​15

Yehova’yı memnun etmek için zevk aldığımız her şeyden vazgeçmemize gerek yok (Vaiz 5:​19, 20). Ancak sırf sevdiğimiz şeylerden vazgeçmemek için Tanrı’nın hizmetinde daha fazlasını yapmaktan geri durursak, İsa’nın örneğindeki adamla aynı hataya düşeriz. O kendine kurduğu rahat hayat nedeniyle Tanrı’yı umursamamıştı (Luka 12:​16-21). Zorluklarla karşılaştığımızda doğru düşünebilmek ve ne yapacağımıza karar verebilmek için dua ederek Yehova’dan yardım isteriz (Özd. 3:21). Yehova bize iyiliğini birçok yolla gösterir. Bize verdiği şeyler için ne kadar minnettar olduğumuzu O’na elimizden gelenin en iyisini vererek gösterebiliriz (İbr. 13:15). Hizmetteki payımızı artırmanın birçok yolu var; bunu yaptığımızda Yehova bize daha çok nimetler verir. Her gün ‘Yehova’nın iyiliğini tatmak ve görmek’ için yeni yollar arayın (Mezm. 34:8). O zaman siz de İsa’nın şu sözlerine katılacaksınız: “Benim yiyeceğim, beni gönderenin isteğini yapmak ve O’nun verdiği işi tamamlamaktır” (Yuhn. 4:34). w21.08 30-​31 p. 16-​19

Şeytan bizim kibirli insanlar olmamızı istiyor. Eğer kibrin bizi ele geçirmesine izin verirsek kendisi gibi olacağımızın ve sonsuz yaşamı kaybedeceğimizin farkında. Elçi Pavlus da “böbürlenip İblis’e verilen aynı hükmü giyme tehlikesine” karşı bizi uyardı (1. Tim. 3:​6, 7). İster hakikatte yeni olalım, isterse de uzun yıllardır Yehova’ya hizmet ediyor olalım, bu tuzağa hepimiz düşebiliriz. Gurur, bencilliğin bir türüdür. Şeytan özellikle sorunlar yaşadığımız dönemlerde, bencilce davranarak Yehova’dan çok kendimize odaklanmamızı istiyor. Mesela biri sizi hiç haksız yere suçladı mı? Ya da adaletsizliğe maruz kaldınız mı? Böyle bir durumda Yehova’yı ya da teşkilatını suçladığınızı görmek Şeytan’ı çok sevindirir. O, sorunun çözümü için Yehova’nın rehberliğine başvurmaktansa meseleyi kendi bildiğimiz şekilde halletmemizi ister (Vaiz 7:​16, 20). w21.06 15 p. 4-5

Yehova, Haggay peygambere önemli bir görev verdi. Haggay muhtemelen MÖ 537’de Babil’den Yeruşalim’e dönen sürgünler arasındaydı. Onlar Yeruşalim’e vardıktan kısa süre sonra Yehova’nın evinin, yani mabedin temelini atmaya başladılar (Ezra 3:​8, 10). Fakat çok geçmeden üzücü bir şey oldu. Muhalefet yüzünden cesaretleri kırıldı ve inşa işinde çalışmayı bıraktılar (Ezra 4:4; Hag. 1:​1, 2). Bu nedenle mabedin inşasını tamamlamaları için, onları gayretlendirmek ve cesaretlendirmek üzere Yehova MÖ 520’de Haggay’ı görevlendirdi (Ezra 6:​14, 15). Haggay’ın mesajının amacı, Yahudilerin Yehova’ya olan imanını güçlendirmekti. Yehova “göklerin”, yani gökteki orduların hâkimidir. Bu ifade Yahudilere çok güç vermiş olmalı. Yahudiler başarılı olmak istiyorlarsa, Yehova’ya güvenmeliydiler; çünkü O’nun gökteki meleklerden oluşan çok güçlü bir ordusu vardır. w21.09 15 p. 4-5

Bugün bütün dünyadaki Yehova’nın Şahitlerinin arasında bu sevgi ve birlik açıkça görülüyor. Diğer tüm dinlerden farklıyız; çünkü çeşitli milletlerden ve kültürlerden geliyor olsak da bir aile gibi birbirimize bağlıyız. Aramızdaki bu sevgi hem cemaat ibadetlerinde hem de büyük ibadetlerde açıkça görülüyor. Bu kanıt, Yehova’nın ibadet şeklimizi onayladığına dair inancımızı güçlendiriyor (Yuhn. 13:34). Kutsal Yazılar “Birbirinize sevginiz güçlü olsun” der (1. Pet. 4:8). Böyle bir sevgi göstermenin bir yolu, birbirimizi bağışlamak ve birbirimizin kusurlarına katlanmaktır. Ayrıca cemaatteki herkese, hatta bizi gücendirmiş olanlara bile cömertlik ve konukseverlik göstermenin yollarını ararız (Kol. 3:​12-14). Böyle bir sevgi bağı gerçekten de hakiki Hıristiyanları tanıtan en önemli işarettir. w21.10 22 p. 13-​14

Cemaatten çıkarılmak, tövbe etmeyen kişinin davranış tarzını değiştirmesini sağlayabilir. Ciddi bir günah işleyen pek çok kişi, cemaatten çıkarılmalarının akıllarını başlarına getirdiğini ve davranış tarzlarını değiştirip Yehova’ya dönmelerine yardım ettiğini söylüyor (İbr. 12:​5, 6). Peki, bu düzenlemenin cemaat için de merhamet yansıttığını neden söyleyebiliriz? Bir örnek üzerinde düşünelim. Bir çoban koyunlarından birinin hasta olduğunu fark ediyor. Hastalığını tedavi edebilmek için onu sürüden ayırması gerektiğini biliyor. Fakat koyunlar sosyal varlıklardır ve sürüyle birlikte olmak isterler; sürüden ayrı kaldıklarında huzursuz olurlar. Peki çobanın koyunu sürüden ayırarak tedavi etmesi zalimce midir? Tabii ki hayır. Çünkü çoban koyunu sürüden ayırmazsa hastalığın diğer koyunlara da bulaşacağını bilir. Hasta koyunu sürüden ayırarak tüm sürüyü korumuş olur. w21.10 10 p. 9-​10

Sevgi dolu uluslararası bir ailenin parçası olmak büyük bir ayrıcalık. Olabildiğince çok kişinin Yehova’ya tapınan bu aileye katılmasını istiyoruz. Bu nedenle, ruhi ailemize ve gökteki sevgi dolu Babamıza leke getirecek herhangi bir şey yapmamaya çok dikkat etmeliyiz. Bunun yerine, iyi davranışlarımız insanları hakikate yaklaştırmalı. Ancak gökteki Babamıza itaat ettiğimiz için bazı kişiler bizi küçümseyebilir, hatta bize zulmedebilir. Peki, inançlarımız hakkında başkalarıyla konuşmaktan çekiniyorsak ne yapabiliriz? Yehova ve İsa’nın bize yardım edeceğine güvenebiliriz. İsa öğrencilerine nasıl konuşacakları veya ne söyleyecekleri konusunda kaygı çekmemelerini söylemişti. Onları şu sözlerle rahatlattı: “Söyleyecekleriniz size o anda verilecek. Konuşurken yalnız değilsiniz; sizin aracılığınızla konuşan, Babanızın ruhudur” (Mat. 10:​19, 20). w21.09 24 p. 17-​18

Musa, Yehova’ya sığınmakla ilgili benzer bir örnek kullandı (Mezm. 90:1). Dahası, o ölümünden kısa süre önce güzel bir ayrıntıya dikkat çekti: “Devirlerin Tanrısı sana sığınaktır, tükenmeyen gücüyle kolları sana destek olur” (Tekr. 33:27). “Tükenmeyen gücüyle kolları sana destek olur” ifadesi bize Yehova hakkında ne gösteriyor? Yehova’ya sığındığımızda, kendimizi güvende hissederiz. Yine de, kötü hissettiğimiz ve toparlanmakta zorlandığımız günler olabilir. Böyle zamanlarda Yehova bizim için ne yapar? (Mezm. 136:23). Kollarıyla bize destek olur, sevgiyle bizi ayağa kaldırır ve vefalı sevgisiyle bizi ayakta tutar (Mezm. 28:9; 94:18). Tanrı’nın desteğine her zaman güvenebileceğimizi bilmek bize iki yönden güç verir. Birincisi, nerede yaşarsak yaşayalım, daima Yehova’ya sığınabiliriz. İkincisi, gökteki sevgi dolu Babamız bizimle yakından ilgilenir. w21.11 6 p. 15-​16

İsa, adaletsizliğe maruz kalmanın öğrencilerinin imanını sınayacağını biliyordu. Bu nedenle onlara yardım etmek için bir örnek verdi. Adaletsiz bir hâkime adalet için feryat edip duran dul bir kadının hikâyesini anlattı. Bu kadın, ısrarla istemeye devam ederse bir karşılık alacağından emindi. Nihayet hâkim onun yalvarışını duydu. Bundan ne ders alıyoruz? Yehova, bu örnekteki adaletsiz hâkim gibi değildir. Bu nedenle İsa şöyle dedi: ‘Tanrı gece gündüz Kendisine feryat eden seçilmişleri için adaleti yerine getirmez mi?’ (Luka 18:​1-8). İsa daha sonra şunları söyledi: “İnsanoğlu geldiğinde dünyada gerçekten böyle bir iman bulacak mı?” Haksızlığa uğradığımızda sabırla ve kararlılıkla davranarak, o dul kadın gibi imanımızın güçlü olduğunu göstermeliyiz. Böyle bir imanımız varsa, Yehova’nın er ya da geç bizim için harekete geçeceğinden emin olabiliriz. Ayrıca duanın gücüne de inanmalıyız. w21.11 23 p. 12; 24 p. 14

Eğer bir gençsen, Yehova’nın standartlarının bazen seni kısıtladığını düşünüyor musun? Şeytan böyle düşünmeni istiyor. O, geniş yolda gidenlere odaklanmanı ve onların hayatının çok eğlenceli olduğunu düşünmeni istiyor. Şeytan, okul arkadaşlarını ya da interneti kullanarak bu hayattan bir şeyler kaçırdığını düşünmene yol açabilir. Ama şunu unutma ki, Şeytan geniş yolda yürüyenlerin bu yolun onları nereye götürdüğünü bilmelerini istemiyor (Mat. 7:​13, 14). Fakat Yehova, sıkışık yolda kalırsan seni harika şeylerin beklediğini açıkça söylüyor (Mezm. 37:29; İşa. 35:​5, 6; 65:​21-23). w21.12 23 p. 6-7

Doğru olan şeyin kardeşlerimizi bağışlamak olduğunu biliyoruz. Yine de bu bizim için her zaman kolay olmayabilir. Elçi Petrus da zaman zaman böyle hissetmiş olabilir (Mat. 18:​21, 22). Peki kardeşlerimizi bağışlamamıza ne yardım eder? İlk olarak, Yehova’nın sizi ne kadar bağışladığı üzerinde derin düşünün (Mat. 18:​32, 33). Bunu hak etmesek de O bizi seve seve bağışlıyor (Mezm. 103:​8-10). Aynı zamanda, “birbirimizi sevmeye borçluyuz.” Yani kardeşlerimizi bağışlamak bir tercih meselesi değil, yapmamız gereken bir şey (1. Yuhn. 4:11). İkinci olarak, birini bağışlamanın güzel sonuçları üzerinde düşünebiliriz. Bu şekilde bizi kıran kişiye yardım ederiz, cemaatin birliğine katkıda bulunuruz, Yehova’yla dostluğumuzu koruruz ve omuzlarımızdan büyük bir yük kalkar (2. Kor. 2:7; Kol. 3:14). Üçüncü olarak, bizden kardeşimizi bağışlamamızı isteyen Tanrı’ya dua edebiliriz. Şeytan’ın iman kardeşlerimizle aramızdaki iyi ilişkileri bozmasına izin vermeyelim (Efes. 4:​26, 27). Şeytan’ın bu tuzağına düşmemek için Yehova’nın yardımına ihtiyacımız var. w21.06 22 p. 11; 23 p. 14

Davut canını kurtarmak için kaçıyordu. İsrail Kralı Saul onun peşindeydi ve onu öldürmek istiyordu. Yiyeceği kalmayan Davut, Nob şehrine geldi ve oradaki kâhinden beş somun ekmek istedi (1. Sam. 21:​1, 3). Daha sonra o ve adamları bir mağaraya sığındılar (1. Sam. 22:1). Peki Davut bu duruma nasıl düşmüştü? Davut savaşlarda zaferler kazanıyordu ve insanlar onu çok seviyordu. Bu yüzden Saul’un içini kıskançlık bürüdü. Ayrıca Saul, itaatsizliği nedeniyle Yehova’nın onu kral olarak reddettiğini ve kendisinin yerine Davut’u seçtiğini biliyordu (1. Sam. 23:​16, 17). Ama Saul hâlâ kraldı ve güçlü ordusuyla Davut’un peşine düştü. Acaba bunu yaparken, Yehova’nın Davut’u kral yapmasını engelleyeceğini düşünmüş olabilir mi? (İşa. 55:11). Kutsal Kitap bunu söylemiyor. Ama bildiğimiz bir şey var ki Saul Yehova’yı karşısına almıştı ve Yehova’yla savaşanlar asla kazanamaz. w22.01 2 p. 1-2

İsa hizmette canla başla çalıştı. İnsanlara olan sevgisini her fırsatta onlara iyi haberi duyurarak gösterdi (Luka 19:​47, 48). Çünkü onlara acıyordu. Hatta bazen İsa ve öğrencileri “yemek bile yiyemiyorlardı.” Çünkü birçok insan İsa’yı dinlemek istiyordu (Mar. 3:20). İsa yeri geldiğinde geceleyin bile hizmetine devam etti. Nikodimos onunla geç bir saatte buluşmak istediğinde onu reddetmedi. Ancak İsa’yı dinleyen herkes onun bir takipçisi olmadı. Fakat hepsi hakikati iyi bir şekilde duydu. Bugün biz de mümkün olduğunca çok kişinin hakikati duymasını istiyoruz (Elçi. 10:42). Bunun için hizmetimizde bazı değişiklikler yapmamız gerekebilir. Bizim için uygun olan saatlerde hizmete çıkmaktansa insanları bulabileceğimiz saatlerde hizmete çıkmaya istekli olmalıyız. Böyle yaparsak Yehova’yı memnun ederiz. w22.01 17 p. 13-​14

Bugün birçok insan yetki sahibi kişilere güvenmekte zorlanıyor. Çünkü hukuki ve siyasal sistemin güçlü ve zengin kişileri kayırdığını, fakat fakirleri ezdiğini görüyorlar. Ayrıca bazı din adamlarının yaptığı kötü şeyler de insanların Tanrı’ya olan güvenini sarsıyor. Bu nedenle, bir kişi Kutsal Kitabı incelemeye başladığında Yehova’ya ve O’nun, teşkilatında yetki verdiği kişilere güvenmekte zorlanabilir. Tabii Yehova’ya ve teşkilatına güvenmeyi öğrenmesi gerekenler sadece Kutsal Kitabı inceleyen kişiler değildir. Hakikatte ister eski ister yeni olalım, hepimizin Yehova’nın her zaman doğru olanı yaptığına güvenmesi gerekir. Fakat bazen bu güvenimizi sarsacak durumlar ortaya çıkabilir. w22.02 2 p. 1-2