Haziran

Bu dul kadının çok zor bir hayatı vardı. Muhtemelen temel ihtiyaçlarını karşılamakta bile zorlanıyordu. Yine de bir hazine kabının yanına gitti ve usulca 2 pul attı. Belki de bu pullar kabın içine düşerken hiç ses çıkarmadı. İsa kadının kaba ne kadar para attığını biliyordu. O, kaba 2 lepton atmıştı. Lepton o dönemde kullanılan en küçük madeni paraydı. O zamanlar yiyecek olarak satılan en ucuz kuşlardan biri serçeydi ve bu para tek bir serçe almaya bile yetmiyordu. İsa bu dul kadının yaptığından çok etkilenmişti. Bu yüzden öğrencilerini çağırıp bu dul kadını gösterdi. Onlara şöyle dedi: “Bu yoksul dul kadın hazine kaplarına para atanların hepsinden daha çok attı. Çünkü hepsi [özellikle zenginler] ellerindeki fazlalıklardan attılar; o ise yoksul haliyle, tüm ekmek parasını, varını yoğunu attı” (Mar. 12:​43, 44). O gün bu imanlı kadın elinde kalan son parayı hazine kabına attığında, Yehova’nın tüm ihtiyaçlarını karşılayacağına güvenmiş ve hayatını tamamen O’nun ellerine bırakmış oldu (Mezm. 26:3). w21.04 6 p. 17-​18

İsa yeryüzündeki hizmeti boyunca olumlu tutumunu korudu ve öğrencilerinden de aynısını yapmalarını istedi (Yuhn. 4:​35, 36). Öğrencileriyle birlikteyken, onlar duyuru işini gayretle yerine getiriyordu (Luka 10:​1, 5-11, 17). Fakat İsa’nın yakalanıp öldürülmesiyle, iyi haberi duyurma isteklerini bir süreliğine kaybettiler (Yuhn. 16:32). İsa diriltildikten sonra onları duyuru işine odaklanmaya teşvik etti. Onun göğe çıkmasının ardından öğrencileri iyi haberi öyle büyük bir gayretle duyurdu ki, düşmanları yakınarak günün ayetindeki sözleri söyledi. İsa birinci yüzyıldaki Hıristiyanların yürüttüğü duyuru faaliyetini yönlendirdi, Yehova da cemaatin büyümesini sağlayarak onları destekledi. Örneğin MS 33 yılının Pentekost gününde yaklaşık 3.000 kişi vaftiz edildi (Elçi. 2:41). Öğrencilerin sayısı hızla artmaya devam etti (Elçi. 6:7). Yine de İsa son günlerde bundan çok daha fazla kişinin iyi haberi kabul edeceğini söyledi (Yuhn. 14:12; Elçi. 1:). w21.05 14 p. 1-2

Hakikati bulduğunuzu fark ettiğiniz anı hatırlıyor musunuz? İnanmaya başladığınız öğretileri herkesin seve seve kabul edeceğini düşünüyordunuz. Kutsal Kitaptaki mesajın onlara hem şimdi daha mutlu bir hayat, hem de gelecekle ilgili harika bir ümit vereceğinden emindiniz (Mezm. 119:105). Bu nedenle, öğrendiğiniz hakikatleri bütün arkadaşlarınızla ve akrabalarınızla hararetle paylaştınız. Fakat sonuç ne oldu? Umduğunuzun aksine, birçokları söylediğiniz şeyleri reddetti. İnsanlar duyurduğumuz mesajı reddettiğinde buna şaşırmamalıyız. İsa Tanrı’nın desteğine sahip olduğunu gösteren mucizeler yapmış olsa da çoğunluk onu reddetti. Örneğin İsa Lazar’ı diriltti; bu ona muhalefet edenlerin inkâr edemeyeceği bir mucizeydi. Yine de Yahudi din adamları İsa’nın Mesih olduğunu kabul etmediler. Hatta onu ve dirilttiği Lazar’ı öldürmek istediler (Yuhn. 11:​47, 48, 53; 12:​9-11). w21.05 2 p. 1-2

İbadetlere düzenli olarak katılmak için elinizden geleni yapın. Orada sunulan teşvik edici programdan yarar göreceksiniz. Ayrıca iman kardeşlerinizi daha yakından tanıyabilirsiniz. Farklı yaşlarda olan ve farklı kültürlerden gelen ruhi düşünüşlü kardeşlerle dostluk geliştirin. Kutsal Kitap ‘hikmetin yaşlılarda bulunduğunu’ söyler (Eyüp 12:12). Tabii yaşlılar da cemaatteki gençlerden çok şey öğrenebilir. Davut Yonatan’dan çok daha gençti; fakat bu onların dost olmasına engel olmadı (1. Sam. 18:1). Onlar ciddi zorluklar yaşarken Yehova’ya hizmetlerini sürdürmek için birbirlerine destek oldular (1. Sam. 23:​16-18). Ailesinde Yehova’ya hizmet eden tek kişi olan İrina şöyle diyor: “Cemaatteki dostlarımız gerçekten de ruhi anne babamız ve kardeşlerimiz gibi olurlar. Yehova ihtiyacımız olan desteği sağlamak için onları kullanabilir.” Dostlarınız sizi cesaretlendirmek ve desteklemek ister. Fakat bunu yapabilmeleri için onlara duygularınızı anlatmanız gerekir. w21.06 10-​11 p. 9-​11

İsa bir kral ve kölesi hakkında bir örnek verdi. Kral, kölenin asla geri ödeyemeyeceği büyük bir borcu bağışladı. Daha sonra bu köle başka bir kölenin çok daha küçük olan borcunu bağışlamadı. Bunu duyan kral bu acımasız köleyi hapse attı. Bu kölenin davranışı sadece kendisine değil, başkalarına da zarar verdi. İlk olarak, acımasızca davranarak köle arkadaşını ‘borcunu ödeyene kadar hapse attırdı.’ İkinci olarak, onun ne yaptığını gören diğer köleler de bundan etkilendi; “olanları görünce çok üzüldüler” (Mat. 18:​30, 31). Benzer şekilde bizim davranışlarımız da başkalarını etkiler. Bize kötü davranan birini affetmezsek ne olabilir? İlk olarak, birini affetmediğimizde ve belki de bu nedenle onu görmezden geldiğimizde ve sevgi göstermediğimizde o kişiyi kırmış oluruz. İkinci olarak, o kişiyle küs olduğumuzu fark eden cemaatteki diğer kardeşleri de üzmüş oluruz. w21.06 22 p. 11-​12

Şeytan, Tanrı’nın yansıması olarak yaratılmış insanların her geçen gün ahlaksızlığa batmasından büyük zevk alıyor. Nuh’un günlerinde Tanrı ‘insanın kötülüğünün iyice çoğaldığını’ gördüğünde “yeryüzünde insanı yaratmış olduğu için üzüldü ve yüreği acı doldu” (Başl. 6:​5, 6, 11). O zamandan beri koşullar daha iyiye gitti mi? Kesinlikle hayır! Şeytan eşcinsellik ve cinsel ahlaksızlık da dahil her türlü ahlaksızlığın gittikçe yayıldığını görmekten çok mutlu oluyor (Efes. 4:​18, 19). Özellikle de Yehova’ya tapınan kişilerin bu tuzağa düştüğünü görmek onu sevindiriyor. Şeytan’ın yönetimi altında sadece “insanın insana egemen olması” zarara yol açmıyor. İnsanlar Yehova’nın onlara emanet ettiği dünyaya ve hayvanlara da kötü davranıyor (Vaiz 8:9; Başl. 1:28). Bazı uzmanlar insanların davranışlarından dolayı, önümüzdeki yıllarda 1 milyondan fazla türün yok olma tehlikesiyle karşı karşıya olduğunu söylüyor. w21.07 12 p. 13-​14

Bazı kardeşlerimiz geçmişte işledikleri suçlardan dolayı hâlâ vicdan azabı duyuyor. Tövbe etmiş ve yanlış davranışlarını bırakmış olsalar da, Yehova’nın onları asla bağışlamayacağını düşünüyorlar. Eğer siz de böyle duygularla mücadele ediyorsanız, Tanrı’nın Kendisine hizmet edenlere vefalı sevgi göstermeye istekli olduğunu öğrenmek size yardım eder. Bu sayede Yehova’ya rahat bir vicdanla ve sevinçle hizmet edebilirsiniz. ‘Oğlu İsa’nın kanı bizi her günahtan arındırdığından’ bu mümkün olabiliyor (1. Yuhn. 1:7). Bazı kusurlarınız nedeniyle cesaretiniz kırıldığında, Yehova’nın tövbe eden kişileri bağışlamayı gerçekten istediğini unutmayın. Mezmur yazarı Davut, Yehova’nın vefalı sevgisi ile bağışlayıcı olması arasında bağlantı kurarak şöyle yazdı: “Gökler yerden ne kadar yüksekse, O’ndan korkanlara [vefalı sevgisi de] öyle yücedir. Gündoğusu günbatısından ne kadar uzaksa, suçlarımızı bizden o kadar uzaklaştırdı” (Mezm. 103:​11, 12). w21.11 5-6 p. 12-​13

İsa’nın takipçisi kocalar eşlerine her zaman saygı göstermelidir (1. Pet. 3:7). Böyle bir koca karısının onurunu gözetir ve ona her zaman çok değer verir. Ondan asla yapabileceklerinden fazlasını istemez ve onu asla başka kadınlarla kıyaslamaz. Başkalarıyla karşılaştırılan bir kadın kendini nasıl hisseder? Örneğin, Rosa isimli hemşiremizin hakikatte olmayan kocası onu sık sık başka kadınlarla karşılaştırıyor. Kocasının acımasız sözleri Rosa’nın özgüvenini zedeledi ve hiç kimsenin onu gerçekten sevemeyeceğini düşünmesine yol açtı. O şöyle diyor: “Yehova’nın bana değer verdiğini sürekli kendime hatırlatmam gerekiyor.” Ancak İsa’nın takipçisi kocalar eşlerine değer verir. Bunu yapmanın hem eşleri hem de Yehova’yla olan ilişkilerini olumlu etkilediğinin farkındadırlar. Karısına saygı duyan bir koca onu başkalarının yanında da över, ona sevildiğini ve değerli olduğunu hissettirir. w21.07 22 p. 7-8

Gerçekten ihtiyacınız olan bir kargo vaktinde gelmediğinde sabırsızlanır mısınız? Kargonuzun beklediğiniz zamanda gelmemesinin geçerli bir nedeni olduğunu öğrenseydiniz, büyük ihtimalle sabırlı olur ve beklemeye devam ederdiniz. Kutsal Kitapta neden sabırlı olmamız gerektiğiyle ilgili şöyle bir ilke bulunur: “Havadan kazanılan para yok olur, azar azar biriktirenin serveti çok olur” (Özd. 13:​11, Yeni Çeviri). Bu ayetten ne öğreniyoruz? Hikmetli biri her şeyi adım adım sabırla yapar ve en iyi sonucu alır. Özdeyişler 4:18 şöyle der: “Doğruların yolu ise gün ışığına benzer; tan ışığı gibi gitgide parlayıp tam aydınlığa erişir.” Bu ayet Yehova’nın, amacını toplumuna adım adım açıkladığını gösterir. Ancak bu sözler bir Hıristiyanın hayatında değişiklikler yapması ve Yehova’ya daha da yaklaşması açısından da geçerli olabilir. Ruhi büyüme aceleye getirilemez. Bu, zaman ister. w21.08 8 p. 1, 3-4

Bu ortamın sonu yaklaşıyor ve yapacak çok işimiz var (Mat. 24:14; Luka 10:2; 1. Pet. 5:2). Hepimiz Yehova’ya elimizden gelenin en iyisini vermek istiyoruz. Birçok kardeşimiz hizmetteki payını artırıyor. Bazıları öncü olarak hizmet etmeyi planlıyor. Bazıları Beytel’de ya da teokratik amaçla kullanılacak binaların inşasında çalışmak istiyor. Ayrıca birçok birader hizmet görevlisi ya da ihtiyar olarak hizmet etme hedefine erişmeye çalışıyor (1. Tim. 3:​1, 8). Yehova toplumundaki istekli tutuma sahip böyle kişileri gördüğünde ne kadar seviniyor olmalı (Mezm. 110:3). Peki bir ruhi hedefinize erişemediğiniz için hayal kırıklığı mı yaşıyorsunuz? Eğer öyleyse duygularınızı Yehova ile paylaşın (Mezm. 37:​5-7). Ayrıca Yehova’ya olan hizmetinizde nasıl gelişebileceğinizle ilgili olgun kardeşlerden tavsiye isteyin ve daha sonra bunları uygulamak için elinizden geleni yapın. Eğer böyle yaparsanız hedefinize erişebilirsiniz. w21.08 20 p. 1; 21 p. 4

Dul peygamber Anna, 84 yaşındaydı ama ‘mabetten hiç ayrılmazdı.’ Mabette sadık şekilde ibadet etmeye devam ettiği için Yehova onu ödüllendirdi ve İsa’yı bebekken görebildi (Luka 2:​36-38). Günümüzde de, sadakatle hizmet eden birçok yaşlı kardeş gençler için harika birer örnek. Onlarla zaman geçirirsek ve sorular sorup yaşadıkları sevinçli tecrübeleri anlatmalarını istersek bundan çok yarar göreceğiz. Yaşlı kardeşlerimizin Yehova’nın teşkilatında önemli bir yeri var. Onlar yaşamları boyunca Yehova’nın kendilerini ve teşkilatını nasıl farklı şekillerde desteklediğini gördüler. Yaptıkları hatalardan önemli dersler çıkardılar. Bu kardeşlerimizi bir “hikmet pınarı” olarak görün ve onların tecrübelerinden yararlanın (Özd. 18:4). Eğer onları yakından tanımak için vakit ayırırsanız imanınız ­güçlenecek. w21.09 3 p. 4; 4 p. 7-8; 5 p. 11, 13

Yehova’nın toplumu İşaya’nın bahsettiği gibi ‘milletlerin sütünden’ faydalanıyor (İşa. 60:​5, 16). Hakikate gelen değerli erkek ve kadınların farklı beceri ve yetenekleri sayesinde duyuru işi 240 ülkede yürütülüyor ve yayınlarımız 1.000’den fazla dilde yayımlanıyor. Evet, sona bu kadar yaklaştığımız bir dönemde, milletleri sarsan duyuru işimiz insanları karar vermeye zorluyor. Tanrı’nın Krallığını mı destekleyecekler, yoksa bu dünyadaki hükümetlere güvenmeye devam mı edecekler? Bu herkesin karşı karşıya olduğu önemli bir karardır. Yehova’nın Şahitleri yaşadıkları ülkenin kanunlarına uysalar da bu dünyadaki siyasi olaylar karşısında tamamen tarafsız kalırlar (Rom. 13:​1-7). İnsanlığın sorunlarının tek gerçek çözümünün Tanrı’nın Krallığı olduğunu bilirler ve bu Krallık dünyaya ait değildir (Yuhn. 18:​36, 37). w21.09 17 p. 13-​14

Sevdiğiniz biri Yehova’yı terk ettiğinde kendinizi ve diğer aile fertlerinizi güçlendirmeye devam etmeniz çok önemlidir. Peki bunu nasıl yapabilirsiniz? Tanrı’nın Sözünü düzenli olarak okumaya, üzerinde derin düşünmeye ve ibadetlere katılmaya devam ederek Yehova’nın sizi güçlendirmesine izin verin. Babası ve ablası hakikati bırakan Kristina şunları söylüyor: “Kutsal Kitaptan Abigail, Ester, Eyüp, Yusuf ve İsa’nın yaşamını okuduğumda kendimi daha huzurlu hissediyorum. Bu, acımı hafifletiyor; zihnim ve yüreğim olumlu düşüncelerle doluyor.” Kendinizi üzgün hissettiğinizde içinizi Yehova’ya dökmeye devam edin. Olayları O’nun bakış açısından görebilmek için sevgili Tanrımızdan yardım isteyin ve ayrıca size ‘anlayış vermesini’ ve ‘gideceğiniz yolda sizi eğitmesini’ isteyin (Mezm. 32:​6-8). En derin duygularınızı ve acınızı Yehova’ya ayrıntılarıyla anlatmak size zor gelebilir. Ancak Yehova yüreğinizdeki acıları çok iyi anlar. O, yüreğinizi Kendisine dökmenizi istiyor (Çık. 34:6; Mezm. 62:7). w21.09 28 p. 9-​10

MS 32 yılının Fısıh Bayramından sonra, İsa’nın üç elçisi şaşırtıcı bir olaya şahit oldu. Petrus, Yakup ve Yuhanna muhtemelen Hermon Dağı’nın eteklerindeyken İsa’nın görünümü değişti; “yüzü güneş gibi parladı, üzerindeki giysiler de ışıl ışıl oldu” (Mat. 17:​1-4). Elçiler, Tanrı’nın şöyle dediğini duydular: “Bu Benim sevgili oğlumdur; ondan memnunum; onu dinleyin.” Gerçekten de bu üç elçi, yaşamları boyunca İsa’yı dinlediklerini kanıtladılar. Biz de onları örnek alabiliriz. Yehova, “cemaatin başı” olan İsa Mesih aracılığıyla bize sevgi dolu şekilde yol gösteriyor. Bunun için O’na minnettarız (Efes. 5:23). Biz de Petrus, Yakup ve Yuhanna gibi İsa’yı ‘dinlemeye’ kararlıyız. Bunu yaparsak, hem şimdi hem de gelecekte mutlu bir hayatımız olur. w21.12 22 p. 1; 27 p. 19

Korintos’taki bir Hıristiyan babasının karısıyla ahlaksız bir yaşam sürüyordu. Bunun üzerine Elçi Pavlus Korintos’takilere bu kişinin cemaatten çıkarılması gerektiğini söyledi. Bu adamın ahlaksız davranışları cemaatteki diğer kişileri de etkiliyordu. Hatta onlardan bazıları bunun çok ciddi bir günah olduğunu bile düşünmüyordu (1. Kor. 5:​1, 2, 13). Ancak bir süre sonra Pavlus, bu kişinin gerçekten tövbe ettiğini öğrendi ve ihtiyarlara bu kişiyi ‘gönülden bağışlamalarını ve teselli etmelerini’ söyledi. Peki onların neden böyle davranmasını istedi? Bu adamın “aşırı üzüntü içinde kaybolup gitmemesi için.” Pavlus tövbe eden adama acıyordu. Onun aşırı üzüntü altında ezilmesini ve bağışlanma dilemekten vazgeçmesini istemiyordu (2. Kor. 2:​5-8, 11). Bugün de ihtiyarlar merhamet göstererek Yehova’yı örnek alır. Suç işleyen kişiyi gerektiğinde kararlılıkla terbiye ederler; fakat mümkün olduğunda da ona merhamet gösterirler. Eğer kişinin yanlışını ele almazlarsa, bu merhametsizlik olur. Hatta suça göz yummak anlamına gelir. w21.10 11-​12 p. 12-​15

İncinen duygularımız bir yaraya benzetilebilir. Bazı yaralar ufak, bazıları ise daha derindir. Örneğin, bir zarfı açarken kâğıt parmağımızı kesebilir. O an canımız yansa da, bu ufak bir kesik olduğundan birkaç gün sonra nereyi kestiğimizi bile unutabiliriz. Benzer şekilde, birinin söylediği düşüncesizce bir söz bizi incitse de birkaç gün sonra bunu unutur gideriz. Ancak bazı yaralar daha derin olabilir. Bu nedenle dikiş atılması ve sarılması gerekebilir. Böyle bir yarayı kaşırsak ya da bu yarayla oynarsak kendimize zarar veririz. Benzer şekilde, biri bizi duygusal olarak derinden yaraladığında sürekli bunu düşünürsek ve ne kadar incindiğimiz üzerinde durursak bizi kıran kişiye karşı kin besleyebiliriz. Bu da sadece bize zarar verir. Bunun yerine bugünün ayetindeki emri uygulamak çok daha iyi olur. w21.12 12 p. 15

Diyelim ki, bir ihtiyar bir kardeşin giyim tarzının ya da dış görünüşünün uygun olmadığını düşünüyor. Bu durumda kendine şunu sorabilir: “Öğüt vermek için Kutsal Kitaba dayanan bir neden var mı?” Kendi fikrine göre yargıda bulunmamak için başka bir ihtiyara ya da olgun bir kardeşe danışabilir. Birlikte Pavlus’un kılık kıyafet konusunda verdiği öğüdü gözden geçirebilirler (1. Tim. 2:​9, 10). O, bu konuda genel ilkelere değindi ve bir Hıristiyanın giyim tarzının düzgün ve ölçülü olması gerektiğini söyledi. Pavlus nasıl giyinileceğiyle ilgili bir kurallar listesi vermedi. Herkesin Kutsal Kitaptaki ilkeler çerçevesinde kendi zevklerine göre giyinme hakkı olduğunun farkındaydı. Dolayısıyla ihtiyarlar bir kişiye bu konuda öğüt vermeden önce kişinin kılık kıyafetinin düzgün ve ölçülü olup olmadığını düşünmeli. Öyleyse şunun farkında olmalıyız: İki Hıristiyan bir konuda farklı kararlar verebilir ve iki karar da doğru olabilir. Bu nedenle, doğru ve yanlış konusunda kendi standartlarımızı başkalarına dayatmamaya çok dikkat etmeliyiz. w22.02 16 p. 9-​10

Birbirimize vefalı sevgi göstermek için pek çok nedene sahibiz. Bunlardan bazılarını Kutsal Kitaptaki şu ayetlerde görebiliriz: “Vefa ve sadakat seni bırakmasın. . . . . Böylece Tanrı ve insanlar tarafından takdir edilirsin.” “İyiliksever [ya da “vefalı sevgi gösteren”] sonuçta kendi canına iyilik eder.” “Doğruluk ve vefa peşinde olan kişi, hayata . . . . kavuşur” (Özd. 3:​3, 4; 11:17; 21:21). Bu ayetlerde vefalı sevgi göstermek için üç neden görüyoruz. Birincisi, vefalı sevgi göstermek bizi Tanrı’nın gözünde değerli kılar. İkincisi, vefalı sevgi göstermek bize şimdiden yarar sağlar. Mesela, kalıcı dostluklar geliştirebiliriz. Üçüncüsü, vefalı sevgi göstermeye devam edersek gelecekte de sonsuz yaşam gibi harika nimetlere sahip oluruz. Gerçekten de, Yehova’nın sözünü dinleyip birbirimize vefalı sevgi ve merhamet göstermek için sağlam nedenlere sahibiz. w21.11 8 p. 1-2

Eğer geçmişte ya da şimdi yaşadığınız sınavlar imanınızın zayıf olduğu bir noktayı ortaya çıkardıysa ümitsizliğe kapılmayın. Bunu imanınızı güçlendirmek için bir fırsat olarak görün. Özellikle de büyük bir sorunla karşılaştığınızda Yehova’ya hararetle dua edin. Ve Yehova’nın ihtiyacınız olan yardımı aileniz ve dostlarınız aracılığıyla sağlayacağının farkında olun. Şimdi yaşadığınız sınavların üstesinden gelebilmek için Yehova’nın size yardım etmesine izin verin; böylece gelecekte karşılaşacağınız tüm sınavlarda O’nun size destek olacağına dair güveniniz artacak. İsa, öğrencilerinin hangi alanlarda daha çok imana ihtiyaçları olduğunu görmelerine yardım etti. Fakat Yehova’nın yardımıyla gelecekteki sınavların üstesinden gelebileceklerinden asla şüphe etmedi (Yuhn. 14:1; 16:33). Ayrıca büyük bir kalabalığın güçlü imanları sayesinde büyük sıkıntıyı atlatacağından da emindi (Vah. 7:​9, 14). Eğer imanınızı geliştirmek ve güçlendirmek için şimdi karşınıza çıkan her fırsatı değerlendirirseniz, siz de onların arasında olacaksınız (İbr. 10:39). w21.11 25 p. 18-​19

Bugün Yehova’nın bizi mucizevi şekilde korumasını beklemiyoruz. Fakat şunu biliyoruz ki, Yehova’ya güvenen biri asla kalıcı olarak zarar görmez. Ölse bile Yehova onu mutlaka diriltir. Çok yakında bir milletler koalisyonu olan Magoglu Gog, Tanrı’nın toplumuna saldıracak. O dönem geldiğinde Yehova’nın bizi kurtarma gücüne olan güvenimiz sınanacak. Çünkü hayatımız tehlikedeymiş gibi görünecek. Bu sırada Yehova’nın bizi kurtarabileceğine ve mutlaka kurtaracağına tam olarak güvenmemiz gerekecek. Milletlerin gözüne, başlarında çobanı olmayan savunmasız koyunlar gibi görüneceğiz (Hez. 38:​10-12). Herhangi bir silahımız ve savaş eğitimimiz olmayacağı için bizi kolay lokma olarak görecekler. Onlar Yehova’ya iman etmedikleri için Tanrı’nın meleklerinin bizi kurtarmak için tetikte beklediğini göremeyecekler. Bu nedenle gökteki ordular bizim için savaştığında büyük bir şaşkınlığa uğrayacaklar. Fakat bu bizim için bir sürpriz olmayacak; çünkü Yehova’nın bizi kurtaracağına güvenimiz tam olacak (Vah. 19:​11, 14, 15). w22.01 6 p. 12-​13

Tüm kardeşlerimiz Yehova’nın gözünde değerli. Bu nedenle bizim için de değerliler. Kardeşlerimize sevildiklerini hissettirmeli ve onları kırmamak için elimizden geleni yapmalıyız. Eğer bir kardeşimizi kırdığımızı ya da gücendirdiğimizi fark edersek, onun çok hassas olduğunu ve bunu aşması gerektiğini düşünüp, durumu görmezden gelmemeliyiz. Kardeşimizin bize neden gücenmiş olabileceğini düşünmeliyiz. Belki yetişme tarzından dolayı kendini değersiz görüyor olabilir. Belki de hakikatte yeni ve böyle bir durumla karşılaşınca ne yapması gerektiğini henüz bilmiyor. Durum ne olursa olsun, barışı sağlamak için elimizden geleni yapmalıyız. Ayrıca biri başkalarına kolayca gücendiğini fark ediyorsa bunun, üzerinde çalışması gereken bir kişilik özelliği olduğunu kabul etmesi gerekir. Bunu yapan biri hem kendisi iç huzuruna sahip olur, hem de diğer kardeşlerle daha iyi ilişkilere sahip olur. w21.06 21 p. 7

İsa neler hissettiğimizi anlar. Çok sıkıntılı bir zamanımızda, bizimle benzer şeyler yaşamış duygudaş bir dostumuzun olduğunu bilmek bizi rahatlatır. İşte İsa tam böyle bir dosttur. O kendini zayıf ve yardıma muhtaç hissetmenin ne demek olduğunu çok iyi biliyor. İsa zayıflıklarımızı anlar ve ihtiyacımız olan zamanda bize mutlaka yardım eder (İbr. 4:​15, 16). Yehova, Getsemani bahçesinde İsa’ya bir melek aracılığıyla yardım etti. Bugün bize de çeşitli yollarla yardım edebilir. Örneğin, bir yayın, video, konuşma ya da bir ihtiyar veya olgun bir kardeşimiz aracılığıyla bizi güçlendirebilir. İsa gibi, biz de Yehova’nın sağladığı yardımı kabul etmeliyiz (Luka 22:​39-44). Yehova bize iç huzuru verir. Dua edip Yehova’ya içimizi döktüğümüzde, O ‘her düşünüşün çok üstünde olan barışını’ vererek bizi güçlendirir (Filip. 4:​6, 7). w22.01 18-​19 p. 17-​19

Yehova’nın her zaman doğru olanı yaptığına tüm yüreğimizle güveniyoruz. Ama teşkilatında yetki verdiği kişilere güvenmek bazen zor olabilir. Belki şunu düşünebiliriz: “Bu kararı Yehova’nın yönlendirmesiyle mi aldılar, yoksa kendi fikirlerine göre mi?” Fakat bir gerçek var ki, Yehova teşkilatında yetki verdiği kişilere güveniyor. Eğer biz bu kişilere güvenmiyorsak, Yehova’ya güvendiğimizi de söyleyemeyiz. Yehova bugün “sadık ve sağgörülü hizmetkâr” aracılığıyla toplumunu yönlendiriyor (Mat. 24:45). Tıpkı birinci yüzyıldaki yönetim kurulu gibi, onlar dünya çapındaki işimize önderlik ediyor ve ihtiyarlara gerekli talimatları veriyorlar. İhtiyarlar da bu talimatların cemaatlerde uygulanmasını sağlıyor. Yehova’nın her zaman doğru olanı yaptığına güvendiğimizi, teşkilatından ve ihtiyarlardan aldığımız yönlendirmelere itaat ederek gösterebiliriz. w22.02 4 p. 7-8

Yehova’nın Şahitleri olmaktan gurur ve mutluluk duyuyoruz. “Sonsuz yaşama karşı doğru tutuma sahip” birinin hakikati benimsemesine yardım ettiğimizde mutlu oluruz (Elçi. 13:48). Öğrencileri duyuru faaliyetinde yaşadıkları güzel tecrübeleri anlattığında, İsa ‘kutsal ruhun etkisiyle coşkun bir sevinç hissetmişti’ (Luka 10:​1, 17, 21). Biz de aynı şeyleri hissediyoruz. Elçi Pavlus Timoteos’a şöyle demişti: “Her zaman kendine ve öğretişine dikkat et. . . . . Çünkü bunu yaparak hem kendini hem de seni dinleyenleri kurtaracaksın” (1. Tim. 4:16). Evet, insanların hayatları söz konusu. Tanrı’nın Krallığının vatandaşları olarak kendimize, yani davranışlarımıza dikkat ediyoruz. Her zaman Yehova’yı yüceltecek şekilde hareket etmeye ve duyurduğumuz iyi habere uygun yaşamaya çalışıyoruz (Filip. 1:27). Hizmete başlamadan önce iyi hazırlık yaparak ve Yehova’nın desteğini dileyerek de ‘öğretişimize dikkat ettiğimizi’ gösteriyoruz. w21.10 24 p. 1-2

Yeni kişilik, Yehova’nın kişiliğini yansıtan düşünce ve davranış tarzıdır. Bir kişi düşünce, duygu ve davranışlarını kutsal ruhun etkilemesine izin vererek ve hayatında ruhun meyvesi olan nitelikleri açıkça sergileyerek yeni kişiliği giyer. Böyle biri Yehova’yı ve iman kardeşlerini sever (Mat. 22:​36-39). Zorluklar karşısında bile sevincini korur (Yak. 1:​2-4). Barışçıdır (Mat. 5:9). Başkalarıyla ilişkilerinde tahammül gösterir ve iyilikseverdir (Kol. 3:​12, 13). İyilik yapmaya hazırdır (Luka 6:35). Gökteki Babasına olan imanını işleriyle gösterir (Yak. 2:18). Biri onu kızdırdığında yumuşak başlılığını korur ve yanlış bir şey yapmamak için özdenetim gösterir (1. Kor. 9:​25, 27; Tit. 3:2). Evet, yeni kişiliği giymek için Galatyalılar 5:​22, 23’teki ve Kutsal Kitaptaki diğer tüm güzel nitelikleri geliştirmeliyiz. w22.03 8-9 p. 3-4

İhtiyarlar Pavlus’u sadece kapı kapı faaliyetine katılarak değil, iyi haberi duyurmak için her fırsatı değerlendirerek de örnek alabilirler (Efes. 6:​14, 15). Ayrıca Pavlus gibi, hizmetteyken kardeşlerini ve hizmet görevlilerini eğitebilirler (1. Pet. 5:​1, 2). İhtiyarlar çeşitli görevlere tayin edilebilirler. Ama asla bu görevlerle duyuru işine katılamayacak kadar meşgul olmamalılar (Mat. 28:​19, 20). Yapmaları gereken diğer şeylere zaman ayırabilmek için bazen bir görevi reddetmeleri gerekebilir. Çünkü ihtiyarların mutlaka zaman ayırması gereken daha önemli faaliyetler var: aile ibadeti idare etmek, hizmete gayretle katılmak ya da çocuklarını duyuru faaliyeti için eğitmek gibi. Bir görev teklif edildiğinde, bu görevi kabul ederlerse önemli faaliyetlere zamanlarının kalıp kalmayacağını dua ederek düşünebilirler. Belki bunun sonucunda görevi kabul edemeyeceklerini fark edebilirler. Dengeli olmakla ilgili kararlarını Yehova’nın anlayacağından emin olabilirler. w22.03 27 p. 4, 7; 28 p. 8

Yehova’nın Şahidi olmaktan korktuğunuz günleri hatırlıyor musunuz? Belki duyuru işine asla katılamayacağınızı düşünüyordunuz. Ya da ailenizin ve arkadaşlarınızın size karşı çıkmasından korkuyordunuz. Öyleyse Kutsal Kitabı incelediğiniz kişi benzer duygular yaşadığında onu anlayabilirsiniz. İsa bazı insanların böyle korkuları olabileceğini söyledi. Fakat takipçilerini, bu tür korkular yüzünden Yehova’ya hizmet etmeyi bırakmamaları konusunda uyardı (Mat. 10:​16, 17, 27). Kutsal Kitabı incelediğiniz kişiyi, inancını başkalarına anlatabilmesi için adım adım eğitin. İsa, öğrencilerini iyi haberi duyurmaları için gönderdiğinde onlar kaygılanmış olabilir. Ancak, o iyi haberi kime duyuracakları ve ne söyleyecekleri konusunda öğrencilerine yardım etti (Mat. 10:​5-7). İsa’yı nasıl örnek alabilirsiniz? İnceleme yaptığınız kişinin kiminle ve nasıl konuşabileceğini ayırt etmesine yardım edin. Örneğin, Kutsal Kitaptan öğrendiği bir hakikati duymaktan yarar görecek birini tanıyıp tanımadığını sorun. Daha sonra, bu hakikati basit bir şekilde açıklayabilmesi için ona yardım edin. w21.06 6-7 p. 15-​16

“Eski binalar ve dükkânlar dakikalar içinde yerle bir oldu.” “Herkes panik içindeydi. . . . . Birçokları bunun yaklaşık iki dakika sürdüğünü söyledi. Ama bana sanki hiç bitmeyecekmiş gibi geldi.” 2015’te Nepal’de yaşanan depremin ardından bazıları bu sözleri söyledi. Ancak şu anda tüm milletleri kapsayan farklı bir sarsıntı yaşıyoruz. Haggay peygamber bunu önceden bildirmişti: “Göklerin hâkimi Yehova şöyle diyor, ‘Az kaldı; gökleri ve yeri . . . . bir kez daha sarsacağım’” (Hag. 2:6). Haggay’ın tarif ettiği sarsıntı sadece yıkıma yol açan gerçek bir deprem gibi değildir. Tersine bu sarsıntı iyi sonuçlar doğurur. Yehova şöyle der: “Bütün milletleri sarsacağım, milletlerin değerli şeyleri gelecek; ve bu evi ihtişamla dolduracağım.” w21.09 14 p. 1-3

Bir dostumuzla ilişkimizin güçlü olabilmesi için onunla sık sık ve samimi bir iletişim kurmamız gerekir. Aynı şey Yehova’yla dostluğumuz için de geçerli. Dualarımızda duygularımızı, düşüncelerimizi, kaygılarımızı anlattığımızda, O’na güvendiğimizi ve O’nun bizi sevdiğinin farkında olduğumuzu göstermiş oluruz (Mezm. 94:​17-19; 1. Yuhn. 5:​14, 15). İman kardeşlerinizle bir araya gelin; onlar Yehova’dan bir armağandır (Yak. 1:17). Gökteki Babamız bizimle yakından ilgileniyor; bu nedenle bize, bizi ‘her zaman seven’ ruhi bir aile verdi (Özd. 17:17). Pavlus Koloselilere yazdığı mektupta ona destek olmuş bazı Hıristiyanlardan özel olarak bahsetti ve onların kendisine “güç veren yardımcılar” olduğunu söyledi (Kol. 4:​10, 11). Mesih İsa bile desteğe ihtiyaç duydu ve hem melek hem de insan olan dostları bu desteği sağladığında onlara minnettar oldu (Luka 22:​43). Olgun bir dostumuzla kaygılarımızı paylaşmamız imanımızın zayıf olduğunu göstermez, aksine bizi koruyabilir. w21.04 24-​25 p. 14-​16

Bir iman kardeşinizin bir davranışı canınızı çok sıktıysa ne yapabilirsiniz? Aranızdaki barışı korumak için elinizden geleni yapın. Yehova’ya neler hissettiğinizi anlatın. Sizi kıran kişiye yardım etmesi için Yehova’ya dua edin. Yehova’nın bu kişide gördüğü güzel nitelikleri görmek için de O’ndan yardım isteyin (Luka 6:28). Eğer kardeşinizin yaptığı şeyi unutamıyorsanız, onunla nasıl konuşabileceğinizi düşünün. Sizi inciten kardeşinizin bunu kötü niyetle yapmadığını düşünmek en iyisidir (Mat. 5:​23, 24). Kardeşinizle onun iyi niyetli olduğunu varsayarak konuşun. Peki ya barışmak istemezse? Sabırlı olun ve ondan ümidinizi kesmeyin (Kol. 3:13). En önemlisi de küskünlük beslemeyin. Çünkü bu, Yehova’yla ilişkinize zarar verir. Asla böyle bir durumun sizi tökezletmesine izin vermeyin. Bu şekilde, Yehova’yı her şeyden çok sevdiğinizi göstermiş olursunuz (Mezm. 119:165). w21.06 23 p. 15