Temmuz

Cemaatten çıkarma, Yehova’nın sevgi dolu bir düzenlemesidir ve suç işleyen kişi de dahil herkesin yararınadır. Bazıları cemaatten çıkarma kararını eleştirebilir. Ancak böyle kişiler genellikle suç işleyen kişinin yanlışlarına değinmezler. Tüm gerçekleri bilemeyeceğimizi unutmayalım. Bu nedenle adli heyette yer alan ihtiyarların, Kutsal Kitaptaki ilkeleri uygulamak ve Yehova adına yargıda bulunmak üzere ellerinden gelenin en iyisini yaptıklarına güvenmek hikmetli bir davranış olur (2. Tar. 19:6). İhtiyarlar sevdiğiniz biri hakkında cemaatten çıkarma kararı verirse, bu kararı destekleyerek o kişinin Yehova’ya dönmesine yardım edebilirsiniz. Elizabeth hemşiremiz şöyle diyor: “Yetişkin oğlumuzla hiç iletişim kurmamak bizim için çok zordu. Fakat o Yehova’ya döndükten sonra cemaatten çıkarılmayı hak ettiğini dile getirdi. Daha sonra, bunun kendisine çok şey öğrettiğini söyledi.” w21.09 28-​29 p. 11-​12

Bu dul kadını düşünün. Yehova’ya mutlaka daha çok şey vermek isterdi, ancak o elinden geleni yapmıştı. Elindekinin en iyisini vermişti. İsa bu kadının yaptığı bağışın Babası için çok değerli olduğunu biliyordu. Öyleyse bu kayıttan önemli bir ders alıyoruz. Yehova O’na elimizden gelenin en iyisini verdiğimizde, yani O’na bütün yüreğimizle hizmet ettiğimizde bundan memnun olur (Mat. 22:37; Kol. 3:23). Bunu görmek Yehova’yı gerçekten çok mutlu eder. Aynı ilke bugün tarla hizmeti ve ibadetler için harcayabildiğimiz zaman ve enerji için de geçerlidir. Peki dul kadınla ilgili kayıttan aldığınız dersi başkalarına yardım etmek için nasıl uygulayabilirsiniz? Yehova için yaptıklarının yetersiz olduğuna inanan kardeşleri düşünün. Örneğin, sağlığı ya da enerjisi Yehova’ya eskisi kadar hizmet etmesine izin vermeyen ve bu yüzden kendini suçlu veya işe yaramaz hisseden yaşlı bir hemşire tanıyor olabilirsiniz. w21.04 6 p. 17, 19-​20

Yehova bu kötü ortamı sona erdirmek için en uygun zamanı biliyor. Yehova’nın sabrı sayesinde bugün birçok insan O’nu tanıma fırsatına sahip oluyor ve sayısı milyonlara varan büyük bir kalabalık O’na hizmet ediyor. Tüm bu kişiler Yehova’nın bu kadar uzun zamandır tahammül etmesi sayesinde dünyaya geldi, Yehova’yı tanıdı, O’nu sevdi ve hayatlarını O’na adadı. Ve bu nedenle de O’na minnettarlar. Sona kadar tahammül eden milyonlarca kişi kurtulduğunda, Yehova’nın tahammül etmeyi seçmesinin ne kadar doğru bir karar olduğu açıkça görülecek. Şeytan’ın yol açtığı tüm üzüntü ve acılara rağmen Yehova hâlâ ‘mutlu Tanrı’dır’ (1. Tim. 1:11). Benzer şekilde biz de Yehova’nın ismini kutsal kılacağı, egemenlik hakkını kanıtlayacağı, tüm kötülükleri ve şimdi yaşadığımız sorunları ortadan kaldıracağı zamanı sabırla beklerken sevincimizi koruyabiliriz. Gökteki Babamızın sıkıntılara tahammül ettiğini bilmek bizi teselli ediyor. Öyleyse biz de tahammül etmeye kararlı olalım. w21.07 13 p. 18-​19

Birinci yüzyıldaki birçok kişi İsa’ya iman etmedi. İsa onlar için yoksul bir marangozun oğluydu. Ayrıca Nasıralıydı. Orası önemli bir şehir olarak görülmüyordu. Hatta sonradan İsa’nın bir öğrencisi olan Natanael bile “Nasıra’dan iyi bir şey çıkabilir mi?” demişti. O, Mika 5:2’deki peygamberlik sözünü düşünmüş olabilir. Orada Mesih’in Nasıra’da değil, Beytlehem’de doğacağı söyleniyordu. İşaya peygamber İsa’nın düşmanlarının Mesih’in “geçmişinin ayrıntılarıyla” ilgilenmeyeceğini söylemişti (İşa. 53:8). Eğer o insanlar bütün gerçekleri araştırmak için zaman ayırsaydı, İsa’nın Beytlehem’de doğduğunu ve Kral Davut’un soyundan geldiğini öğreneceklerdi (Luka 2:​4-7). Yani İsa Mika 5:2’de önceden bildirilen yerde doğmuştu. Öyleyse asıl sorun neydi? İnsanlar bütün gerçekleri bilmeden, aceleyle bir yargıya varmıştı. Bu nedenle İsa’yı reddettiler. w21.05 3 p. 4-6

Kutsal Kitapta öğüt dinleyen birçok kişinin örneği kayıtlıdır. Mesela Eyüp Yehova’yı seven ve O’nu memnun etmek isteyen biri olsa da kusursuz değildi. Yoğun baskı altındayken yanlış bir düşünüşe kapıldı. Bunun sonucunda hem Elihu’dan hem de Yehova’dan doğrudan öğüt aldı. Peki Eyüp nasıl tepki verdi? O, bu öğütleri alçakgönüllülükle kabul etti. Eyüp şunları söyledi: ‘Ben konuştum, ama anlamadan; bu yüzden sözlerimi geri alıyor, kül ve toprak içinde tövbe ediyorum’ (Eyüp 42:​3-6, 12-17). Eyüp alçakgönüllüydü ve bunu, kendisinden çok daha genç olan Elihu’nun öğüdünü kabul ederek gösterdi (Eyüp 32:​6, 7). Bazen haksız yere bir öğüt aldığımızı düşünebiliriz. Ya da öğüt veren kişinin bizden genç olması hoşumuza gitmeyebilir. Alçakgönüllülük böyle durumlarda aldığımız öğüdü uygulamamıza yardım eder. Kabul etmek gerekir ki, ruhun meyvesi olan nitelikleri geliştirmek ve hizmetimizi daha iyi şekilde yerine getirmek için hepimizin ilerlemeye ihtiyacı var. w22.02 11 p. 8; 12 p. 12

Hepimizin cemaatte sevgi dolu ve huzurlu bir ortama katkıda bulunma sorumluluğu var. Bunu yaptığımızda, kimse kendini yapayalnız hissetmez. Unutmayın, davranışlarımızın ve sözlerimizin etkisi çok büyük olabilir. Peki hakikatte yalnız olanların cemaatte sevildiklerini hissetmelerine nasıl yardım edebilirsiniz? Cemaatte yeni olanlarla dostluk kurmaya çalışın. İlk olarak, yenileri sıcak şekilde karşılayabilirsiniz (Rom. 15:7). Ancak dostça selam vermekten fazlasını yapmak gerekir. Zaman içinde onlarla dostluğunuz güçlenmeli. Bu nedenle cemaatte yeni olanlarla sıcak ve samimi şekilde ilgilenin. Neler yaşıyor olabileceklerini anlamaya çalışın; ancak özel hayatlarına da saygı duyun. Bazıları duygularını ifade etmekte zorlanabilir. Bu yüzden konuşmaları için onlara baskı yapmayın. Bunun yerine nazikçe sorular sorun ve cevaplarını sabırla dinleyin. Örneğin hakikati nasıl öğrendiklerini sorabilirsiniz. w21.06 11 p. 13-​14

Yehova’ya ‘tek çobanın’ önderliğinde “tek sürü” olarak birlik içinde hizmet etme ayrıcalığına çok değer veriyoruz. Yehova’nın İsteğini Yerine Getiren Teşkilat kitabının 165. sayfasında şu sözler yer alıyor: “Kuşkusuz böyle bir birliğin içinde olmak size birçok yarar sağlıyor, ama unutmayın bu birliği koruma sorumluluğunuz da var.” Bu nedenle, ‘kardeşlerimizi Yehova’nın gördüğü gibi görmek için kendimizi eğitmeliyiz.’ “Küçüklerden biri” olarak Yehova’nın gözünde hepimiz çok değerliyiz. Biz de kardeşlerimizi böyle görmeliyiz. Yehova onlara yardım etmek ve onlarla yakından ilgilenmek için yaptığımız şeyleri görür ve bunlara çok değer verir (Mat. 10:42). İman kardeşlerimizi çok seviyoruz. Bu nedenle, “hiçbir kardeşi iman yolunda tökezletmemeye ya da düşürmemeye kararlı[yız]” (Rom. 14:13). Kardeşlerimizi kendimizden üstün tutmak ve onları gönülden bağışlamak istiyoruz. Başkalarının bizi tökezletmesine izin vermeyelim. Bunun yerine, “birbirimiz üzerinde yapıcı etkisi olan ve barışa katkıda bulunan şeylerin peşinde olalım” (Rom. 14:19). w21.06 24 p. 16-​17

Kutsal Kitap ve Tanrı’nın teşkilatı aracılığıyla aldığımız öğütleri dikkate alır ve uygularsak yavaş yavaş Mesih’inkine benzer bir kişilik geliştiririz. Ayrıca Tanrı’yı daha iyi tanımış oluruz. İsa, Krallık mesajını hakikati seven kişilerin yüreğinde adım adım büyüyen küçük bir tohuma benzetti. Şöyle dedi: “Adam [tohum eken] nasıl olduğunu anlamadan tohum filizlenip büyür. Toprak kendiliğinden ürün verir; adım adım, önce yaprağı, sonra başağı, en sonunda da tepesinde dolgun tanesi belirir” (Mar. 4:​27, 28). İsa ne demek istiyordu? Bir bitkinin yavaş yavaş büyümesi gibi, Krallık mesajını kabul eden bir kişi de ruhen yavaş yavaş büyür. Örneğin, inceleme yaptığımız kişiler Yehova’ya yaklaştıkça hayatlarında pek çok güzel değişiklikler yaptıklarını görmeye başlarız (Efes. 4:​22-24). Fakat o küçük tohumu büyütenin Yehova olduğunu unutmayalım. w21.08 8-9 p. 4-5

Bu ayet, bize neyin sevinç verebileceğini açıklıyor. ‘Gözle gördüklerine’ odaklanan bir kişi sahip olduklarıyla mutlu olur. ‘Gönlü çekerek oradan oraya dolaşan’ biri ise sahip olamayacağı şeyleri arzuluyordur ve böyle biri asla mutlu olamaz. Peki bundan hangi dersi alıyoruz? Sahip olamayacağımız şeylere ve erişemeyeceğimiz hedeflere odaklanmazsak sevinçli olabiliriz. Kendimizi geliştirmeyi ve yeni şeyler öğrenmeyi sevdiğimiz için birçok insan elimizdekilerle mutlu olamayacağımızı düşünüyor. Fakat aslında ‘gözle gördüklerimizle’, yani şu anda sahip olduklarımızla mutlu olmak mümkün. Peki bunu nasıl yapabiliriz? İsa’nın Matta 25:​14-30’da kayıtlı talantlar örneğini inceleyebiliriz. Bunu yaparken şu anda sahip olduğumuz nimetlerle nasıl sevinç bulabileceğimizi ve hatta sevincimizi nasıl artırabileceğimizi düşünebiliriz. w21.08 21 p. 5-6

Yehova kendini değersiz ve ezilmiş hisseden kişilerle yakından ilgilenir. Sadece ihtiyarlar değil, hepimiz değerli kardeşlerimize güç verebiliriz. Bunu yapmanın bir yolu onlarla içtenlikle ilgilenmektir. Yehova bizden değerli koyunlarına duyduğu sevgiyi yansıtmamızı ister (Efes. 5:​1, 2). Ayrıca alçakgönüllü olarak ve yeteneklerimizle övünmeyerek de kardeşlerimize yardımcı olabiliriz. Kendimize dikkat çekerek kardeşlerimizde kıskançlık duygularına yol açmak istemiyoruz. Bunun yerine, sahip olduğumuz yetenekleri ve bilgiyi birbirimizi güçlendirmek için kullanalım (1. Pet. 4:​10, 11). İsa’nın, takipçilerine davranış tarzından çok şey öğrenebiliriz. O dünyada yaşamış en büyük insan olmasına rağmen ‘yumuşak başlı ve alçakgönüllüydü’ (Mat. 11:​28-30). Öğretim verirken her kesimden insanın yüreğini etkileyecek basit bir dil ve kolayca anlaşılacak örnekler kullandı (Luka 10:21). w21.07 23 p. 11-​12

Yaşlı kardeşlerimizle konuşmak için ilk adımı siz atın. Evet, onların görme yetileri zayıflamış, hareketleri yavaşlamış ve konuşmaları ağırlaşmış olabilir; fakat yürekleri hâlâ genç ve Yehova’nın önünde ‘iyi adları’ var (Vaiz 7:1). Yehova’nın onlara neden değer verdiğini unutmayın. Onlara saygı göstermeye devam edin. Elişa gibi olun; o İlya’nın son anına kadar onun yanından ayrılmadı. Üç kez şöyle dedi: “Senden ayrılmam” (2. Kral. 2:​2, 4, 6). Yaşlı kardeşlerimize yaşadıklarıyla ilgili nazikçe sorular sorarak onlarla içtenlikle ilgilendiğinizi gösterin (Özd. 1:5; 20:5; 1. Tim. 5:​1, 2). Belki şöyle sorabilirsiniz: “Hakikati bulduğuna seni ikna eden ne oldu?” “Yaşadığın şeyler seni Yehova’ya nasıl yaklaştırdı?” “Yehova’ya hizmet ederken sevincini korumana ne yardım ediyor?” (1. Tim. 6:​6-8). Ardından onları can kulağıyla dinleyin. w21.09 5 p. 14; 7 p. 15

Duyuru ve öğrenci yetiştirme emrine uymak için elimizden geleni yaptığımızda, Tanrı’yı sevdiğimizi göstermiş oluruz (1. Yuhn. 5:3). Şunu düşünün: Yehova’ya duyduğunuz sevgi sizi iyi haberi duyurmak üzere harekete geçirdi. Peki bu emre itaat etmek kolay oldu mu? Muhtemelen hayır. İyi haberi ilk kez duyurmak için bir kapıyı çaldığınız zamanı hatırlıyor musunuz? Belki oldukça gergindiniz. Fakat İsa’nın bu işi yapmanızı istediğini bildiğiniz için onun emrine itaat ettiniz. Ve zaman içinde duyuru işine katılmak daha kolay oldu. Peki bir tetkik idare etmek konusunda ne düşünüyorsunuz? Bu düşünce sizi strese sokuyor olabilir. Ancak bu duyguların üstesinden gelmek ve bir tetkik teklif etmek üzere cesaret kazanmak için Yehova’ya dua edin. O da bu konudaki isteğinizin artması için size yardım edecek. w21.07 3 p. 7

Eskiden kölelere kime ait olduklarını göstermek için damga vurulurdu. Benzer şekilde günümüzde de, bu dünyadaki siyasi sistemler insanları alınlarına ya da ellerine sembolik bir işaret almaya zorluyor. Yani insanlar düşünce ve davranışlarıyla bu siyasi sisteme ait olduklarını ve onu desteklediklerini açıkça gösteriyorlar. Peki biz bu sembolik işaretten alacak ve bu dünyadaki hükümetleri destekleyecek miyiz? Bu işareti almayı reddedenler zorluklarla ve tehlikelerle karşılaşacaklar. Vahiy kitabı ‘bu işareti taşıyanlar dışında hiç kimsenin bir şey alıp satamayacağını’ söylüyor (Vah. 13:17). Fakat Tanrı’nın toplumu bu işareti alanların başına neler geleceğini çok iyi biliyor (Vah. 14:​9, 10). Yehova’ya tapınan kişiler bu işareti almaktansa İşaya’da söylendiği gibi sembolik anlamda ellerinin üzerine “Yehova’ya ait” yazmayı seçiyor (İşa. 44:5). Şimdi Yehova’ya olan sadakatimizi güçlendirme zamanıdır. Böyle yaparsak Yehova Kendisine ait olduğumuzu söylemekten mutluluk duyacak. w21.09 17 p. 15-​16

Hizmetimizi etkili şekilde yerine getirmek için başkalarının desteğinden yararlanabiliriz. Elçi Pavlus duyuru ve öğretim yöntemlerini Timoteos’a öğretti ve Timoteos’u bunları başka kardeşlerle de paylaşmaya teşvik etti (1. Kor. 4:17). Biz de Timoteos gibi, cemaatimizdeki tecrübeli kişilerden çok şey öğrenebiliriz. Ayrıca dua ederek Yehova’dan yardım isteyin. Hizmete her çıktığınızda Yehova’dan size yol göstermesini dileyin. O’nun güçlü kutsal ruhu olmazsa hiçbirimiz hiçbir şey başaramayız (Mezm. 127:1; Luka 11:13). Yehova’ya dualarınızda belirgin ifadeler kullanın. Örneğin sizi, doğru tutuma sahip ve mesajımızı dinlemeye istekli kişilere yönlendirmesini isteyin. Bununla birlikte, kişisel inceleme için zaman ayırın. Kutsal Kitap, “Tanrı’nın isteğinin iyi, makbul ve kusursuz olduğunu kendiniz görün” der (Rom. 12:2). Tanrı hakkındaki hakikati bildiğimizden ne kadar emin olursak, hizmette insanlarla o kadar inançlı şekilde konuşuruz. w21.05 18 p. 14-​16

Belki biriyle Kutsal Kitabı inceliyorsunuz. Elinizden geleni yaptığınız ve onun için çok dua ettiğiniz halde, kişi bir türlü ilerlemiyor. Bu yüzden onunla incelemeyi bırakmaya karar veriyorsunuz. Ya da belki beraber inceleme yaptığınız hiç kimse vaftiz edilmedi. Kendinizi suçlayıp Yehova’nın hizmetinizden memnun olmadığını mı düşünmelisiniz? Yehova’nın başarımızı nasıl değerlendirdiğini bilmek size güç verebilir. Yehova çabamıza ve tahammülümüze değer verir. İnsanlar mesajımızı dinlemese de duyuru faaliyetine gayretle ve sevgiyle katıldığımızda hizmetimiz Yehova’nın gözünde başarılı olur. Pavlus şöyle yazmıştı: “Tanrı adaletsiz değil ki, geçmişte ve şimdi kutsal kişilere hizmet ederek Kendi ismine gösterdiğiniz sevgiyi ve yaptığınız işleri unutsun” (İbr. 6:10). İnceleme yaptığımız kişi vaftize kadar ilerlemese de Yehova çabalarımızı ve sevgimizi unutmaz. Bu nedenle, Pavlus’un günün ayetindeki sözleri sizin için de geçerlidir. w21.10 25 p. 4-6

İsa öğrencilerine düşünceli ve sevgi dolu şekilde davrandı. Hepsinin yeteneklerinin ve koşullarının farklı olduğunu biliyordu. Bu nedenle onların hepsi aynı sorumlulukları yüklenemez ve hizmette eşit derecede verimli olamazlardı. Yine de İsa her birinin içten gelen çabalarını takdir etti. İsa’nın bu anlayışlı tutumu talantlar örneğinden de açıkça görülüyor. Bu örnekteki efendi, her bir hizmetkâra yeteneğine göre talant verdi. Çalışkan hizmetkârlardan biri diğerinden daha çok para kazanmıştı. Fakat efendi her iki hizmetkârı da aynı sözlerle övdü ve “Aferin, iyi ve sadık hizmetkâr!” dedi (Mat. 25:​14-23). İsa bize de her zaman düşünceli ve sevgi dolu şekilde davranır. Yeteneklerimizin ve koşullarımızın birbirinden farklı olduğunu bilir. Elimizden gelenin en iyisini yapmamız onu mutlu eder. Biz de başkalarına karşı davranışlarımızda İsa’yı örnek almalıyız. w21.07 23 p. 12-​14

Kral Davut her zaman merhametle davranmadı. Örneğin, kaba bir adam olan Nabal onunla saygısızca konuştuğunda ve Davut ile adamlarına yiyecek vermeyi reddettiğinde, Davut çok öfkelendi ve hem Nabal’ı hem de evindeki tüm erkekleri öldürmeye karar verdi. Nabal’a uzun yıllardır tahammül eden karısı Abigail, hızlıca harekete geçti ve Davut’un kan dökme suçu işlemesine engel oldu (1. Sam. 25:​9-22, 32-35). Davut ilk başta öfkesine yenilince Nabal’ın ve tüm adamlarının ölümü hak ettiğini düşünmüştü. Ayrıca daha sonra hiç düşünmeden Natan’ın anlattığı örnekteki adamın da ölümü hak ettiğini söyledi. Peki Davut gibi normalde şefkatli olan bir adam bu ikinci durumda neden bu kadar sert bir hüküm verdi? Davut’un içinde bulunduğu ruh halini düşünün. O sırada vicdanı onu rahatsız ediyordu. Görüldüğü gibi, sert ve yargılayıcı bir tutum kişinin Yehova’yla ilişkisinin zayıfladığını gösterir. w21.10 12 p. 17-​18; 13 p. 20

Yehova kutsallık konusunda en üstün örneğimizdir. Bugünün ayetindeki sözlerden O’nun bizim de kutsal olmamızı istediğini görüyoruz. Evet, tüm davranışlarımızda kutsal olmalıyız. Ancak bizim gibi kusurlu insanlar için bu imkânsız gibi görünebilir. Bu sözleri kaleme alan Petrus da pek çok hata yaptı. Fakat onun yaşamı bize ‘kutsal olmanın’ mümkün olduğunu gösteriyor. Kutsal biri deyince birçok yerde insanların aklına mutsuz ve somurtkan kişiler geliyor. Fakat bu düşünce doğru değildir. Çünkü Tanrımız Yehova kutsaldır ve Kutsal Kitap O’nun “mutlu Tanrı” olduğunu söyler (1. Tim. 1:11). Ayrıca O’na hizmet edenleri de mutlu olarak tarif eder (Mezm. 144:15). İsa’nın zamanındaki din adamları dikkat çeken kıyafetler giyiyor ve başkalarının görmesi için iyi davranışlarda bulunuyorlardı. Onlar böyle yaparak sanki kutsal kişilermiş gibi bir izlenim uyandırıyorlardı. Fakat İsa onları kınamıştı (Mat. 6:1; Mar. 12:​38, 39). Öyleyse Hıristiyanlar olarak bizim kutsallıkla ilgili düşüncelerimizi ne şekillendiriyor? Kutsal Kitaptan öğrendiklerimiz. Sevgi dolu babamız Yehova bizden asla yapamayacağımız bir şey istemez. w21.12 2 p. 1, 3

Tanrı’nın bize verdiği en ­önemli armağanlardan biri O’na ibadet etme ayrıcalığıdır. Yehova’yı sevdiğimizi ‘O’nun emirlerine uyarak’ gösteririz (1. Yuhn. 5:3). Yehova’nın uymamızı istediği emirlerden biri İsa’nın söylediği öğrenci yetiştirme ve onları vaftiz etme emridir (Mat. 28:19). O ayrıca birbirimizi sevmemizi de emreder (Yuhn. 13:35). Yehova emirlerine itaat edenleri, dünya çapında Kendisine hizmet eden kişilerden oluşan ailesine kabul edecek (Mezm. 15:​1, 2). O halde başkalarına sevgi göstermemiz çok önemli. Sevgi Yehova’nın en önde gelen niteliğidir (1. Yuhn. 4:8). Biz henüz Yehova’yı tanımıyorken O bize sevgi gösterdi (1. Yuhn. 4:​9, 10). Başkalarına sevgi gösterirken biz de O’nu örnek alıyoruz (Efes. 5:1). İnsanları sevdiğimizi göstermenin en iyi yollarından biri, hâlâ vakit varken Yehova hakkında bilgi almalarına yardım etmektir (Mat. 9:​36-38). Bu şekilde, Tanrı’nın ailesinin bir kısmı olmak için ne yapmaları gerektiğini öğrenmelerine yardım ediyoruz. w21.08 5-6 p. 13-​14

İsa, Yehova’yı ve insanları çok sevdiği için özverilerde bulundu (Yuhn. 14:31). O, yaşam tarzıyla insanları ne kadar çok sevdiğini gösterdi. Kendisine muhalefet edenlere bile şefkatle ve sevgiyle davrandı. İsa, Krallık hakkında öğretim vererek de insanları sevdiğini gösterdi (Luka 4:​43, 44). Ayrıca çok acı verici bir şekilde ölmeyi kabul etti. Böylece Tanrı’ya ve insanlara olan sevgisini kanıtladı ve bizler için sonsuz yaşam yolunu açtı. Biz de gökteki babamız Yehova’yı sevdiğimiz için kendimizi O’na adadık ve vaftiz edildik. Dolayısıyla İsa’yı örnek alarak, Yehova’ya olan sevgimizi başkalarına davranış tarzımızla göstermeliyiz. Elçi Yuhanna şöyle yazdı: “Gördüğü kardeşini sevmeyen görmediği Tanrı’yı seviyor olamaz” (1. Yuhn. 4:20). w22.03 10 p. 8-9

Yehova’yla vakit geçirmekten zevk alsak da bunu yapmak her zaman kolay olmayabilir. Koşturmacalı bir hayatımız olabilir ve bu nedenle ruhi faaliyetlere zaman ayırmakta zorlanabiliriz. İşimiz, ailevi sorumluluklarımız ya da yapmamız gereken diğer şeyler o kadar çok zamanımızı alabilir ki, dua etmeye, inceleme yapmaya ve derin düşünmeye vaktimizin olmadığını düşünebiliriz. Zamanımızı alabilecek daha sinsi bir tehlike de özünde yanlış olmayan faaliyetlerdir. Örneğin, hepimizin dinlenmeye ya da eğlenmeye ihtiyacı var. Ancak dikkat etmezsek bu faaliyetlere ayırdığımız zaman Yehova’ya yaklaşmak için ayırdığımız zamandan çalabilir. Seçtiğimiz eğlence türleri uygun olsa da, bunlara ayırdığımız zamanı sınırlı tutmalıyız. Çünkü Yehova’yla ilişkimiz bu faaliyetlerden çok daha önemlidir (Özd. 25:27; 1. Tim. 4:8). w22.01 26 p. 2-3

Yehova “Komşunu kendin gibi seveceksin” emriyle, bir İsraillinin sadece kendi milletinden birine sevgi göstermesi gerektiğini kastetmiyordu. Onlar, aralarında yaşayan yabancıyı da sevmeliydiler. Levioğulları 19:​33, 34 bunu açıkça gösteriyor. İsrailoğulları yabancılara kendilerinden biriymiş gibi davranmalı ve onları kendileri gibi sevmeliydiler. Örneğin, bir İsrailli tarlasını biçtikten sonra artakalan ürünü fakirlerin ve yabancıların toplaması için bırakmalıydı (Lev. 19:​9, 10). Yabancıyı sevmekle ilgili bu ilke bugün bizim için de geçerlidir (Luka 10:​30-37). Belki yaşadığınız yerde birçok göçmen olabilir. Onlara saygıyla davranarak bu ilkeyi uyguladığınızı gösterebilirsiniz. w21.12 12 p. 16

Şimdiden Yehova’nın sıkıntılı zamanlarda bize yardım edeceğine ne kadar güvenirsek, gelecekte de bizi kurtaracağına olan güvenimiz o kadar güçlü olur. Yehova’ya güvendiğimizi göstermemiz gereken bazı durumlara bakalım. Diyelim ki, bir büyük ibadete katılmak için patronunuzdan izin istemeniz gerekiyor. Ya da tüm ibadetlere katılmak ve hizmete daha çok vakit ayırmak istediğiniz için çalışma saatleriniz hakkında patronunuzla konuşmanız gerekiyor. Ancak patronunuz isteğinizi kabul etmiyor ve sizi kovuyor. Bu durumda Yehova’nın sizi yüzüstü bırakmayacağına ve temel ihtiyaçlarınızı mutlaka karşılayacağına güvenecek misiniz? (İbr. 13:5). Unutmayın ki Yehova vefalıdır. Krallığa hayatlarında ilk yeri veren birçok kardeşimiz en çok ihtiyaç duydukları anda Yehova’nın yardımını bizzat gördüler. Yehova yanımızda olduğu sürece gelecekten korkmamıza hiç gerek yok. Krallığa hayatımızda ilk yeri verirsek Tanrımız bizi asla terk etmeyecek. w22.01 7 p. 16-​17

İhtiyarlara olan güvenimiz nasıl sınanabilir? Diyelim ki, ihtiyarlar yakın bir arkadaşımızı ya da ailemizden birinin cemaatten çıkarılmasına karar verdi. Böyle bir durumda ihtiyarların tüm gerçekleri hesaba kattığından ya da Yehova’nın rehberliğini aradığından şüphe edebiliriz. Bu konuda doğru bir bakış açısını korumamıza ne yardım edebilir? Cemaatten çıkarma düzenlemesinin Yehova’nın yaptığı bir düzenleme olduğunu ve bunun hem cemaate hem de günah işleyen kişiye yarar sağladığını unutmamalıyız. Eğer ihtiyarlar tövbe etmeyen kişinin cemaatte kalmasına izin verirlerse bu başkalarını da günah işlemeye yöneltebilir (Gal. 5:9). Ayrıca suç işleyen kişi günahının ne kadar ciddi olduğunu görmeyebilir. Bunun sonucunda Yehova’nın onayını kazanmak için düşünce tarzını ve davranışlarını değiştirmesi gerektiğini fark etmeyebilir (Vaiz 8:11). Şundan emin olabiliriz ki, ihtiyarlar bir kişiyi cemaatten çıkarmanın ciddi bir karar olduğunu bilirler. w22.02 5-6 p. 13-​14

Bir ihtiyar birine Kutsal Kitaba dayalı bir öğüt verdiğinde kişi başta bunu reddedebilir ya da hemen uygulamayabilir. Böyle bir durumda ihtiyarın sinirlenmemesi ve hem sabırlı hem de nazik olması gerekir. Öğüt veren ihtiyar Yehova’ya bu konuda dua edebilir ve O’ndan, kişinin öğüdün nedenini anlamasına ve bunu uygulamasına yardım etmesini isteyebilir. Öğüt alan kişinin biraz düşünmeye ihtiyacı olabilir. İhtiyar eğer sabırlı ve nazikse, kişi aldığı öğüdün içeriğine daha kolay odaklanabilir. Tabii verilen öğüt her zaman Kutsal Kitaba dayanmalıdır. Öğütlerimizin sadece etkili olmasını değil, ‘yüreğe sevinç vermesini’ de istiyoruz (Özd. 27:9). w22.02 18 p. 17; 19 p. 19

Bir sınavla ya da zayıflıkla mücadele etmek için Yehova’ya dua ettiğimizde beklediğimiz cevabın bir türlü gelmediğini düşünebiliriz. Peki Yehova neden tüm dualarımızı hemen cevaplamaz? O, içten dualarımızı imanımızın kanıtı olarak görür (İbr. 11:6). Ayrıca dualarımıza uygun hareket etmek ve O’nun isteğini yerine getirmek konusunda ne kadar kararlı olduğumuzu da görmek ister (1. Yuhn. 3:22). Bu nedenle eğer kötü bir alışkanlığımızı ya da bir zayıflığımızı yenmeye çalışıyorsak sabırlı olmalı ve dualarımıza uygun yaşamalıyız. İsa, bazı dualarımızın hemen cevaplanmayacağını anlamamıza yardım etmek için şöyle dedi: “Dilemeye devam edin, size verilecektir; aramaya devam edin, bulacaksınız; kapıyı çalmaya devam edin, size açılacaktır. Çünkü dileyen herkes alır, arayan herkes bulur ve kapıyı çalan herkese kapı açılır” (Mat. 7:​7, 8). w21.08 8 p. 1; 10 p. 9-​10

Yaratıcıya olan imanınızı güçlendirmek için Tanrı’nın Sözünü incelemeye devam etmelisiniz (Yeşu 1:8). Kutsal Kitapta yer alan ayrıntılı tarihsel kayıtları ve peygamberlik sözlerini dikkatle araştırın. Ayrıca Kutsal Kitabın kendi içindeki uyumuna dikkat edin. Böyle yaparsanız sevgi dolu, hikmetli bir Yaratıcının bizi yarattığına ve Kutsal Kitabın O’nun sözü olduğuna imanınız güçlenecek (2. Tim. 3:14; 2. Pet. 1:21). Tanrı’nın Sözünü incelerken, içindeki öğütlerin ne kadar yararlı olduğuna dikkat edin. Örneğin, Kutsal Kitap çok uzun zaman önce para sevgisinin zararlı olduğunu ve ‘büyük acılara’ yol açtığını söylemişti (1. Tim. 6:​9, 10; Özd. 28:20; Mat. 6:24). Kutsal Kitabın para sevgisine karşı verdiği öğüdün yararlı olduğu açıkça görülüyor. Kutsal Kitaptan size yardımcı olan başka bir ilke aklınıza geliyor mu? Tanrı’nın Sözündeki öğütlerin değerinin farkına vardığınızda, sevgi dolu Yaratıcımızın sözlerinin her zaman geçerli olduğuna dair inancınız güçlenecek (Yak. 1:5). Böylece daha zevkli ve huzurlu bir hayatınız olacak (İşa. 48:​17, 18). w21.08 17-​18 p. 12-​13

Yaşınız ilerliyorsa lütfen şunu hiç unutmayın: Yehova geçmişte yaptıklarınızı her zaman hatırlar. Yıllardır duyuru işine gayretle katılıyorsunuz. Geçmişten bugüne kadar, pek çok sınava ve sizi çok üzen zorluklara katlandınız. Kutsal Kitabın standartlarına hâlâ itaat ediyor ve bunları savunuyorsunuz. Yehova’nın teşkilatında çok önemli sorumluluklar yerine getiriyor ve başkalarını eğitiyorsunuz. Bu teşkilattaki değişikliklere ayak uydurmak için elinizden geleni yapıyorsunuz. Tamgün hizmetteki kardeşlerinizi cesaretlendiriyor ve destekliyorsunuz. Yehova Tanrımız vefanızdan dolayı sizi çok seviyor. O, ‘vefalı kullarını bırakmayacağına’ söz veriyor’ (Mezm. 37:28). “Saçlarınıza ak düştüğünde de sizi taşıyacağım” diyerek size bir güvence veriyor (İşa. 46:4). Dolayısıyla, yaşınız ilerlediği için Yehova’nın teşkilatında artık önemli bir yere sahip olmadığınızı düşünmeyin. Siz hâlâ çok değerlisiniz. w21.09 3 p. 4

Yehova eşsiz hikmetinden dolayı merhamet gösterir. Kutsal Kitap ‘yukarıdan gelen hikmetin’ “merhametle ve iyi meyvelerle dolu” olduğunu söyler (Yak. 3:17). Yehova, sevgi dolu bir baba olarak merhametinin çocuklarına iyi geldiğini bilir (İşa. 49:15). Merhametli olduğu için kusurlarına rağmen insanlara gelecekle ilgili bir ümit verir. Yehova’nın sonsuz hikmeti, O’nu merhamet etmek için bir neden olduğunda bunu yapmaya yöneltir. Fakat Yehova ne zaman merhamet göstermeyeceğini de çok iyi bilir. Çok hikmetli olduğu için, merhamet göstermekle suçu görmezden gelmek arasındaki sınırı asla aşmaz. O, hikmetini her zaman yarattığı varlıkların yararı için kullanır. Diyelim ki, Tanrı’ya hizmet eden bir kişi bilerek ahlaksız bir yaşam sürmeye başlıyor. Bu durumda ne yapmalıyız? Kutsal Kitap böyle bir “kişiyle görüşmeyi kesin” der (1. Kor. 5:11). Günah işlediği halde tövbe etmeyen kişiler cemaatten çıkarılır. Bu, Yehova’ya sadık olan diğer kardeşleri korumak ve Yehova’nın kutsal standartlarını desteklediğimizi göstermek için atılması gereken bir adımdır. w21.10 9-​10 p. 7-​8

Krallıkla ilgili faaliyetleri bağışlarımızla desteklediğimizde Yehova’ya tapınmış oluruz. İsrailoğulları ‘Yehova’nın önüne eli boş gelmemeliydi’ (Tekr. 16:16). İmkânlarının izin verdiği ölçüde hediyeler getirmeliydiler. Böylece Yehova’nın onlarla ruhen ilgilenmek için yaptığı her şeye minnettarlıklarını göstermiş oluyorlardı. Peki bugün bizim Yehova’ya olan sevgimizi ve Kendisine yakın kalabilmemiz için yaptığı her şeye minnettarlığımızı göstermenin bir yolu nedir? Cemaatimizi ve dünya çapındaki duyuru faaliyetini imkânlarımız elverdiği ölçüde bağışlarımızla desteklemektir. Elçi Pavlus bununla ilgili şöyle söyledi: “Kişi vermeye istekliyse bağışı özellikle makbuldür ve ondan beklenen, sahip olmadığı şeylere göre değil, sahip olduğu şeylere göre vermesidir” (2. Kor. 8:​4, 12). Evet Yehova, miktarı ne olursa olsun yürekten verdiğimiz bağışlara çok değer verir (Mar. 12:​42-44). w22.03 24 p. 13

İhtiyarlar Yehova’nın toplumundaki kişilerin karşılaştığı tüm zorlukları ortadan kaldıramaz. Fakat yine de Yehova, koyunlarını güçlendirmek ve korumak için ihtiyarların ellerinden geleni yapmasını bekler. Peki ihtiyarlar yoğun tempolarına rağmen kardeşlerine yardım etmek için nasıl zaman bulabilir? Pavlus’un örneğini izleyebilirler. O, kardeşlerini övmeye ve onları güçlendirmeye her zaman hazırdı. İhtiyarlar Yehova’nın toplumundaki kişilere şefkatle davranarak Pavlus’u örnek alabilirler (1. Sel. 2:7). Pavlus kardeşlerine hem kendisinin hem de Yehova’nın onları sevdiğini söyledi (2. Kor. 2:4; Efes. 2:​4, 5). Kardeşleriyle zaman geçirdi ve onlarla dost oldu. Kaygılarını ve zayıflıklarını açıkça dile getirerek onlara olan güvenini gösterdi (2. Kor. 7:5; 1. Tim. 1:15). Ancak amacı kendi sorunlarına dikkat çekmek değil, kardeşlerine yardım etmekti. w22.03 28 p. 9-​10