Ağustos

Muhtemelen İsa onu ellerinden ve ayaklarından direğe çivileyen Romalı askerlerden bahsediyordu. O yaşadığı haksızlıklara rağmen bu kişilere karşı öfkeli ve kindar bir tavır sergilemedi (1. Pet. 2:23). İsa gibi biz de başkalarını bağışlamaya istekli olmalıyız (Kol. 3:13). Ailemiz de dahil bazı kişiler inançlarımızı ve yaşam tarzımızı anlamadıkları için bize muhalefet edebilir. Hakkımızda yalanlar söyleyebilir, bizi başkalarının önünde aşağılayabilir, yayınlarımızı yok edebilir, hatta bize fiziksel olarak zarar vereceklerini söyleyerek bizi tehdit edebilirler. Öfke beslemek yerine, bir gün hakikati anlayabilmeleri için Yehova’dan yüreklerini açmasını dileyebiliriz (Mat. 5:​44, 45). Bazen bağışlamak bize zor gelebilir, özellikle de çok büyük bir haksızlığa uğradıysak. Ancak öfkenin ya da kinin yüreğimizde kök salmasına izin verirsek, kendimize zarar veririz (Mezm. 37:8). Bağışlamaya karar verdiğimizde, yaşadığımız acı tecrübelerin bizi öfkeli biri haline getirmesine izin vermemiş oluruz (Efes. 4:​31, 32). w21.04 8-9 p. 3-4

Sevdiğiniz biri cemaatten çıkarıldı mı? Bu olay sizi derinden yaralayabilir. Melek oğulları Yehova’ya sırt çevirdiğinde O’nun ne kadar üzülmüş olabileceğini bir düşünün (Yahd. 6). Ayrıca çok sevdiği İsrail halkı O’na defalarca isyan ettiğinde de kim bilir ne kadar incindi (Mezm. 78:​41). Şuna emin olun, sevdiğiniz biri Yehova’yı bıraktığında O da buna üzülür. Yehova, yaşadığınız kederi çok iyi anlar. O, ihtiyacınız olan teselliyi ve desteği size şefkatle sağlayacak. Oğulları ya da kızları Yehova’yı terk eden pek çok anne baba, çocuklarının hakikatte kalması için yeterince çaba harcayıp harcamadıklarını düşünüyor. Bir birader şöyle diyor: “Kendimi suçluyordum. Sürekli kâbuslar görüyordum.” Benzer bir durum yaşamış bir hemşiremiz ise, kendine bir anne olarak nerede hata yaptığını soruyordu. O şöyle diyor: “Oğlumun yüreğine hakikati aşılamayı başaramadığımı hissediyordum.” w21.09 26 p. 1-2, 4

Bazıları Yehova’nın toplumundaki kişilerin din okullarından mezun olmadıkları için Kutsal Kitabı öğretmeye yeterli olmadığını düşünüyor. Fakat gerçekleri araştırmaları gerekir. İncil yazarı Luka bunu yapmaya kararlıydı. O ‘başından itibaren tüm olayları titizlikle araştırmak’ için çaba harcadı. Okuyucularının İsa hakkında duydukları şeylerin ‘doğruluğundan emin olmasını’ istiyordu (Luka 1:​1-4). Veriya şehrinde yaşayan Yahudiler de Luka gibiydi. İsa’yla ilgili iyi haberi ilk duyduklarında, öğrendiklerinin doğruluğundan emin olmak için İbranice Kutsal Yazılara başvurdular (Elçi. 17:11). Benzer şekilde, bugün insanlar da gerçekleri araştırmalı. Tanrı’nın toplumundan öğrendikleri şeyleri Kutsal Yazılarla karşılaştırmalılar. Yehova’nın toplumunun çağdaş tarihini de incelemeliler. İyi bir araştırma yaparlarsa, önyargılar ya da kulaktan dolma bilgiler nedeniyle gerçekleri göremez hale gelmezler. w21.05 3 p. 7-8

Konukseverlik gösterebileceğiniz bir kardeş aklınıza geliyor mu? İman kardeşlerimiz, özellikle bazı dönemlerde onlarla zaman geçirmemizden çok mutlu olur. Mesela bazıları için bayram dönemlerinde hakikatte olmayan akrabalarıyla birlikte olmak zor olabilir. Başkaları da sevdikleri birinin ölüm yıldönümü gibi günlerde kendilerini çok üzgün hissedebilirler. Böyle zorluklar yaşayan kardeşlerimizle zaman geçirdiğimizde onlarla içtenlikle ilgilendiğimizi göstermiş oluruz (Filip. 2:20). İsa’nın bir takipçisinin bazen kendini yalnız hissetmesinin birçok nedeni olabilir. Ancak Yehova’nın bu duygularımızın farkında olduğunu asla unutmayalım. Yehova bize ihtiyacımız olan desteği vermek için genellikle iman kardeşlerimizi kullanır (Mat. 12:​48-50). Biz de ruhi ailemize destek olmak için elimizden geleni yaptığımızda, Yehova’ya bu sevgi dolu düzenleme için minnettar olduğumuzu gösteririz. Bazen kendimizi yalnız hissedebiliriz. Ama Yehova yanımızda olduğu için asla yapayalnız değiliz. w21.06 13 p. 18-​20

İsa, bazıları duyurduğu mesajı dinlemek istemediğinde bile olumlu tutumunu korudu ve iyi haberi duyurmaya devam etti. Neden? Çünkü insanların hakikate ne kadar çok ihtiyacı olduğunun farkındaydı ve mümkün olduğunca çok insana Krallık mesajını kabul etme fırsatı vermek istedi. Ayrıca, ilk başta mesajını dinlemek istemeyen bazı kişilerin sonradan dinleyeceğini biliyordu. İsa’nın ailesinin durumunu düşünün. 3,5 yıllık hizmeti boyunca hiçbir kardeşi onun takipçisi olmadı (Yuhn. 7:5). Fakat İsa diriltildikten sonra onu takip etmeye başladılar (Elçi. 1:14). Biz de öğrettiğimiz Kutsal Kitap hakikatlerini sonunda kimlerin kabul edeceğini bilmiyoruz. Bazılarının mesajımıza olumlu karşılık vermesi başkalarına göre daha uzun zaman alabilir. Bizi dinlemek istemeyenler bile iyi davranışlarımızı ve olumlu tutumumuzu görür ve zaman içinde ‘Tanrı’yı yüceltmeye’ başlayabilir. w21.05 18 p. 17-​18

İsa, takipçilerine iki yönlü bir emir verdi. İlk olarak, öğrencilerine Krallığın iyi haberini duyurmalarını söyledi ve bunu nasıl yapacaklarını gösterdi (Luka 8:1). Örneğin, insanlar Krallık mesajını dinlediğinde ya da dinlemediğinde öğrencilerinin nasıl davranması gerektiğini söyledi (Luka 9:​2-5). Ayrıca duyuru işinin kapsamına değinerek onların iyi haberi “bütün milletlere şahitlik amacıyla” duyuracaklarını bildirdi (Mat. 24:14; Elçi. 1:8). İkinci olarak, emrettiği her şeye uymayı insanlara öğretmelerini söyledi. İsa bu hayat kurtaran işin “bu ortamın sonuna kadar”, yani günlerimize dek süreceğini söylemişti (Mat. 28:​18-20). Ayrıca daha sonra bütün öğrencilerinin insanların Yehova’yı tanımasına yardım etmesi gerektiğini söyledi (Vah. 22:17). w21.07 2-3 p. 3-4

Bugün birçok kişi rekabetçi bir tutumla hareket ediyor ve davranışlarının başkalarını nasıl etkilediğini hiç umursamıyor. Örneğin, bir işadamı başarılı olmak için rakiplerine zarar verecek şeyler yapabiliyor. Ya da bir sporcu, kazanmak için diğer takımdaki bir oyuncuyu kasten sakatlayabiliyor. Bir öğrenci ise iyi bir üniversiteye girebilmek için sınavlarda hile yapabiliyor. Hıristiyanlar olarak bu tür davranışların yanlış olduğunun ve ‘günahkâr bedenin işlerinin’ bir kısmı olduğunun farkındayız (Gal. 5:​19-21). Fakat yine de bazı kardeşler farkında olmadan cemaat içinde rekabetçi bir tutumu körükleyebilir. Bu önemli bir konudur; çünkü rekabetçi bir ruh kardeşler arasındaki birliği tehdit eder. Geçmişte yaşamış imanlı kişilerin böyle bir tutumdan nasıl kaçındıklarını incelemekten yarar görebiliriz. w21.07 14 p. 1-2

Vefalı sevgi, bizi üzüntü ve keder içinde olanlara yardım etmek için harekete geçirir. İyilikle davranan kardeşler morali bozuk ya da üzüntü içinde olan kardeşlerini yalnız bırakmayıp onlara destek olurlar. Onlar kardeşlerini severler ve onlara yardım etmek için ellerinden geleni yapmaya isteklidirler (Özd. 12:25; 24:10). Bu davranışları Pavlus’un şu öğüdüyle uyumludur: ‘Morali bozuk olanları yüreklendirin, zayıflara destek olun ve herkese tahammül edin’ (1. Sel. 5:14). Morali bozuk olan bir kardeşe yardım etmenin en etkili yollarından biri, onu can kulağıyla dinlemek ve ona sevildiğini hissettirmektir. Yehova’nın değerli koyunlarından birine gösterdiğiniz bu ilgi Tanrımızın gözünden kaçmaz. Günün ayetindeki sözler bunu açıkça gösteriyor. w21.11 10 p. 11-​12

Gelecekte bizi bekleyen zorlu döneme şimdiden nasıl hazırlıklı olabiliriz? Elimizdekilerle yetinmeliyiz ve bize en çok sevinç veren şey Yehova’yla olan ilişkimiz olmalı. Yehova’yı ne kadar iyi tanırsak Magoglu Gog bize saldırdığında O’na o kadar çok güveneceğiz. Bugünün ayetindeki sözler Davut’un Yehova’ya neden güvendiğini gösteriyor. Davut her zaman Yehova’ya sığınmıştı ve Yehova onu asla bırakmamıştı. Örneğin gençken dev Golyat’ın karşısına çıkıp cesurca şöyle demişti: “Bugün Yehova seni benim elime verecek” (1. Sam. 17:46). Daha sonra Kral Saul’a hizmet ederken, Saul birçok kez onu öldürmeye çalıştı. Fakat “Yehova Davut’la birlikteydi” (1. Sam. 18:12). Davut geçmişte Yehova’nın desteğini tattığından o sırada yaşadığı sınavlarda da Yehova’ya güvenebileceğini biliyordu. w22.01 6 p. 14-​15

Yehova sabırlı bir Tanrı’dır ve yaptığı her işi tamamlamak için yeterince zaman ayırır. Hem isminin yüceltilmesi hem de başkalarının yararı için böyle yapar. Örneğin Yehova’nın yeryüzünü insanlık için nasıl adım adım hazırladığına bakalım. Kutsal Kitap Yehova’nın dünyayı nasıl yarattığını tarif ederken onun ‘ölçülerini belirlediğini’, ‘kaidesini gömdüğünü’ ve ‘köşe taşını koyduğunu’ anlatır (Eyüp 38:​5, 6). Yehova yarattığı şeyleri incelemek için de vakit ayırdı (Başl. 1:​10, 12). Yehova’nın yarattığı şeylerin yavaş yavaş şekillendiğini gören melekler kim bilir ne kadar heyecanlanmış olmalı! Hatta Kutsal Kitap onların ‘sevinç çığlıkları attığını’ söyler. Bundan ne öğreniyoruz? Yehova’nın dünyayı, yıldızları ve tüm canlıları yaratması binlerce yıl sürse de, özenle yarattığı her şeye dönüp baktığında ‘hepsinin çok iyi’ olduğunu gördü (Başl. 1:31). w21.08 9 p. 6-7

İsa’nın verdiği örnekte bir adam yolculuğa çıkmak üzereydi. Ayrılmadan önce hizmetkârlarını çağırdı ve her birine ticaret yapmaları için talant verdi. Onların yeteneklerini göz önünde bulundurarak, birincisine beş, ikincisine iki ve üçüncüsüne de bir talant emanet etti. İlk iki hizmetkâr efendilerinin parasını çoğaltmak için gayretle çalıştı. Fakat üçüncüsü hiçbir şey yapmadı ve sonunda efendisi onu kovdu. İlk iki hizmetkâr sorumluluklarını ciddiye aldı ve efendilerine hizmet etmek için çok çalıştı. Bunun sonucunda, kendilerine emanet edilen talantları ikiye katladılar. Efendisi onları gayretleri ve yetenekleri nedeniyle ödüllendirdi. Yaptıklarından memnundu ve onlara daha çok sorumluluk verdi. w21.08 21 p. 7; 22 p. 9-​10

Yehova bu son günlerde büyük bir sabır gösteriyor; çünkü kimsenin yok olmasını istemiyor (2. Pet. 3:9). Herkese tövbe etme fırsatı tanıyor. Ancak O’nun sabrının bir sınırı var. Bu fırsatı reddedenler Musa’nın zamanında yaşamış Firavununkine benzer bir durumla karşılaşacaklar. Yehova Firavuna şöyle demişti: “Elimi kaldırıp seni, halkını salgın hastalıkla vursaydım, şimdiye dek yeryüzünden silinip gitmiş olurdun. Fakat, gücümü sana göstermek için ve ismim tüm yeryüzünde duyurulsun diye, işte bu yüzden seni hayatta bıraktım” (Çık. 9:​15, 16). Benzer şekilde gelecekte bütün milletler Yehova’nın tek gerçek Tanrı olduğunu anlayacaklar (Hez. 38:23). Bugünün ayetinde bahsedilen sarsıntı, Firavun gibi Yehova’nın yönetme hakkını kabul etmeyen kişiler için sonsuz yok oluş anlamına gelecek. w21.09 17 p. 17; 19 p. 18

Sevdiğiniz biri cemaatten çıkarıldığı için kendinizi üzgün hissediyor musunuz? Peki ya cemaatten bazıları size kendinizi daha kötü hissettirecek şeyler söylerse? Gerçekçi olmak gerekirse, herkesten her zaman doğru şeyleri söylemesini bekleyemeyiz (Yak. 3:2). Hepimiz kusurluyuz. Bu yüzden bazıları ne söyleyeceklerini bilemediğinde veya istemeden de olsa size acı veren şeyler söylediğinde şaşırmayın. Elçi Pavlus’un şu öğüdünü düşünün: “İçinizden birinin diğerinden yakınmak için bir nedeni olsa bile, birbirinize katlanmaya ve birbirinizi gönülden bağışlamaya devam edin” (Kol. 3:13). Ayrıca hepimiz, biri cemaatten çıkarıldığında o kişinin Yehova’ya sadık kalan aile fertlerine destek olmaya devam etmeliyiz. Onların şu anda sevgiye ve teşvike her zamankinden daha çok ihtiyaçları var (İbr. 10:​24, 25). Aile fertlerinden biri cemaatten çıkarılan kardeşler bazen sanki kendileri cemaatten çıkarılmış gibi, bazı kardeşlerin onlarla konuşmaktan kaçındığını fark etti. Kardeşlerimize asla böyle hissettirmek istemeyiz. Özellikle de, anne babası hakikati bırakan genç kardeşlerimizin takdir edilmeye ve teşvike ihtiyaçları var. w21.09 29 p. 13-​14; 30 p. 16

Yaşlı bir kardeşle sohbet ettiğinizde bundan karşılıklı olarak yarar görürsünüz (Rom. 1:12). Yehova’nın sadık hizmetçileriyle ilgilendiğini görmek gençlerin takdirini artırır; yaşlı kardeşler ise sevildiklerini hissederler. Yehova’dan hangi nimetleri gördüklerini anlatmak yaşlı kardeşlere zevk verir. Fiziksel güzellik genellikle zamanla kaybolur; ancak Yehova’ya vefalı olanlar her geçen yıl O’nun gözünde daha da güzelleşirler (1. Sel. 1:​2, 3). Çünkü onlar yıllar içinde Tanrı’nın ruhunun kendilerini şekillendirmesine ve güzel nitelikler geliştirmelerine yardım etmesine izin verdiler. Değerli yaşlı kardeşlerimizi iyi tanıdığımızda, onlara saygı gösterdiğimizde ve onlardan bir şeyler öğrendiğimizde bizim için paha biçilmez hazineler olacaklar. Ancak bir cemaat yalnızca gençlerin yaşlılara değer vermesiyle güçlenmez, yaşlıların gençlere değer vermesiyle de güçlenir. w21.09 7 p. 15-​18

Sert bir tutum geliştirmemeye karşı dikkatli olalım ve “merhameti bol olan” Tanrımızı örnek almaya çalışalım (Efes. 2:4). Merhamet sadece bir duygudan ibaret değildir. Aslında merhamet şefkatli davranışlarla gösterilir. O halde hepimiz ailemizin, cemaatimizin ve içinde yaşadığımız toplumun ihtiyaçlarına karşı duyarlı olmalıyız. Şüphesiz merhamet göstermek için pek çok fırsata sahibiz. Örneğin, teselliye ihtiyacı olan birini tanıyor musunuz? Belki o kişi için yemek yapabilir ya da düşünceli davranarak başka konularda yardım teklif edebilirsiniz. Belki cemaate geri alınan bir kardeşin onu teselli edecek ve güçlendirecek dostlara ihtiyacı olabilir. Ayrıca Kutsal Kitaptaki iyi haberi başkalarıyla paylaşarak insanları rahatlatabilirsiniz (Eyüp 29:​12, 13; Rom. 10:​14, 15; Yak. 1:27). Bu tür ihtiyaçlara karşı uyanık olursak çevremizdekilere merhamet göstermek için birçok fırsata sahip olduğumuzu görebiliriz. Bunu yapmak, “merhameti bol olan” gökteki Babamızı çok mutlu eder! w21.10 13 p. 20-​22

Davut 23. Mezmur’da, Yehova’yı çobanı olarak kabul ettiği için ruhen hangi nimetleri tattığını anlatıyor. Yehova onu ‘doğruluk yollarında güdüyordu.’ Hem iyi, hem zor zamanlarında hep yanındaydı. Davut, Yehova’nın kendisini ‘yeşil çayırlarda yatırdığını’ söylese de hayatında sıkıntılar yaşayacağının farkındaydı. Hatta bazen kendisini “ölüm gölgesi vadisinde” yürüyormuş gibi hissetti ve hayatı boyunca birçok düşmanı oldu. Fakat Yehova’yı çobanı olarak gördüğü için Davut “Kötülükten korkmam” dedi. Peki Davut hangi anlamda ‘hiçbir nimetten yoksun kalmadı’? O, Yehova’ya yakın kalmak için ihtiyacı olan her şeye sahipti. Onun mutluluğu maddi şeylere bağlı değildi. Yehova’nın ona verdikleriyle yetinmeyi biliyordu. Yehova onu destekliyordu ve koruyordu. Davut için en önemli şeyler bunlardı. Davut’un sözlerinden maddi şeylerle ilgili dengeli bir bakış açısına sahip olmanın ne kadar önemli olduğunu görüyoruz. w22.01 3-4 p. 5-7

Yehova’nın kulları tarih boyunca kayıtsızlıkla karşılaşmıştır. Örneğin uzun yıllar boyunca “doğruluk habercisi” olarak hizmet eden Nuh’u düşünün (2. Pet. 2:5). Şüphesiz o duyurduğu habere başkalarının olumlu karşılık vermesini beklemiştir; fakat Yehova böyle bir şey olacağını söylemedi. Bunun yerine gemiyi yapmasını söylerken Nuh’a, “Sen gemiye gireceksin; seninle birlikte oğulların, karın ve gelinlerin de girecek” dedi (Başl. 6:18). Ayrıca Yehova geminin boyutlarını ve kapasitesini söylediğinde Nuh muhtemelen kendisini çok fazla kişinin dinlemeyeceğini fark etmiş olabilir (Başl. 6:15). Anlaşılan, o şiddet dolu ortamda Nuh’u bir kişi bile dinlemedi (Başl. 7:7). Peki Yehova Nuh’u başarısız biri olarak mı gördü? Kesinlikle hayır! O, Tanrı’nın gözünde başarılıydı; çünkü Yehova’nın kendisinden istediği şeyi sadakatle yerine getirmişti (Başl. 6:22). w21.10 26 p. 10-​11

Rut’un bu sözleri duyduğunda nasıl hissetmiş olabileceğini bir düşünün. O, Naomi’ye yardım etmek için elinden geleni yapmıştı; onunla ağlamış, onu teselli etmiş ve günlerce onunla birlikte yürümüştü. Fakat tüm bunlara rağmen Naomi, “Yehova beni eli boş döndürdü” dedi. Naomi bu sözlerle yanı başında duran Rut’un desteğini yok saydı. Kim bilir bu, Rut için ne kadar acı vericiydi. Ancak o yine de Naomi’nin yanından ayrılmadı (Rut 1:​3-18). Bugün de, sıkıntı içindeki bir kardeşe yardım etmek için elimizden geleni yaptığımız halde, başta kardeşimiz bizimle kırıcı şekilde konuşabilir. Fakat böyle bir davranışı kişisel algılamamalıyız. Ne olursa olsun, ona vefalı sevgi göstermeye, yani yanında olmaya devam etmeliyiz. Yehova’dan ona nasıl güç verebileceğimizi görmemize yardım etmesini de isteyebiliriz (Özd. 17:17). Belki yardıma ihtiyacı olan bir kardeşimiz ilk başta bizi geri çevirebilir. Ancak vefalı sevgi, kardeşimizi yalnız bırakmamak için bizi elimizden geleni yapmaya yöneltir (Gal. 6:2). w21.11 11 p. 17-​19

Kutsal Kitapta, “kutsal” ve “kutsallık” ifadeleri ahlaksal ve dinsel açıdan temiz olmak anlamına gelir. Ayrıca bu ifadelerle Yehova’ya hizmet etmek için ayrılmış olmak da kastedilir. Dolayısıyla eğer ahlaken temizsek, Yehova’ya O’nun kabul edeceği şekilde hizmet ediyorsak ve O’nunla yakın bir ilişkiye sahipsek o zaman kutsal olduğumuz söylenebilir. Yehova’nın ne kadar kutsal olduğunu düşününce, bu kusurlu halimizle O’nunla yakın bir ilişkiye sahip olabileceğimizi bilmek bizde gerçekten hayranlık uyandırıyor. Yehova her yönden pak ve temizdir. Yehova’nın tahtının etrafında duran serafların sözleri bu gerçeği gösterir. Onlar Yehova hakkında şunları söyledi: “Göklerin hâkimi Yehova kutsaldır, kutsaldır, kutsaldır” (İşa. 6:3). Tabii bu meleklerin kutsal Tanrımızla yakın bir ilişkiye sahip olabilmesi için onların da kutsal olması gerekiyor ve gerçekten de öyleler. w21.12 3 p. 4-5

Her bir genç, olabilecek en iyi hayata sahip olmak ister. Belki öğretmenlerinden ve bazı akrabalarından sık sık şunu duyabilirler: “Bu hayatta iyi bir yere gelmen için üniversite okuman şart.” Ancak gençler böyle bir seçim yaparlarsa muhtemelen zamanlarının çoğunu bu dünya için harcayacaklar. Diğer yandan anne babaları ve cemaatteki kardeşler onlara hayatlarında Yehova’ya hizmet etmeye öncelik vermelerini söyleyebilir. Peki Yehova’yı seven bir gencin en doğru seçimi yapmasına ne yardım edebilir? Efesoslular 5:​15-17 ayetlerini okumak ve üzerinde derin düşünmek gençlere bu konuda yardım edebilir. Bu ayetleri okuduktan sonra şu sorular üzerinde düşünebilirler: “‘Yehova’nın isteği’ nedir? Hangi seçimi yaparsam Yehova’yı mutlu ederim? Nasıl bir yaşam tarzı zamanımı en iyi şekilde kullanmamı sağlar?” Gençler, unutmayın ki “kötü günlerdeyiz” ve Şeytan’ın yönettiği bu kötü ortamın sonu çok yakın. w22.01 27 p. 5

Yakup ne zaman İsa’nın bir öğrencisi oldu? İsa diriltildikten sonra “Yakup’a, sonra tüm elçilere göründü” (1. Kor. 15:7). Bu olay Yakup’un hayatında bir dönüm noktasıydı. İsa kendisine göründükten sonra, Yakup onun bir öğrencisi oldu. O daha sonra Yeruşalim’deki üst kattaki odada kutsal ruhu almayı bekleyen öğrencilerin arasındaydı (Elçi. 1:​13, 14). İlerleyen yıllarda birinci yüzyıldaki yönetim kurulunda hizmet etme ayrıcalığına sahip oldu (Elçi. 15:​6, 13-22; Gal. 2:9). Yakup MS 62’den önce, Tanrı ilhamıyla meshedilmiş Hıristiyanlara bir mektup yazdı. Ümidimiz ister yerde, ister gökte yaşamak olsun, onun kaleme aldıklarından bugün hepimiz yararlanıyoruz (Yak. 1:1). Peki Yakup’a daha sonra ne oldu? Tarihçi Josephus’a göre, o dönemin başkâhininin emriyle idam edildi. O yeryüzündeki yaşamının sonuna kadar Yehova’ya sadık kaldı. w22.01 9 p. 3, 5

Bugünün ayetindeki sözlerden alabileceğimiz bir ders şu: Yehova’nın bizi iman sınavlarından korumasını beklememeliyiz. İsa son nefesine kadar sınanmıştı, biz de ölümle yüz yüze gelsek bile sadık kalmaya kararlı olmalıyız (Mat. 16:​24, 25). Ancak Tanrı’nın gücümüzün ötesinde denenmemize izin vermeyeceğinden emin olabiliriz (1. Kor. 10:13). Alabileceğimiz başka bir ders de şu: İsa gibi biz de haksız yere acı çekebiliriz (1. Pet. 2:​19, 20). İnsanlar bize kötü bir şey yaptığımız için değil, dünyaya ait olmadığımız ve hakikate şahitlik ettiğimiz için muhalefet ediyor (Yuhn. 17:14; 1. Pet. 4:​15, 16). İsa Yehova’nın neden acı çekmesine izin verdiğini anlamıştı. Bazı sadık kişiler ise sınavlar yaşarken Yehova’nın bazı şeylere neden izin verdiğini anlamadılar (Hab. 1:3). Ancak merhametli ve sabırlı Tanrımız onların imansız olduğunu düşünmez. Onların aslında teselliye ihtiyacı vardır ve bunu sadece Yehova verebilir (2. Kor. 1:​3, 4). w21.04 11 p. 9-​10

Yehova’yı seviyor ve O’na saygı duyuyorsak, ayrıca O’nun istediği şekilde tapınıyorsak Yehova tapınmamızı kabul eder. Yehova’ya tapınırken elimizden gelenin en iyisini yapmak istiyoruz. Bunun bir yolu Yehova’ya dua etmektir. Geçmişte Kutsal Çadırda, daha sonra da mabette buhur sunulurdu. Bu buhur özenle hazırlanırdı. Kutsal Kitap, dualarımızı böyle bir buhura benzetir. Buhurdan çıkan hoş koku Yehova’yı hoşnut ediyordu. Benzer şekilde, bugün de sade ifadeler kullansak bile yürekten yaptığımız dualar Yehova’yı “hoşnut eder” (Özd. 15:8; Tekr. 33:10). O’na olan sevgimizi ve minnettarlığımızı duymak Yehova’nın hoşuna gider. Yehova, kaygılarımızı, isteklerimizi ve hayallerimizi O’na anlatmamızı istiyor. Dua etmeden önce söyleyeceklerimiz üzerinde dikkatle düşünebiliriz. Bunu yaparsak, Yehova’ya çok hoş kokulu bir buhur sunabiliriz. w22.03 20 p. 2; 21 p. 7

Armagedon’da kimin kurtulup kurtulmayacağı bizim kararımıza bağlı olmayacak (Mat. 25:​34, 41, 46). Yehova’nın o dönemde vereceği kararlara güvenecek miyiz, yoksa bunlar bize tökez mi olacak? Eğer şimdiden Yehova’ya olan güvenimizi güçlendirirsek gelecekte de O’na tamamen güveneceğiz. Yeni dünyada kim bilir neler hissedeceğiz. Sahte din ve açgözlü ticari sistem ortadan kalkmış olacak. Ayrıca binlerce yıldır insanları ezen ve onlara acı çektiren yönetimler de olmayacak. Sağlık sorunları, yaşlılık ve ölüm artık hayatımızın bir parçası olmayacak. Şeytan ve cinleri bin yıl boyunca insanları etkileyemeyecek ve isyanlarının kötü sonuçları ortadan kalkmış olacak (Vah. 20:​2, 3). O zaman geldiğinde, “İyi ki Yehova’nın her zaman doğru olanı yaptığına güvenmişim” diyeceğiz. w22.02 6-7 p. 16-​17

İsa başkalarını aralarındaki sorunları çözmeye teşvik ederek barışçı biri olduğunu gösterdi. Onu dinleyen kişilere, ibadetlerinin kabul edilebilmesi için kardeşleriyle barışmaları gerektiğini söyledi (Mat. 5:​23, 24). Aralarında kimin en büyük olduğunu tartışan elçilerine de defalarca yardım etti (Luka 9:​46-48; 22:​24-27). Barışçı biri olabilmek için tartışma yaratmaktan kaçınmamız yetmez. Barışı sağlamak için ilk adımı biz atmalıyız. Ayrıca başkalarını da aralarındaki anlaşmazlıkları çözmeye teşvik etmeliyiz (Filip. 4:​2, 3; Yak. 3:​17, 18). Kendinize şunları sorun: “Barışı sağlamak için nelerden vazgeçmeye hazırım? Bir kardeş beni kırdığında kin besliyor muyum? Biriyle bir anlaşmazlık yaşadığımda karşı tarafın mı adım atmasını bekliyorum, yoksa haklı olduğumu düşünsem bile ilk adımı atmaya istekli miyim? w22.03 10 p. 10-​11

Kutsal Kitap uzun zaman önce Tanrı’nın toplumundaki kişilerin ‘kendilerini gönüllü olarak sunacağını’ bildirdi (Mezm. 110:3). Bugün bu sözler aynen gerçekleşiyor. Her yıl Yehova’nın gayretli hizmetçileri duyuru işinde milyonlarca saat harcıyor. Bu hizmeti gönüllü olarak yerine getiriyorlar ve karşılığında hiçbir ücret almıyorlar. Ayrıca kardeşlerinin ihtiyaçlarıyla ilgilenmek, onları güçlendirmek ve Yehova’ya olan sevgilerini artırmak için zaman ve çaba harcıyorlar. Tayin edilmiş biraderler ibadetteki görevlerine hazırlanmak ve çobanlık ziyaretleri yapmak için çok vakit ayırıyor. Peki Yehova’nın toplumunu tüm bu işler için harekete geçiren nedir? Yehova’ya ve komşularına duydukları sevgi (Mat. 22:​37-39). İsa başkalarının ihtiyaçlarına öncelik vermek konusunda mükemmel bir örnek bıraktı. Biz de bu konuda İsa’yı örnek almak için elimizden geleni yapıyoruz (Rom. 15:​1-3). Bunu yapmaktan çok yarar görürüz. w22.02 20 p. 1-2

Eski İsrail’de birçok kişi tarlalarda çalışırdı ve bu işçiler ücretlerini o günün sonunda alırdı. İşveren ücretleri gün sonunda ödemezse, işçiler o akşam eve ekmek götüremeyecekti. Yehova bu durumdaki bir işçinin ‘sıkıntıda olduğunun ve ücretini almaya can attığının’ farkındaydı (Tekr. 24:​14, 15; Mat. 20:8). Bugün birçok işçi, ücretini gün sonunda değil, aylık ya da haftalık olarak alıyor. Ancak Levioğulları 19:13’teki ilke geçerliliğini hâlâ koruyor. Maalesef bugün pek çok işveren işçilerine hak ettiklerinin çok altında bir maaş ödüyor. Çünkü onların çaresiz olduğunun ve geçimlerini sağlamak için bir işe ihtiyaçları olduğunun farkındalar. Aslında böyle bir işveren işçinin hak ettiği ücreti alıkoymuş oluyor. İsa’nın takipçisi bir işveren Levioğulları 19:13’teki ilkeyi çok ciddiye almalıdır. w21.12 10 p. 9-​10

İsa, çektiği onca acıdan sonra muhtemelen çok susamıştı. Susuzluğunu gidermek için yardıma ihtiyacı vardı. İsa ihtiyacını dile getirmeyi bir zayıflık olarak görmedi; biz de görmemeliyiz. Belki yardım istemeye alışkın olmayabiliriz. Fakat ihtiyacımız olduğunda bunu yapmaktan çekinmemeliyiz. Örneğin yaşımız ilerlemiş olabilir ya da hasta olabiliriz. Böyle bir durumda, markete ya da doktora gitmek için bir kardeşimizden yardım istememiz gerekebilir. Ya da moralimiz bozuk olabilir. Bir ihtiyarın ya da olgun bir kardeşimizin bizi dinlemesine veya ‘iyi sözlerle’ bize güç vermesine ihtiyaç duyabiliriz (Özd. 12:25). Unutmayalım ki, kardeşlerimiz bizi çok seviyor ve ‘sıkıntılı günlerde’ bize yardım etmek istiyor (Özd. 17:17). Ama onlar zihnimizi okuyamazlar. Biz bir şey söylemedikçe yardıma ihtiyacımız olduğunu bilemezler. w21.04 11-​12 p. 11-​12

Koşullarımızın değişmesi birçoğumuz için zordur. Mesela, uzun yıllar özel tamgün hizmette olan bazı kardeşlerimizin tayinleri değişti. Bazıları da yaşları gereği çok sevdikleri bir hizmeti bırakmak zorunda kaldı. Böyle bir şey yaşadığımızda hayal kırıklığına uğramamız normaldir. Olaylara Yehova’nın bakış açısından baktığımızda yeni koşullarımıza alışmak bizim için daha kolay olur. Yehova bugün harika işler başarıyor ve bizim de O’nun iş arkadaşları olma ayrıcalığımız var (1. Kor. 3:9). O’nun bize olan sevgisi asla değişmez. Eğer teşkilatta yapılan bir değişiklik sizi şahsen etkiliyorsa, neden böyle bir değişiklik yapıldığı üzerinde fazla durmayın. ‘Eski günleri’ özlemektense, Yehova’ya dua edin ve bu değişikliğin olumlu yönlerini görmek için yardım isteyin (Vaiz 7:10). Olumlu tutumunuzu koruyun. Eğer böyle yaparsanız, koşullarınız değişse bile sevincinizi ve sadakatinizi koruyabilirsiniz. w22.03 17 p. 11-​12

Yehova kimlere vefalı sevgi gösterir? Kutsal Kitap insanların toprak, terbiye, bilgi, şarap, zeytinyağı, hikmet gibi pek çok şeyi sevebileceğini söyler (2. Tar. 26:10; Özd. 12:1; 21:17; 29:3). Ancak vefalı sevgi nesnelere ya da kavramlara karşı duyulamaz; sadece insanlara gösterilebilir. Fakat Yehova herkese vefalı sevgi göstermez; Kendisiyle yakın ilişkide olan kişilere gösterir. Tanrımız dostlarına karşı vefalıdır. Onlara harika bir gelecek hazırladı ve onları sevmekten asla vazgeçmeyecek. Yehova tüm insanlara sevgi gösterir. İsa, Nikodimos adlı bir adama şöyle demişti: “Tanrı dünyayı [insanları] öyle sevdi ki, biricik oğlunu verdi; ona iman eden hiç kimse yok olmasın, hepsi sonsuz yaşama sahip olsun diye bunu yaptı” (Yuhn. 3:​1, 16; Mat. 5:​44, 45). w21.11 2 p. 3; 3 p. 6-7

Bu ortamda hayat zor ve gelecekte daha büyük zorluklarla karşılaşabiliriz (Mat. 24:21). Gerçekten de hepimiz tüm bu şeylerin hatırlanmayacağı, akla gelmeyeceği zamanı özlemle bekliyoruz (İşa. 65:​16, 17). Her geçen gün tahammülümüzü güçlendirmemiz gerekiyor. İsa şöyle dedi: “Tahammülünüz sayesinde canlarınızı kazanacaksınız” (Luka 21:19). Bizimkine benzer zorluklar yaşayan kişilerin her şeye rağmen olumlu tutumlarını nasıl koruduklarını düşünmek tahammülümüzü artırabilir. Peki, tahammül konusunda en iyi örnek kimdir? Yehova Tanrımız. Bu cevap sizi şaşırttıysa Yehova’nın nelere tahammül ettiğini bir düşünün. İblis’in kontrolündeki bu dünya sorunlarla dolu. Yehova bu sorunları şu anda bitirebilir. Ancak belirlediği zaman gelene kadar bunlara tahammülle katlanıyor (Rom. 9:22). w21.07 8 p. 2-4