Eylül

İsa’nın zamanında bazıları onun öğrettiği harika şeyleri yeterli bulmadı. Daha fazlasını talep ettiler. Fakat İsa istedikleri alameti yapmayı reddedince onlar da onu reddetti (Mat. 16:4). Kutsal Yazılar ne der? İşaya peygamber Mesih’le ilgili şunları kaleme aldı: “Bağırmayacak, sesini yükseltmeyecek, sokakta sesi duyulmayacak” (İşa. 42:​1, 2). İsa hizmetini kendine dikkat çekmeden, mütevazı şekilde yerine getirdi. Görkemli mabetler inşa etmedi, şaşaalı kıyafetler giymedi ya da kendisine gösterişli dinsel unvanlarla hitap edilmesini istemedi. Yargılanırken, hayatı söz konusu olmasına rağmen Kral Herodes’i etkilemek için mucize yapmayı reddetti (Luka 23:​8-11). Elbette İsa bazı mucizeler yaptı, fakat odak noktası iyi haberi duyurmaktı. Öğrencilerine, “Ben bu amaçla geldim” dedi (Mar. 1:38). w21.05 4 p. 9-​10

“Sonsuz yaşama karşı doğru tutuma sahip olanları” arıyoruz (Elçi. 13:48). Bu kişilerin İsa’nın öğrencisi olmasına yardım edebilmek için, Kutsal Kitaptan öğrendiklerini (1) anlamalarına, (2) kabul etmelerine ve (3) hayatlarında uygulamalarına yardım etmeliyiz (Kol. 2:​6, 7; 1. Sel. 2:13). Cemaatteki herkesin Kutsal Kitabı inceleyen kişilerin üzerinde olumlu bir etkisi olabilir. Yenilere sevgimizi göstererek ve ibadete katıldıklarında cana yakın davranarak onlara yardımcı olabiliriz (Yuhn. 13:35). Ayrıca inceleme yapan kişiler “sağlam kaleler” gibi olan inanç ve alışkanlıklarını bırakmalı. Tetkik idare eden kardeşlerin onlara bu konuda yardım etmek için oldukça zaman ve çaba harcaması gerekebilir (2. Kor. 10:​4, 5). Bir kişinin vaftiz hedefine erişmesi için hayatında değişiklikler yapmasına yardım etmek uzun sürebilir. Fakat bu her çabaya değer. w21.07 3 p. 6

Yehova’nın Şahitleri olarak, öğrettiklerimizin hakikat olduğuna ve Yehova’ya tapınırken izlediğimiz yolun O’nun onayladığı tek yol olduğuna tam olarak ikna olduk mu? Elçi Pavlus inandıklarının hakikat olduğuna tam olarak ikna olmuştu (1. Sel. 1:5). Onun bu inancı duygularına dayanmıyordu. Pavlus, Tanrı’nın Sözünü gayretle inceleyen biriydi. O ‘Kutsal Yazıların tümünün Tanrı ilhamı’ olduğuna inanıyordu (2. Tim. 3:16). Peki, o bu incelemeler neticesinde hangi sonuca vardı? Pavlus, Kutsal Yazılarda vaat edilen Mesih’in İsa olduğuna dair inkâr edilemez kanıtlar buldu. Oysa Yahudi din adamları bu kanıtları görmezden gelmişti. Bu ikiyüzlü adamlar Tanrı’yı temsil ettiklerini iddia ediyor, fakat yaptıklarıyla O’nu inkâr ediyorlardı (Tit. 1:16). Pavlus, o adamlar gibi değildi; Tanrı’nın Sözünden işine gelen kısımları kabul edip işine gelmeyenleri reddetmedi. Tanrı’nın Sözünün tümünü öğretmeye ve uygulamaya hazırdı (Elçi. 20:27). w21.10 18 p. 1-2

Biz ekip sulasak da, büyütenin Tanrı olduğunu unutmamalıyız (1. Kor. 3:​6, 7). Yehova için bütün insanların hayatı çok değerli. Bize Oğluyla birlikte çalışma ve bu ortamın sonu gelmeden her milletten insanı cemaatine toplama ayrıcalığı verdi (Hag. 2:7). Duyuru faaliyetimiz bir arama kurtarma işine benzetilebilir. Bizler de bir madende mahsur kalmış kişileri kurtarmak için gönderilen bir ekibin üyeleri gibiyiz. Bir göçükten sadece birkaç madenci kurtarılabilse de bütün ekibin yaptığı iş çok değerlidir. Aynı şey hizmetimiz için de geçerli. Şeytan’ın ortamından kaç kişinin kurtarılacağını henüz bilmiyoruz. Fakat Yehova onlara yardım etmek için her birimizi kullanabilir. Bolivya’da yaşayan Andreas şöyle diyor: “Kutsal Kitaptaki hakikatleri öğrenen ve vaftiz edilen her bir kardeşimizi bir ekip işinin sonucu olarak görüyorum.” Biz de hizmetimize karşı olumlu tutumumuzu koruyalım. Böyle yaparsak Yehova bizi destekleyecek ve hizmetimiz bize büyük bir sevinç verecek. w21.05 19 p. 19-​20

Bir avcının tek bir hedefi vardır: Avını yakalamak ya da öldürmek. Bunun için Kutsal Kitabın da söylediği gibi, farklı türde kapan ve tuzaklar kullanabilir (Eyüp 18:​8-10). Peki bir avcı avını nasıl kandırıp tuzağa düşürür? Öncelikle avını dikkatle gözlemler. Hayvanın nerelere gittiğini, nelerden hoşlandığını ve onu nasıl gafil avlayabileceğini yakından inceler. Şeytan da tıpkı bu avcı gibidir. Bizi dikkatle inceler; nereye gittiğimizi, nelerden hoşlandığımızı çok iyi bilir. Sonra, bizi gafil avlamak için bir tuzak kurar. Ancak Kutsal Kitap bu tuzağa düşsek bile kurtulabileceğimizi söyler. Ayrıca bize Şeytan’ın tuzaklarına düşmememiz için ne yapabileceğimizi öğretir. Şeytan’ın kullandığı en etkili tuzaklardan ikisi gurur ve açgözlülüktür. Şeytan bu kötü nitelikleri tuzak olarak binlerce yıllardır başarılı bir şekilde kullanıyor. Tıpkı bir kuş avcısı gibi avını tuzağa çekmeye ya da ağına düşürmeye çalışıyor (Mezm. 91:3). Ama biz Şeytan’ın tuzaklarına düşmeye mahkûm değiliz. Çünkü Yehova, Şeytan’ın tüm taktiklerini bize açıkça gösteriyor (2. Kor. 2:11). w21.06 14 p. 1-2

Cemaatlerimizdeki yaşlı kardeşler bir hazine gibidir. Tanrı’nın Sözü ağarmış saçları bir taca benzetir (Özd. 20:29). Ancak bu hazineler kolaylıkla gözden kaçabilir. Yaşlı kardeşlerin değerini anlayan gençler maddi şeylerden çok daha kıymetli bir şeye sahip olabilir. Yaşlı kardeşlerimiz Yehova için çok değerli. Yehova onları yakından tanır ve harika niteliklerine çok değer verir. Yıllar boyunca Yehova’ya sadakatle hizmet ederek kazandıkları hikmeti gençlerle paylaşmaları Yehova’yı çok mutlu eder (Eyüp 12:12; Özd. 1:​1-4). Yehova onların tahammülüne de çok değer verir (Mal. 3:16). Hayatları boyunca pek çok sorunla karşılaşmış olsalar da Yehova’ya imanları hiç sarsılmadı. Gelecekle ilgili ümitleri, hakikati ilk duydukları zamandan çok daha parlak. “Saçları ağardığında da” O’nun ismini bildirmeye devam ettikleri için Yehova onları çok sever (Mezm. 92:​12-15). w21.09 2 p. 2-3

Zaman zaman kendimizi incelemek iyi olur. Şu sorular üzerinde düşünebiliriz: “Kendi değerimi nasıl ölçüyorum? Kendimi başkalarıyla kıyaslayarak mı? Cemaatte yaptığım işleri hangi niyetle yapıyorum? Bu işi en iyi yapan kişi olarak görünmek için mi? Ya da özellikle rekabet içinde olduğum bir kardeş mi var? Yoksa tek isteğim Yehova’ya elimdekinin en iyisini vermek mi?” Kutsal Kitap kendimizi başkalarıyla karşılaştırmamamız konusunda bizi uyarır. Bunun bir nedeni şudur: Kardeşlerimizden daha iyi olduğumuzu düşünürsek gurura kapılabiliriz. Öte yandan, kardeşlerimizin bizden daha iyi olduğunu düşünürsek muhtemelen değersizlik duygularına kapılırız (Rom. 12:3). Unutmayalım ki Yehova bizi güzel olduğumuz, iyi konuştuğumuz ya da birçok kişi bizi sevdiği için Kendisine çekmedi. Tersine, O’nu tanımaya ve Oğlunu dinlemeye istekli olduğumuz için çekti (Yuhn. 6:44; 1. Kor. 1:​26-31). w21.07 14-​15 p. 3-4

Zihnimizi yenilemek için elbette dua etmeli, Tanrı’nın Sözünü incelemeli ve üzerinde derin düşünmeliyiz. Bunları yapmaya ve Yehova’dan güç istemeye devam edin. O’nun kutsal ruhu kendinizi başkalarıyla karşılaştırmaktan kaçınmanıza yardım edecek. Ayrıca yüreğinizde kıskançlık ve gurur gibi olumsuz nitelikler gelişmeye başladıysa, Yehova bunları fark etmenize ve hızlıca söküp atmanıza yardım edecek (2. Tar. 6:​29, 30). Yehova yüreğimizi çok iyi bilir. Ayrıca bu dünyanın ruhuna ve kendi kusurlarımıza karşı verdiğimiz mücadelenin de farkındadır. Bu olumsuz şeylerle savaşmak için ne kadar uğraştığımızı gördükçe Yehova’nın bize olan sevgisi artar. Yehova bize olan duygularını anlatmak için bir anneyle bebeği arasındaki yakın bağı örnek olarak kullanır (İşa. 49:15). Yehova Kendisine tüm yürekle hizmet etmek için verdiğimiz mücadeleyi gördüğünde bize karşı böyle derin bir sevgi duyar. Bunu bilmek içimizi ısıtıyor. w21.07 24-​25 p. 17-​19

Yehova’ya hizmet ederken bizden istenen görevleri elimizden gelen en iyi şekilde yerine getirmeye odaklanırsak sevincimizi artırabiliriz. Duyuru işine “yoğun bir şekilde” katılın ve cemaatle birlikte gayretle çalışın (Elçi. 18:5; İbr. 10:​24, 25). İbadetlere iyi şekilde hazırlanın ve kardeşlerinizi güçlendirecek cevaplar vermeyi hedefleyin. Hafta içi ibadetinde yapacağınız görevleri ciddiye alın. Eğer cemaatte belirli bir iş için sizden yardım istenirse, dakik ve güvenilir olduğunuzu gösterin. Size verilen görevlerin önemsiz olduğunu ve bunlara vakit harcamaya değmeyeceğini düşünmeyin. Yeteneklerinizi geliştirmek için çaba harcayın (Özd. 22:29). Ruhi faaliyetleri ve görevlerinizi en iyi şekilde yerine getirmeye ne kadar çok odaklanırsanız, o kadar çabuk ilerleyeceksiniz ve sevinciniz de o kadar çok artacak (Gal. 6:4). Böylece, istediğiniz bir görev başka bir kardeşe verilse bile o kardeş adına mutlu olmak sizin için daha kolay olacak (Gal. 5:26). w21.08 22 p. 11

Gururdan kaçınmalı ve Yehova’nın bizi eğitmesine izin vermeliyiz. Bazı hastalıklar kalbin düzgün şekilde çalışmasını engeller. Benzer şekilde gurur da mecazi yüreğimizin düzgün şekilde çalışmasına engel olur ve Yehova’nın talimatlarına uymamızı zorlaştırır. Ferisilerin başına tam da bu geldi. Gurur onların yüreğini öyle kaplamıştı ki, İsa’nın Tanrı’nın oğlu olduğunu gösteren kanıtları inkâr ettiler (Yuhn. 12:​37-40). Sonuç olarak, gururları onların sonsuz yaşama sahip olmasını engelledi (Mat. 23:​13, 33). Öyleyse alçakgönüllü olmamız çok önemli. Böyle olursak, Tanrı’nın Sözü ve ruhu hem kişiliğimizi değiştirmemize yardım eder, hem de düşünce tarzımızı ve kararlarımızı Yehova’nın istediği şekilde yönlendirir. Yakup tam böyle yaptı. O alçakgönüllü bir şekilde Yehova’nın kendisini eğitmesine izin verdi. Böylece Kutsal Kitabı etkili şekilde öğreten biri oldu. w22.01 10 p. 7

Dua etmekten hiç vazgeçmezsek gökteki Babamızın dualarımızı işiteceğinden emin olabiliriz (Kol. 4:2). Cevap gecikiyormuş gibi görünse bile, Yehova’nın “zamanı geldiğinde” bize yardım edeceğine güvenelim (1. Pet. 5:6). Bu nedenle, duamız düşündüğümüz kadar çabuk cevaplanmadığında asla Yehova’yı suçlamayalım. Örneğin, birçok kişi Tanrı’nın Krallığının bu kötü ortama son verdiğini görebilmek için yıllardır dua ediyor. Hatta İsa da bu konuda dua etmemiz gerektiğini söyledi (Mat. 6:10). Ancak son, bizim beklediğimiz dönemde gelmediği için Yehova’ya imanımızın zayıflamasına izin verirsek akılsızlık etmiş oluruz (Hab. 2:3; Mat. 24:44). Bunun yerine, Yehova’yı sabırla beklemeye ve O’na imanla dua etmeye devam etmeliyiz. Yehova sonun geleceği ‘günü ve saati’ çoktan belirledi; bunun tam vaktinde gerçekleşeceğinden emin olabiliriz (Mat. 24:36; 2. Pet. 3:15). O gün hepimiz için en doğru zaman olacak. w21.08 10 p. 10-​11

Alçakgönüllü kardeşlerimiz yaşlandıkça eskisi kadar çok şey yapamayacaklarının farkına varır. Örneğin, çevre gözetmenlerini düşünün. Onlar 70 yaşına geldiklerinde farklı bir göreve tayin edilirler. Bu onlara zor gelebilir, çünkü kardeşlerine yardım etmekten zevk alıyorlar ve bu görevi çok seviyorlar. Fakat yaptıkları işi daha genç kardeşlere bırakmak gerektiğinin de farkındadırlar. Bu nedenle onlar eski İsrail’deki Levioğullarınınkine benzer bir tutum sergiliyorlar. 50 yaşına gelen Levioğullarının Kutsal Çadırdaki zorunlu hizmetlerini bırakmaları gerekiyordu. Bu yaşlı Levioğullarının sevinci belli bir ayrıcalığa bağlı değildi. Onlar kendilerine verilen görevi gayretle yerine getirdiler ve gençlere yardım etmek için ellerinden geleni yaptılar (Say. 8:​25, 26). Bugün de 70 yaşının üzerindeki çevre gözetmenleri artık cemaatleri ziyaret etmiyorlar. Fakat onlar kendi cemaatleri için gerçek birer nimet oluyor. w21.09 8-9 p. 3-4

İsa, Luka 15:​11-​32’de babasının evini terk eden asi bir oğulla ilgili cesaret verici bir hikâye anlattı. Bu oğul isyan etti, evini terk etti ve “uzak bir memlekete” gitti. Orada ahlaksız bir yaşama daldı. Fakat sonra hayatın zorluklarıyla karşılaştığında verdiği kötü karar hakkında düşünmeye başladı. Babasının evindeyken halinin çok daha iyi olduğunu fark etti. İsa’nın dediği gibi bu genç adamın ‘aklı başına gelmişti.’ Eve dönmeye ve babasından af dilemeye karar verdi. Bu genç adamın ne kadar yanlış kararlar verdiğinin farkına varması çok önemliydi. O, davranış tarzını değiştirmeliydi. Gerçekten de, bu asi oğul yaptıklarından içtenlikle tövbe ettiğini gösterdi. Bu örnek, sadece güzel bir hikâye değildir. İhtiyarların ciddi bir günah işleyen kişinin içtenlikle tövbe edip etmediğini anlamalarına yardım edebilir. w21.10 5 p. 14-​15

Hangi şeyler sarsılmayacak veya ortadan kalkmayacak? Pavlus şöyle yazdı: ‘Sarsılmaz bir krallığa erişeceğimize göre, Tanrı’ya korku ve derin saygıyla kutsal hizmet sunalım’ (İbr. 12:28). Bu son büyük sarsıntıdan sonraki toz bulutu dağıldığında yalnızca Tanrı’nın Krallığı sarsılmadan ayakta kalacak (Mezm. 110:​5, 6; Dan. 2:​44). Evet, kaybedecek zaman yok! İnsanlar bir seçim yapmalı. Eğer bu dünyayı desteklemeye devam ederlerse yok olacaklar. Fakat Yehova Tanrı’ya hizmet etmeyi seçer ve O’nun isteğiyle uyumlu olarak gerekli değişiklikleri yaparlarsa sonsuz yaşama sahip olacaklar (İbr. 12:25). Duyuru işimiz sayesinde insanların bu önemli konuda karar vermelerine yardımcı oluyoruz. Efendimiz İsa’nın şu sözlerini hep aklımızda tutalım: “Krallığın bu iyi haberi, dünyanın her yerinde bütün milletlere şahitlik amacıyla duyurulacak ve son o zaman gelecek” (Mat. 24:14). w21.09 19 p. 18-​20

İhtiyarlar, sevdikleri biri Yehova’yı terk eden kardeşleri teselli etmek boynunuzun borcudur (1. Sel. 5:14). Onları güçlendirmek için ibadetlerden önce ve sonra onlarla konuşun. Onları ziyaret edin ve onlarla birlikte dua edin. Beraber hizmete çıkın ya da aile ibadetinize davet edin. Ruhi çobanlar Yehova’nın kederli koyunlarına ihtiyaçları olan şefkati, sevgiyi ve ilgiyi göstermelidir (1. Sel. 2:​7, 8). Yehova ‘hiç kimsenin yok olmasını istemez ve herkesin tövbe etmesini ister’ (2. Pet. 3:9). Bir kişi ciddi bir suç işlemiş olsa bile onun yaşamı Tanrı’nın gözünde hâlâ değerlidir. Unutmayın, Yehova günahkârların kurtulması için çok büyük bir bedel ödedi; biricik Oğlunu fidye olarak verdi. Yehova böyle kişilerin Kendisine geri dönmesine şefkatle yardım etmeye çalışır. İsa’nın örneğindeki evini terk eden oğlun babası gibi, Yehova da bu kişilerin dönmesini ümit ediyor (Luka 15:​11-32). w21.09 30-​31 p. 17-​19

Belki sağlığınız elvermediği için hizmette eskisi kadar aktif değilsiniz. Yine de hasattaki payınız size sevinç verebilir. Davut ve adamlarının yaşadıklarına bakalım. Onlar ailelerini ve eşyalarını yağmacı Amalekoğullarının elinden kurtarmıştı. Davut’un 200 adamı savaşamayacak kadar yorgun olduğundan arkada kalıp eşyalara bekçilik ettiler. Amalekoğulları yenilgiye uğratıldıktan sonra Davut ganimetin savaşanlara ve eşyalara bekçilik edenlere eşit şekilde paylaştırılmasını istedi (1. Sam. 30:​21-25). Dünya çapındaki öğrenci yetiştirme işimizle ilgili bu olaydan alabileceğimiz bir ders var. Belki bu işte istediğiniz kadar çok şey yapamıyorsunuz. Fakat elinizden geleni yapmaya devam ederseniz, yeni biri Yehova’yı tanıyıp vaftiz edildiğinde siz de büyük bir sevinç duyarsınız. Yehova, çabalarımızı ve sevgimizi görüyor ve bizi ödüllendiriyor. Ayrıca bize hasattaki payımızdan nasıl sevinç alabileceğimizi öğretiyor (Yuhn. 14:12). Evet, vazgeçmediğimiz sürece Yehova’nın onayına sahip olacağımızdan emin olabiliriz. w21.10 28 p. 15-​17

Yaşımız ilerledikçe Yehova’ya eskisi kadar hizmet edememek bizi korkutabilir. Gençlik günlerindeki kadar enerjimiz olmasa da yıllar boyunca hikmet ve tecrübe edindik. Artık bunları gençlerin Yehova’nın teşkilatında daha çok şey yapmasına ve yeni sorumluluklar üstlenmesine yardım etmek için kullanabiliriz. Yaşlılar daha genç olanlara yardım etmek istiyorlarsa alçakgönüllü olmalı. Alçakgönüllü biri başkalarını kendisinden üstün tutar (Filip. 2:​3, 4). Bu niteliği gösteren yaşlı kardeşlerimiz, birçok durumda bir görevi yerine getirmenin Kutsal Yazılara dayalı ve etkili olan birden fazla yolu olduğunu kabul ederler. “Biz eskiden böyle yapardık” diyerek işlerin geçmişteki gibi yapılmasını beklemezler (Vaiz 7:10). Gençlerle paylaşabilecekleri değerli tecrübeleri olsa da, ‘bu dünyanın sahnesi değiştiğinden’ yeni yöntemlere uyum sağlamaları gerekebileceğinin farkındadırlar (1. Kor. 7:31). w21.09 8 p. 1, 3

Yehova, Kendisine ibadet eden kişilerden onları alçaltacak bir şey yapmalarını asla istemez. Kutsallık, Yehova’nın kişiliğinin ayrılmaz bir parçasıdır. İsrailoğullarına bu gerçeği hatırlatmak için başkâhinin sarığında altın bir levha bulunuyordu ve bu levhada şu söz yazılıydı: “Kutsallık Yehova’nındır” (Çık. 28:​36-38). Bu levhadaki mesaj, onu gören herkese Yehova’nın gerçekten kutsal olduğunu açıkça gösteriyordu. Peki, başkâhini göremeyen kişiler bu önemli mesajı kaçırmış mı oluyordu? Hayır. Çünkü Kanun erkek, kadın ve çocuklardan oluşan halkın önünde okunduğunda bütün İsrailoğulları bu mesajı duyuyordu (Tekr. 31:​9-12). Eğer siz de onların arasında olsaydınız şu sözleri duyacaktınız: “Ben Tanrınız Yehova’yım. . . . . Kutsal olacaksınız, çünkü Ben kutsalım.” “Benim önümde kutsal olacaksınız, çünkü Ben Yehova, kutsalım” (Lev. 11:​44, 45; 20:​7, 26). w21.12 3 p. 6-7

Bazen ne yiyeceğimiz, ne giyeceğimiz ya da kiramızı nasıl ödeyeceğimiz konusunda kaygı duyabiliriz. Çünkü bazı kardeşlerimiz iş bulmanın zor olduğu yoksul bir ülkede yaşıyor. Bu nedenle, ailelerini geçindirmekte zorlanıyorlar. Bazı kardeşlerimizin durumundaysa evi geçindiren kişi hayatını kaybettiği için aile sıkıntıya düşüyor. Ancak kaygılarımızın yerini güvene bırakmalıyız. Unutmayın, Yehova ruhi şeyleri ilk plana koyarsak maddi ihtiyaçlarımızı karşılayacağına söz veriyor (Mat. 6:​32, 33). O bu sözünü şimdiye kadar hep tuttu (Tekr. 8:​4, 15, 16; Mezm. 37:25). Kuşlarla ve çiçeklerle bile ilgilenen gökteki Babamız bizim maddi ihtiyaçlarımızı da mutlaka karşılar (Mat. 6:​26-30; Filip. 4:​6, 7). Sevgi dolu bir anne baba çocuklarının ihtiyaçlarıyla ilgilenir. Aynı şekilde, sevgi dolu babamız Yehova da bizim aç açıkta kalmamıza izin vermez. Bu konuda O’na tamamen güvenebiliriz. w21.12 16-17 p. 4-5; 18 p. 8

Bir iman kardeşiniz size karşı hiç ciddi bir hata yaptı mı? Yusuf abileri tarafından haksızlığa uğramıştı. Fakat Yehova’ya vefalı kalarak elinden gelenin en iyisini yapmaya devam etti ve sabırla dayandığı için Yehova onu ödüllendirdi. Yusuf zamanla yaşadığı acıları geride bırakabildi ve Yehova’nın onu nasıl desteklediğini gördü (Başl. 45:5). Biz de Yusuf gibi Yehova’ya yaklaştığımızda ve meseleyi O’nun eline bıraktığımızda teselli buluruz (Mezm. 7:17; 73:28). Haksızlık ya da kötü muameleye maruz kaldığınız için acı çekiyorsanız Yehova’nın “kalbi kırık olanlara yakın” olduğunu unutmayın (Mezm. 34:18). Sabır gösterdiğiniz ve yükünüzü O’na bıraktığınız için Yehova sizi çok seviyor (Mezm. 55:22). O tüm dünyanın hâkimidir ve gözünden hiçbir şey kaçmaz (1. Pet. 3:12). Eğer çözemediğiniz ciddi bir sorunla mücadele ediyorsanız Yehova’yı sabırla bekleyin. w21.08 11 p. 14; 12 p. 16

Bizi Yehova’ya yaklaştıracak seçimler yapmamız çok önemli. Bu nedenle önceliklerimizi doğru belirlemeliyiz. Bazen zamanı en iyi şekilde değerlendirmek için özünde yanlış olmayan iki şey arasında seçim yapmamız gerekebilir. Bunu daha iyi anlamak için İsa’nın Marta ve Meryem’i ziyaret ettiğinde yaşananları düşünelim. Marta, İsa’yı çok iyi ağırlamak istiyordu ve bu nedenle güzel bir yemek hazırlama telaşındaydı. Meryem ise İsa’nın dizinin dibinde oturmuş onun öğrettiklerini dinliyordu. Tabii ki Marta’nın yaptığı şey yanlış değildi; ancak Meryem “iyi olanı seçmişti” (Luka 10:​38-42). Meryem zaman içinde o gün neler yediğini unutmuş olabilir. Fakat İsa’nın öğrettiklerini kesinlikle unutmamış olmalı. O, İsa’yla geçirdiği sınırlı vakte çok değer verdi. Biz de Yehova’yla geçirdiğimiz vakte çok değer veriyoruz. w22.01 27 p. 5-6

Ahab Yehova’nın önünde alçakgönüllülük göstermiş olsa da sonraki davranışları onun gerçekten tövbe etmediğini gösterdi. Mesela ülkeden Baal tapınmasını kaldırmaya çalışmadı ve Yehova’ya sunulan pak tapınmayı desteklemedi. Ahab öldükten sonra Yehova onun hakkında ne düşündüğünü açıkladı. Tanrı’nın peygamberi Yehu, onun “kötü” biri olduğunu söyledi (2. Tar. 19:​1, 2). Şunu düşünün: Ahab gerçekten tövbe etmiş olsaydı, peygamber ondan Yehova’dan nefret eden kötü biri olarak bahseder miydi? Şu açık ki Ahab bir ölçüde pişmanlık duysa da asla tam olarak tövbe etmedi. Ahab’dan ne öğrenebiliriz? O başlangıçta, İlya’dan ailesinin başına felaket geleceğini duyduğunda alçakgönüllülük göstermişti. Aslında bu iyi bir adımdı. Fakat sonraki davranışları onun yürekten tövbe etmediğini gösterdi. Görüyoruz ki, gerçek tövbe pişmanlığımızı ifade etmekten fazlasını içerir. w21.10 3 p. 4-5, 7-8

İşaya gibi, karısı da bir peygamberdi ve büyük ihtimalle onun da peygamberlik görevi vardı (İşa. 8:​1-4). Belli ki, İşaya ve karısı hayatlarındaki ilk yeri Yehova’ya hizmet etmeye verdiler. Bugün de evli çiftler, İşaya peygamber ve karısını örnek alarak hayatlarındaki ilk yeri Yehova’ya hizmet etmeye verebilirler. Kutsal Kitaptaki peygamberlik sözlerini ve bu sözlerin daima gerçekleştiğini birlikte inceleyerek Yehova’ya güvenlerini güçlendirebilirler (Tit. 1:2). Ayrıca Kutsal Kitaptaki bazı peygamberlik sözlerinin gerçekleşmesinde nasıl pay sahibi olabileceklerini düşünebilirler. Örneğin, İsa iyi haberin son gelmeden önce tüm dünyada duyurulacağını bildirmişti. Bugün evli çiftler bu sözlerin yerine gelmesinde pay sahibi olabilir. Bir çift Kutsal Kitaptaki sözlerin gerçekleşeceğinden ne kadar emin olursa Yehova için ellerinden gelenin en iyisini yapma kararlılıkları da o kadar artar. w21.11 16 p. 9-​10

İsa, muhtemelen dul olan annesinin ihtiyaçlarını düşünüyordu. Çok sevdiği annesini Yuhanna’ya emanet etti. Çünkü biliyordu ki, Yuhanna Meryem’in ruhi ihtiyaçlarıyla ilgilenecekti. O günden itibaren Yuhanna Meryem’in oğlu gibi oldu ve onunla öz annesiymiş gibi ilgilendi. İsa, kendisine bebekliğinden beri sevgi ve şefkat gösteren ve ölürken de yanı başında olan bu değerli kadına gerçekten büyük bir sevgi gösterdi. İsa’nın sözlerinden ne öğrenebiliriz? İman kardeşlerimizle olan ilişkimiz, yakın aile fertlerimizle olan ilişkimizden daha güçlü olabilir. Ailemizdeki kişiler bize muhalefet edebilir, hatta bizi reddedebilirler. Fakat İsa’nın vaat ettiği gibi, Yehova’ya ve teşkilatına bağlı kalırsak kaybettiklerimizin ‘yüz katını’ kazanacağız. Birçok kardeşimiz bizim için sevgi dolu bir evlat, anne ya da baba gibi olacak (Mar. 10:​29, 30). Ruhi ailemizdeki herkes Yehova’ya iman ediyor ve hem O’nu hem de birbirini çok seviyor. Bu sayede birlik içinde olabiliyoruz. Böyle bir ailenin bir parçası olmak size ne hissettiriyor? (Kol. 3:14; 1. Pet. 2:17). w21.04 9-​11 p. 7-8

Vefalı sevgi, bizden beklenenin fazlasını yapmaktır. Geçmişte olduğu gibi günümüzde de pek çok kardeşimiz iman kardeşlerine vefalı sevgi gösteriyor; hatta kişisel olarak tanımadıklarına bile. Örneğin, bir doğal afet yaşandığını duyduklarında hemen kardeşlerine yardım etmenin yollarını arıyorlar. Ya da cemaatte bir kardeş maddi zorluklar yaşadığında, hemen neye ihtiyacı olduğunu öğrenip ona destek olmaya çalışıyorlar. Birinci yüzyıldaki Makedonyalılar gibi, onlar da kendilerinden beklenenin ötesine geçiyorlar. Zor durumdaki kardeşlerine destek olabilmek için özverilerde bulunarak ‘ellerinden geleni, hatta daha da fazlasını’ yapıyorlar (2. Kor. 8:3). İhtiyarlar da sevgi dolu kardeşlerin başkaları için yaptıkları iyi davranışları fark eder ve onları överler. Zamanında söylenen böyle yüreklendirici sözler, iyi davranışlarını sürdürebilmeleri için kardeşlerimizin güçlerini tazeler (İşa. 32:​1, 2). w21.11 11 p. 14; 12 p. 21

Hepimiz zaman zaman öğüde ihtiyaç duyarız. Bazen biz gidip saygı duyduğumuz birinden öğüt isteriz. Bazen de bizi düşünen bir kardeş yanlış bir adım atmak üzere olduğumuzu fark ederek bizi uyarabilir (Gal. 6:1). Ya da ciddi bir hata yaptıktan sonra yanlışımız düzeltilirken öğüt alabiliriz. Durum ne olursa olsun aldığımız öğüdü dinlemeliyiz. Çünkü bunu yapmak bizim yararımızadır ve hayatımızı kurtarabilir (Özd. 6:23). Bugünün ayeti bizi ‘hikmetlilerin sözlerine kulak vermeye’ teşvik eder. Çünkü bir insan her şeyi bilemez. Bizden daha çok bilgisi olan ya da daha tecrübeli birileri mutlaka vardır (Özd. 12:15). Dolayısıyla öğüt dinlemek alçakgönüllü ve haddini bilir olduğumuzun bir göstergesidir. Ayrıca hedeflerimize erişmek için başkalarının yardımına ihtiyacımız var. Öğüt dinlemek bu gerçeğin farkında olduğumuzu da gösterir. Hikmetli Kral Süleyman, Tanrı ilhamıyla şöyle yazdı: ‘Çok kişiye danışılması başarı getirir’ (Özd. 15:22). w22.02 8 p. 1-2

Gerçek tövbe günahkâr davranışımızdan dolayı pişman olduğumuzu söylemekten fazlasını içerir. Kişi düşünce tarzını ve yürek tutumunu da değiştirmeli. Buna, yanlış davranış tarzını bırakarak yolundan dönmek ve tekrar Yehova’nın standartlarına uygun yaşamak da dahildir (Hez. 33:​14-16). Günah işleyen kişi için en önemli şey, Yehova ile arasındaki hasar görmüş ilişkiyi onarmak olmalıdır. Peki çok yakın bir arkadaşımızın ciddi bir günah işlediğini öğrenirsek ne yapmalıyız? Onun günahını örtbas etmeye çalışmamız arkadaşımıza sadece zarar verir. Zaten böyle bir çaba hiçbir işe yaramaz, çünkü Yehova her şeyi görür (Özd. 5:​21, 22). İhtiyarların onun iyiliğini istediğini söyleyerek arkadaşınıza yardım edebilirsiniz. Eğer arkadaşınız günahını ihtiyarlara itiraf etmeyi reddederse, konuyla ilgili siz ihtiyarları bilgilendirmelisiniz. Böylece, arkadaşınıza gerçekten yardım etmek istediğinizi göstermiş olursunuz. w21.10 7 p. 19-​21

Hepimiz özverili bir tutum göstermek konusunda İsa’yı örnek alabiliriz. Kutsal Kitap İsa’nın ‘kul yapısını aldığını’ söyler (Filip. 2:7). Bir kul ya da köle efendisini memnun etmenin yollarını arar. Bizler de Yehova’nın kuluyuz ve kardeşlerimize hizmet ediyoruz. Bu nedenle Yehova ve kardeşlerimiz için daha fazlasını yapmak istiyoruz. Şu sorular üzerinde düşünün: “Başkalarına yardım etmek için özveride bulunmaya istekli miyim? Bir kongre salonunun temizliği ya da İbadet Salonunun bakımı için gönüllü kardeşlere ihtiyaç duyulduğunda hemen yardım etmeye hazır mıyım?” Diyelim ki gelişmeniz gereken bazı alanlar olduğunu fark ettiniz. Ancak içinizden hiç değişiklik yapmak gelmiyor. Öyleyse Yehova’ya içtenlikle dua edin. Neler hissettiğinizi Yehova’ya açıkça söyleyin. Ondan, ‘isteklerinizi ve davranışlarınızı yönlendirmesini’ isteyin (Filip. 2:13). w22.02 22-​23 p. 9-​11

İsa nazik ve makul davranarak iyiliksever biri olduğunu gösterdi (Mat. 11:​29, 30). Örneğin, Fenikeli bir kadın ondan çocuğunu iyileştirmesini istediğinde, başta bu kadının isteğini reddetti. Ancak onun büyük imanını görünce çocuğunu iyileştirdi (Mat. 15:​22-28). İsa sevdiği kişilerin yanlışını düzelterek de iyiliksever olduğunu gösterdi. Bir keresinde Petrus, İsa’nın Yehova’nın isteğini yapmasına engel olmaya çalıştı. Bunun üzerine İsa, diğer öğrencilerin önünde Petrus’u sert bir şekilde azarladı (Mar. 8:​32, 33). Amacı Petrus’u aşağılamak değildi. Bunun yerine, hem ona hem de diğer öğrencilerine bir ders vermek istedi: Onlar İsa’yı desteklemeliydiler; Tanrı’nın isteğini yapmasına engel olmaya çalışmamalıydılar. Petrus o anda utanmış olsa da, bu terbiyeden mutlaka çok yarar gördü. Gerçekten iyiliksever biri olmak istiyorsak sevdiğimiz kişilerle gerektiğinde açıkça konuşmaktan geri durmamalıyız. Fakat bunu yaparken İsa’yı örnek almalı ve sözlerimizi Tanrı’nın Sözündeki ilkelere dayandırmalıyız. w22.03 11 p. 12-​13

Yehova’ya şükrettiğimizde O’na tapınmış oluruz (Mezm. 34:1). Yehova’nın güzel nitelikleri ve yaptıkları hakkında minnettarlığımızı dile getirdiğimizde O’na şükretmiş oluruz. Yehova’nın bizim için yaptığı tüm şeyler üzerinde derin düşünürsek O’na olan minnettarlığımız artar ve O’na şükretmek için sayısız nedenimiz olduğunu görürüz. Gökteki Babamıza şükretmenin bir yolu da duyuru işine katılmaktır. Bu sayede, Yehova’ya ‘şükran kurbanı, yani dudakların meyvesini sunabiliriz.’ Nasıl ki dua etmeden önce söyleyeceklerimiz üzerinde düşünmemiz gerekiyorsa, hizmete çıkmadan önce de insanlara ne söyleyeceğimiz üzerinde dikkatle düşünmeliyiz. Yehova’ya, verebileceğimiz en iyi ‘şükran kurbanını’ sunmak istiyoruz. Bu nedenle, hakikati sevinçle ve istekle duyuruyoruz. w22.03 21 p. 8