Kasım

Yehova’nın desteğini birçok yolla görüyoruz. Hizmette muhalefetle karşılaştığımızda, O sakin kalmamıza yardım ediyor. Bir ev sahibi mesajımıza ilgi gösterdiğinde tam doğru ayeti hatırlamamızı sağlıyor. Ayrıca insanların iyi habere karşı kayıtsız olduğu bir sahada hizmete devam etmek için bize güç veriyor (Yer. 20:​7-9). Yehova bizi hizmet için eğiterek de iyiliğini gösterir. Hafta içi ibadetlerinde iyi düşünülmüş örnek sohbetler izliyoruz ve bunları hizmette kullanmaya teşvik ediliyoruz. Belki ilk başta yeni bir yöntem denemek bizi tedirgin edebilir. Ancak bunu yaptığımızda bu yeni önerilerin sahamızda çok etkili olduğunu görebiliriz. Ayrıca hem cemaat ibadetlerinde hem de büyük ibadetlerde hizmetin daha önce katılmadığımız farklı alanlarına katılmaya teşvik ediliyoruz. Belki bunu yapmak da başta bizi tedirgin edebilir. Fakat kendimizi rahat hissettiğimiz koşulların dışına çıktığımızda, Yehova’ya bizi desteklemesi için fırsat vermiş oluruz. w21.08 27 p. 5-6

Pavlus, Korintoslulara yazdığı mektupta onlara çok ciddi öğütler verdi. Daha sonra Titus’u oraya gönderdi. Pavlus, verdiği öğütleri uyguladıklarını duyunca çok sevindi (2. Kor. 7:​6, 7). İhtiyarlar kardeşleriyle zaman geçirerek Pavlus’u örnek alabilir. Bunun bir yolu onlarla sohbet edebilmek için ibadetlere erken gelmektir. Bir kardeşi güçlendirmek için çoğu zaman birkaç dakika yeterlidir (Rom. 1:12). Pavlus’u örnek alan bir ihtiyar kardeşlerinin imanını güçlendirmek ve Yehova’nın onları sevdiğine dair güvence vermek için Tanrı’nın Sözünü kullanır. Onları övmek için fırsat kollar. Ayrıca öğüt vermesi gerektiğinde öğüdünü Tanrı’nın Sözüne dayandırır. Bunu yaparken açık ve nazik bir şekilde konuşur. Çünkü kardeşinin öğüdü kabul edip uygulamasını ister (Gal. 6:1). w22.03 28-​29 p. 11-​12

Yehova bugün zorluklar yaşayan iman kardeşlerimize “normalin ötesinde” bir güç veriyor. Güç kazanmanın bir yolu dua etmektir. Efesoslular 6:18’de Pavlus bizi “her fırsatta” dua etmeye teşvik eder. Bunun sonucunda Tanrı bizi güçlendirir. Bazen yaşadığımız sorunlara dayanamayacakmışız gibi hissedebiliriz ve ne için dua etmemiz gerektiğini bilemeyebiliriz. Fakat düşüncelerimizi ve duygularımızı sözcüklere dökmek çok zor olduğunda bile Yehova O’na dua etmemizi ister (Rom. 8:​26, 27). Yehova, Kutsal Kitap aracılığıyla da bize güç verir. Pavlus Kutsal Yazıları okuyarak güç ve teselli buldu. Biz de aynısını yapabiliriz (Rom. 15:4). Tanrı’nın Sözünü okuduğumuzda ve üzerinde derin düşündüğümüzde, Tanrı kutsal ruhunu kullanarak okuduklarımızı nasıl uygulayabileceğimizi anlamamızı sağlar (İbr. 4:12). w21.05 22 p. 8-​10

Bizi öğrenci yetiştirme işine istediğimiz kadar katılmaktan alıkoyan zorluklar yaşasak da, öğretim verme sorumluluğumuzu çok ciddiye alıyoruz. Koşullarımızın bizi sınırladığını düşünebiliriz. Örneğin, bazı kardeşlerimiz yaşlılıkla ya da sağlık sorunlarıyla mücadele ediyor. Siz de böyle bir durumda mısınız? Öyleyse, telefon ya da diğer elektronik cihazları kullanarak da öğrenci yetiştirme işine etkili şekilde katılabilirsiniz. Böylece evinizde, rahat bir ortamdayken tetkikler başlatabilir ya da idare edebilirsiniz. Bir avantajınız daha var. Bazı kişiler tetkik yapmak isteseler de sadece sabah erken ya da akşam geç vakitte müsait olabiliyor. Kardeşlerimizin ise genel olarak bu saatlerde vakitleri olmayabilir. Böyle biriyle ona uygun olan bir zamanda tetkik yapabilir misiniz? İsa Nikodimos’la gece vakti görüştü. Çünkü Nikodimos o saatte görüşmek istemişti (Yuhn. 3:​1, 2). w21.07 5 p. 10-​11

İsa’nın öğrencilerinin oruç tutmaması Vaftizci Yahya’nın öğrencilerini şaşırttı. İsa onlara kendisi hayattayken öğrencilerinin oruç tutmasına gerek olmadığını açıkladı (Mat. 9:​14-​17). Yine de, İsa zamanın geleneklerine ve âdetlerine uymadığı için Ferisiler ve diğer muhalifleri tarafından kınandı. Sebt günü hastaları iyileştirdiği için ona öfkelendiler (Mar. 3:​1-6; Yuhn. 9:​16). Bu kişiler bir yandan Sebt kanununa uyduklarını söyleyerek övünüyor, öte yandan mabette ticaret yapılmasında bir sakınca görmüyordu. İsa bu yüzden onları kınadığında çok sinirlendiler (Mat. 21:​12, 13, 15). Ayrıca İsa Nasıra’daki havrada kendisini dinleyenlerin bencilliğini ve imansızlığını ortaya sermek için, onları İsrail tarihindeki bazı imansız kişilere benzetmişti ve bunu duyanlar büyük öfkeyle dolmuştu (Luka 4:​16, 25-​30). İsa’nın umdukları gibi davranmaması birçok kişinin onu reddetmesine yol açtı (Mat. 11:​16-​19). w21.05 5-6 p. 13-​14

Yehova, bize gurur ve açgözlülüğün ne kadar tehlikeli olduğunu öğretmek için geçmişteki bazı hizmetçilerinin yaşadıklarını kullanır. Açgözlülük dendiğinde muhtemelen akla ilk İblis Şeytan gelir. Yehova’nın bir meleği olarak onun herhalde birçok ayrıcalığı vardı. Fakat Şeytan daha fazlasını, yalnızca Yehova’ya ait olan bir şeyi istedi. O, insanların kendisine tapınmasını arzuladı. Şeytan bizim de onun gibi olmamızı ve elimizdekilerle yetinmeyip daha fazlasını arzulamamızı istiyor. O, bu işe ilk kez Havva’yla konuştuğunda başladı. Yehova sevgiyle davranıp Havva’yla kocasına bol bol yiyecek sağlamıştı. Biri hariç bahçedeki ‘her ağacın meyvesinden’ yiyebilirlerdi (Başl. 2:16). Fakat Şeytan Havva’yı kandırdı ve yasak olan o tek ağacın meyvesinden yemesi gerektiğine ikna etti. Havva elindekilerle yetinmeyip daha fazlasını istedi. Bunun neye yol açtığını biliyoruz. O günah işledi ve sonunda öldü (Başl. 3:​6, 19). w21.06 14 p. 2-3; 17 p. 9

Âdem ve Havva, ailelerini genişletmeli ve evleri olan dünyaya iyi bakmalıydılar. Eğer itaatli davranıp Yehova’nın bu amacına uygun yaşasalardı, Âdem’le Havva ve onların çocukları sonsuza dek Yehova’nın ailesinin bir kısmı olarak kalacaklardı. Onların Yehova’nın ailesinde değerli bir yeri vardı. Davut insanların yaratılışı hakkında şöyle yazdı: ‘Sen onu meleklerden biraz aşağı kıldın, başına ihtişam ve görkem tacı taktın’ (Mezm. 8:​5, dipnot). Evet, Yehova insanlara meleklerle aynı ölçüde güç, zekâ ve yetenek vermedi (Mezm. 103:20). Yine de, insanların “başına ihtişam ve görkem tacı” takmıştır. Ne yazık ki, Âdem ve Havva Yehova’nın ailesindeki yerlerini kaybetti. Bunun sonucu onların soyundan gelen bizler için felaket oldu. Fakat Yehova’nın amacı değişmedi. O, Kendisine itaat eden insanların sonsuza dek ailesinin bir parçası olmasını hâlâ istiyor. w21.08 2-3 p. 2-4

Yehova’ya hizmet eden kişiler bugün muhalefetle karşılaşıyor. Örneğin, bazı ülkelerde faaliyetimiz kısıtlı. Böyle yerlerde kardeşlerimiz tutuklanıyor ve “valilerin ve kralların karşısına” çıkarılıyor. Bu da onlara şahitlik etme fırsatı veriyor (Mat. 10:​17, 18). Bazen de kardeşlerimiz farklı bir muhalefetle karşılaşıyor. Faaliyetimizin serbest olduğu bir yerde yaşasalar da Yehova’ya hizmet etmelerini istemeyen aile üyelerinden muhalefet görüyorlar (Mat. 10:​32-36). Birçok durumda, kardeşlerimize muhalefet eden böyle kişiler çabalarının boşuna olduğunu görünce onlara karşı çıkmayı bırakıyor. Hatta onlardan bazıları daha sonra Yehova’nın Şahidi oluyor. Öyleyse, muhalefetle karşılaştığınızda pes etmeyin, cesur olun. Yehova, kutsal ruhuyla sizin yanınızda olduğundan hiçbir şeyden korkmanıza gerek yok. w22.03 16 p. 8

Kutsal Kitap Yehova’nın ‘yüksekten bakan gözlerden, yalancı dilden, masum kanı döken ellerden’ nefret ettiğini söyler (Özd. 6:​16, 17). O ayrıca “hilekâr adamdan tiksinir” (Mezm. 5:6). Yehova bu tutum ve davranışlardan çok nefret ettiği için, Nuh’un zamanında tüm kötü insanları yok etmişti (Başl. 6:13). Ayrıca Malaki peygamberin zamanında masum eşlerini boşamak için haince plan yapan kişilerden nefret ettiğini söyledi. Yehova bugün de böyle kişilerin ibadetini kabul etmez ve onlardan hesap soracaktır (Mal. 2:​13-16; İbr. 13:4). Yehova ‘kötülükten tiksinmemizi’ ister (Rom. 12:9). Tiksinmek, çok güçlü bir duygudur; bir şeyden nefret etmek ve ondan iğrenmek anlamına gelir. Dolayısıyla Yehova’nın nefret ettiği bir şeyi yapma düşüncesi de bizde bu duyguları uyandırmalı. w22.03 4-5 p. 11-​12

Çok yakında, gökteki Babamız Krallığı aracılığıyla bize bol bol nimetler verecek. Yehova’yı sabırla bekleyenler hem şimdi hem de gelecekte zengin nimetler tadacaklar. Tanrı’nın yeni dünyasında bu ortamda karşılaştığımız kaygılara ve zorluklara bir daha asla katlanmak zorunda olmayacağız. Adaletsizlik ve acılar tamamen ortadan kalkacak (Vah. 21:4). İhtiyaç duyduğumuz şeyler için artık kaygılanmamıza gerek kalmayacak. Çünkü her şeyden bol bol olacak (Mezm. 72:16; İşa. 54:13). Gerçekten de harika bir yaşamımız olacak! Yehova, kötü alışkanlıklarımızı yenmemize ve güzel nitelikler geliştirmemize yardım ederek bizi Kendi yönetimi altındaki yaşama şimdiden hazırlıyor. Bu nedenle, cesaretsizliğe kapılmayın ve Yehova’ya hizmet etmeyi asla bırakmayın. Önümüzde muhteşem bir gelecek var. Bu harika ümidimizi aklımızda bulundurarak, Yehova’nın vaat ettiği şeyleri gerçekleştirmesini sabırla beklemeye devam edelim ve sevincimizi hiç kaybetmeyelim. w21.08 13 p. 17-​19

Elçi Pavlus’un mektubunu aldıktan kısa süre sonra, Yahudiye’de yaşayan Hıristiyanların evlerini, işlerini ve İsa’ya iman etmeyen akrabalarını geride bırakıp ‘dağlara kaçmaları’ gerekecekti (Mat. 24:16). O dönem geldiğinde şüphesiz birbirlerinin yardımına çok ihtiyaç duydular. Daha Yahudiye’deyken Pavlus’un öğüdünü uygulayıp ellerindekini paylaşan Hıristiyanlar için yeni yaşamlarında özverili bir tutum göstermek çok daha kolay olmuştur. Bugün, kardeşlerimiz neye ihtiyaçları olduğunu bize her zaman söylemeyebilirler. Bu nedenle yaklaşılabilir olun. Cemaatinizde başkalarına yardım etmeye her zaman hazır kardeşler aklınıza geliyor mu? Onlar asla kendilerine yük oluyormuşuz gibi hissettirmezler. Başımız sıkıştığında onlardan rahatlıkla yardım isteyebiliriz. Dolayısıyla biz de onlar gibi olmak isteriz. w22.02 23-​24 p. 13-​15

Son yıllarda birçok cemaat ve çevrede bazı değişiklikler yapıldı. Eğer bizden de başka bir cemaate geçmemiz istendiyse, yakınlarımızı ve sevdiğimiz arkadaşlarımızı bırakmak bize zor gelmiş olabilir. Peki ihtiyarlar hangi müjdecinin hangi cemaate tayin edileceğine karar verirken Tanrısal bir yönlendirme mi alıyorlar? Hayır. Bu nedenle, böyle kararlara uymakta zorlanabiliriz. Fakat Yehova, bu tür kararlar konusunda ihtiyarlara güveniyor. Biz de onlara güvenmeliyiz. İhtiyarların kararlarıyla hemfikir olmasak bile onlarla neden işbirliği yapmalıyız? Çünkü böyle yaparsak cemaatin birliğine katkıda bulunuruz. Herkes ihtiyarların kararlarına alçakgönüllü bir şekilde boyun eğdiğinde cemaat güçlenir (İbr. 13:17). Hepsinden önemlisi ihtiyarlarla işbirliği yaparsak Yehova’ya güvendiğimizi gösteririz; çünkü O, ihtiyarların bizimle ilgileneceğine güveniyor (Elçi. 20:28). w22.02 4-5 p. 9-​10

Eğer vaftizli bir biraderseniz konuşma ve öğretme becerilerinizi geliştirmeye çalışabilirsiniz. Çünkü böyle yaparsanız dinleyicileriniz bundan çok yarar görecek (1. Tim. 4:15). Okumak ve Öğretmek Konusunda Kendinizi Geliştirin kitapçığını incelemeyi ve her bir bölümde ele alınan noktaları uygulamayı hedefleyin. Her seferinde bir noktaya çalışın, evde pratik yapın ve konuşma görevlerinizde öğrendiklerinizi uygulamaya çalışın. Rehber gözetmenden ya da “konuşma ve öğretme konusunda çok çalışan” diğer ihtiyarlardan tavsiye isteyin (1. Tim. 5:17). Yalnızca tekniği anlamaya odaklanmayın, dinleyicilerinizin imanlarını güçlendirmeye ya da öğrendiklerini uygulamalarına yardım etmeye de odaklanın. Böylece hem sizin hem de kardeşlerinizin sevinci artacak. w21.08 24 p. 17

Eğer başkalarını kendimizden üstün tutuyorsak bizden daha yetenekli ve becerikli kişilerle rekabet etmeyiz. Tersine onlar için mutlu oluruz. Özellikle de sahip olduğu yetenekleri Yehova’ya hizmet etmek için kullanan kardeşlerimiz adına sevinmeliyiz. Böyle yaparsak hepimiz cemaatin barışına ve birliğine katkıda bulunacağız. Kıskançlık eğilimimizi haddini bilir olarak, yani kendi sınırlarımızın farkına vararak kontrol edebiliriz. Eğer sınırlarımızın farkındaysak herkesten daha iyi olduğumuzu kanıtlamak için uğraşmayız. Bunun yerine, bizden daha yetenekli kişilerden neler öğrenebileceğimize odaklanırız. Diyelim ki cemaatte bir birader harika konuşmalar yapıyor. Belki ona konuşmalarını nasıl hazırladığını sorabiliriz. Ya da eğer bir hemşire çok iyi yemekler yapıyorsa, bu alanda daha iyi olabilmek için ondan öneriler isteyebiliriz. w21.07 16 p. 8-9

Sayılar kitabında, Yehova’nın Sebt günü odun toplayan bir adama ölüm cezası verdiğini okuyoruz. Öte yandan, İkinci Samuel kitabını okuduğumuzda ise, Yehova’nın hem zina yapan hem de cinayet işleyen Davut’u bağışladığını görüyoruz (Say. 15:​32, 35; 2. Sam. 12:​9, 13). Şunu merak edebiliriz: “Yehova neden Davut’u bağışladı da, daha hafif bir günah işlemiş gibi görünen adamı ölüme mahkûm etti?” Ancak Kutsal Kitapta bir olayın tüm ayrıntıları her zaman yer almaz. Mesela Davut’un içtenlikle tövbe ettiğini biliyoruz (Mezm. 51:​2-4). Peki ya Sebt kanununu çiğneyen adam hakkında ne biliyoruz? O nasıl biriydi? Yaptığı şeyden pişmanlık duydu mu? Geçmişte de Yehova’nın kanunlarını çiğnemiş miydi? Belki daha önce de uyarılmış ama bu uyarılara kulak asmamıştı. Bunları bilmiyoruz, çünkü Kutsal Kitap bu konuda bilgi vermiyor. Ama çok iyi bildiğimiz bir şey var ki, “Yehova’nın bütün yolları adildir” (Mezm. 145:17). w22.02 2-3 p. 3-4

Haddini bilen biri kendisinden beklentileri konusunda gerçekçidir. Bu nedenle, mutlu bir şekilde çok çalışarak hizmetine devam eder. Böyle birini, yokuş yukarı araç süren birine benzetebiliriz. Sürücü yokuşu çıkabilmek için vitesi küçültmelidir. Tabii bu şekilde sürüş hızı azalsa da ilerlemeye devam edecektir. Benzer şekilde, sınırlarının farkında olan makul biri ne zaman vites küçültmesi gerektiğini bilir. Böylece Yehova’ya hizmet etmeye ve başkalarına yardım etmeye devam edebilir (Filip. 4:5). Barzillay’ı düşünün. O, 80 yaşındayken Kral Davut onu danışmanlarından biri olması için Yeruşalim’e davet etmişti. Ancak makul biri olan Barzillay, kralın teklifini reddetti. O sınırlarının farkındaydı ve krala kendisi yerine daha genç olan Kimham’ın gitmesini tavsiye etti (2. Sam. 19:​35-37). Barzillay gibi yaşlı biraderler de gençlere hizmet etme fırsatı vermekten mutluluk duyarlar. w21.09 10 p. 6-7

Yehova’yı sevgi dolu bir baba olarak görmekte zorlanıyor musunuz? Bu, bazılarımıza zor geliyor. Çünkü kendi babamızdan sevgi ve sıcaklık görmediysek Yehova’yı sevgi dolu bir baba olarak görmekte zorlanabiliriz. Fakat kaygılanmamıza gerek yok. Yehova duygularımızı ve bunun ardındaki sebepleri çok iyi biliyor. O bize yakın olmak istiyor. Bu nedenle, Sözünde şöyle der: “Tanrı’ya yaklaşın, size yaklaşacaktır” (Yak. 4:8). Evet, Yehova bizi çok seviyor ve O sahip olabileceğimiz en iyi babadır. İsa Yehova’ya daha da yaklaşmamıza yardım edebilir. O Yehova’yı çok iyi tanıyor ve O’nun niteliklerini kusursuz şekilde yansıtıyor. Bu nedenle, “Beni görmüş olan Babamı da görmüş olur” diyebildi (Yuhn. 14:9). İsa tıpkı bir abi gibi, Babamıza nasıl saygı gösterip itaat edebileceğimizi, O’nu memnun etmeyen şeylerden nasıl kaçınabileceğimizi ve O’nun onayını nasıl kazanabileceğimizi bize öğretir. Fakat özellikle de İsa’nın yeryüzündeki yaşamı Yehova’nın ne kadar iyi ve sevgi dolu olduğunu gösteriyor. w21.09 21 p. 4-5

Yehova’nın toplumu, tek gerçek Tanrı’ya ibadet eden kişiler olarak birlik içindedir. İhtiyarların cemaati temiz tutmak konusunda ağır bir sorumluluğu var. Bir kişi ciddi bir günah işlediğinde, Yehova ihtiyarlardan bu kişinin cemaatte kalıp kalmayacağına karar vermelerini bekler. İhtiyarlar bu kararı vermeden önce birçok etkeni göz önünde bulundurur. Örneğin kişinin, yaptığı hatadan dolayı gerçekten pişmanlık duyup duymadığını anlamaya çalışırlar. Şu gibi sorular üzerinde düşünürler: Kişi tövbe ettiğini söylese de, yaptığı şeyden gerçekten nefret ediyor mu? Bir daha aynı hatayı yapmamaya kararlı mı? Eğer kötü arkadaşları nedeniyle bu hataya düştüyse onlarla görüşmeyi kesti mi ya da bunu yapmaya istekli mi? İhtiyarlar bu noktaları saptamak için dua eder, Kutsal Kitaba başvurarak tüm gerçekleri hesaba katar ve kişinin tutumunu dikkate alırlar. Ardından cemaatte kalıp kalmayacağına karar verirler. Bazı durumlarda kişinin cemaatten çıkarılması gerekir (1. Kor. 5:​11-13). w22.02 5 p. 11-​12

Hakikatte yeni ya da eski olalım, hepimiz Yehova’nın hoşuna gidecek bir kişiliğe sahip olmalıyız. Bunun için düşüncelerimizi kontrol etmeyi öğrenmeliyiz. Çünkü düşüncelerimizin kişiliğimiz üzerinde büyük bir etkisi vardır. Eğer sürekli kendimizi memnun etmeyi düşünürsek yanlış şeyler söyler ya da yaparız (Efes. 4:​17-19). Fakat zihnimizi Yehova’yı memnun edecek düşüncelerle doldurursak bu, söz ve davranışlarımıza da yansır (Gal. 5:16). Tabii yanlış düşüncelerin zihnimize girmesine tamamen engel olamayız. Ancak bunların davranışlarımızı etkilemesini engelleyebiliriz. Eski kişiliğimizi vaftiz edilmeden önce üzerimizden çıkarıp atmalı, yani Yehova’nın nefret ettiği konuşma tarzı ve davranışları bırakmalıyız. Atmamız gereken ilk ve en önemli adım budur. Ancak Yehova’nın onayını kazanmak için bundan fazlasını yapmalı ve yeni kişiliği de giymeliyiz. w22.03 8 p. 1-2

Ciddi bir günah işleyen bir kişinin gerçekten tövbe edip etmediğini anlamak ihtiyarlar için kolay değildir. Neden? Çünkü ihtiyarlar yürekleri okuyamaz. Bu yüzden, kardeşlerinin tutumunun tamamen değiştiğini gösteren kanıtlar bulmaya çalışırlar. İhtiyarlar, günah işleyen kişinin düşünce tarzının, duygularının ve davranışlarının gerçekten değiştiğine dair kanıtlar görmelidir. Belki kişinin gerekli değişiklikleri yapması uzun zaman alabilir. Cemaatten çıkarılan biri gerçekten tövbe ettiğini göstermek için ibadetlere düzenli olarak katılmalıdır. Ayrıca dua etmeyi ve Kutsal Kitabı incelemeyi aksatmamak konusunda ihtiyarların verdiği öğüdü uygulamalıdır. Bununla birlikte, onu tekrar günah işlemeye yöneltebilecek koşullardan kaçınmak için elinden geleni yapmalıdır. Yehova’yla ilişkisini düzeltmek için çok çaba gösterirse Yehova’nın onu bağışlayacağından ve ihtiyarların onun tekrar cemaatin bir parçası olmasına yardım edeceğinden emin olabilir. w21.10 6 p. 16-​18

İsa, Tanrı’yı çok sevdiği için hem gökteyken hem de yeryüzündeyken sadece O’na tapındı (Luka 4:8). Takipçilerine de sadece Yehova’ya tapınmayı öğretti. İsa da, sadık takipçileri de tapınmalarında asla dinsel nesneler kullanmadılar. Tanrı ruhi bir varlık olduğundan hiç kimse O’nun yüceliğini yansıtacak bir şey tasarlayamaz (İşa. 46:5). Peki, sözde aziz diye adlandırılan kişilerin tasvirlerini yapmak ve bunlara dua etmek hakkında ne denebilir? Yehova, On Emrin ikincisinde günün ayetindeki sözleri söyledi. Tanrı’yı memnun etmek isteyen kişiler için bu sözler gayet açık ve nettir. Tarihçiler ilk Hıristiyanların sadece Tanrı’ya tapındığını doğruluyor. Bugün Yehova’nın Şahitleri bu konuda birinci yüzyıldaki Hıristiyanları örnek alır. w21.10 19-​20 p. 5-6

İsa, birinci yüzyılda Yahudiye’de yaşayan Hıristiyanları uyararak ‘Ordugâh kurmuş orduların Yeruşalim’i kuşattığını gördüğünüzde dağlara kaçın’ dedi (Luka 21:​20-24). Bu şekilde hayatlarını kurtaracaklardı. Ancak bunun bir bedeli vardı; sahip oldukları maddi şeyleri geride bırakmalıydılar. Yıllar önce onlar hakkında Gözcü Kulesi dergisinde şu sözler yer aldı: “Topraklarını ve evlerini terk ettiler, hatta evlerindeki mallarını bile toplamadılar. Yehova’nın korumasına ve desteğine güvenerek, O’na sunulan tapınmayı, önemli gibi görünebilen her şeyden önde tuttular.” Ayrıca dergide şunlar söyleniyor: “Maddi şeylere bakış açımızla ilgili önümüzde bazı denemeler olabilir. Bizim için en önemli şey bunlar mı, yoksa Tanrı’nın tarafında yer alan herkes için gerçekleşecek kurtuluş mu? Evet, kaçışımız bazı zorluklar ve mahrumiyetler içerebilir. . . . . Ne gerekiyorsa yapmaya hazır olmalıyız.” w22.01 4 p. 7-8

İsrailoğulları Mısır’dan çıktıktan kısa süre sonra Yehova, ismini ve niteliklerini Musa’ya açıkladı. Şunları dedi: “Yehova, Yehova; merhametli, lütufkâr, çabuk öfkelenmeyen, vefalı sevgisi ve hakikati engin olan Tanrı. Vefalı sevgisini binlerce nesle dek sürdürür; kabahati, suçu ve günahı bağışlar” (Çık. 34:​6, 7). Yehova bu güzel ifadelerle Musa’ya vefalı sevgisinin çok özel bir yönünü açıkladı. Bu nedir? Yehova sadece vefalı sevgiye sahip olduğunu söylemiyor, ‘vefalı sevgisinin engin’ olduğunu da belirtiyor. Kutsal Kitapta bunu gösteren başka ayetler de bulunur (Say. 14:18; Mezm. 69:13; Yun. 4:2). “Vefalı sevgisi engin” ifadesi sadece Yehova’ya atfen kullanılır, insanlara değil. Yehova’nın, vefalı sevgisini bu kadar güçlü şekilde vurgulaması gerçekten de dikkate değer. w21.11 2-3 p. 3-4

Evli çiftler, Petrus ve karısının tutumundan çok şey öğrenebilir. Petrus, İsa’yla ilk karşılaşmasından yaklaşık altı ay ila bir yıl kadar sonra önemli bir seçim yapmalıydı. O balıkçılık yaparak geçiniyordu. İsa, Petrus’a kendisini takip etmesini söylemişti. Bu yüzden Petrus, ‘her şeyi bırakıp İsa’nın ardından gitmeye’ karar vermeden önce karısını da düşünmeliydi (Luka 5:​1-11). Petrus, Krallığı duyurma işinde İsa’ya eşlik etmeye karar verdi. Karısının onun kararını desteklediğini söyleyebiliriz; çünkü Kutsal Kitap İsa diriltildikten sonra, Petrus ve karısının zaman zaman birlikte yolculuk ettiğini söyler (1. Kor. 9:5). Kuşkusuz Petrus iyi bir eşe sahip olduğundan, İsa’nın takipçisi karı kocalara rahatlıkla öğüt verebildi (1. Pet. 3:​1-7). Açıkça görülüyor ki, hem Petrus hem de karısı Krallığa hayatlarında ilk yeri verirlerse Yehova’nın onların ihtiyaçlarıyla ilgileneceğine güveniyorlardı (Mat. 6:​31-34). w21.11 18 p. 14

Elçi Pavlus kardeşlerini çok seviyordu ve onlarla ilgilenmek için canla başla çalıştı (Elçi. 20:31). İman kardeşleri de Pavlus’u çok seviyordu. Hatta bir keresinde Efesos’taki ihtiyarlar onu bir daha göremeyeceklerini öğrendiklerinde ‘çok gözyaşı döktüler’ (Elçi. 20:37). Çalışkan ihtiyarlarımız da kardeşlerini çok severler ve onlara yardım etmek için ellerinden geleni yaparlar (Filip. 2:​16, 17). Ancak bazen ihtiyarlar görevlerini yerine getirirken zorluklarla karşılaşabilirler. Peki bu zorlukların üstesinden gelmelerine ne yardım edebilir? Gayretli ihtiyarlarımız Pavlus’un örneğini düşünebilir (1. Kor. 11:). O, insanüstü bir güce sahip değildi. Kusurlu olduğundan zayıflıklarıyla mücadele ediyordu (Rom. 7:​18-20). Ayrıca hayatında birçok sorun vardı. Ancak yine de kardeşleri için çalışmaktan vazgeçmedi ve sevincini kaybetmedi. Pavlus’u örnek alan ihtiyarlar karşılaştıkları zorlukların üstesinden gelebilir ve Yehova’ya sevinçle hizmet etmeye devam edebilirler. w22.03 26 p. 1-2

Levioğulları 19:​3, Sebt gününe uymaktan bahseder. Bugün Hıristiyanlar olarak Sebt gününe uymak zorunda olmasak da İsrailoğullarına verilen bu kanundan çok şey öğrenebiliriz. İsrailoğulları Sebt günlerinde çalışmıyorlardı. Bunun yerine ruhi faaliyetlere öncelik veriyorlardı. İsa da buna uygun olarak Sebt günlerinde, büyüdüğü şehirdeki havraya gidip Tanrı’nın Sözünü okurdu (Çık. 31:​12-15; Luka 4:​16-18). Peki, Levioğulları 19:3’teki “Sebt günlerime uyacaksınız” emrini bugün nasıl yerine getirebiliriz? Ruhi şeylere daha fazla zaman ayırmak için diğer faaliyetlere ayırdığımız zamandan kısmamız gerekebilir. Sizce bu konuda bazı değişiklikler yapmanız gerekiyor mu? Ruhi konulara odaklanmak için düzenli olarak zaman ayırırsanız, Yehova’yla çok yakın ve sıcak bir ilişkiniz olacak. Kutsal olmak istiyorsak Yehova’yla böyle yakın bir ilişkiye sahip olmalıyız. w21.12 5 p. 13

İsa yeryüzündeyken her tür insanla zaman geçirdi. Zengin ve nüfuzlu insanlarla yemek yedi. Fakat aynı zamanda, yoksul ve ezilmiş insanlara da çok vakit ayırdı. Ayrıca “günahkâr” olarak adlandırılan insanlara şefkat gösterdi. Bazı gururlu kişiler bu yüzden İsa’yı reddetti. Onlar İsa’nın öğrencilerine şöyle dediler: “Neden vergi tahsildarlarıyla ve günahkârlarla yiyip içiyorsunuz?” İsa da onlara günün ayetindeki sözleri söyledi (Luka 5:​29-31). Mesih ortaya çıkmadan çok uzun yıllar önce, İşaya peygamber insanların onu kabul etmeyeceğini kaleme almıştı. O şunları bildirdi: “Hor görüldü, dışlandı; . . . . Yüz çevirdiğimiz biri gibi hor görüldü, onu hiçe saydık” (İşa. 53:3). Evet, Mesih ‘dışlanacaktı.’ Dolayısıyla İsa reddedildiğinde birinci yüzyıldaki Yahudiler buna şaşırmamalıydı. w21.05 8-9 p. 3-4

Birinci yüzyıldaki bazı Hıristiyanlar öğrendiklerini uygulamıyordu (Yak. 1:22). Bazıları zenginleri kayırıyordu (Yak. 2:​1-3). Bazılarıysa dilini tutmakta zorlanıyordu (Yak. 3:​8-10). Ama Yakup bu kişilerden ümidini kesmedi. Onlara nazik, fakat açık bir dille öğütler verdi. Ayrıca ruhen hasta kişileri ihtiyarlardan yardım istemeye teşvik etti (Yak. 5:​13, 14). Ne öğreniyoruz? Sizinle Kutsal Kitabı inceleyen kişilerin zayıflıklarının farkında olun ve onlardan ümidinizi kesmeyin. Kutsal Kitabı inceleyen birçok kişi öğrendiklerini uygulamakta zorlanabilir (Yak. 4:​1-4). Kökleşmiş alışkanlıklarını bırakmaları ve Mesih’inkine benzer bir kişilik geliştirmeleri zaman alabilir. Ancak onlara, yapmaları gereken değişiklikleri açıkça söylemeliyiz. Yehova’nın alçakgönüllü kişileri çektiğine ve hayatlarında gerekli değişiklikleri yapabilmeleri için onlara güç vereceğine güvenmeliyiz (Yak. 4:10). w22.01 11 p. 11-​12

Tüm Hıristiyanlar Yehova’nın merhametini örnek almaya çalışır. Bunun bir nedeni, Yehova’nın başkalarına merhamet göstermeyenleri dinlememesidir. Hiçbirimiz Yehova’nın dualarımızı dinlemeyi reddetmesini istemeyiz. Bu nedenle, yüreğimizin katılaşmasına izin vermemeliyiz. Acı çeken bir kardeşimize kulak tıkamaktansa, ‘düşkünün feryadını’ dinlemeye daima hazır olmalıyız. Aynı şekilde Kutsal Kitaptaki şu ilkeyi de ciddiye alırız: “Merhamet etmeyene verilecek hüküm de merhametsiz olacaktır” (Yak. 2:13). Merhamet görmeye ne kadar çok ihtiyacımız olduğunu alçakgönüllülükle kabul edersek, merhamet göstermeye de o kadar eğilimli oluruz. Özellikle de tövbe eden biri cemaate geri döndüğünde ona merhamet gösteririz. Kutsal Kitaptaki kayıtlar merhamet göstermemize ve sert bir tutumdan kaçınmamıza yardım edebilir. w21.10 12 p. 16-​17

İsa ölümünden önceki son gece derin düşünmek ve dua etmek için sessiz bir yer aradı. Bunun için Getsemani bahçesine gitti. Orada öğrencilerine dua etmekle ilgili önemli bir öğüt verdi. Getsemani bahçesine geldiklerinde saat çok geçti; muhtemelen gece yarısını geçmişti. İsa öğrencilerine ‘uyanık kalmalarını’ söyledi ve kendisi dua etmeye gitti (Mat. 26:​37-39). Ancak o dua ederken öğrencileri uykuya daldı. İsa uyuduklarını görünce onlara “hep uyanık kalıp dua edin” dedi (Mat. 26:​40, 41). Öğrencilerinin büyük bir stres altında ve yorgun olduğunu biliyordu. Onların halinden anladı ve ‘bedenlerinin zayıf’ olduğunu kabul etti. İsa sonra iki kere daha dua etmeye gitti ve her seferinde döndüğünde öğrencilerini dua etmek yerine uyurken buldu (Mat. 26:​42-45). w22.01 28 p. 10-​11