Вәгазьче

7 Яхшы исем* — кыйммәтле майдан,+ үлем көне туу көненнән яхшырак. 2 Мәҗлес йортына барганчы, матәм өенә бару хәерлерәк,+ чөнки һәркемнең ахыры — үлем, һәм яшәүчеләр моны үз күңелләренә салырга тиеш. 3 Кайгыру көлүгә караганда яхшырак,+ чөнки чырайның кайгылы булуы күңелне яхшырта.+ 4 Зирәкнең күңеле — матәм өендә, ә акылсызның — күңел ачу* йортында.+

5 Акылсызның җырын тыңлаганчы, зирәкнең шелтәсен тыңлау хәерлерәк.+ 6 Чөнки ахмакның көлүе казан астында чәнечкеле үсемлекнең чатыр-чотыр януы сыман;+ бу да буш нәрсә. 7 Әмма җәберләү зирәк кешене акылсызлыкка этәрә ала, һәм ришвәт күңелне боза.+

8 Эшнең ахыры аның башыннан яхшырак. Сабыр булу тәкәббер рухлы булудан яхшырак.+ 9 Рәнҗергә ашыкма,+ чөнки үпкә тоту акылсызлар күңеленә оялый.*+

10 «Ни өчен үткән көннәр хәзергедән яхшырак булды икән?» — димә. Болай дип сорау акыллы түгел.+

11 Зирәклек белән мирас — яхшы нәрсә ул, көн яктысын күреп яшәүче кешеләргә* файда китерә. 12 Зирәклек тә, акча да яклау бирә.+ Ләкин белемнең өстенлеге шунда: зирәклек үз иясенең гомерен саклый.+

13 Хак Аллаһының эшләренә игътибар ит: ул кәкре итеп булдырганны кем турайта алыр?+ 14 Яхшы көнне шатлыклы бул,+ ә бәла-каза килгән көнне шуны бел: Ходай бу көннәрнең икесенә дә юл куйган,+ шуңа күрә кеше киләчәктә ни буласын белә* алмый.+

15 Буш тормышымда+ мин һәммәсен күрдем: тәкъва кеше тәкъва булып та һәлак була,+ явыз кеше яман булып та озак яши.+

16 Артык тәкъва булма+ һәм үзеңне артык зирәк итеп күрсәтмә.+ Нигә сиңа үз-үзеңне харап итәргә?+ 17 Явызлыкка батма, ахмак та булма.+ Нигә сиңа вакытсыз үләргә?+ 18 Беренче кисәтүне* дә истә тот, икенчесен* дә онытма,+ чөнки Ходайны ихтирам итүче икесенә дә колак салыр.

19 Зирәклек зирәкне шәһәрдәге ун кодрәтле кешедән дә куәтлерәк итә.+ 20 Җир йөзендә гел игелек кылып яшәгән һәм бер дә гөнаһ кылмаган тәкъва кеше юк.+

21 Кешеләр сөйләгән һәрбер сүзне йөрәгеңә якын алма,+ югыйсә үз хезмәтчеңнең үзеңне каһәрләгәнен* ишетерсең; 22 синең дә башкаларны күп тапкыр каһәрләгәнең бар бит, һәм күңелең моны яхшы белә.+

23 Мин боларның барысын үз зирәклегем белән сынадым һәм: «Мин зирәк булырмын»,— дидем. Тик зирәклек миннән ерак иде. 24 Булып үткән нәрсәләр ирешә алмаслык һәм бик тирән. Аларны кем аңлый алсын?+ 25 Мин күңелемне биреп зирәклекне һәм төрле нәрсәләрнең сәбәбен эзләргә һәм тикшереп белергә, шулай ук ахмаклыкның бозыклыгын һәм дуамаллыкның наданлыгын аңларга тырыштым.+ 26 Мин шуны аңладым: тозактай йөрәкле һәм богаудай куллы, ау ятьмәсенә охшаш хатын-кыз үлемнән дә ачырак. Аллаһыны сөендергән кеше андый хатыннан качар,+ ә гөнаһ кылып яшәүче аның әсире булыр.+

27 «Мин менә нәрсә аңладым,— дип әйтә вәгазьче+,— һәм билгеле бер нәтиҗәгә килер өчен төрле нәрсәләрне бер-бер артлы тикшердем, 28 тик җаным теләгән нәрсәгә ирешмәдем. Мең кеше арасында тәкъва ир-атны тапсам да, тәкъва хатын-кызны таба алмадым. 29 Мин шуны гына аңладым: Аллаһы кешеләрне тугры итеп яраткан,+ ләкин алар үз юлларыннан киткән».+