Зәбур

144 Минем Кыям+ Йәһвә макталсын,

Ул кулларымны сугыш алып барырга,

Бармакларымны көрәшергә өйрәтә.+

2 Ул ныгытмам минем, мине тугры мәхәббәтеннән аермый,

Ул минем ныклы сыенычым* һәм коткаручым,

Калканым һәм мин ышыкланган Аллаһым.+

4 Кеше бары тик сулыш шикелле,+

Аның көннәре уза баручы күләгә сыман.+

5 И Йәһвә, болытларыңны төшереп,* аска иң;+

Тауларга кагыл, алар төтенләп торсын.+

6 Яшен яшьнәтеп, дошманнарымны таркат,+

Укларыңны атып, каушат аларны.+

7 Югарыдан кулыңны суз;

Ярсулы ташкыннардан,

Чит-ят кешеләр кулыннан* коткар мине, сакла.+

8 Авызлары ялган сөйли,

Алдап ант итәр өчен, алар уң кулларын күтәрә.*

9 И Ходаем, синең өчен мин яңа җыр башкарырмын,+

Ун кыллы уен коралында уйнап, сиңа мәдхияләр җырлармын,*

10 Чөнки син патшаларга җиңү* бирәсең,+

Хезмәтчең Давытны үтергеч кылычтан коткарасың.+

11 Авызлары ялган сөйләүче,

Алдап ант итәр өчен уң кулларын күтәрүче

Чит-ят кешеләр кулыннан коткар мине, сакла.

12 Шулчак улларыбыз тиз үсә барган яшь үсентеләр сыман,

Кызларыбыз сарайның уеп ясалган почмак баганалары сыман булыр.

13 Амбарларыбыз төрле-төрле ризык белән тулыр,

Кырларыбызда вак терлегебез меңләп, дистәләгән меңләп булыр.

14 Йөкле эре терлегебез имгәнмәс,* бозау салмас,

Мәйданнарыбызда ачы тавыш ишетелмәс.