Зәбур

57 Илтифатлы бул миңа, и Аллаһым, илтифатлы бул,

Чөнки синдә мин сыеныч табам;+

Бәлаләр үтеп киткәнче, канатларың астында сыеныч табам.+

 2 Мин Аллаһыга — Ходай Тәгаләгә —

Минем хакка бәлаләрне бетерүче Аллаһыга эндәшәм.

 4 Арысланнар мине уратып алдылар,+

Мине йотарга теләүче кешеләр арасында ятарга мәҗбүрмен,

Аларның тешләре — сөңгеләр һәм уклар,

Телләре — үткен кылыч.+

 5 И Аллаһы, дәрәҗәң күкләрдән дә югарырак күтәрелсен,

Даның бөтен җир йөзеннән дә югарырак булсын.+

 6 Дошманнарым, мине аягымнан эләктерер өчен, ятьмә салды,+

Кайгы-хәсрәттән мин бөгелеп төштем.+

Алар юлыма чокыр казыды,

Әмма үзләре анда егылып төште.+ (Села)

 7 Минем йөрәгем нык, и Аллаһы,+

Минем йөрәгем нык.

 8 И күңелем,* уян,

Кыллы музыка коралы, һәм син дә, арфа, уян.

 9 Сине мин, и Йәһвә, халыклар алдында мактармын,+

Милләтләр алдында сиңа мәдхияләр җырлармын.*+

10 Чөнки тугры мәхәббәтең синең бөек, күкләргә кадәр җитә,+

Тугрылыгың болытларга кадәр ирешә.

11 И Аллаһы, дәрәҗәң күкләрдән дә югарырак күтәрелсен,

Даның бөтен җир йөзеннән дә югарырак булсын.+