Җырларның җыры
Ми́рра белән хуш исле үләннәр җыйдым.+
Кәрәзле бал, сыек бал ашадым,
Шәраб белән сөт эчтем».+
«Ашагыз, кадерле дуслар!
Эчегез, мәхәббәттән исерегез!»+
2 «Үзем йоклыйм, ә йөрәгем уяу.+
Кадерлемнең шакуын ишетәм!
„Ач миңа, сөйгәнем, кардәшем минем,
Күгәрченем, сафкаем* минем!
Башым — чыктан,
Чәчләрем төнге дымлылыктан юеш“.+
3 Киемемне салдым —
Аны яңадан кииммени?
Аякларымны юдым —
Аларны яңадан пычратыйммыни?
4 Кадерлем кулын ишек тишегеннән алды —
Күңелем дулкынланып китте.
6 Кадерлемә ишекне ачтым,
Ләкин ул инде борылып, китеп барган иде.
Ул киткәч, йөрәгем туктап калгандай булды.*
Аны эзләдем, әмма таба алмадым.+
Дәштем, әмма җавап булмады.
7 Миңа шәһәр тирәли йөрүче сакчылар очрады.
Алар мине кыйнап җәрәхәтләде.
Шәһәр стеналары сакчылары шәлемне тартып алды.
8 И Иерусалим кызлары, ант итегез:
Кадерлемне очратсагыз,
Сине сөюдән янып көя, диегез».
9 «Әй гүзәлләрнең гүзәле,
Синең сөйгәнең башкалардан нәрсәсе белән яхшырак?!
Нәрсәсе белән башкалардан яхшырак соң синең сөйгәнең,
Хәтта безне шундый ант бирергә мәҗбүр итәсең?!»
10 «Кадерлем минем күз явын алырлык һәм алсу йөзле,
Ун меңнәр арасында да тиңнәр юк аңа.
11 Аның башы алтындай, саф алтындай матур.
Чәчләре пальма ботакларыдай* тибрәлеп тора,
Алар козгын канатыдай кара.
12 Күзләре гүя агымсу янындагы күгәрченнәр,
Сөттә коенган,
Мөлдерәмә тулы сулык* кырыена кунган күгәрченнәр күк.
Иреннәре ми́рра+ мае тамып торган лалә чәчәкләредәй.
14 Кул бармаклары — хризолит белән бизәлгән алтын.
Эче — сапфир белән бизәлгән шома фил сөяге.
15 Аяклары — саф алтыннан ясалып, нигезләргә утыртылган мәрмәр баганалар.
Буй-сыны аның Лива́н шикелле мәһабәт, эрбет агачлары кебек тиңсез.+
Иерусалим кызлары, менә шундый ул минем кадерлем, сөйгән ярым».