Һошия

3 Ә Мин Ифраимны кулларыма алдым,+ аны йөрергә өйрәттем.+

Алар исә үзләрен савыктыруымны танымады.

4 Мин аларны игелек баулары,* мәхәббәт баулары ярдәмендә җитәкләп йөрдем.+

Мин алар өчен муеннарыннан* йөкне төшергән кеше кебек булдым.

Һәрберсенә назлы итеп ризык өләштем.

6 Аларның уй-ниятләре аркасында шәһәрләре буйлап өермәләп кылыч үтәр.+

Ул капка бикләрен җимерер, ә үзләрен йотар.+

7 Минем халкым миңа карата тугрылыксыз булып китте.+

Аларны югарыга* чакырсалар да, берсе дә торып басмады.

8 И Ифраи́м, ничек инде синнән баш тартыйм?+

И Исраи́л, ничек инде сине дошман кулына бирим?

Сиңа Адмага эшләгәнне ничек эшлим инде?

Сине Зибәимгә ничек охшаш итим инде?+

Минем йөрәгем үзгәрде.

Сиңа карата кызгану белән янып торам.+

9 Көйдергеч ачуымны яудырмам.

Сиңа ярсу белән килмәм.

10 Алар Йәһвәгә иярер. Ул арысландай үкерер.+

Ул үкергәч, аның уллары көнбатыштан калтырый-калтырый килер.+

Әмма Яһүд әле дә Аллаһы белән йөри.

Ул Изге Аллаһыга тугры».+