2 Ибраһим башын күтәреп караса, ерак түгел генә өч кеше басып тора.+ Ул шундук аларны каршыларга дип йөгерде һәм җиргә кадәр иелеп,

6 Шунда хатын ире янына барып, аңа болай диде: «Минем яныма Аллаһы кешесе килде. Ул тышкы кыяфәте белән Аллаһы фәрештәсенә охшаган, курку-хөрмәт тудыра иде. Мин аңардан аның кайдан икәнен сорамадым, ул да миңа үз исемен әйтмәде.+

10 Алар күккә карап аның күтәрелүен күзәтеп торганда, кинәт яннарында ак кием кигән ике ир-ат пәйда булды.+