7 Потифарның хатыны, Йосыфка күзе төшеп, аңа: «Минем белән ят»,— дия башлады. 8 Әмма Йосыф аның тәкъдимен кире кагып, болай дип җавап бирде: «Менә, мин монда булганга, хуҗам үз йортындагы бернәрсәсе турында да кайгырмый. Ул бөтен милкен минем кулыма тапшырды. 9 Бу йортта миннән бөегрәк кеше юк, һәм хуҗам синнән кала бөтен нәрсәне миңа тапшырды. Син аның хатыны бит, ничек инде мин андый явызлык эшләп, Аллаһы алдында гөнаһ кылыйм?»+

5 Чөнки Давыт Йәһвә күзендә дөрес булганны кылды һәм, хитле У́ри очрагын исәпкә алмаганда,+ гомере буе аның бер әмереннән дә читкә тайпылмыйча яшәде.

6 Ялган сөйләүчеләрне син юк итәрсең.+

И Йәһвә, рәхимсез* һәм алдакчы кешеләрдән син җирәнәсең.+

4 Йәһвә — үзенең изге гыйбадәтханәсендә.+

Йәһвәнең тәхете — күкләрдә.+

Аның күзләре һәркемне күреп тора, күзәтүчән күзләре адәм балаларын тикшерә.+

4 Һәр кеше никахны ихтирам итсен, никахын саф килеш сакласын,+ чөнки зиначыларны* һәм хыянәтчеләрне Аллаһы хөкем итәчәк.+