Зәбур

Дирижер өчен. Давытның җыры.

64 Ялварган чагымда тавышымны ишет, и Аллаһым,+

Гомеремне дошман дәһшәтеннән сакла.

2 Явыз бәндәләрнең яшерен мәкерләреннән,+

Яманлык кылучылар өереннән якла мине.

3 Алар телләрен кылычтай үткенли,

Рәхимсез сүзләрен уклар кебек төзи,

4 Яшерен урыннарыннан гаепсезгә атарга дип төби.

Алар аңа көтмәгәндә һич курыкмыйча ата.

5 Алар явыз ниятләрендә нык тора,*

Тозакларын яшерү турында сөйләшә.

Алар: «Боларны кем күрер?» — дип әйтә.+

6 Алар явызлык кылуның яңа юлларын эзли,

Яшерен рәвештә хәйләле планнар кора,+

Һәрберсенең йөрәктәге уйлары — караңгы сер.

7 Әмма Аллаһы аларга ук атар,+

Алар көтмәгәндә яраланыр.

8 Үз телләре аларны егар.+

Карап торучыларның һәммәсе башларын чайкар.

9 Шунда бөтен кешеләр куркуга төшәр.

Алар Аллаһының эшләре турында игълан итәр

Һәм аның эшләренә төшенер.+

10 Тәкъва кеше Йәһвәдә сөенеч һәм сыеныч табар,+

Йөрәге намуслы булганнарның барысы куанып шатланыр.*