57 НЧЕ ҖЫР
Һәртөрле кешегә вәгазьлибез
1. Аермый Аллаһы кешеләрне.
Безнең аңа охшыйсыбыз килә.
Бөтен кеше аны белә ала.
Ул бертигез карый бар кешегә.
КУШЫМТА:
Мөһиме — кеше үзе,
Син эзлә эчкерсезне,
Карама йөзенә, чыгышына.
Чын-чынлап кайгыртканга,
Вәгазьлә бар кешегә —
Алар Йәһвә дусты була ала.
2. Төрле кеше безгә очрый ала,
Төрле тәэсир калдырырга мөмкин.
Йәһвә карый кеше йөрәгенә.
Менә нәрсә чыннан да бик мөһим!
КУШЫМТА:
Мөһиме — кеше үзе,
Син эзлә эчкерсезне,
Карама йөзенә, чыгышына.
Чын-чынлап кайгыртканга,
Вәгазьлә бар кешегә —
Алар Йәһвә дусты була ала.
3. Кеше бу дөньяны калдырганда,
Йәһвә теләп аны кабул итә.
Аннан үрнәк телибез алырга,
Хакыйкатьне сөйлибез бар җирдә.
КУШЫМТА:
Мөһиме — кеше үзе,
Син эзлә эчкерсезне,
Карама йөзенә, чыгышына.
Чын-чынлап кайгыртканга,
Вәгазьлә бар кешегә —
Алар Йәһвә дусты була ала.
(Яхъя 12:32; Рәс. 10:34; 1 Тим. 4:10; Тит. 2:11 дә кара.)