Йәһвә Аллаһыны данлагыз!

1. И Аллаһым, кем сиңа тиң?

Кем соң синнән бөегрәк?

Юк башкалар, син бердәнбер.

Сиңа — дан, хөрмәт һәм кодрәт!

Ком бөртеге күк булсам да,

Син кадерлисең мине,

Тәхетеңнән күзәтәсең,

Саклыйсың минем җанымны.

2. Гомеремнең һәр көнен дә

Мин багышлыймын сиңа.

Мәңге сиңа табынырмын,

Яшәү мәгънәсе бит синдә.

Горурланып мин сөйләрмен

Игелегең турында.

Җир йөзендә бар кеше дә

Белсен исемең хакында.

3. Кыр, елгалар, диңгезләр дә,

Ай, йолдызлар күкләрдә —

Бар иҗади эшләрең дә

Курку вә хөрмәт уята;

Таң калдырып күрсәтәләр

Зур мәхәббәт, көчеңне.

Илһамланып, мин җырлармын,

Данлап, Аллаһым, тик сине.