142 НЧЕ ҖЫР
Өметебезгә ябышыйк
Бастырылган версия
1. Күп гасырлар кешеләр җәфа чигәләр,
Бар эшләре — җил куу һәм буш нәрсә.
Кол шикелле, гөнаһка бирешәләр —
Ул аларны әсиргә ала.
КУШЫМТА:
Кушыл җырга, данлыкла Патшаны!
Алла Угылы юк итәр гөнаһны.
Шул өметкә җаныбыз ябыша,
Ул — якорь кебек; ул безне юата.
2. «Бу көн якын!» — дип, бөтен җирдә сөйлибез.
Кешеләргә хакыйкать өмет бирә.
Ыңгырашсак та, азат ителербез.
Дан китерик Аллаһыбызга.
КУШЫМТА:
Кушыл җырга, данлыкла Патшаны!
Алла Угылы юк итәр гөнаһны.
Шул өметкә җаныбыз ябыша,
Ул — якорь кебек; ул безне юата.
(Зәб. 27:14; Вәг. 1:14; Йәил 2:1; Хаб. 1:2, 3; Рим. 8:22 дә кара.)