14-октябрь, сешәнбә
Улар Йәһваниң ибадәтханисини ташл[иди] (Тар. 2-яз. 24:18).
Падиша Йәһоашниң яман қараридин алалайдиған бир савақ — биз Йәһва Худани сөйидиған вә Уни хурсән қилишни халайдиған кишиләр билән дост болушимиз керәк, чүнки улар бизгә яхши тәсир қилиду. Пәқәт тәңдашлириңиз биләнла дост болмаң. Унтумаңки, Йәһоаш дости Йәһоядаһтин хелила кичик еди. Достларни таллиған чағда өзүңиздин мундақ сорап көрүң: «Достлирим Йәһваға болған иман-етиқадимни күчәйтишкә ярдәм берәмду? Улар мени Худаниң өлчәмлири бойичә яшашқа үндәмду? Улар Муқәддәс китаптики һәқиқәтләр тоғрилиқ сөзлишәмду? Худаниң әхлақий өлчәмлирини һөрмәтләйдиғанлиғини көрситәмду? Улар пәқәт қулиғимға хуш яқидиған нәрсиләрни дәмду яки керәк болғанда маңа нәсиһәт берәмду?» (Пәнд н. 27:5, 6, 17) Әслидә достуңиз Йәһвани сөймисә, ундақ достларниң һечқандақ кериги йоқ. Достлириңиз Йәһвани сөйсә, улардин айрилмаң. Чүнки шундақ достлар сизгә яхши тәсир қилалайду (Пәнд н. 13:20). w23.09 9, 10-б., 6, 7-абз.
15-октябрь, чаршәнбә
Мән Альфа вә Омега (Вәһ. 1:8).
«Альфа» — грек елипбәсиниң башлиниш һәрипи, «Омега» болса — ахирқи һәрипи. Йәһва «Альфа вә Омега» дегән тәсвирләшни қоллинип, Өзиниң мәлум ишни башлиғанда, уни чоқум ахирғичә орунлайдиғанлиғини көрсәткән. Йәһва Худа Адәм атини вә Һава анини яратқанда, уларни бәрикәтләп: «Әвлат көрүп көпийиңлар, йәр йүзини толтуруңлар, уни асраңлар»,— дегән (Ярит. 1:28). Шу пәйттә Йәһва «Альфа» болған. У Өзиниң мәхситини ениқ ейтқан. Адәм ата вә Һава аниниң мукәммәл, итаәтчан әвлатлири йәр йүзини толтуруп, дуния йүзини җәннәткә айландуруши керәк. Әшу вақитта Йәһва Худа «Омега» болиду. Асман билән йәрни яритип болғандин кейин, Йәһва Худа бир капаләт бәргән. У йәттинчи күнниң ахирида Өзиниң инсанийәт вә йәр йүзи үчүн қилған мәхситини толуқ әмәлгә ашуридиғанлиғиға капаләтлик қилған (Ярит. 2:1—3). w23.11 5-б., 13, 14-абз.
16-октябрь, пәйшәнбә
Йәһва үчүн йолни тазилаңлар! Тәңримиз Үчүн җәзиридә уттур йолни тәйярлаңлар (Йәшая 40:3).
Бабилдин Исраилға бериш үчүн тәхминән төрт ай мүшкүл сәпәр қилиш керәк еди. Амма Йәһва Худа уларниң қайтип кетишигә тосқунлуқ қилидиған һәрқандақ тосалғуларни йоқ қилидиғанлиғиға вәдә бәргән. Садиқ йәһудийларниң нәзәридә Исраил зиминиға қайтишниң пайдиси һәрқандақ қурбанлиқни бериштин көп әвзәл еди. Улар үчүн әң чоң бәрикәт — қайта пак ибадәтни әслигә кәлтүрүш еди. Шәһәрдә Йәһваниң ибадәтханиси йоқ еди. Исраиллар Муса пәйғәмбәрниң қанунида тәләп қилинған қурбанлиқларни сунуш үчүн нә қурбангаһ, нә роһанийларму йоқ еди. Униңдин башқа, Исраил хәлқи Йәһва вә Униң өлчәмлирини һөрмәтлимәйдиған ғәйри илаһларға ибадәт қилғучиларниң арисида яшатти. Шуңа, Худани сөйидиған миңлиған йәһудийлар жутиға қайтип, пак ибадәтни әслигә кәлтүрүшкә тәқәза болған. w23.05 14, 15-б., 3, 4-абз.