«Альфа» — грек елипбәсиниң башлиниш һәрипи, «Омега» болса — ахирқи һәрипи. Йәһва «Альфа вә Омега» дегән тәсвирләшни қоллинип, Өзиниң мәлум ишни башлиғанда, уни чоқум ахирғичә орунлайдиғанлиғини көрсәткән. Йәһва Худа Адәм атини вә Һава анини яратқанда, уларни бәрикәтләп: «Әвлат көрүп көпийиңлар, йәр йүзини толтуруңлар, уни асраңлар»,— дегән (Ярит. 1:28). Шу пәйттә Йәһва «Альфа» болған. У Өзиниң мәхситини ениқ ейтқан. Адәм ата вә Һава аниниң мукәммәл, итаәтчан әвлатлири йәр йүзини толтуруп, дуния йүзини җәннәткә айландуруши керәк. Әшу вақитта Йәһва Худа «Омега» болиду. Асман билән йәрни яритип болғандин кейин, Йәһва Худа бир капаләт бәргән. У йәттинчи күнниң ахирида Өзиниң инсанийәт вә йәр йүзи үчүн қилған мәхситини толуқ әмәлгә ашуридиғанлиғиға капаләтлик қилған (Ярит. 2:1—3). w23.11 5-б., 13, 14-абз.

Бабилдин Исраилға бериш үчүн тәхминән төрт ай мүшкүл сәпәр қилиш керәк еди. Амма Йәһва Худа уларниң қайтип кетишигә тосқунлуқ қилидиған һәрқандақ тосалғуларни йоқ қилидиғанлиғиға вәдә бәргән. Садиқ йәһудийларниң нәзәридә Исраил зиминиға қайтишниң пайдиси һәрқандақ қурбанлиқни бериштин көп әвзәл еди. Улар үчүн әң чоң бәрикәт — қайта пак ибадәтни әслигә кәлтүрүш еди. Шәһәрдә Йәһваниң ибадәтханиси йоқ еди. Исраиллар Муса пәйғәмбәрниң қанунида тәләп қилинған қурбанлиқларни сунуш үчүн нә қурбангаһ, нә роһанийларму йоқ еди. Униңдин башқа, Исраил хәлқи Йәһва вә Униң өлчәмлирини һөрмәтлимәйдиған ғәйри илаһларға ибадәт қилғучиларниң арисида яшатти. Шуңа, Худани сөйидиған миңлиған йәһудийлар жутиға қайтип, пак ибадәтни әслигә кәлтүрүшкә тәқәза болған. w23.05 14, 15-б., 3, 4-абз.

Биз «йоруқлуқниң пәрзәнтлиридәк» яшишимиз үчүн Худаниң Муқәддәс роһиниң ярдимигә муһтаҗ. Немә үчүн? Чүнки әхлақсизлиққа толған бу дунияда өзүмизни пак тутуш асан әмәс (Сал. 1-х. 4:3—5, 7, 8). Муқәддәс роһ бизгә бу дунияниң әхлақсиз ой-пикирлиригә, йәни барлиқ Худаниң көзқарашлириға зит келидиған пәлсәпивий көзқарашлар вә тәпәккүр қилиш усуллириға қарши турушимизға ярдәм бериду. Муқәддәс роһниң ярдимидә биз һәрхил яхшилиқ вә һәққанийлиқ мевисини берәләймиз (Әфәс. 5:9). Муқәддәс роһқа еришишниң бир йоли — Йәһваға дуа қилип сораш. Әйса мундақ дегән: «Униңдин муқәддәс роһни сориғанларға бериду!» (Луқа 11:13) Униңдин башқа, җамаәт жиғилишида етиқатчилар билән бирликтә Йәһва Худани мәдһийилигәндә муқәддәс роһқа еришимиз (Әфәс. 5:19, 20). Худаниң муқәддәс роһи бизгә яхши тәсир қилип, Худани хурсән қилидиған усулда һаят кәчүрүшимизгә ярдәм бериду. w24.03 23, 24-б., 13—15 абз.