Йәһва Өзи сөйгән кишиләрдин хурсән болғанлиғини көрситишни халайду. Муқәддәс Язмиларда Йәһва Худа икки қетим Әйсани сөйүмлүк Оғлум, униңдин хурсәнмән дәп етирап қилғанлиғи йезилған (Мәт. 3:17; 17:5). Сизму Йәһваниң сиздин хурсән болғанлиғини ейтишни халиғанму? Гәрчә һазир биз асмандин бир авазниң кәлгәнлигини аңлимисақму, бирақ У Өз Сөзи болған Муқәддәс китап арқилиқ бизгә сөз қилиду. Муқәддәс китаптики һәзрити Әйсаниң сөзини оқуғинимизда, Йәһваниң биздин хурсән екәнлигини тәстиқләйдиған сөзлирини «аңлалаймиз». У Атисиниң есил пәзиләтлирини мукәммәл әкс әттүргән. Шуңлашқа биз Әйсаниң өзиниң намукәммәл, амма садиқ әгәшкүчилиридин хурсән болғанлиғини ейтқан. Буни оқуғинимизда, Йәһваниң бу сөзләрни бизгиму ейтқанлиғини тәсәввур қилалаймиз (Йоһ. 15:9, 15). Қийинчилиқлар пәйда болса, улар Йәһваниң биздин хурсән әмәслигини билдүрмәйду, бәлки бу Йәһваға болған сөйгү-муһәббәт вә ишәнчимизниң чоңқурлиғини испатлаш үчүн пурсәт яритип бериду (Яқуп 1:12). w24.03 28-б., 10, 11-абз.

Ата-ана болсиңиз, балилириңизниң йешиға мас җавапларни тәйярлишиға ярдәм бериң. Бәзи вақитларда нека мәсилиси яки әдәп-әхлақ қатарлиқ муһим мәсилиләр муһакимә қилиниду. Бирақ балилар җавап берәлигидәк бир-икки абзац мәзмунлар болуши мүмкин. Униңдин башқа, балилар һәр қетим қол көтәргәндә, немә үчүн улардин соримай, башқилардин сориғанлиғини чүшәндүрүң. Улар сәвәвини чүшәнсә, хапа болмаслиқни үгиниду (Тим. 1-х. 6:18). Һәммимиз Йәһваға шан-шәрәп кәлтүридиған вә қериндашлиримизни илһамландуридиған җавапларни тәйярлалаймиз (Пәнд н. 25:11). Бәзидә бизгә қисқичә шәхсий тәҗрибилиримизни сөзләп беришимиз мүмкин, амма өзүмиз һәққидә көп сөзләштин сақлинишимиз керәк (Пәнд н. 27:2; Кор. 2-х. 10:18). Әксичә, диққитимизни Йәһва Худа, Униң Сөзи вә Униң хәлқигә мәркәзләштүрүшкә тиришишимиз лазим (Вәһ. 4:11). w23.04 24, 25-б., 17, 18-абз.

Сәгәк туруп һошиярлиғимизни сақлашта муһәббәт интайин муһим (Мәт. 22:37—39). Худаға болған сөйгүмиз һәрқандақ қийинчилиқларға қаримай, давамлиқ чидамчанлиқ билән вәз қилишимизға ярдәм бериду (Тим. 2-х. 1:7, 8). Йәһваға хизмәт қилмайдиғанларға сөйгү-муһәббитимизни көрситиш үчүн адәмләргә вәз қилимиз. Һәтта телефон қилиш вә хәт йезиш арқилиқ гувалиқ беримиз. Һаман бир күни кишиләрниң өзгирип, тоғра йолда меңишни башлайдиғанлиғидин үмүт үзмәймиз (Әзәк. 18:27, 28). Биз башқиларни вә етиқатчи қериндашлиримизни сөйүмиз. Сөйгүмизни көрситиш үчүн «бир-бириңларға тәсәлли бериңлар вә бир-бириңларни мустәһкәмләңлар» дегән нәсиһәткә әмәл қилишқа тиришимиз (Салоникилиқларға 1-хәт 5:11). Җәңдә мүрини-мүригә тирәп, уруш қилған әскәрләргә охшаш, бир-биримизгә тәсәлли беримиз. Биз һәргиз қериндашлиримизни билип туруп қәстән рәнҗитмәймиз. Яки бизни рәнҗиткини үчүн қериндишимизни рәнҗитмәймиз (Сал. 1-х. 5:13, 15). Биз йәнә җамаәткә йетәкчилик қиливатқан ақсақалларни һөрмәтләш арқилиқ сөйгү-муһәббитимизни нәмаян қилимиз (Сал. 1-х. 5:12). w23.06 10-б., 6-абз.; 11-б., 10, 11-абз.