Биз бир балиниң интайин тез чоң болуп йетилгинигә һәйран қалимиз. Бундақ өсүп-йетилиш қаримаққа интайин тәбиий. Бирақ пишип йетилгән Мәсиһ әгәшкүчиси болуш үчүн көп күч чиқириш керәк (Кор. 1-х. 13:11; Ибр. 6:1). Буниң үчүн Йәһва билән йеқин мунасивәт орнитиш лазим. Биз Худаға хас пәзиләтләрни йетилдүргәндә, турмушта керәклик маһарәтләрни үгәнгәндә вә кәлгүсидә елишимиз мүмкин вәзипиләргә тәйярланғанда муқәддәс роһқа муһтаҗ болимиз (Пәнд н. 1:5). Яратқучи Йәһва инсанларни әр вә аял қилип яратқан (Ярит. 1:27). Ениқки, әрләр билән аяллар җисманий җәһәттин пәриқлиқ, бирақ улар йәнә башқа тәрәпләрдинму пәриқлиниду. Мәсилән, Йәһва әрләр билән аялларни алаһидә пәриқлиқ рольларни атқуруш үчүн яратқачқа, улар өз вәзипилирини орунлашқа ярдәм беридиған пәзиләтләргә вә маһарәтләргә муһтаҗ (Ярит. 2:18). w23.12 18-б., 1, 2-абз.

Әйса Атисиниң хас исмини башқиларниңму ишлитишини халамду? Әлвәттә, қедимий заманда бәзи диний рәһбәрләр Худаниң исмини интайин муқәддәс, уни тилға елишқа болмайду дәп қариған болуши мүмкин. Амма Әйса Муқәддәс китапқа мас кәлмәйдиған бундақ урп-адәтләрниң өз Атисиниң исмини улуқлашқа тосалғу болушиға йол қоймиған. Әйса герасилиқлар яшайдиған йәрдә җин чаплашқан бир кишини сақайтқанда, немә иш болғанлиғини әсләп көрәйли. Кишиләр қорқуп кетип, Әйсаниң у йәрдин кетишини өтүнгән (Марк 5:16, 17). Шуңа у әшу йәрдә қалмиған. Бирақ Әйса Йәһва Худаниң исминиң у йәрдә тонулушини халиған еди. Шуңлашқа Әйса өзиниң қилғанлирини әмәс, бәлки Йәһва Худаниң қилғанлирини башқиларға ейтишни әшу сақайтқан кишигә буйриған (Марк 5:19). У бүгүнки күндиму шундақ қилишимизни халайду. Биз униң Атисиниң исмини дунияниң һәммила җайлирида тонутимиз (Мәт. 24:14; 28:20). Биз өз вәзипимизни орунлисақ, Падишайимиз Әйсани хурсән қилимиз. w24.02 10-б., 10-абз.

Бу ахирқи замандики еғир күнләрдә Йәһваниң тәшкилатиниң бир әзаси болуш һәқиқәтән биз үчүн зор бәрикәт. Гәрчә дунияниң вәзийити барғансири яманлишип, һаят кәчүрүш қийинлишип кетиватқан болсиму, Йәһва Худа сөйгү-муһәббәткә толған чоң аилиси арқилиқ бизгә йәр-йөләк боливатиду (Зәб. 133:1). У бу аилидики етиқатдашлиримиз билән қериндашлиқ риштимизни күчәйтишкә ярдәм бериватиду (Әфәс. 5:33—6:1). Униңдин башқа, һәқиқий көңүл хатирҗәмлигигә еришиш үчүн У бизгә даналиқ вә чүшиниш иқтидарини бериду. Бирақ биз садақәтмәнлик билән Йәһваға хизмәт қилишни давамлаштуруш үчүн тиришчанлиқ көрситишимиз керәк. Немә үчүн? Чүнки бәзидә қериндашлиримизниң қилған гәп-сөзлири яки иш-һәрикәтлири көңлүмизни рәнҗитип қоюши мүмкин. Униңдин башқа, өзүмизму қайта-қайта охшаш хаталиқни өткүзүп, үмүтсизлинип роһимиз чүшүп кетиду. Биз төвәндикидәк әһвалда: 1) етиқатдишимиз көңлүмизни рәнҗиткәндә, 2) өмүрлүк җүптимиздин үмүтсизләнгәндә, 3) өз-өзүмиздин үмүтсизләнгәндә, сәвир-тақәт билән Йәһваға хизмәт қилишимиз керәк. w24.03 14-б., 1, 2-абз.