Die Bybelse beskouing

Trou of saamlewe—Watter een?

“WANNEER gaan ons trou?” Verliefde paartjies wat verloof wou raak, sou skaars 35 jaar gelede moontlik oor hierdie vraag nagedink het. Maar vandag is die kanse groot dat so ’n vraag deur twee mense wat reeds bymekaar woon, geopper sal word. Die tye, sowel as gesindhede teenoor die huwelik, het verander. Watter weg is die beste: Om te trou of om by iemand van jou keuse in te trek?

Studies toon dat saamwonery sonder om te trou in Brasilië, Frankryk, Swede, die Verenigde State en in baie ander lande in die mode is. Dit strook miskien met moderne sedes, maar dit is niks nuuts nie. Wat nuut is, is die gesindhede teenoor die gebruik. Wat vroeër beskou is as om in sonde te lewe, word nou oorgesien of deur baie as iets heeltemal welvoegliks goedgekeur.

Saamwonery—Is daar voordele?

Sommige mense meen dat die saamleefreëling redelik is, aangesien die paartjie mekaar goed kan leer ken voordat hulle die permanenter huweliksband lê. Volgens sommige is daar ander voordele: Die paartjie kan onkoste besnoei deur die huur te deel; dit maak hulle onafhanklik van hulle ouers; dit voorsien die nodige geselskap, asook ’n seksuele verhouding. Ouer ongetroude paartjies sê dat hulle nie die regering se bestaansbeveiligingtoelaes verbeur wanneer hulle saamlewe nie.

Nietemin, ’n kragtige argument teen saamwonery sonder die huwelik is die volgende: Albei partye kan die reëling te eniger tyd beëindig deur eenvoudig die ander een te verlaat. Trouens, die Franse dagblad Le Monde het berig dat die helfte van die saamleefverhoudings in Swede en Noorweë nie langer as twee jaar hou nie, en dat tussen 60 en 80 persent in minder as vyf jaar beëindig word.

Die huwelik—die beste weg

Diegene wat die saamleefreëling voorstaan, praat miskien van die huweliksertifikaat as net ’n “stuk papier”, iets wat geen praktiese waarde het nie. Hierdie gesindheid word ook in TV-seepoperas en rolprente, asook in die private lewe van beroemdes, weerspieël. Kom ons bespreek derhalwe nou die werklike waarde van daardie “stuk papier”.

Waarom laat jy die voorwaardes op skrif stel en selfs ’n kontrak opstel wanneer jy ’n sakevennootskap aangaan of ’n stuk grond koop of geld aan iemand leen? Een rede is dat albei partye ’n verbintenis met mekaar het, en dit is tot albei se voordeel om die voorwaardes op skrif te hê. As die een party byvoorbeeld sterf, verdwyn of bloot sy geheue verloor, is die voorwaardes steeds wetlik van krag. Dit is dieselfde in ’n huwelik. Indien die een huweliksmaat of albei sou sterf, maak die wet in die meeste lande vir die oorlewende gesinslede voorsiening. Hierdie voorsiening ontbreek gewoonlik wanneer mense saamlewe. Dit is hierdie verbintenis tot mekaar wat die verskil maak tussen saamwonery en die huwelik. En die huweliksertifikaat herinner die paartjie aan hulle verbintenis daartoe om mekaar lief te hê, te eer en te koester, asook aan die wetlike implikasies van die huweliksgelofte.

Een getroude vrou het dit so gestel: “Ek is miskien ouderwets, maar die huweliksverbintenis laat my veiliger voel.” Haar woorde stem ooreen met wat God gesê het toe hy die eerste mensepaar in die huwelik verbind het: “Daarom sal die man sy vader en moeder verlaat en sy vrou aankleef. En hulle sal een vlees wees”a (Genesis 2:24). ’n Unieke eenheid! “Een vlees” is dus slegs moontlik in ’n volkome, uitsluitlike, wettige, lewenslange verhouding—nêrens anders nie.

Maar sommige mense sê dat hulle van paartjies weet wat saamwoon sonder om getroud te wees en wat nogtans ’n hegte verhouding het.

“Laat hulle trou”

Die Bybel verskaf die beste rede waarom paartjies nie moet saamwoon sonder om te trou nie. “Laat die huwelik in alle opsigte eerbaar wees en die bed onbesmet; want God sal hoereerders en egbrekers oordeel”, sê Hebreërs 13:4. Die Bybel sê doodeenvoudig dat saamwonery buite die huwelik hoerery is. Wat presies word met “hoerery” bedoel? Een woordeboek beskryf dit as “menslike geslagsomgang buiten dié tussen ’n man en sy vrou”. As ons ’n goeie gewete wil hê, moet ons hierdie Bybelse raad volg: ‘Dit is die wil van God dat julle jul moet onthou van die hoerery.’—1 Thessalonicense 4:3.

Maar gestel sommige het ’n probleem om hulle geslagsdrange te beheers. Die apostel Paulus het geskryf: “As hulle hul nie kan beheers nie, laat hulle trou; want dit is beter om te trou as om van begeerte te brand.” En nogmaals: “Maar as iemand meen dat hy onwelvoeglik met sy maagd handel . . . laat hulle trou” (1 Korinthiërs 7:9, 36). Let daarop dat Paulus nie gesê het dat hulle ‘moet doen wat hulle wil en by mekaar intrek nie’, maar: “Laat hulle trou.”

Nie dat die huwelik beskou moet word bloot as ’n manier om die geslagsdrange te bevredig nie. Paartjies moet mekaar leer ken voordat hulle trou. Maar hoe kan jy dit doen as jy nie met iemand saamleef nie? ’n Eerbare hofmakery voorsien meer as genoeg geleenthede daarvoor. Jy moet vasstel wat jy uit die huwelik en van jou huweliksmaat verwag. Wat is jou fisiese, emosionele en geestelike behoeftes? Sal die persoon wat jy as ’n moontlike huweliksmaat in gedagte het jou help om daardie behoeftes te vervul?—Mattheüs 5:3.

Nadat jy die voorafgaande oorweeg het, sal jy ongetwyfeld saamstem dat van die twee weë—om saam te leef of om te trou—die laasgenoemde die beste is. Paartjies wat in die huweliksreëling saamwoon, doen dit sonder skuldgevoelens of vrees, en hulle geniet die respek van vriende en familielede. Hulle kinders sal nie die emosionele littekens dra omdat hulle buite die huwelik gebore is nie. En die allerbelangrikste is dat sulke paartjies God behaag deur respek vir sy huweliksreëling te toon.

[Voetnoot]

[Prent op bladsy 26]

16de-eeuse troue

[Erkenning]

Peasant Wedding, by Pieter Bruegel the Elder, 16th century

With kind permission of the Kunsthistorisches Museum, Vienna