Jongmense vra . . .

Sê nou ek ontmoet een van my skoolmaats?

“Dit was vreeslik om op ’n Maandag terug te gaan skool toe. As enige van my vriende my gesien het, het ek allerhande stories uitgedink. Ek het byvoorbeeld vir my vriende vertel dat ek geld vir die Arbeidersparty ingesamel het.”—James, Engeland.

“Mense wat my gesien het, het my by die skool gespot. Ek was onder baie druk.”—Débora, Brasilië.

WAAROM was hierdie jongmense so bang dat hulle vriende hulle sal sien? Was hulle besig met die een of ander onwettige bedrywigheid? Glad nie, hulle was besig met die eerbaarste en belangrikste werk wat vandag op die aarde gedoen word. Hulle het die werk gedoen wat Jesus beveel het toe hy gesê het: “Gaan dus en maak dissipels van mense van al die nasies, . . . en leer hulle om alles te onderhou wat ek julle beveel het.”—Matteus 28:19, 20.

Volgens ’n Amerikaanse Gallup-opname, glo meer as 90 persent van tieners in God. Omtrent die helfte gaan elke week kerk toe. En al neem baie jongmense aan sekere kerkbedrywighede deel, soos byvoorbeeld om in die koor te sing, praat min met hulle skoolmaats oor God. Maar Jehovah se Getuies is regoor die wêreld bekend vir hulle deur-tot-deur-predikingswerk. Duisende jong Getuies neem aan hierdie werk deel.

As jy ’n jong Getuie is, neem jy ongetwyfeld reeds aan hierdie predikingswerk deel. Maar dit beteken nie noodwendig dat dit vir jou maklik is om dit te doen nie. Soos die jongmense wat aan die begin genoem is, vind jy die gedagte dat jy ’n skoolmaat by die deur kan teëkom dalk ontstellend. “Vir my was dit een van die ergste dinge”, erken ’n Britse jeugdige met die naam Jennie, “as een van my skoolmaats my in ’n rok en met ’n boeksak gesien het—baie deftiger aangetrek as by die skool.”

Vrees om ’n skoolmaat in velddiens teë te kom, kan so erg wees dat sommige jong Christene omtrent enigiets sal doen om dit te vermy. ’n Jeugdige met die naam Leon sê: “Ek ken ’n jong Getuie wat ’n baadjie met ’n kap dra terwyl hy velddiens doen sodat hy dit oor sy gesig kan trek as hy sy skoolmaats raakloop.” Ander jongmense getuig eenvoudig nie in sekere woongebiede nie. “Ek onthou hoe ek gebid het dat ons nie ’n sekere straat sal werk nie”, sê ’n jeugdige met die naam Simon, “want ek het geweet dat baie van my skoolmaats daar gebly het.”

Dit is normaal om ’n bietjie ongemaklik te voel wanneer jy dink dat jy iemand wat jy ken, sal raakloop terwyl jy met die predikingswerk besig is. Maar as jy toelaat dat daardie vrees jou oorheers, kan dit jou net benadeel. “Ek het só ’n slegte gesindheid teenoor die predikingswerk gehad”, erken ’n Duitse meisie met die naam Alicia, “dat dit ’n negatiewe uitwerking op my geestelikheid gehad het.”

Maar waarom moet jy in die eerste plek getuig—veral as dit vir jou so moeilik is om dit te doen? Om hierdie vraag te beantwoord, kom ons kyk hoekom God jou onder hierdie verpligting stel. Dan sal ons wys hoe dit vir jou moontlik is om, met inspanning en vasbeslotenheid, jou vrese te oorkom.

Die verpligting om te getuig

Om mee te begin, dit sal jou dalk help as jy in gedagte hou dat dit niks nuuts of vreemds is om ander van jou geloof te vertel nie. Godvresende manne en vroue doen dit al van die ou tyd af. Noag is byvoorbeeld bekend as die bouer van ’n ontsaglike ark (Genesis 6:14-16). Maar volgens 2 Petrus 2:5 was hy ook ’n “prediker van regverdigheid”. Noag het verplig gevoel om ander teen die naderende vernietiging te waarsku.—Matteus 24:37-39.

Later het baie Jode met ander oor hulle geloof gepraat, al het hulle geen spesifieke opdrag gehad om vir nie-Jode te preek nie. En so het dit gekom dat ’n buitelander met die naam Rut van Jehovah geleer het. Dankbaar teenoor haar Joodse skoonma, Naomi, het Rut vir haar gesê: “U volk sal my volk wees, en u God my God” (Rut 1:16). Later het koning Salomo te kenne gegee dat baie nie-Jode sou kom om van die “groot naam” van Jehovah te leer en by Sy tempel te aanbid.—1 Konings 8:41, 42.

As hierdie eertydse dienaars van God met ander gepraat het—al het hulle geen direkte opdrag gehad om dit te doen nie—hoeveel te meer behoort Christene vandag verplig te voel om te getuig! Ons het immers die opdrag gekry om “hierdie goeie nuus van die koninkryk” te verkondig (Matteus 24:14). Ons is soos die apostel Paulus, aangesien ons die dwang opgelê is om hierdie goeie nuus te verkondig (1 Korintiërs 9:16). Ons redding is hier op die spel. Romeine 10:9, 10 sê: “As jy daardie ‘woord in jou eie mond’, dat Jesus Here is, in die openbaar bekend maak . . . , sal jy gered word. Want met die hart beoefen ’n mens geloof tot regverdigheid, maar met die mond doen ’n mens openbare bekendmaking tot redding.”

Waar kan jy daardie “openbare bekendmaking” doen? Hoewel informele getuieniswerk sy plek het, is die deur-tot-deur-bediening nog steeds een van die doeltreffendste maniere om ander te bereik (Handelinge 5:42; 20:20). Word jy daarvan verskoon om aan dié werk deel te neem omdat jy jonk is? Geensins. Die Bybel gee hierdie opdrag in Psalm 148:12, 13: “Jong manne en ook maagde, ou manne saam met seuns. Laat hulle die naam van Jehovah loof.”

Die uitdaging om vir skoolmaats te getuig

Ons gee toe dat dit ongemaklik kan wees en jou van stryk kan bring as jy velddiens doen en jy iemand ontmoet wat saam met jou skoolgaan. Almal wil tog deur ander aanvaar word. Niemand wil geterg, getart of uitgeskel word nie. En soos ’n meisie met die naam Tanya dit gestel het: “Die kinders by die skool kan so venynig wees!” Dit is dus natuurlik dat jy sal wonder hoe jou skoolmaats sal reageer as hulle jou formeel aangetrek en met ’n Bybel in jou hand sien. Ongelukkig sal hulle jou heel moontlik spot. “Daar was ’n seun in my klas wat in dieselfde gebou as ek gebly het”, onthou ’n Brasiliaanse jeugdige genaamd Felipe. “Hy het altyd gesê: ‘Daar gaan jy al weer met die Bybel! Wat het jy in daardie tas?’”

Dis glad nie snaaks as ’n mens so geterg word nie. Die Bybel vertel ons dat Isak, Abraham se seun, ’n venynige geterg deur sy halfbroer Ismael moes verduur (Genesis 21:9). Die apostel Paulus het nie gemaak asof hierdie mishandeling sommer niks was nie. In Galasiërs 4:29 het hy dit met reg ‘vervolging’ genoem.

Net so het Jesus sy volgelinge gewaarsku dat sekere mense hulle vyandiggesind sou wees. Hy het gesê: “As die wêreld julle haat, weet julle dat dit my gehaat het voor dit julle gehaat het. As julle ’n deel van die wêreld was, sou die wêreld lief wees vir wat syne is. En omdat julle geen deel van die wêreld is nie, maar ek julle uit die wêreld uitgekies het, daarom haat die wêreld julle.”—Johannes 15:18, 19.

As ’n Christen moet jy dus bereid wees om ’n mate van vervolging te verduur (2 Timoteus 3:12). Selfs al het jy nog nooit ’n woord omtrent die Bybel aan jou portuurs gesê nie, sal party van hulle jou dalk nog steeds vervolg net omdat jy hoë gedragstandaarde het en nie saam met hulle wil kwaad doen nie (1 Petrus 4:4). Jesus vertroos ons egter met dié woorde: “Gelukkig is julle wanneer mense julle smaad en julle vervolg en valslik allerhande goddelose dinge teen julle sê ter wille van my” (Matteus 5:11). Maar hoe is dit moontlik dat jy gelukkig kan wees as jy geterg of getart word? Omdat jy weet dat jy Jehovah God se hart bly maak! (Spreuke 27:11). En as jy God behaag, sal jy in aanmerking kom vir die beloning van die ewige lewe!—Lukas 10:25-28.

Gelukkig sal nie al jou skoolmaats—of selfs nie eers die meeste van hulle—jou vyandig wees as jy hulle in die veldbediening teëkom nie. ’n Britse meisie, Angela, sê: “Wanneer jy ’n skoolmaat by die deur ontmoet, is hulle meestal ongemakliker as jy!” Trouens, dalk sal baie nogal nuuskierig wees oor wat jy te sê het. In elk geval, baie jong Christene behaal groot sukses wanneer hulle vir hulle skoolmaats getuig. Ons volgende artikel in die reeks sal van die maniere bespreek hoe ook jy dit kan doen.

[Prent op bladsy 21]

Baie jongmense is bang om ’n skoolmaat raak te loop terwyl hulle velddiens doen

[Prent op bladsy 23]

Moet nooit skaam word vir jou geloof wanneer mense jou terg nie