Van ons lesers
Oorlog se nadraai Ek was só opgewonde toe ek die nommer van 8 Oktober 1989 oopmaak. Daar, op die binnekant van die voorblad, was ’n foto van my man toe hy in 1944 in die Amerikaanse vloot was. Hoewel die foto oorspronklik 45 jaar gelede gepubliseer is, kon ons nooit vasstel waar dit geneem is nie. Julle byskrif het die vraag beantwoord. My man het die artikels gelees en gesê dat hulle baie akkuraat is. Na my wete is dit die eerste keer dat hy Ontwaak! gelees het.
H. S., Verenigde State
Oliestorting As ’n seekosverspreider het ek die artikel in die nommer van 22 September 1989 oor die oliestorting in Alaska waardeer. Dit het beslis die lewens van die mense daar, asook die omgewing, beïnvloed. Ons het gewis ons Skepper se leiding nodig om ons voetstappe te rig. Maar wat seekos van Alaska betref, hoef ons nie bang te wees om sulke produkte te koop nie, aangesien ’n deeglike ondersoekprogram nou aan die gang is.
A. C., Verenigde State
Toekoms waarin jy kan glo Die opstel wat ’n 16-jarige meisie oor die toekoms geskryf het, was vir my baie insiggewend (22 Oktober 1989). Ek het veral van die gedig gehou wat sy aangehaal het: “Twee mans tuur deur tronktralies na verre, die een sien net modder, die ander die sterre.” Dit was ’n baie doeltreffende afspringplek vir ’n bespreking van die Bybel.
D. B., Kanada
As ’n tiener was ek baie beïndruk dat hierdie meisie haar opstel vir ’n kompetisie ingeskryf het. Dit is ’n blyk van haar geloof en haar liefde vir haar Skepper. Haar opstel het ’n pragtige prentjie geskilder van die toekoms vir diegene wat op Jehovah God vertrou.
S. G., Verenigde State
Spesiale behoeftes Julle artikel (22 Augustus 1989) het melding gemaak van liplees. Nie alle dowe mense kan egter liplees nie. Die gemiddelde dowe persoon verstaan net 30 persent, en die res moet hulle raai. (Probeer ’n bietjie TV kyk sonder die klank, en julle sal sien dat dit nie so maklik is nie.) Mense probeer ons dikwels dwing om te liplees eerder as om dinge op papier vir ons neer te skryf. Of hulle sal in ons ore praat of hard met ons praat of selfs skreeu. Dit werk nie. Dit maak ons ook seer wanneer mense wat kan hoor ons behandel asof ons verstandelik vertraag is.
F. B., Verenigde State
Hierdie gedagtes word waardeer. Liplees is slegs genoem as ’n alternatief vir persone wat later in hulle lewe doof word en vind dat gebaretaal te moeilik is om te leer. Ons wou nie te kenne gee dat alle dowe mense kan liplees nie.—RED.
Weerspannige broers/susters Ek wil julle bedank vir die artikel “Jongmense vra . . . Hoe kon hulle dit aan my doen?” (8 November 1989). My suster is twee jaar gelede uit die Christengemeente uitgesit, en baie van die gedagtes wat in die artikel gemeld is, het my eie gevoelens beskryf. Dit het destyds gelyk asof ons gesin hierdie hartseer ondervinding nooit sou oorleef nie, maar ons het. En ons kon ons lojaliteit teenoor Jehovah en sy organisasie betoon.
K. L., Verenigde State
Om vriende te bly Die artikel “Jongmense vra . . . Waarom is dit so moeilik om vriende te bly?” (22 September 1989) het my laat besef in watter mate ek my vriendskappe versmoor het. Ek was jaloers wanneer ander selfs net met sommige van my vriende gepraat het! Ek is nou besig om te verander. Ek hoop dat hierdie waardevolle rubriek nooit in hierdie tydskrif sal ophou nie.
G. Z., Brasilië