Crack-verslawing—die ongeborenes se verknorsing
TOE crack-kokaïen in die vroeë tagtigerjare sy eerste verskyning op die wêreldtoneel gemaak het, sou min gebruikers glo watter vernietigende uitwerking dit sou hê. Is dit op stuk van sake nie in oulike klein glaspypies gerook of met die tabak van sigarette of met dagga gemeng nie? Daar was gerugte in omloop dat crack ’n veilige dwelm is. Dit was beslis baie goedkoper as heroïen of ’n ander variant van kokaïen. Mense in die laer inkomstegroep kon dit bekostig. Die euforie wat crack veroorsaak het, het dit blykbaar, ongeag die prys, die moeite werd gemaak.
Maar opvallende bewyse van crack se gevare het in mediese tydskrifte onder die aandag gekom toe swanger gebruikers die lewe begin skenk het aan babas wat deur dwelms aangetas is. Dokters het begin waarsku teen die verskriklike uitwerking wat crack-kokaïen op die ongeborenes kan hê. Die aantal babas wat aangetas is, party permanent, het elke jaar drasties begin toeneem. “Toe crack-kokaïen op die toneel verskyn”, het een dokter gesê, “het die getal klein, siek babatjies net die hoogte ingeskiet.”
Waar crack algemeen gebruik word, word dit deur statistieke gestaaf. Volgens ’n opname wat in 1988 in 36 hospitale in die Verenigde State deur die Nasionale Vereniging vir Navorsing en Opvoeding oor Perinatale Dwelmverslawing gedoen is, word 11 persent van die pasgebore babas in die Verenigde State, of ongeveer 375-000 babas per jaar, nou gedurende swangerskap aan dwelms blootgestel. The New York Times berig dat “die getal pasgebore kinders wat in die stad New York positief vir dwelms—meestal kokaïen—getoets is, [tussen 1986 en 1988] byna verviervoudig het deur van 1325 tot 5088 toe te neem”.
Die nare gevolge
“Die ma’s wat crack-kokaïen gebruik, is die slegste ma’s wat jy gaan sien”, het dr. Richard Fulroth, ’n spesialis aan Stanford-Universiteit gesê. “Hulle kom in wanneer hulle reeds in kraam is, en jy hou net jou asem op en wag om te sien wat jy gaan kry.” Dit wat in die baarmoeder van die crack-gebruiker ontwikkel het, is alte dikwels nie ’n mooi gesig nie. Crack kan spasmes in die baba se bloedvate veroorsaak wat die noodsaaklike vloei van suurstof en voedingstowwe vir lang tydperke beperk. Die groei van die fetus, met inbegrip van die kop- en die breingrootte, kan belemmer word. Beroerte en stuipe kom dikwels voor, en misvormdheid van die niere, geslagsorgane, ingewande en rugmurg kan ontstaan. Daar is ook die gevaar dat die plasenta van die baarmoeder kan losskeur, wat die fetus doodmaak en vir die ma noodlottig kan wees.
Wanneer ’n crack-baba gebore word, kan dokters en verpleegsters sigbare bewyse sien van die verwoesting wat die dwelm aanrig. Een verslag het so ’n kind beskryf as “’n blote stukkie vlees met ’n kop so groot soos ’n nartjie en ledemate wat soos splinters lyk”. Die tydskrif Discover het berig dat kokaïen-babas in ’n paar gevalle sonder die twee middelvingers van ’n hand gebore is.
Dr. Dan R. Griffith, ontwikkelingsielkundige aan die Northwestern-Universiteit, het gesê dat babas wat aan kokaïen blootgestel word dikwels met “’n baie swak en uiters sensitiewe senustelsel” gebore word. Hulle is geneig om oorgevoelig en prikkelbaar te wees, en huil ontroosbaar by die geringste aanleiding. ‘’n Skielike geraas of posisieverandering, selfs om net met die baba te gesels of na hom te kyk, kan ’n langdurige gehuil aan die gang sit’, het die dokter gesê. Dr. Griffith sê: ‘Ander duidelike gevolge van dwelmskade by die pasgebore kind kan wees dat die babas 90 persent van die tyd in ’n diep slaap verval om hulle van uiterlike stimulasie af te sluit. Hulle sal nie wakker word nie al word hulle uitgetrek, mee gesels, gewieg of fisies gehanteer.’
Hierdie neurologiese probleme kan maande lank voortduur, het die dokter gesê, wat dus lei tot verstandelike sowel as fisiese frustrasie by die ma juis op ’n stadium wanneer ’n band van liefde en geneentheid gevorm moet word. “Die baba is geneig om die ma uit te sluit en raak baie prikkelbaar wanneer sy probeer aandag skenk aan sy behoeftes. Die ma sluit haar af van die baba en neem hom kwalik omdat hy nie op haar aandag reageer nie”, het die dokter bygevoeg. Hierdie gedrag van die baba en die gegriefdheid van die ma lei dikwels tot kindermishandeling.
Verworpe pasgeborenes
Omdat die toestand van sulke pasgebore babas so onseker is, kan hulle weke en somtyds maande lank in die hospitaal bly. Maar baie dikwels is die ma se houding teenoor haar baba, en nie soseer die kind se toestand nie, die rede vir ’n lang verblyf. Baie keer los die ma die baba eenvoudig in die hospitaal en maak hom ’n pleegkind van die stad. “Ek kan nie verstaan waarom die ma nie na die baba vra nie, waarom sy nooit weer kom nie”, het een besorgde dokter gekla. Party bly nie eens lank genoeg om die baba ’n naam te gee nie. Verpleegsters moet dit vir hulle doen. “Die opvallendste en afstootlikste aspek van crack-kokaïengebruik”, het ’n hospitaalsuster gesê, “is blykbaar die ondermyning van die moederinstink.” Een hospitaal moes al selfs telegramme aan onbelangstellende ouers stuur om hulle te kry om vir die doodsondersoeke te teken wanneer die babas sterf. Vind jy dit skokkend?
Weens die werklas van hospitaalverpleegsters kan hierdie babas nie die liefde en aandag gegee word wat hulle so broodnodig het nie. In sommige gevalle waar pleeghuise nie maklik gevind kan word nie, staan besorgde mense met ’n liefde vir kinders vrywillig elke week ’n paar uur van hulle tyd af om hierdie verworpe babas op te pas. “Hulle voer hulle, sing vir hulle, speel met hulle, wieg hulle en ruil hulle luiers om”, het een werker gesê. “Hulle behandel hulle soos hulle eie babas. Dit is so goed vir die kinders. Party van hulle is al lank hier.”
Wat hou die toekoms in vir hierdie babas wat deur kokaïen aangetas is? Hulle IK-vlakke wat laer as normaal is, sal in die toekoms ’n probleem skep vir onderwysers. “Omdat hulle fisies en in hul ontwikkeling aangetas is”, het een kinderdeskundige gesê, “gaan hierdie kinders 40 of 50 jaar lank ’n probleem vir hulself en die samelewing wees.” Crack het inderdaad ’n onuitwisbare spoor op die samelewing gelaat.