Die Iguaçú-valle—juwele op ’n groen gewelf
Deur Ontwaak!-medewerker in Brasilië
“EEN van die merkwaardigste natuurwonders van Suid-Amerika.” Dit is hoe een ensiklopedie sy beskrywing begin van hierdie besondere valle wat voorkom naby waar die grense van Argentinië, Brasilië en Paraguay bymekaarkom. Hulle natuurlike agtergrond—’n tropiese oerwoud—maak hulle veral aantreklik. Voorwaar juwele wat geset is in ’n agtergrond van groenigheid. Dit is geen wonder dat ’n toer daarheen ’n moet is vir toeriste wat Suid-Amerika besoek nie!
“Iguaçú” beteken “groot water” in die Guarani-taal. En dit is groot, want die donderende valle kan 30 kilometer ver gehoor word. ’n Mens kan, na gelang van die seisoen van die jaar, byna 300 verskillende watervalle tel wat oor ’n diep afgrond stort. Party valle stort direk na benede, terwyl ander halfpad ondertoe op ’n rotslys val en dan verder tot in die vallei stort. Daar word geskat dat daar gedurende die reënseisoen byna 10 000 kubieke meter water in een sekonde oor die afgrond stort. Gevolglik veroorsaak die reusekookpot aan die onderkant ’n massa mis en skuim, wat op ’n sonnige dag die hele dag lank ’n reeks kleurryke reënboë tot gevolg het.
Die hoofdeel van hierdie wonderlike skouspel is die beroemde Garganta do Diabo (die Duiwel se keel, of kloof), wat in ’n toeristebrosjure beskryf word as “die indrukwekkendste panorama van die hele vertoning, ’n sirkel van veertien valle wat neerstort oor kranse wat byna 90 m hoog is”.
Die beste manier om die valle te besigtig is waarskynlik per helikopter. Na so ’n rit het een toeris gesê: ‘Ons loods het blykbaar ons waardering vir die pragtige toneel daaronder gemerk. En pleks van ver van die valle te vlieg soos hy dikwels doen, het hy etlike male heen en weer oor die hele lengte van die canyon gevlieg. Ons het ons kameras en video aanhoudend gebruik terwyl hulle vir ons hierdie wonderlike vertoning van Jehovah se skeppingswerke vasgelê het.’
Ander besoekers is tevrede om net langs die baie voetpaadjies wat vir hulle gemaak is te loop. Van die Brasiliaanse kant kan ’n mens al die valle goed sien, terwyl dit op die Argentynse kant moontlik is om direk langs die individuele valle te stap en hulle, op party plekke, oor te steek deur met brugvoetpaadjies van beton van een eiland na ’n ander te stap. Die meeste besoekers doen albei en verlustig hulle in en neem foto’s van die skouspel van die valle wat omlys word deur die welige groenigheid van die ontsaglike reënwoud wat hom uitstrek tot aan die verre horison.
Diegene wat mooi kyk, sal die swaeltjies sien terwyl hulle in en uit die misreën pyl en dan tot by die toppe van die bome vlieg voordat hulle weer duik. Of hulle sal swerms krysende groen papegaaie sien wat naby die bokant in die valle duik waar die water nie so diep is nie, en dan net vlugtig aan die rand van die rotswand vasklou, waarvandaan hulle skielik weer verskyn en na die boomtoppe vlieg waar hulle hul vere glad stryk. En as die besoekers nog mooier kyk, sal hulle die groot hangende neste van die raserige rooirug-cacique, ’n soort wewervoël, sien. Die voëls woon in kolonies en hulle neste, wat van lang grasvesels gemaak is, hang aan die laer boomtakke. Al hierdie dinge, tesame met die talle variëteite skoenlappers, maak ’n besoek aan die valle ’n kleurryke ondervinding.
Die Iguaçú-valle moet voorwaar gesien en gehoor word om ten volle waardeer te word. Brasilië se Nasionale Iguaçú-park, wat in 1939 gestig is en die plek is waar hierdie ontsagwekkende vertoning van natuurskoon voorkom, word elke jaar deur duisende toeriste besoek. Hulle word nie teleurgestel nie, en jy sal ook nie teleurgestel word as jy dit in jou volgende toer na Suid-Amerika insluit nie.
[Kaart/Prente op bladsy 24, 25]
(Sien publikasie vir oorspronklike teksuitleg)
Iguaçú-valle
BRASILIË
ARGENTINIË
PARAGUAY