Die Wêreldraad van Kerke—Samewerking of verwarring?
Deur Ontwaak!-medewerker in Australië
DIE vergadering het op 7 Februarie 1991 op die skilderagtige terrein van die Australiese Nasionale Universiteit in die nasie se hoofstad Canberra, Australië, begin. Ongeveer 4 000 leke en sowat 316 kerkleiers uit meer as honderd lande het die vergadering bygewoon. Die vorige ses vergaderings van die WRK (Wêreldraad van Kerke) is oor ’n tydperk van ongeveer 35 jaar in verskillende lande gehou, waarvan die eerste een in 1948 in Amsterdam, Nederland, gehou is.
Wat is die WRK? Dit is nie ’n superkerk nie. Dit is ’n gemeenskap van kerke, ’n forum vir gedagtewisseling. Die amptelike verwelkomingstoespraak van hierdie sewende vergadering is deur Australië se eerste minister, Robert J. Hawke, gehou—hoewel hy ’n selferkende agnostikus is. Die tema wat vir hierdie twee week lange vergadering gekies is, was in die vorm van ’n gebed: “Kom, Heilige Gees—Hernieu die hele skepping!”
Maar die onverwagte wending in gebeure op die wêreldtoneel het die stemming en verwagtings van die afgevaardigdes van hernuwing deur die heilige gees afgelei en dit op die politiek en die sedelikheid van die oorlog in die Persiese Golf gevestig. Hierdie vroeë afwyking van geestelike samespreking het veroorsaak dat sir Paul Reeves, ’n Anglikaanse aartsbiskop en gewese goewerneur-generaal van Nieu-Seeland, sy ontsteltenis uitgespreek het: “Ons is geneig om gedurende vergaderinge soos dié te stry oor mag, wat min met die Heilige Gees te doen het.” Die aartsbiskop van Canberra het die waarde van meningsverskille probeer regverdig: “Eenheid is die gawe van die Heilige Gees. ’n Gesonde uiteenlopendheid is die gawe van dieselfde Heilige Gees.”
David Gill, algemene sekretaris van die Australiese Raad van Kerke, het ook sy kommer uitgespreek dat die integriteit van die WRK self in gevaar is, en hy het gesê dat die organisasie homself al hoe meer onderwerp aan groepe wat hulle vir verskillende sake beywer en ’n platform soek van waar hulle hul besondere saak kan stel.
Die ordening van vroue—meer onenigheid
Die rol van vroue in die hedendaagse kerk was ook op die agenda, maar die vroue was ongelukkig. Die meeste van hulle se beskouing was dat die kerk deur die mans oorheers word. Lois Wilson van Kanada het dit met misnoeë opgesom: “Die politiek van die WRK is sedelik verdorwe en ek dink nie dit is wat Jesus in gedagte gehad het nie.” Wat het tot hierdie frustrasie aanleiding gegee? Die koerant Canberra Times het die volgende te sê gehad: “Vroue het al baie onder mekaar gekerm dat hulle geïntimideer is sodat hulle nie nominasie tot die raad se sentrale komitee sou aanvaar nie. In ’n poging om een van die vroue te ontmoedig om die nominasie te aanvaar, is daar vir haar gesê dat sy uit haar kerk geban sou word.”
Wat het van die geestelike tema geword?
Sommige was besorgd oor die feit dat die vergadering nie die Bybelse of teologiese aard van sy werk genoeg beklemtoon het nie. Dit is nie verbasend nie, want die meeste van die groot items op die agenda was polities van aard. Trouens, die leser het net een kort verwysing na die Bybel in die gepubliseerde verslae oor die vergadering gevind.
Die godsdienstydskrif National Outlook het gesê dat David Gill “die denkwyse weerspieël van ander wat onlangs WRK-vergaderings bygewoon het, en wat, soos iemand onlangs gesê het, met hoë verwagtings gegaan het, maar leeg teruggekom het”.
In teenstelling hiermee, wanneer diegene wat geestelik honger en dors was met Christus Jesus in aanraking gekom het, het hulle nie “leeg” weggegaan nie. Hulle het verkwik weggegaan: “Kom na my, almal wat swoeg en swaar belaai is, en ek sal julle verkwik. Neem my juk op julle en leer van my, want ek is sagaardig en ootmoedig van hart, en julle sal verkwikking vind vir julle siel. Want my juk is sag en my las is lig.”—Mattheüs 11:28-30, NW.