Jongmense vra . . .

Waarom moet ek so vroeg tuis wees?

“HET enigeen van julle ’n aandklokreël?” het Ontwaak! ’n groep jongmense gevra. Die antwoord was ’n feitlik eenparige ja! Maar die volgende vraag het verskeie antwoorde uitgelok. Ons het gevra: “Hoe laat dink julle moet julle toegelaat word om uit te bly?”

“Ek dink jy moet doen wat jou ouers ook al sê”, het ’n tiener, Monica, gesê.a Jong Bill het van mening verskil. “Ek dink nie dat hulle vir jou moet sê wanneer jy tuis moet wees nie”, het hy geredeneer. “In elk geval, hulle is heel waarskynlik as tieners toegelaat om laat uit te bly.” ’n Tiener, Sally, het probeer om ’n middeweg te vind: “Ek dink jy moet tuis wees wanneer jou ouers sê jy daar moet wees—mits dit nie voor 8:00 nm. is nie.” Ten slotte was daar Jerry wat blykbaar die sterkste van almal hieroor gevoel het. Hy het gesê: “Waarom kan ons hulle nie net bel en vir hulle sê waar ons is nie, pleks dat hulle vir ons sê om op ’n sekere tyd tuis te wees? Hulle moet groter begrip hê.”

Wat jou mening ook al is, jou ouers het heel waarskynlik vir jou die een of ander aandklokreël ingestel. Dit kan ’n onbuigsame reël wees: ‘Bewaar jou siel as jy nie 10:00 nm. tuis is nie!’ Of miskien stel jou ouers na gelang van elke situasie ’n aandklokreël in. “Nadat hulle gehoor het saam met wie ek gaan en waarheen ons gaan”, sê ’n 16-jarige meisie wie se woorde in die tydskrif ’Teen aangehaal is, “sal hulle bepaal hoe laat ek tuis moet wees. Dit hang alles af van die mense en die plek.” Selfs die enkele jongmens wat skynbaar onbeperkte vryheid geniet, moet gewoonlik vir sy ouers die een of ander idee gee van waar hy gaan wees en hoe laat hy tuis gaan wees.

Dit lyk nie asof sulke beperkings die meeste jongmense te veel omkrap nie. Maar vir party jongmense is ’n aandklokreël baie ongerieflik of iets wat hulle persoonlike planne in die wiele ry. Die boek Teens Speak Out, deur Jane Rinzler, haal die woorde van ’n 16-jarige meisie aan wat kla: “Dit voel asof ek ’n baba is en nie my eie lewe het nie.” Ander is diep gegrief oor aandklokreëls omdat dit net beslommernisse veroorsaak. Een jongmens sê: “Voordat ek die huis verlaat, moet ek vir my ma sê waarheen ek gaan, saam met wie ek gaan, hoe ek daar gaan kom, hoe ek terug gaan kom.”

Aandklokreëls—’n ouer se beskouing

Waarom kan jou ouers jou net nie laat kom en gaan soos jy wil nie? Wel, beskou ’n beperking wat God eenkeer vir die nasie Israel ingestel het. Die aand van die eerste Pasgaviering in 1513 v.G.J. het God die Israeliete beveel: “Niemand van julle mag uit die deur van sy huis uitgaan tot die môre toe nie” (Exodus 12:12, 22). Was God onredelik? Nee. Dit het voorkom dat hulle deur Jehovah se engel om die lewe gebring is!

Hoewel die situasie vandag miskien glad nie so ernstig is nie, het die meeste ouers goeie redes om hulle tieners te probeer beskerm. Ouers is immers van nature besorg oor hulle kinders. Jesus Christus se ouers was “met angs” vervul toe hulle hom nie kon vind nie—en hy was ’n volmaakte kind! (Lukas 2:41-48). Jou ouers weet dat jy geensins volmaak is nie. Daarom sal hulle beslis soms oor jou besorg wees, selfs as jy nie die soort mens is wat moeilikheid soek nie. Wat is dan die rede vir hulle besorgdheid?

Omdat jou ouers presies weet hoe kragtig “die begeerlikhede van die jonkheid” kan wees (2 Timotheüs 2:22). Hulle weet waarskynlik ook uit ondervinding dat ‘’n seun [of ’n meisie] wat aan homself oorgelaat word sy moeder in die skande sal steek’ (Spreuke 29:15). Een ouer het erken: “Ek was ’n baie wilde tiener. Ek weet wat jy alles vir jou ouers kan wegsteek.” Wanneer jou ouers dus van promiskuïteit onder tieners, alkohol- en dwelmmisbruik of wilde partytjies in die buurt hoor, kan hulle met reg besluit dat ’n paar beperkings gepas is.

Jou ouers het waarskynlik ook grondige redes waarom hulle oor jou veiligheid besorg is. Die Bybel sê vir ons dat die stamvader Jakob, toe sy seuns nie teruggekeer het uit die omgewing van Sigem nie, vir sy seun Josef gesê het: “Gaan tog verneem na die welstand van jou broers . . . , en bring vir my berig terug” (Genesis 37:13, 14). Dit was nie blote paranoia nie. As gevolg van gebeurtenisse wat ’n paar jaar vroeër in Sigem plaasgevind het, was dit ’n gevaarlike plek vir Jakob se seuns om te wees!—Genesis, hoofstuk 34.

Die wêreld is vandag baie gevaarliker as in Bybeltye—of selfs toe jou ouers jonger was. Ons is nou dieper as ooit in “die laaste dae”, ’n tydperk wat die Bybel voorspel het, gekenmerk sou word deur “kritieke tye wat moeilik is om deur te kom”. Die Griekse woord wat vertaal word met “moeilik is om deur te kom”, kan ook vertaal word met “lewensgevaarlik”, “gevaarlik”, “smartlik” en “moeilik” (King James Version, Douay, English Revised Version, Moffatt). Baie mense is vandag “sonder selfbeheersing”, of “gewelddadig” (2 Timotheüs 3:1-5, NW; Today’s English Version). Gewelddadige misdade, waaronder verkragting en moord, is dus die wrede werklikhede van vandag se lewe.

Jou ouers weet ook hoe later dit raak, hoe groter raak die moontlikheid dat jy in die moeilikheid kan beland. “Verskriklike dinge kan laat in die aand gebeur”, het een jong meisie aan Ontwaak! gesê, “en jou ouers probeer jou beskerm.” ’n Ander jong meisie het verduidelik: “Na middernag is daar baie dronk bestuurders op die pad, en dit is die veiligste om nie saam met hulle op die pad te wees nie.”

Maar daar is ook sedelike gevare. Hoe later dit raak, hoe minder inhibisies het ’n mens en hoe luidrugtiger word jy. Dit is dus met goeie rede dat die Bybel losbandige gedrag met die aand verbind. In Jesaja 5:11 het God ‘weë’ uitgespreek oor diegene wat “in die nag láát opbly terwyl die wyn hulle verhit”. (Vergelyk 1 Thessalonicense 5:7.) Daarom vrees jou ouers moontlik dat hoe later jy uitbly, hoe groter die gevaar dat jy by wilde partytjies, alkoholmisbruik of geslagsonsedelikheid betrokke kan raak. As jy dus nie tuis is wanneer jou ouers meen jy tuis moet wees nie, sal hulle heel waarskynlik bekommerd wees. En hulle het die reg op ’n verduideliking.

Een jong meisie vertel: “Ek het eenkeer laat by ’n vriendin se huis gebly. Ma het nie geweet waar ek is nie en het dus na my kom soek. Sy het deur die buurt begin loop en na my geroep!” ’n Verleentheid? Beslis. Maar soos een ma verduidelik het: “Ek vind dat ek aan die vreeslikste moontlikhede dink elke keer as [my dogters] ná sononder tuiskom.”

Dit beteken dat hulle omgee

Maar sê nou losbandige gedrag kom glad nie eers in jou gedagtes op nie? Sê nou jy wil net ’n bietjie tyd saam met jou vriende deurbring? Dit kan jou weliswaar frustreer wanneer jy moet tuisbly terwyl ander van jou ouderdom toegelaat word om uit te gaan. Jy kan ook verleë voel wanneer jy aan vriende moet verduidelik dat jy nie saam met hulle kan uitgaan nie omdat jy vroeg tuis moet wees. Maar wanneer jy goed daaroor nadink, steek daar baie in wat ’n jong meisie, Leslie, gesê het. Sy sê: “Wat gaan jy twaalfuur doen wat jy nie agtuur kan doen nie?” Met ander woorde, kan die meeste gesonde vorme van ontspanning nie gedurende die dag en die vroeë aandure geniet word nie? Waarom wil jy jou dus aan gevare blootstel wat daarmee gepaardgaan wanneer ’n mens te laat uitbly?

Nog iets om oor na te dink: Is dit goeie gebruik van ’n mens se tyd as jy laat in die aand opbly? Die Bybel spoor Christene aan: “Pas dan op dat julle nougeset wandel, nie as onwyse nie, maar as wyse; en koop die tyd uit, omdat die dae boos is” (Efesiërs 5:15, 16). Buitendien, sal dit jou skoolwerk verbeter of jou help om jou huishoudelike takies gedoen te kry as jy laat opbly? Sal dit jou vermoë verswak om by Christelike vergaderinge te konsentreer?

Ten slotte kan jy probeer om jou beperking as ’n uitdrukking van jou ouers se liefde te beskou. In sy boek How to Raise Parents vra skrywer Clayton Barbeau: “Wat sou jy dink as ek, as jou ouer, vir jou sê: ‘Ek gee nie om as jy dwelms gebruik of drink of rook nie. Ek gee nie om as jy vinnig ry nie. Ek gee nie om hoe laat jy uitbly nie. . . .’ Wat sê ek eintlik vir jou? Ek sê natuurlik: ‘Ek het jou nie lief nie. Ek gee nie vir jou om nie. Jy is vir my onbelangrik.’” Jy voel weliswaar soms ’n bietjie jaloers op jongmense wat meer vryheid geniet. Maar onthou: “Wie sy roede terughou, haat sy seun; maar hy wat hom liefhet, besoek hom met tugtiging.”—Spreuke 13:24.

Jy moet jou hele lewe lank volgens reëls en beperkings lewe. Waarom sal jy dan weier om ’n eenvoudige aandklokreël na te kom? Daar is weliswaar tye wanneer aandklokreëls onredelik kan wees, en ’n toekomstige artikel sal toon wat jy omtrent daardie situasie kan doen. Maar dit is gewoonlik verstandig om met jou ouers saam te werk en hulle gevoelens te probeer verstaan. Spreuke 28:7 sê: “Wie die wet bewaar, is ’n verstandige seun.” Jy sal dalk mettertyd dieselfde beskouing van sake hê as dié van ’n jong vrou wat sê: “Ek kon nie verstaan waarom my ma en pa my so wou beskerm en ontsteld geraak het wanneer ek laat tuisgekom het nie. Noudat ek self ’n ouer is, weet ek waarom my ma opgebly het om vir my te wag. Omdat sy vir my omgegee het!”

[Voetnoot]

[Prent op bladsy 21]

Jongmense voel dikwels diep gegrief omdat hulle vroeg tuis moet wees