Van ons lesers
Dobbelary Julle reeks “Dobbelary—Is dit die moeite werd?” (8 Junie 1992) het duidelik getoon wat die gevolge van kompulsiewe dobbelary is, maar dit was nie ’n gebalanseerde beskouing nie. Ter toeligting: Dronkenskap is verkeerd, maar dit beteken nie dat dit verkeerd is om te drink nie. Dobbelary kan eweneens ’n geoorloofde vorm van vermaak wees wanneer dit op ’n gebalanseerde manier beoefen word. Die geleentheidsdobbelaar is nie noodwendig lui of oneerlik nie.
J. R., Verenigde State
Ons stem nie saam dat geleentheidsdobbelary met matige drinkery vergelyk kan word nie. Laasgenoemde word nie in die Bybel afgekeur nie. Die Bybel keur egter beslis gierigheid sowel as enige beroep op “die geluksgod” af (Jesaja 65:11; 1 Korinthiërs 6:9, 10). Iemand wat selfs net af en toe dobbel, kan nogtans gemotiveer word deur die hebsugtige begeerte om iets ten koste van ander te kry. Trouens, ondervinding toon dat kompulsiewe dobbelary dikwels as ’n terloopse tydverdryf begin. Dit sal gevolglik verstandig vir Christene wees om alle vorme van dobbelary te vermy.—RED.
Wiggelary Ek wil graag my dankbaarheid uitspreek vir die uitstekende artikel “Wiggelary—Wetenskaplik of bonatuurlik?” (22 April 1992). My pa het af en toe water aangewys. Elke op-en-af-beweging van sy stok het een voet van die totale diepte van die waterbron aangewys. Terwyl ek in Suid-Amerika was, het ek gesien hoe wiggelary op ’n soortgelyke manier beoefen word. Daar het elke op-en-af-beweging egter een meter aangewys. Waarom nou skielik die metrieke stelsel? Die verskil kan klaarblyklik aan ’n demoniese oorsprong toegeskryf word.
W. B., Verenigde State
Uitlanders Dankie vir die reeks “Help!—Ons is uitlanders” (8 Mei 1992). Ek het drie jaar gelede besluit om na Japan te verhuis, maar was nie in staat om dit te doen nie. Ek het altyd gedink dat dit die beste sou gewees het as ek dit wel gedoen het. Maar nadat ek julle artikel gelees het, besef ek dat ek nie gereed was om hulle taal en kultuur te leer nie.
D. G. A., Brasilië
Die artikel het my aan my eie ondervinding laat dink. Hoewel ek in die Verenigde State gebore is, het ek etlike jare gelede na ’n gebied in daardie land verhuis waar daar ’n behoefte aan evangeliedienaars was. Ek het party van die aanpassingsprobleme ervaar waarmee uitlanders te kampe het. Ek moes leer om my sienswyse te verbreed en nie my nuwe tuiste met die een te vergelyk waar ek grootgeword het nie. Ek het selfs die plaaslike plante- en dierelewe leer ken. Die artikel het my baie gehelp, en ek is seker dat baie ander ook daardeur geraak is.
K. H., Verenigde State
Ongelowige ouers Ek het die artikel “Jongmense vra . . . Sê nou my ouers ondersteun my nie in my godsdiens nie?” (8 Januarie 1992) bemoedigend gevind. My ouers is getroue vooroueraanbidders en wil hê dat ek nie meer een van Jehovah se Getuies moet wees nie. Ek het al dikwels ontmoedig gevoel, maar toe ek die openingswoorde van die artikel gelees het, het ek besef dat ek nie die enigste een in hierdie situasie is nie.
Y. M., Japan
My ouers is Katolieke en laat my nie toe om vergaderinge van Jehovah se Getuies by te woon nie. Hulle het selfs gedreig dat ek die huis moes verlaat. Ek was gevolglik in die wolke toe ’n vriend die artikel skool toe gebring het sodat ek dit kon lees. Dit het my die krag gegee om deur te druk, en ek is nou vol vertroue dat my pogings nie tevergeefs is nie.
H. W., Verenigde State
Die artikel kon nie op ’n meer gepaste tyd gekom het nie. In my gesin is ek die enigste een wat een van Jehovah se Getuies is, en ek het gevolglik baie teenkanting van my ouers ondervind. Julle artikel het my gehelp om die ondersteuning van my Christenbroers en -susters te waardeer asook die manier waarop hulle my help om geestelik sterk te bly.
D. H., Verenigde State