Dodelike siektes vier hoogty

MARGARET het naarstiglik na ’n geneesmiddel gesoek toe haar seun Tito malaria opgedoen het. Hulle het hom drie geneesmiddels gegee, waaronder die hoogaangeskrewe chlorokien. Tito het nietemin gesterf—op die skrale ouderdom van nege maande.

In Kenia, waar Margaret woon, is sulke tragedies iets algemeens. “Newsweek” sê: “‘Anopheles gambiae’, die koningin van malariadraende muskiete, aard goed in hierdie deel van die wêreld. Maar nie die kinders nie. Vyf persent van hulle sterf aan malaria voordat hulle skoolgaande ouderdom bereik.”

In 1991 het 12 gevangenes en ’n bewaarder in die staat New York, VSA, aan tuberkulose gesterf. Dr. George DiFerdinando jr. sê: “Ons gaan dit in die gevangenisse beheer, maar die eintlike vraag is hoe dit beheer gaan word noudat dit in die gemeenskap wortelgeskiet het.”

Die Wêreldgesondheidsorganisasie berig dat 1,7 miljard—bykans ’n derde van die wêreld se bevolking—draers van die tuberkulosebakterie is. Elke jaar ontwikkel die aktiewe siekte in agtmiljoen van hulle en driemiljoen sterf daaraan.

In ’n hospitaal in New York is ’n babadogtertjie 11 weke te vroeg gebore, maar dit was slegs ’n deel van haar probleem. Dit was duidelik uit die vel wat van haar hande afgedop het, die sere op haar voete en die vergrote lewer en milt dat sy sifilis in haar ma se baarmoeder opgedoen het.

“Sommige babas word so ernstig deur die siekte aangetas terwyl hulle in hulle ma se baarmoeder is dat hulle doodgebore word”, sê “The New York Times”. “Ander sterf weer kort ná geboorte, sommige met ernstige velletsels wat tydens die bevalling skeur.”

Malaria, tuberkulose en sifilis—’n paar dekades gelede is daar gedink dat al drie onder beheer en ná aan uitroeiing was. Waarom keer hulle nou met soveel verwoesting terug?