Van ons lesers

Aardbewings Ek het die voorbladreeks “Oorlewendes van aardbewings vertel hulle verhaal” (22 Maart 2002) gelees. Daarin haal julle ’n bron aan wat sê dat “aardbewings met ’n lesing van 7,0 en hoër gedurende die 20ste eeu ‘redelik bestendig’ gebly” het. Maar volgens die 1999 World Almanac was daar ’n drastiese toename in aardbewings gedurende die 1990’s.

F. A., Italië

“Ontwaak!” antwoord: Ons artikel het nie kant gekies in hierdie kwessie nie, maar bloot gewys op wat party seismoloë beweer oor die algemene voorkomssyfer van aardbewings in die 20ste eeu. Die argument was dat selfs as ’n mens glo dat die aantal aardbewings “redelik bestendig” gebly het, Jesus se profesie wat in Matteus hoofstuk 24 opgeteken is, in ons dag vervul word. Jesus het bloot gesê dat daar “groot aardbewings” sou wees.—Lukas 21:11.

Miskraam Toe ek die artikel “Ek het my ongebore baba verloor” (22 Maart 2002) sien, het trane in my oë opgekom, want dit het my laat dink aan die ongebore baba wat ons verloor het. Ek het Jehovah onmiddellik in gebed gedank vir hierdie waardevolle inligting en die vertroosting wat dit gebied het. Ons sal altyd vertroosting put uit die wete dat dit nooit met enigiemand in God se nuwe wêreld sal gebeur nie.

J. S., Verenigde State

Ek het in die 30ste week van my swangerskap geboorte gegee aan ’n doodgebore baba. Dit was die traumatieste ondervinding van my lewe. Hoe nuttig en vertroostend was hierdie artikel tog, aangesien dit ’n onderwerp bespreek wat dikwels as taboe beskou word en dit ook praktiese raad gee.

K. W., Duitsland

Ek het ook my ongebore baba verloor. Ek het gemaak asof niks gebeur het nie. Maar in my hart kon ek nie vertroos word nie, en elke dag wanneer ek alleen was, het ek net gehuil. Die pyn sal waarskynlik nie in hierdie stelsel weggaan nie. Maar hierdie artikel het my regtig gehelp.

I. M., Japan

Julle is heeltemal reg wanneer julle sê dat ’n moeder en haar kind vroeg reeds ’n emosionele band vorm. Die droefheid is onbeskryflik. Ná 19 jaar huil ek nog steeds oor ons ongebore kind.

C. C., Brittanje

Ek het dit nog altyd moeilik gevind om met mense in hierdie situasie te praat. Toe ek hoor dat ’n suster in ons gemeente ’n miskraam gehad het, het ek die artikel weer gelees en ’n brief aan haar en haar ouers geskryf waarin ek my innige simpatie uitgespreek het.

D. R., Duitsland

Hierdie artikel was ’n antwoord op my gebede. Dankie dat julle begrip het vir die droefheid en trauma wat ’n mens ná ’n miskraam ervaar. Terwyl ek die artikel gelees het, het dit vir my gevoel of Jehovah self sy arms om my sit en my vertroos.

C. P., Verenigde State

My ma het ’n kind tussen my en my jonger suster se geboorte verloor. Ek weet dit was baie pynlik vir haar. Nadat ek die venster “Hoe die gesin en vriende kan help” gelees het, het ek onmiddellik vir haar ’n brief geskryf.

M. Y., Japan

Hoeveel vastelande? Op bladsy 25 van die Ontwaak! van 8 Februarie 2002 sê julle dat Australië die “kleinste van die wêreld se vyf vastelande is”. Ek het altyd gedink daar is sewe vastelande.

L. U., Kanada

“Ontwaak!” antwoord: Daar is inderdaad sewe vastelande—Asië, Afrika, Noord-Amerika, Suid-Amerika, Antarktika, Europa en Australië. Maar sommige wat Europa en Asië as een vasteland (Eurasië) beskou, sou sê dat daar ses is. Ander beskou Antarktika nie as ’n vasteland nie.