’n Pragtige golf
DEUR ONTWAAK!-MEDEWERKER IN MEXIKO
TUSSEN Mexiko en die Benede-Kaliforniese skiereiland lê die turkooisblou Golf van Kalifornië (hieronder aangedui), wat oorspronklik bekend gestaan het as die See van Cortés. ’n Groot deel van hierdie streek se woestynkus en ruwe eilande is deur die Verenigde Nasies se Organisasie vir Onderwys, Wetenskap en Kultuur tot ’n Wêrelderfenisgebied verklaar. Waarom is hierdie gebied so spesiaal?
Die Golf van Kalifornië, wat meer as 1 000 kilometer lank en gemiddeld 153 kilometer breed is, sowel as die omgewing om die Golf, is pragtig en ryk aan natuurlewe. Die golf het ook een van die grootste getyverskille op die planeet, tot nege meter by die noordelike punt. Weens baie sonlig asook ’n opwelling van water ryk aan voedingstowwe het die gebied groot hoeveelhede plankton en uitsonderlike biodiversiteit. Weens hierdie faktore en die helder water van ’n groot deel van die streek het die oseaanverkenner Jacques-Yves Cousteau die golf die “akwarium van die wêreld” genoem.
Die golf, wat met meer as 890 visspesies spog, waarvan ongeveer 90 uniek is aan die streek, is ’n natuurlike laboratorium vir die studie van seelewe. Maar ongelukkig neem baie spesies se getalle af, onder andere die sku tornyn wat die vaquita, Spaans vir “klein koei”, genoem word.
Die vaquita is die kleinste lid van die tornynfamilie en word byna 1,5 meter lank. Hulle velkleur wissel van liggrys tot geelbruin en hulle het swart vlekke om die oë. Hierdie skugter, klein dier, wat slegs in die vlak, troebel water van die golf naby die Colorado-riviermonding voorkom, word selde gesien, en min is bekend oor hulle. Trouens, die dier is eers in 1958 ontdek toe drie skedels op ’n Benede-Kaliforniese strand gevind is.
Met ’n bevolking van net ’n paar honderd is die vaquita op die lys van ernstig bedreigde spesies. Nogtans verdrink tientalle elke jaar in die nette van plaaslike vissermanne. Om die oorlewing van hierdie seldsame soogdier te help verseker, het Mexiko ’n natuurreservaat geskep wat ’n deel van die vaquita se habitat insluit. Die golf se ander bewoners en migrerende besoekers sluit walvisse in, asook reuserôe, leerskilpaaie, seeleeus, marlyne, seilvisse en ontsaglike skole tuna.
Diep in die suidelike deel van die golf het wetenskaplikes eksotiese lewensvorme gevind wat baie min mense al gesien het. Die rede hiervoor is dat hierdie organismes in die Guaymas-trog lewe, wat byna 2 000 meter diep is. Hierdie afgrond het hidrotermiese openinge wat florerende gemeenskappe organismes onderhou wat energie van waterstofsulfied in plaas van sonlig verkry. Een organisme wat naby hierdie openinge lewe, is die buiswurm, ’n mondlose wurm sonder ingewande wat karmosynrooi pluime het en in groepe voorkom. Hulle staan regop met een punt aan die oseaanvloer geheg en word heen en weer gewieg deur die koue oseaanwater sowel as die warm water wat uit die openinge vloei. Elke wurm bly aan die lewe deur middel van ’n simbiotiese verhouding met bakterieë wat binne-in die buis woon. Die wurm se karmosynrooi pluime is in werklikheid sy kieue.
Hoewel die biodiversiteit van die golf in gevaar verkeer, is die toekoms daarvan op die lang termyn belowend. Hoe so? Want die Skepper gee om. Trouens, hy gee soveel vir die hele aarde om dat hy binnekort gaan ingryp om dit teen verdere skade te beskerm en dit dan in ooreenstemming met sy oorspronklike voorneme te herstel (Genesis 1:26-28; Openbaring 11:18). Ons kan ons nouliks voorstel hoe pragtig die Golf van Kalifornië dan sal wees. Trouens, die woord “pragtig” sal moontlik nie reg daaraan laat geskied nie.
[Prent op bladsy 25]
Vinwalvis
[Prent op bladsy 25]
Buiswurms
[Foto-erkennings op bladsy 24]
Satellietfoto: NASA/The Visible Earth (http://visibleearth.nasa.gov/); rif: ©Dirscherl Reinhard/age fotostock
[Foto-erkennings op bladsy 25]
Strand: Mexico Tourism Board; walvis: ©Mark Jones/age fotostock; buiswurms: ©Woods Hole Oceanographic Institution