Vind vervulling as ’n moeder
VANDAG doen die meerderheid vroue regoor die wêreld sekulêre werk. In nywerheidslande werk byna soveel vroue as mans vir ’n salaris. In ontwikkelende lande doen vroue dikwels ure lank plaaswerk om vir hulle gesinne te help voorsien.
Baie vroue besef aan die een kant dat hulle ’n bestaan moet voer, maar aan die ander kant wil hulle graag na hulle gesin en huis omsien. Hierdie vroue voorsien nie net die geld vir kos, klere en behuising nie, maar kook ook die kos, was die klere en maak die huis skoon.
Daarbenewens probeer Christenmoeders om geestelike waardes by hulle kinders in te skerp. “Om eerlik te wees, dis baie moeilik om ’n balans tussen werk- en gesinsverantwoordelikhede te handhaaf, veral wanneer jy jong kinders het”, erken Cristina, ’n moeder van twee jong meisies. “Dis nie maklik om die kinders al die aandag te gee wat hulle nodig het nie.”
Waarom betree moeders die arbeidsmark? Voor watter uitdagings kom hulle te staan? En is dit vir ’n moeder nodig om sekulêr te werk om vervulling te vind?
Waarom moeders werk
Vir baie moeders is dit absoluut noodsaaklik om voltyds te werk. Sommige het nie ’n huweliksmaat wat kan help om die finansiële las te dra nie. Ander egpare vind dat een salaris eenvoudig nie genoeg is om in die basiese behoeftes van die gesin te voorsien nie.
Dit is waar dat nie alle moeders weens ekonomiese druk voltyds werk nie. ’n Aansienlike aantal werk sekulêr om hulle gevoel van eiewaarde te vergroot. Sommige werk dalk om ’n mate van finansiële onafhanklikheid te verkry of om vir luukshede te betaal. Baie is knap in hulle werk en geniet dit.
Portuurdwang kan nog ’n rede wees waarom sommige moeders gedwonge voel om sekulêr te werk. Al erken die meeste mense dat werkende moeders voortdurend met stres en uitputting sukkel, word dié wat besluit om nie sekulêr te werk nie, dikwels misverstaan—selfs bespot. “Dis nie maklik om aan ander te verduidelik dat jy ‘net ’n huisvrou’ is nie”, het een vrou erken. “Sommige mense gee deur hulle woorde of hulle gesigsuitdrukkings te kenne dat jy besig is om jou lewe te verkwis”, sê sy. Rebeca, die moeder van ’n tweejarige dogtertjie, sê: “Hoewel ons samelewing erken dat vroue na hulle kinders moet omsien, dink ek dat dit neersien op moeders wat nie sekulêr werk nie.”
Mites teenoor die werklikheid
In sommige wêrelddele beeld die media die “ideale vrou” uit as iemand wat suksesvol is in haar gekose beroep—’n groot salaris verdien, deftig geklee is en heeltemal selfversekerd is. Wanneer sy by die huis kom, het sy die energie om haar kinders se probleme op te los, haar man se foute reg te stel en enige krisis by die huis te hanteer. Dit is te verstane dat min vroue in die werklike lewe hieraan kan voldoen.
In die praktyk doen baie vroue eentonige sekulêre werk met ’n redelike klein salaris. Tot hulle teleurstelling vind werkende moeders moontlik dat hulle werk hulle nie toelaat om hulle natuurlike vermoëns ten volle te gebruik nie. Die boek Social Psychology sê: “Ondanks vooruitgang met betrekking tot gelykheid, beklee mans nog steeds beter besoldigde, belangriker poste. Vroue wat hulle identiteit om hulle werk bou, het dus ’n besliste agterstand.” Die Spaanse koerant El País sê: “Daar is bereken dat die kans om aan stresverwante angstigheid te ly, drie keer groter is vir vroue as vir mans, aangesien die oorgrote meerderheid ’n dubbele skof werk—een by die werk en een by die huis.”
Hoe mans kan help
Of ’n Christenmoeder moet werk of nie, is natuurlik ’n persoonlike besluit. Maar as sy getroud is, moet sy en haar man die saak eers bespreek en al die faktore wat daarby betrokke is, versigtig oorweeg voordat hulle so ’n besluit neem.—Spreuke 14:15.
Sê nou ’n egpaar besluit dat hulle albei voltyds moet werk weens uiterse ekonomiese druk? ’n Verstandige man sal dan noukeurig let op die Bybel se vermaning: “Julle, mans, moet begrip toon in julle huwelikslewe: behandel julle vrouens met respek, nie net omdat hulle fisies swakker is nie, maar ook omdat julle saam God se gawe van die lewe geniet” (1 Petrus 3:7, The Revised English Bible). ’n Man toon respek vir sy vrou deur haar fisiese en emosionele beperkings in ag te neem. Wanneer hy ook al kan, sal hy sy vrou met huishoudelike take help. Soos Jesus, sal ’n man bereid wees om eenvoudige take nederig te verrig en sal hy nie sulke werk vermy omdat hy dink dat dit benede sy waardigheid is nie (Johannes 13:12-15). Hy sal hierdie take eerder beskou as ’n geleentheid om sy liefde aan sy hardwerkende vrou te betoon. Sy sal hierdie hulp baie waardeer.—Efesiërs 5:25, 28, 29.
As albei huweliksmaats sekulêr moet werk, is samewerking by die huis beslis noodsaaklik. Hierdie feit word beklemtoon in ’n verslag in ABC, ’n Spaanse koerant. Die artikel het kommentaar gelewer oor ’n studie wat deur die Instituut van Gesinsaangeleenthede gedoen is, en het die hoë egskeidingsyfer in Spanje nie net toegeskryf aan “die agteruitgang van godsdiens- en sedelike standaarde” nie, maar ook aan ’n kombinasie van twee ander faktore—“dat vroue die arbeidsmark betree het en dat mans nie met huishoudelike take help nie”.
’n Christenmoeder se onontbeerlike rol
Hoewel Jehovah hoofsaaklik aan vaders die verantwoordelikheid gegee het om hulle kinders te onderrig, weet Christenmoeders dat hulle ook ’n onontbeerlike rol speel—veral wanneer die kinders nog klein is (Spreuke 1:8; Efesiërs 6:4). Jehovah het met moeders sowel as vaders gepraat toe hy die Israeliete beveel het om sy Wet by hulle kinders in te skerp. Hy het geweet dat hierdie proses tyd en geduld sou verg, veral tydens die kind se vormingsjare. Daarom het God vir ouers gesê dat hulle hulle kinders moet onderrig wanneer hulle by die huis is, wanneer hulle op die pad loop, wanneer hulle opstaan en wanneer hulle gaan lê.—Deuteronomium 6:4-7.
God se Woord beklemtoon die belangrike en waardige rol van moeders wanneer dit kinders beveel: “Moenie die wet van jou moeder verlaat nie” (Spreuke 6:20). ’n Getroude vrou sal die saak natuurlik met haar man bespreek voordat sy enige wette, of reëls, vir die kinders neerlê. Maar soos hierdie vers aandui, het moeders die reg om wette te maak. En kinders wat die geestelike en sedelike wette wat ’n godvresende moeder hulle geleer het, ter harte neem, sal grootliks daarby baat vind (Spreuke 6:21, 22). Teresa, ’n moeder met twee jong seuns, het verduidelik waarom sy nie sekulêr wil werk nie. Sy het gesê: “Om my kinders groot te maak sodat hulle God dien, is die belangrikste taak wat ek het. Ek wil hierdie werk op die beste manier moontlik doen.”
Moeders wat ’n verskil gemaak het
Die Israelitiese koning Lemuel het sekerlik baat gevind by die ywerige pogings van sy moeder. “Die gewigtige boodskap” wat sy hom “ter teregwysing” gegee het, vorm selfs deel van God se geïnspireerde Woord (Spreuke 31:1; 2 Timoteus 3:16). Hierdie moeder se beskrywing van ’n bekwame vrou help seuns nog steeds om ’n wyse keuse te maak wanneer hulle ’n huweliksmaat kies. En haar waarskuwings teen onsedelikheid en oormatige drinkery is vandag nog net so van pas soos toe dit oorspronklik opgeteken is.—Spreuke 31:3-5, 10-31.
In die eerste eeu het die apostel Paulus ’n moeder genaamd Eunice geprys vir die goeie werk wat sy in die onderrigting van haar seun Timoteus gedoen het. Aangesien haar ongelowige man waarskynlik Griekse gode aanbid het, moes Eunice Timoteus oortuig het om geloof in “die heilige geskrifte” te stel. Wanneer het Eunice die Skrif aan Timoteus begin leer? Die geïnspireerde verslag sê dat dit “van kleintyd af” was—met ander woorde, vandat Timoteus ’n baba was (2 Timoteus 1:5; 3:14, 15). Haar eie geloof en voorbeeld, sowel as wat sy Timoteus geleer het, het hom klaarblyklik voorberei vir die sendingwerk wat hy in die toekoms sou doen.—Filippense 2:19-22.
Die Bybel praat ook van moeders wie se gasvryheid teenoor lojale knegte van God dit vir hulle kinders moontlik gemaak het om met uitstekende rolmodelle te assosieer. ’n Sunammitiese vrou het byvoorbeeld gereeld blyplek aan die profeet Elisa voorsien. Haar seun is later deur Elisa uit die dood opgewek (2 Konings 4:8-10, 32-37). Dink ook aan die voorbeeld van Maria, die moeder van die Bybelskrywer Markus. Sy het blykbaar haar huis in Jerusalem vir die vroeë dissipels aangebied sodat hulle vergaderinge daar kon hou (Handelinge 12:12). Markus het sekerlik baat gevind by die geselskap van die apostels en ander Christene wat sy huis gereeld besoek het.
Dit is duidelik dat Jehovah die werk van getroue vroue wat sy beginsels by hulle kinders inboesem, hoog op prys stel. Hy is lief vir hierdie vroue weens hulle lojaliteit en hulle pogings om ’n geestelike milieu in die huis te skep.—2 Samuel 22:26; Spreuke 14:1.
Die bevredigendste keuse
Soos die voorgaande skriftuurlike voorbeelde toon, bring dit unieke belonings mee wanneer daar goed omgesien word na die gesin se fisiese, geestelike en emosionele behoeftes. Maar dit is nie ’n maklike taak nie. ’n Moeder se werk by die huis lyk dikwels veeleisender as enige belangrike bestuurspos.
As ’n moeder, nadat sy haar man geraadpleeg het, besluit om minder sekulêre werk te doen, sal die gesin moontlik wel hulle lewenstandaard moet verlaag, en sy sal dalk ’n mate van bespotting moet verduur van diegene wat nie haar sienswyse verstaan nie. Maar die belonings kan mildelik vergoed vir die opoffering. Paqui het drie kinders en moet deeltyds werk. Sy sê: “Ek hou daarvan om by die huis te wees wanneer die kinders van die skool af kom sodat hulle iemand kan hê om mee te praat.” Hoe vind haar kinders daarby baat? “Ek help hulle met hulle huiswerk, en as probleme opduik, kan ek dit onmiddellik hanteer”, sê sy. “Die tyd wat ons elke dag saam deurbring, help om die kommunikasiekanale oop te hou. Hierdie tyd met my kinders is vir my so kosbaar dat ek ’n aanbod vir voltydse werk van die hand gewys het.”
Baie Christenmoeders het gesien dat die hele gesin daarby baat vind as hulle die tyd wat hulle aan sekulêre werk bestee, kan verminder. “Toe ek opgehou het om sekulêr te werk, was dit asof dinge in die gesin vlotter begin verloop het”, verduidelik Cristina, wat vroeër genoem is. “Ek het tyd gehad om met my kinders te gesels en om my man heelwat praktiese bystand te gee. Ek het dit begin geniet om my dogters te onderrig en om te sien hoe hulle leer en vooruitgang maak.” Cristina onthou een spesifieke voorval nog goed. “My oudste kind het by ’n crèche leer loop”, sê sy, “maar ek het my tweede kind by die huis leer loop. Sy het haar eerste treetjies gegee en reg in my arms geval. Daardie oomblik was vir my so bevredigend!”
Nog ’n faktor om te oorweeg, is dat die finansiële opofferings wat gemaak word wanneer ’n moeder minder sekulêre werk doen, moontlik kleiner is wat ’n mens dink. “’n Groot deel van my salaris was eintlik bestee aan kindersorg en vervoer”, verduidelik Cristina. “Toe ons ons situasie sorgvuldig ontleed het, het ons besef dat my werk nie soveel ekstra geld tot die huishouding bydra nie.”
Nadat sommige egpare hulle situasie in oënskou geneem het, het hulle besluit dat die voordele wat dit inhou wanneer die vrou voltyds na die gesin omsien, enige geldelike opofferinge oortref. “Ek is verheug dat my vrou by die huis kan bly om na ons twee jong kinders om te sien”, sê Cristina se man, Paul. “Dit was vir ons albei baie stresvoller toe my vrou sekulêr gewerk het.” Watter uitwerking het hierdie besluit op die egpaar se twee dogters gehad? “Hulle voel nie net meer geborge nie”, sê Paul, “maar hulle word ook tydens hulle kinderjare in ’n groot mate teen slegte invloede beskerm.” Waarom is dit vir hierdie egpaar so belangrik om soveel tyd moontlik saam met hulle dogters deur te bring? Paul antwoord: “Ek is daarvan oortuig dat ons as ouers as ’t ware op ons kinders se harte moet skryf voordat iemand anders dit doen.”
Elke egpaar moet natuurlik hulle eie situasie ontleed, en niemand moet die besluite wat ander maak, kritiseer nie (Romeine 14:4; 1 Tessalonisense 4:11). Dit is nietemin die moeite werd om te dink aan al die voordele wat die gesin kan geniet as die moeder nie voltyds werk nie. Teresa, wat vroeër aangehaal is, som haar gevoelens hieroor op en sê: “Niks bring meer vervulling mee as om soveel tyd moontlik daaraan te bestee om na jou kinders om te sien en hulle te onderrig nie.”—Psalm 127:3.
[Prent op bladsy 31]
Christenmoeders help met die noodsaaklike werk om hulle kinders te onderrig