SUT I DORRI’R CYLCH O GASINEB

1 | Peidio â Dangos Ffafriaeth

Dysgeidiaeth o’r Beibl:

“[Dydy] Duw ddim yn dangos ffafriaeth! Mae’n derbyn pobl o bob gwlad sy’n ei addoli ac yn gwneud beth sy’n iawn.”—ACTAU 10:34, 35.

Beth Mae’n ei Olygu:

Dydy Jehofaa Dduw ddim yn ein barnu ni ar sail ein cenedl, hil, lliw croen, neu ddiwylliant. Yn hytrach, mae’n canolbwyntio ar beth sydd wir yn bwysig—yr hyn rydyn ni ar y tu mewn. Yn wir, “mae pobl yn edrych ar y tu allan, ond mae’r ARGLWYDD yn edrych ar sut berson ydy rhywun go iawn.”—1 Samuel 16:7.

Beth Allwch Chi ei Wneud:

Er nad ydyn ni’n gallu gweld beth sydd yng nghalonnau pobl, gallwn ni geisio efelychu Duw a pheidio â barnu eraill. Ceisiwch weld pobl fel unigolion yn hytrach na grwpiau o bobl. Os ydych chi’n sylwi bod gynnoch chi deimladau negyddol tuag at eraill—efallai rhai o hil neu ddiwylliant gwahanol—gweddïwch ar Dduw a gofynnwch iddo eich helpu chi i ddod dros deimladau felly. (Salm 139:23, 24) Os ydych chi’n gweddïo’n daer ar Jehofa i’ch helpu chi i beidio â dangos ffafriaeth, gallwch chi fod yn sicr y bydd yn gwrando ar eich gweddïau ac yn eich helpu chi.—1 Pedr 3:12.

a Jehofa ydy enw personol Duw.—Salm 83:18, Beibl Cysegr-lân.

“Doeddwn i erioed wedi eistedd i lawr yn heddychlon gyda pherson gwyn . . . Nawr, o’n i’n rhan o deulu byd-eang.”—TITUS

Profiad Bywyd—TITUS

Daeth Dros Ei Gasineb

Roedd dyn o’r enw Titus wedi ei wylltio gan gyfreithiau arwahanu hiliol annheg, felly ymunodd â gang dreisgar a oedd yn teimlo’r un ffordd. Mae’n dweud: “Oedden ni’n mynd i lefydd yn y dref lle nad oedd pobl dduon yn cael mynd, fel gwestai a thafarnau, jyst er mwyn dechrau ffeit.” Mae Titus yn cyfaddef bod casineb wedi ei gymell i fod yn dreisgar, ac mae’n ychwanegu: “Os o’n i’n ffraeo gydag unrhyw un, yn ddyn neu’n ddynes, o’n i’n neidio ar y cyfle i’w ddyrnu.”

Dechreuodd Titus newid pan gychwynnodd astudio’r Beibl gyda Thystion Jehofa. Cafodd darllen y Beibl effaith fawr arno. Un addewid wnaeth wir gyffwrdd â’i galon oedd am fyd pan “fydd dim marwolaeth . . . dim galaru, dim wylo, dim poen.”—Datguddiad 21:3, 4.

Ar y dechrau roedd Titus yn gorfod brwydro i stopio casáu eraill. Mae’n dweud: “Roedd hi’n anodd iawn imi newid y ffordd o’n i’n ymddwyn ac yn meddwl.” Ond, cafodd ei helpu gan yr hyn a ddysgodd yn Actau 10:34, 35, sy’n dweud nad ydy Duw yn dangos ffafriaeth.

Beth oedd y canlyniad? Mae Titus yn esbonio: “Pan welais i’r cariad oedd Tystion Jehofa yn ei ddangos at ei gilydd, dim ots beth oedd eu hil na lliw eu croen, des i’n gwbl sicr bod ganddyn nhw’r wir grefydd. Hyd yn oed cyn imi gael fy medyddio fel Tyst, ges i wahoddiad gan frawd gwyn yn y gynulleidfa i gael pryd o fwyd gyda fo yn ei dŷ. Roedd hi’n anodd credu bod hynny’n digwydd. Doeddwn i erioed wedi eistedd i lawr yn heddychlon gyda pherson gwyn, heb sôn am rannu pryd o fwyd yn ei gartref. Nawr, o’n i’n rhan o deulu byd-eang.”