Cân 96 (215)

Estyn Trugaredd i Eraill

(Luc 6:36)

1. Pan fwriadodd Jehofah i ddilyw

Lwyr ddinistrio’r drygionus o’r ddae’r,

I’w was Noa fe roddodd orchymyn:

‘Adeilada yr arch! Traetha’r Gair!’

Ni wrthododd dewr Noa’r aseiniad

Er mor ddibrofiad oedd; felly gwnaeth.

Fel gwas doeth, fe ddefnyddiodd yr amser;

Adeiladodd, ac at bobol aeth.

2. Unwaith eto di-hid oes sy’n gorffen,

A gorchymyn trugarog ein Duw

Yw fod pawb yn cael rhybudd o hynny,

Ac ymateb fydd braint ’run a’i clyw.

Peidiwch dweud, ‘⁠’Fedra’i byth â phregethu,

Nid oes profiad na dawn gennyf fi.’

Os trugaredd ein Duw a brofasoch,

Â’i lân ysbryd, fe rydd nerth i chwi.

3. Mor drugarog ein Duw, llawn gwirionedd:

Mawr lawenydd sy’n llenwi ein tir.

Rhagflas pêr o ddisgleirder y Deyrnas

Fydd ein rhan ar y ddae’r cyn bo hir!

Rhaid nawr estyn trugaredd i eraill,

Annog pawb o’n cymdogion i ddod,

‘O cysegrwch eich hunain heb oedi!

Teyrnas gyfiawn Jehofah fo’ch nod.’