Μάιος

Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα δεν αποτέλεσαν εξαίρεση όταν έπεσε μεγάλη πείνα «σε ολόκληρη την κατοικημένη γη». Αναμφίβολα, οι οικογενειάρχες ανησυχούσαν για το πώς θα προμήθευαν τα αναγκαία στο σπιτικό τους. Και τι θα πούμε για κάποια νεαρά άτομα που σχεδίαζαν να διευρύνουν τη διακονία τους; Θα σκέφτηκαν άραγε ότι θα έπρεπε να αναβάλουν τα σχέδιά τους; Ανεξάρτητα από τις περιστάσεις τους, οι Χριστιανοί προσαρμόστηκαν. Συνέχισαν να κηρύττουν με όποιον τρόπο μπορούσαν και μοιράστηκαν μετά χαράς τα υλικά τους αποκτήματα με τους ομοπίστους τους στην Ιουδαία. (Πράξ. 11:29, 30) Εκείνοι που έλαβαν υλικές προμήθειες είδαν από πρώτο χέρι τη στήριξη του Ιεχωβά. (Ματθ. 6:31-33) Πιθανότατα, ένιωσαν ακόμα πιο δεμένοι με τους ομοπίστους τους που είχαν σπεύσει να τους βοηθήσουν. Εκείνοι δε που έκαναν δωρεές ή συμμετείχαν με κάποιον άλλον τρόπο στο έργο παροχής βοήθειας γεύτηκαν την ευτυχία που έρχεται όταν δίνουμε.​—Πράξ. 20:35. w23.04 17:12-13

Κάποιες φορές, ο Ιεχωβά απαντάει στις προσευχές των υπηρετών του υποκινώντας μη ομόπιστα άτομα να ενεργήσουν για χάρη τους. Για παράδειγμα, υποκίνησε τον βασιλιά Αρταξέρξη να ικανοποιήσει το αίτημα του Νεεμία να επιστρέψει στην Ιερουσαλήμ για να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση της πόλης. (Νεεμ. 2:3-6) Και σήμερα, ο Ιεχωβά μπορεί να υποκινήσει ακόμα και άτομα που δεν τον υπηρετούν να μας βοηθήσουν όταν χρειάζεται. Οι προσευχές μας συνήθως δεν λαβαίνουν απάντηση με θεαματικούς τρόπους. Αλλά οι απαντήσεις που μας δίνονται είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε για να παραμείνουμε όσιοι στον ουράνιο Πατέρα μας. Να είστε λοιπόν άγρυπνοι ώστε να διακρίνετε τις απαντήσεις του Ιεχωβά στις προσευχές σας. Από καιρό σε καιρό, να συλλογίζεστε πώς απαντάει ο Ιεχωβά στις προσευχές σας. (Ψαλμ. 66:19, 20) Πρέπει να εκδηλώνουμε πίστη, όχι μόνο με το να προσευχόμαστε στον Ιεχωβά, αλλά επίσης με το να δεχόμαστε την απάντησή του στις προσευχές μας όποια και αν είναι αυτή.​—Εβρ. 11:6. w23.05 21:13, 15-16

Όταν αφιερωθήκαμε στον Ιεχωβά, κάναμε επίσημη ευχή να τον λατρεύουμε και να επιτελούμε το θέλημά του. Πρέπει να τηρούμε αυτή την ευχή. Το να ζούμε σύμφωνα με την αφιέρωσή μας δεν είναι βάρος. Άλλωστε, ο Ιεχωβά μάς δημιούργησε έτσι ώστε να κάνουμε το θέλημά του. (Αποκ. 4:11) Έβαλε μέσα μας μια πνευματική ανάγκη και μας δημιούργησε κατά την εικόνα του. Ως αποτέλεσμα, μπορούμε να τον πλησιάζουμε και να βρίσκουμε ευχαρίστηση στην επιτέλεση του θελήματός του. Επιπλέον, όταν κάνουμε το θέλημα του Θεού και ακολουθούμε τον Γιο του, “νιώθουμε αναζωογόνηση”. (Ματθ. 11:28-30) Να ενισχύετε λοιπόν συνεχώς την αγάπη σας για τον Ιεχωβά στοχαζόμενοι όλα τα καλά πράγματα που έχει κάνει για εσάς καθώς και τις ευλογίες που σας επιφυλάσσει. Όσο μεγαλώνει η αγάπη σας για τον Θεό τόσο πιο εύκολο θα σας είναι να τον υπακούτε. (1 Ιωάν. 5:3) Ο Ιησούς επιτέλεσε με επιτυχία το θέλημα του Θεού επειδή προσευχόταν στον Ιεχωβά για βοήθεια και έμενε προσηλωμένος στην ανταμοιβή του. (Εβρ. 5:7· 12:2) Όπως ο Ιησούς, έτσι και εσείς να προσεύχεστε στον Ιεχωβά για δύναμη και να διατηρείτε την ελπίδα της αιώνιας ζωής ξεκάθαρη στο μυαλό σας. w23.08 36:4-5

Όλοι εκτιμούμε τους μακρόθυμους ανθρώπους. Γιατί; Σεβόμαστε εκείνους που μπορούν να περιμένουν κάτι χωρίς να αναστατώνονται. Όταν κάνουμε λάθη, το εκτιμούμε αν οι άλλοι είναι μακρόθυμοι μαζί μας. Επίσης, είμαστε ευγνώμονες για το ότι το άτομο που μελέτησε τη Γραφή μαζί μας ήταν μακρόθυμο, υπομονετικό καθώς προσπαθούσαμε να μάθουμε, να αποδεχτούμε ή να εφαρμόσουμε κάποια Βιβλική διδασκαλία. Πάνω από όλα, πόσο ευγνώμονες είμαστε για το ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι μακρόθυμος μαζί μας! Αν και εκτιμούμε τη μακροθυμία στους άλλους, εμείς οι ίδιοι ίσως δεν το βρίσκουμε πάντοτε εύκολο να είμαστε μακρόθυμοι, υπομονετικοί. Για παράδειγμα, ίσως δυσκολευόμαστε να παραμείνουμε ήρεμοι όταν έχουμε κολλήσει στην κίνηση, ιδίως αν έχουμε αργήσει. Ίσως χάνουμε την ψυχραιμία μας όταν οι άλλοι μας εκνευρίζουν. Και, κάποιες φορές, ίσως το βρίσκουμε δύσκολο να συνεχίσουμε να περιμένουμε τον υποσχεμένο νέο κόσμο του Ιεχωβά. Ωστόσο, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, πρέπει να είμαστε πιο μακρόθυμοι, υπομονετικοί. w23.08 35:1-2

Ο Γεδεών μείωσε το στράτευμά του κατά 99 και πλέον τοις εκατό όταν του το ζήτησε ο Ιεχωβά. Ίσως σκέφτηκε: “Είναι όντως απαραίτητη αυτή η αλλαγή; Θα πετύχει;” Παρ’ όλα αυτά, υπάκουσε. Οι πρεσβύτεροι σήμερα μιμούνται τον Γεδεών υλοποιώντας τις συστηνόμενες αλλαγές στη θεοκρατική κατεύθυνση. (Εβρ. 13:17) Ο Γεδεών υπάκουσε στον Ιεχωβά παρά τους φόβους του και τον κίνδυνο που περιλαμβανόταν. (Κριτ. 9:17) Αφού έλαβε διαβεβαίωση από τον Ιεχωβά, ήταν απόλυτα πεπεισμένος ότι ο Θεός θα τον στήριζε καθώς εκείνος προστάτευε τον λαό Του. Οι πρεσβύτεροι που ζουν σε περιοχές όπου το έργο είναι υπό απαγόρευση μιμούνται τον Γεδεών. Ηγούνται θαρραλέα στις συναθροίσεις και στη διακονία παρά την απειλή της σύλληψης, της ανάκρισης, της απώλειας εργασίας ή της βίας. Στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης, οι πρεσβύτεροι θα χρειάζονται θάρρος για να υπακούν στις οδηγίες που θα λαβαίνουν, ανεξάρτητα από τους κινδύνους που θα περιλαμβάνονται. w23.06 25:12-13

Ο Ιεχωβά φρόντισε να καταγραφούν οι θαυμάσιες πράξεις του αρχιερέα Ιωδαέ για δική μας διδασκαλία. (Ρωμ. 15:4) Και όταν ο Ιωδαέ πέθανε, του έγινε η εξαιρετική τιμή να ταφεί «στην Πόλη του Δαβίδ μαζί με τους βασιλιάδες, επειδή είχε κάνει καλό στον Ισραήλ σε σχέση με τον αληθινό Θεό και τον οίκο Του». (2 Χρον. 24:15, 16) Η αφήγηση για τον Ιωδαέ μπορεί να μας βοηθήσει όλους να αναπτύξουμε φόβο για τον Θεό. Οι Χριστιανοί επίσκοποι μπορούν να μιμούνται τον Ιωδαέ παραμένοντας άγρυπνοι και προστατεύοντας όσια το ποίμνιο του Θεού. (Πράξ. 20:28) Οι ηλικιωμένοι μπορούν να μάθουν από τον Ιωδαέ πως, αν φοβούνται τον Ιεχωβά και παραμένουν όσιοι, εκείνος μπορεί να τους χρησιμοποιήσει για να επιτελέσει τον σκοπό του. Οι νεαροί μπορούν να παρατηρήσουν πώς συμπεριφέρθηκε ο Ιεχωβά στον Ιωδαέ και να τον μιμούνται με το να συμπεριφέρονται στους όσιους ηλικιωμένους με αξιοπρέπεια και σεβασμό, ιδίως σε εκείνους που έχουν μακρό ιστορικό πιστής υπηρεσίας. (Παρ. 16:31) Ας υποστηρίζουμε όσια «εκείνους που ασκούν την ηγεσία» δείχνοντάς τους υπακοή.​—Εβρ. 13:17. w23.06 27:14-15

Στις συναθροίσεις, να ασκείτε διάκριση όταν αποφασίζετε πόσο συχνά θα επιδιώκετε να κάνετε σχόλια. Αν σηκώνουμε το χέρι μας υπερβολικά συχνά, ίσως κάνουμε τον οδηγό να νιώσει ότι πιέζεται να μας δίνει τον λόγο επανειλημμένα, παρότι υπάρχουν άλλοι που δεν είχαν ακόμα την ευκαιρία να απαντήσουν. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποθαρρύνει τους άλλους και να τους κάνει να μη σηκώνουν το χέρι τους. (Εκκλ. 3:7) Όταν πολλοί ευαγγελιζόμενοι σηκώνουν το χέρι τους στη διάρκεια μιας μελέτης, ίσως δεν είναι δυνατόν να κάνουμε σχόλια όσο συχνά θα θέλαμε. Κάποιες φορές, ο οδηγός ίσως να μην καταφέρει να μας δώσει καθόλου τον λόγο. Αυτό ίσως είναι απογοητευτικό, αλλά πρέπει να προσπαθούμε να μην το παίρνουμε προσωπικά. (Εκκλ. 7:9) Αν δεν είναι δυνατόν να κάνετε σχόλια όσο συχνά θα θέλατε, θα μπορούσατε να ακούτε προσεκτικά όταν συμμετέχουν οι άλλοι και μετά τη συνάθροιση να τους επαινείτε για τα σχόλιά τους. Ο έπαινός σας μπορεί να είναι για τους αδελφούς και τις αδελφές σας εξίσου ενθαρρυντικός με τα σχόλια που θα κάνατε. w23.04 18:14-16

Να μελετάτε με στοχασμό τον Λόγο του Θεού. Όπως ένα δέντρο μπορεί να είναι γερό αν έχει βαθιές ρίζες, έτσι και εμείς μπορούμε να μείνουμε σταθεροί αν η πίστη μας είναι βαθιά ριζωμένη στον Λόγο του Θεού. Καθώς ένα δέντρο μεγαλώνει, οι ρίζες του πηγαίνουν βαθύτερα και μακρύτερα. Όταν μελετάμε και στοχαζόμαστε, ενισχύουμε την πίστη μας και βαθαίνουμε την πεποίθησή μας ότι η οδός του Θεού είναι η καλύτερη. (Κολ. 2:6, 7) Να συλλογίζεστε πώς η εκπαίδευση, η καθοδηγία και η προστασία του Ιεχωβά βοήθησαν τους υπηρέτες του στο παρελθόν. Για παράδειγμα, όταν ο Ιεζεκιήλ είδε έναν ναό σε όραμα, έδωσε αμέριστη προσοχή καθώς ένας άγγελος μετρούσε λεπτομερώς τον ναό. Εκείνο το όραμα ενίσχυσε τον Ιεζεκιήλ και μας δίνει πρακτικά διδάγματα σχετικά με το πώς μπορούμε να τηρούμε τους κανόνες του Ιεχωβά για την αγνή λατρεία. (Ιεζ. 40:1-4· 43:10-12) Ωφελούμαστε επίσης όταν αφιερώνουμε χρόνο για να μελετάμε και να στοχαζόμαστε τα βαθύτερα πράγματα του Λόγου του Θεού. Μπορούμε να έχουμε σταθερή καρδιά, δείχνοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά.​—Ψαλμ. 112:7. w23.07 31:15-16

Η Αγία Γραφή είναι γεμάτη με καλά παραδείγματα για τους νεαρούς άντρες. Εκείνοι οι άντρες του παρελθόντος αγαπούσαν τον Θεό και χειρίζονταν διάφορες ευθύνες καθώς φρόντιζαν τον λαό του. Μπορείτε επίσης να βρείτε καλά παραδείγματα ανάμεσα στους ώριμους Χριστιανούς άντρες στη δική σας οικογένεια και στην εκκλησία σας. (Εβρ. 13:7) Επιπλέον, έχετε το τέλειο παράδειγμα του Ιησού Χριστού. (1 Πέτρ. 2:21) Καθώς μελετάτε προσεκτικά αυτά τα παραδείγματα, σκεφτείτε τις εξαιρετικές τους ιδιότητες. (Εβρ. 12:1, 2) Έπειτα, αποφασίστε πώς θα μιμηθείτε αυτούς τους άντρες. Όταν ένας άντρας διαθέτει ικανότητα σκέψης, εξετάζει προσεκτικά τις επιλογές που έχει προτού ενεργήσει. Γι’ αυτό, εργαστείτε σκληρά ώστε να αποκτήσετε και να διατηρήσετε αυτή την ικανότητα. Κατ’ αρχάς, μάθετε Βιβλικές αρχές και σκεφτείτε γιατί είναι ωφέλιμες. Έπειτα, χρησιμοποιήστε αυτές τις αρχές για να παίρνετε αποφάσεις που θα ευαρεστούν τον Ιεχωβά. (Ψαλμ. 119:9) Αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα προς τη Χριστιανική ωριμότητα.​—Παρ. 2:11, 12· Εβρ. 5:14. w23.12 53:4-5

Οι γονείς μπορούν να διδάξουν αποτελεσματικά τα παιδιά τους πώς να απαντούν με πραότητα όταν κάποιος τα προκαλεί σχετικά με τις πεποιθήσεις τους. (Ιακ. 3:13) Κάποιοι γονείς κάνουν πρόβες κατά τη διάρκεια της οικογενειακής λατρείας. Εξετάζουν θέματα τα οποία ίσως προκύψουν στο σχολείο, συζητούν και αναπαριστούν πώς μπορούν να απαντήσουν και διδάσκουν τα παιδιά τους πώς να μιλούν με πράο, ελκυστικό τρόπο. Οι πρόβες μπορούν να βοηθήσουν τους Χριστιανούς να παρουσιάζουν πειστικά επιχειρήματα και να πείθουν τον εαυτό τους ότι έχουν βάσιμους λόγους για τις πεποιθήσεις τους. Η σειρά άρθρων «Οι Νεαροί Ρωτούν» στον ιστότοπο jw.org περιλαμβάνει φύλλα εργασίας για εφήβους. Αυτά είναι σχεδιασμένα για να βοηθούν τους νεαρούς να ενισχύουν τις πεποιθήσεις τους και να προετοιμάζουν απαντήσεις με δικά τους λόγια. Μελετώντας αυτή τη σειρά άρθρων ως οικογένεια, μπορούμε όλοι να μάθουμε πώς να υπερασπιζόμαστε την πίστη μας με πράο, ελκυστικό τρόπο. w23.09 39:10, 15-16

Σας έχει συμβεί ποτέ να θέσετε έναν πνευματικό στόχο αλλά να δυσκολεύεστε να τον πετύχετε; Αν ναι, δεν είστε οι μόνοι. Για παράδειγμα, ο Φίλιπ ήθελε να βελτιώσει την ποιότητα και τη συχνότητα των προσευχών του, αλλά δυσκολευόταν να βρει χρόνο για προσευχή. Η Έρικα είχε στόχο να πηγαίνει εγκαίρως στις συναθροίσεις για υπηρεσία αγρού. Ωστόσο, εξακολουθούσε να αργεί σχεδόν κάθε φορά. Αν αυτή τη στιγμή έχετε κάποιον στόχο τον οποίο δεν έχετε πετύχει ακόμα, μη νιώθετε αποτυχημένοι. Ακόμα και η επίτευξη ενός απλού στόχου συχνά απαιτεί χρόνο και σκληρή δουλειά. Το γεγονός ότι εξακολουθείτε να θέλετε να πετύχετε τον στόχο σας δείχνει ότι θεωρείτε πολύτιμη τη σχέση σας με τον Ιεχωβά και ότι θέλετε να του δίνετε ό,τι καλύτερο μπορείτε. Ο Ιεχωβά εκτιμάει τις προσπάθειές σας. Βέβαια, δεν αναμένει από εσάς περισσότερα από όσα μπορείτε να δώσετε. (Ψαλμ. 103:14· Μιχ. 6:8) Επομένως, ο στόχος σας πρέπει να είναι λογικός, σε αρμονία με ό,τι επιτρέπουν οι περιστάσεις σας. w23.05 24:1-2

Οι θαρραλέοι άνθρωποι μπορεί μεν να νιώθουν φόβο, αλλά δεν του επιτρέπουν να τους εμποδίσει να κάνουν το σωστό. Ο Δανιήλ ήταν πολύ θαρραλέος νέος. Μελετούσε τα συγγράμματα των προφητών του Θεού, περιλαμβανομένων και των προφητειών του Ιερεμία. Από εκείνη τη μελέτη, διέκρινε αργότερα ότι η μακροχρόνια αιχμαλωσία των Ιουδαίων στη Βαβυλώνα επρόκειτο σύντομα να τερματιστεί. (Δαν. 9:2) Καθώς έβλεπε τις Βιβλικές προφητείες να εκπληρώνονται, αναμφίβολα ενισχυόταν η εμπιστοσύνη του στον Ιεχωβά, και εκείνοι που έχουν ισχυρή εμπιστοσύνη στον Θεό μπορούν να δείξουν εντυπωσιακό θάρρος. (Παράβαλε Ρωμαίους 8:32, 37-39) Το σημαντικότερο είναι ότι ο Δανιήλ προσευχόταν συχνά στον ουράνιο Πατέρα του. (Δαν. 6:10) Ομολογούσε τις αμαρτίες του στον Ιεχωβά και του εξέφραζε τα αισθήματά του. Επιπρόσθετα, ζητούσε βοήθεια. (Δαν. 9:4, 5, 19) Ήταν άνθρωπος σαν εμάς, οπότε δεν είχε γεννηθεί θαρραλέος. Καλλιέργησε αυτή την ιδιότητα μέσω μελέτης και προσευχής, καθώς και δείχνοντας εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά. w23.08 33:4, 7

Όταν υπακούμε στις ανώτερες εξουσίες, ωφελούμε τον εαυτό μας και άλλους. Πώς; Κατ’ αρχάς, αποφεύγουμε την τιμωρία που επέρχεται σε εκείνους που παραβιάζουν τον νόμο. (Ρωμ. 13:1, 4) Η προσωπική μας υπακοή μπορεί να επηρεάσει το πώς βλέπουν οι αρχές τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ως σύνολο. Για παράδειγμα, πριν από μερικές δεκαετίες στη Νιγηρία, κάποιοι στρατιώτες μπήκαν σε μια Αίθουσα Βασιλείας την ώρα της συνάθροισης, ψάχνοντας για ταραχοποιούς που διαμαρτύρονταν για τη φορολογία. Αλλά ο υπεύθυνος αξιωματικός διέταξε τους στρατιώτες να φύγουν, λέγοντας: «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν συμμετέχουν στις διαμαρτυρίες για τη φορολογία». Κάθε φορά που υπακούτε στον νόμο, μπορεί να συμβάλλετε στην καλή φήμη του λαού του Ιεχωβά​—φήμη που κάποια μέρα ίσως προστατέψει τους ομοπίστους σας. w23.10 42:13

Κάποιοι υπηρέτες του Ιεχωβά περιμένουν το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων εδώ και πολύ καιρό. Από ανθρώπινη άποψη, η εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού ίσως φαίνεται να καθυστερεί. Ο Ιεχωβά αναφέρθηκε σε αυτό το ζήτημα όταν διαβεβαίωσε τον προφήτη Αββακούμ: «Το όραμα μένει για τον προσδιορισμένο καιρό του, σπεύδει προς το τέλος του και δεν θα πει ψέματα. Ακόμη και αν καθυστερήσει, συνέχισε να το προσμένεις! Διότι οπωσδήποτε θα βγει αληθινό. Δεν θα αργήσει!» (Αββακ. 2:3) Έδωσε άραγε ο Θεός αυτή τη διαβεβαίωση προς όφελος του Αββακούμ και μόνο; Ή μήπως τα λόγια του έχουν σημασία και για εμάς σήμερα; Υπό θεϊκή έμπνευση, ο απόστολος Παύλος εφάρμοσε αυτά τα λόγια στους Χριστιανούς, οι οποίοι προσμένουν τον νέο κόσμο. (Εβρ. 10:37) Ναι, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ακόμα και αν η υποσχεμένη απελευθέρωσή μας φαίνεται να καθυστερεί, “οπωσδήποτε θα βγει αληθινή. Δεν θα αργήσει!” w23.04 19:16

Οι Ισραηλίτες απέρριψαν τις σαφείς αποδείξεις ότι ο Ιεχωβά χρησιμοποιούσε τον Μωυσή ως εκπρόσωπό Του. (Αριθ. 14:10, 11) Επανειλημμένα, αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τον ρόλο του Μωυσή. Ως αποτέλεσμα, δεν επιτράπηκε σε εκείνη τη γενιά Ισραηλιτών να μπουν στην Υποσχεμένη Γη. (Αριθ. 14:30) Εντούτοις, κάποιοι Ισραηλίτες ακολούθησαν την καθοδηγία του Ιεχωβά. Για παράδειγμα, ο Ιεχωβά είπε: «Ο Χάλεβ . . . με ακολουθούσε με όλη του την καρδιά». (Αριθ. 14:24) Ο Θεός αντάμειψε τον Χάλεβ και μάλιστα του παραχώρησε το κομμάτι γης που προτιμούσε στη Χαναάν. (Ιησ. Ναυή 14:12-14) Η επόμενη γενιά Ισραηλιτών επίσης έθεσε καλό παράδειγμα ακολουθώντας την καθοδηγία του Ιεχωβά. Όταν ο Ιησούς του Ναυή διαδέχθηκε τον Μωυσή ως ο διορισμένος ηγέτης των Ισραηλιτών, «όλες τις ημέρες της ζωής του αυτοί τον σέβονταν βαθιά». (Ιησ. Ναυή 4:14) Ως αποτέλεσμα, ο Ιεχωβά τούς ευλόγησε, φέρνοντάς τους στη γη που είχε υποσχεθεί.​—Ιησ. Ναυή 21:43, 44. w24.02 8:6-7

Όπως ο γιατρός μπορεί να καταλάβει κάποια πράγματα για την κατάσταση της καρδιάς μας ελέγχοντας τον σφυγμό μας, έτσι και εμείς μπορούμε να καταλάβουμε κάποια πράγματα για το πόσο ισχυρή είναι η αγάπη μας για τον Θεό ελέγχοντας την αγάπη μας για τους άλλους. Αν παρατηρήσουμε ότι η αγάπη μας για τους ομοπίστους μας έχει εξασθενήσει κάπως, αυτό ίσως αποτελεί ένδειξη ότι και η αγάπη μας για τον Θεό εξασθενεί. Αλλά αν εκδηλώνουμε τακτικά αγάπη για τους ομοπίστους μας, αυτό δείχνει ότι η αγάπη μας για τον Θεό είναι ισχυρή. Αν η αγάπη μας για τους αδελφούς και τις αδελφές μας εξασθενεί, θα πρέπει να ανησυχήσουμε. Γιατί; Επειδή αυτό θα σήμαινε ότι βρισκόμαστε σε πνευματικό κίνδυνο. Ο απόστολος Ιωάννης το καθιστά αυτό σαφές υπενθυμίζοντάς μας το εξής: «Αυτός που δεν αγαπάει τον αδελφό του, τον οποίο έχει δει, δεν μπορεί να αγαπάει τον Θεό, τον οποίο δεν έχει δει». (1 Ιωάν. 4:20) Ποιο δίδαγμα παίρνουμε; Ο Ιεχωβά ευαρεστείται μαζί μας μόνο αν «αγαπάμε ο ένας τον άλλον».​—1 Ιωάν. 4:7-9, 11. w23.11 47:3, 5-6

Όταν ήταν νεαρός, ο βασιλιάς Ιωάς πήρε μια σοφή απόφαση. Καθώς δεν είχε πατέρα, ακολούθησε την καθοδηγία του πιστού αρχιερέα Ιωδαέ. Εκείνος τον εκπαίδευσε σαν να ήταν γιος του. Ο Ιωάς ανταποκρίθηκε σε εκείνη την εκπαίδευση και πήρε τη σοφή απόφαση να πρωτοστατήσει στην αγνή λατρεία και να υπηρετήσει τον Ιεχωβά. Διευθέτησε μάλιστα να επισκευαστεί ο ναός του Ιεχωβά. (2 Χρον. 24:1, 2, 4, 13, 14) Αν διδάσκεστε να αγαπάτε τον Ιεχωβά και να ζείτε σύμφωνα με τους κανόνες του, σας προσφέρεται ένα πολύτιμο δώρο. (Παρ. 2:1, 10-12) Οι γονείς σας σάς παρέχουν εκπαίδευση με πολλούς τρόπους. Καθώς εφαρμόζετε τις Βιβλικές συμβουλές που λαβαίνετε, θα κάνετε τους γονείς σας χαρούμενους. Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι θα φέρνετε χαρά στον Θεό και θα οικοδομήσετε μια διαρκή φιλία μαζί του. (Παρ. 22:6· 23:15, 24) Δεν είναι αυτός βάσιμος λόγος για να μιμείστε το παράδειγμα που έθεσε ο Ιωάς στη νεαρή του ηλικία; w23.09 38:3-5

Ο Ιεχωβά υπόσχεται να ακούει τις προσευχές μας. Ο Θεός μας αγαπάει τους πιστούς λάτρεις του, γι’ αυτό δεν πρόκειται ποτέ να αγνοήσει τις προσευχές τους. (Ψαλμ. 10:17· 37:28) Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι θα ικανοποιεί όλα μας τα αιτήματα. Ίσως χρειαστεί να περιμένουμε ως τον νέο κόσμο για να λάβουμε ορισμένα από τα πράγματα που ζητάμε. Ο Ιεχωβά λαβαίνει υπόψη το πώς σχετίζονται τα αιτήματά μας με τον συνολικό σκοπό του. (Ησ. 55:8, 9) Αυτός ο σκοπός περιλαμβάνει εν μέρει το να γεμίσει η γη με άντρες και γυναίκες που είναι ενωμένοι με χαρά υπό τη διακυβέρνησή του. Αλλά ο Σατανάς ισχυρίζεται ότι οι άνθρωποι θα ζούσαν καλύτερα αν αυτοκυβερνούνταν. (Γέν. 3:1-5) Προκειμένου να αποδειχτεί ψευδής ο ισχυρισμός του Διαβόλου, ο Ιεχωβά έχει επιτρέψει στους ανθρώπους να αυτοκυβερνηθούν. Εντούτοις, η ανθρώπινη διακυβέρνηση έχει προξενήσει πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα. (Εκκλ. 8:9) Κατανοούμε ότι ο Ιεχωβά δεν θα απαλείψει όλα αυτά τα προβλήματα τώρα. w23.11 49:4-5

Ο Ιεχωβά υποσχέθηκε ότι μέσω του Αβραάμ πολλά έθνη επρόκειτο να ευλογηθούν. Εντούτοις, όταν ο Αβραάμ ήταν 100 χρονών και η Σάρρα 90, ο υποσχεμένος γιος δεν είχε εμφανιστεί ακόμα. Από ανθρώπινη άποψη, φαινόταν αδύνατον να αποκτήσουν γιο o Αβραάμ και η Σάρρα. Αυτό ήταν πραγματική δοκιμασία για τον Αβραάμ. Ωστόσο, «εκείνος βάσει ελπίδας πίστεψε ότι θα γινόταν ο πατέρας πολλών εθνών». (Ρωμ. 4:18, 19) Τελικά, εκείνη η ελπίδα πραγματοποιήθηκε. Ο Αβραάμ έγινε πατέρας του Ισαάκ, του γιου που τόσον καιρό έλπιζε να αποκτήσει. (Ρωμ. 4:20-22) Μπορούμε να έχουμε την επιδοκιμασία του Θεού και να θεωρηθούμε δίκαιοι ως φίλοι του Θεού, όπως ο Αβραάμ. Μάλιστα, ο Παύλος αναφέρθηκε σε αυτό το θέμα όταν έγραψε: «Η φράση “τού υπολογίστηκε” δεν γράφτηκε μόνο για [τον Αβραάμ], αλλά και για εμάς στους οποίους θα υπολογιστεί, επειδή πιστεύουμε σε Εκείνον που ανέστησε τον Ιησού». (Ρωμ. 4:23, 24) Όπως ο Αβραάμ, έτσι και εμείς χρειάζεται να έχουμε και πίστη και έργα, καθώς και ελπίδα. w23.12 50:16-17

Όταν αντιμετωπίζετε κάποια δοκιμασία που σας φοβίζει, να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά παρατηρεί και τη δοκιμασία και το πώς σας κάνει να νιώθετε. Για παράδειγμα, ο Ιεχωβά παρατήρησε, όχι μόνο την κακομεταχείριση των Ισραηλιτών στην Αίγυπτο, αλλά και το “πόσο υπέφεραν”. (Έξοδ. 3:7) Ίσως όμως αναρωτιέστε πώς σας στηρίζει ο Ιεχωβά όταν αντιμετωπίζετε μια τρομακτική δοκιμασία. Σε αυτή την περίπτωση, ζητήστε του να σας βοηθήσει να διακρίνετε τη στήριξή του. (2 Βασ. 6:15-17) Έπειτα σκεφτείτε: Μήπως σας έχει ενισχύσει κάποια ομιλία ή ένα σχόλιο σε μια συνάθροιση; Σας έχει ενθαρρύνει κάποια έκδοση, ένα βίντεο ή κάποιο από τα τραγούδια μας; Σας έχει συμβεί να σας αναφέρει κάποιος μια σκέψη ή ένα εδάφιο που σας καθησύχασε; Είναι εύκολο να θεωρούμε δεδομένη τη στοργική μας αδελφότητα και την πνευματική τροφή που λαβαίνουμε. Εντούτοις, πρόκειται για εξαιρετικά δώρα από τον Ιεχωβά. (Ησ. 65:13· Μάρκ. 10:29, 30) Αποδεικνύουν ότι εκείνος νοιάζεται για εσάς. (Ησ. 49:14-16) Αποδεικνύουν επίσης ότι είναι άξιος της εμπιστοσύνης σας. w24.01 1:9-10

Αμέσως προτού επιστρέψει στον ουρανό, ο Ιησούς υπενθύμισε στους μαθητές του τον διορισμό τους να δώσουν μαρτυρία για εκείνον «στην Ιερουσαλήμ, σε όλη την Ιουδαία και τη Σαμάρεια, και ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης». (Πράξ. 1:8· Λουκ. 24:46-48) Λίγο καιρό αργότερα, οι Ιουδαίοι ηγέτες έπιασαν τους αποστόλους Πέτρο και Ιωάννη και τους έφεραν ενώπιον του Σάνχεδριν. Πρόσταξαν αυτούς τους πιστούς άντρες να πάψουν να κηρύττουν και μάλιστα τους απείλησαν. (Πράξ. 4:18, 21) Ο Πέτρος και ο Ιωάννης είπαν: «Αν είναι δίκαιο στα μάτια του Θεού να ακούμε εσάς και όχι τον Θεό, κρίνετέ το μόνοι σας. Εμείς, όμως, δεν μπορούμε να μη μιλάμε για αυτά που είδαμε και ακούσαμε». (Πράξ. 4:19, 20) Όταν ο Πέτρος και ο Ιωάννης αφέθηκαν ελεύθεροι, οι μαθητές ύψωσαν τη φωνή τους προς τον Ιεχωβά με μια προσευχή η οποία εστίαζε στο θέλημά του. Ο Ιεχωβά απάντησε σε εκείνη την ειλικρινή προσευχή.​—Πράξ. 4:31. w23.05 20:11-12

Επί αμέτρητους αιώνες, ο Ιεχωβά και ο αγαπημένος του Γιος σφυρηλατούσαν έναν στενό δεσμό βαθιάς αγάπης και στοργής. Η σχέση τους είναι η παλιότερη στο σύμπαν. Ο Ιεχωβά εξέφρασε ανοιχτά την αγάπη του για τον Ιησού, όπως διαβάζουμε στο σημερινό εδάφιο. Ο Ιεχωβά θα μπορούσε απλώς να πει: “Αυτός είναι εκείνος τον οποίο έχω επιδοκιμάσει”. Ωστόσο, ήθελε να γνωρίζουμε πόσο πολύ αγαπάει τον Ιησού, γι’ αυτό είπε επίσης: «Αυτός είναι ο Γιος μου ο αγαπητός». Ο Ιεχωβά ήταν περήφανος για το ποιος ήταν ο Ιησούς και για το τι επρόκειτο να κάνει. (Εφεσ. 1:7) Και ο Ιησούς δεν είχε καμιά αμφιβολία για τα αισθήματα του Πατέρα του για εκείνον. Η αγάπη του Ιεχωβά ήταν τόσο πραγματική για τον Ιησού ώστε μπορούσε να τη νιώσει βαθιά μέσα του. Επανειλημμένα είπε με πεποίθηση ότι ο Πατέρας τον αγαπούσε.​—Ιωάν. 3:35· 10:17· 17:24. w24.01 4:8

Φανταστείτε το εξής: Κάποιος για τον οποίο νοιάζεστε λέει κάτι τρομερό για εσάς. Εσείς ξέρετε ότι αυτό είναι ψέμα, αλλά κάποιοι το πιστεύουν. Και ακόμα χειρότερα, αρχίζουν να επαναλαμβάνουν το ψέμα και το πιστεύουν και άλλοι. Πώς θα νιώθατε; Το πιο πιθανό είναι ότι η συκοφαντία θα σας έκανε να νιώθετε άσχημα, έτσι δεν είναι; Αυτό το σενάριο μας βοηθάει να καταλάβουμε πώς ένιωσε ο Ιεχωβά όταν σπιλώθηκε η υπόληψή του. Ένας από τους πνευματικούς γιους του είπε ψέματα για εκείνον στην πρώτη γυναίκα, την Εύα. Εκείνη πίστεψε το ψέμα. Αυτό το ψέμα είχε ως αποτέλεσμα να στασιάσουν οι πρώτοι μας γονείς εναντίον του Ιεχωβά. Έτσι μπήκε στην ανθρώπινη οικογένεια η αμαρτία και ο θάνατος. (Γέν. 3:1-6· Ρωμ. 5:12) Όλα τα προβλήματα που βλέπουμε στον κόσμο​—οι θάνατοι, οι πόλεμοι, η δυστυχία​—έχουν προέλθει εξαιτίας των ψεμάτων που διέδωσε ο Σατανάς. Νιώθει πόνο ο Ιεχωβά εξαιτίας αυτής της συκοφαντίας και των αποτελεσμάτων της; Αναμφίβολα ναι. Ωστόσο, ο Ιεχωβά δεν νιώθει πικρία ούτε μνησικακία. Μάλιστα, παραμένει “ο ευτυχισμένος Θεός”.​—1 Τιμ. 1:11. w24.02 6:1-2

Πώς μπορείτε να δείχνετε παρόμοια αποφασιστικότητα με τον Ιωσήφ; Μπορείτε να αποφασίσετε τώρα τι θα κάνετε αν προκύψει κάποιος πειρασμός. Μάθετε να λέτε αμέσως όχι σε πράγματα που μισεί ο Ιεχωβά, και μάλιστα να αρνείστε ακόμα και να τα σκεφτείτε. (Ψαλμ. 97:10· 119:165) Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα αμφιταλαντευτείτε όταν μπείτε σε πειρασμό. Εσείς ίσως ξέρετε ότι έχετε βρει την αλήθεια και ότι θέλετε να υπηρετείτε τον Ιεχωβά με όλη σας την καρδιά, αλλά και πάλι κάτι σας κάνει να διστάζετε να αφιερωθείτε και να βαφτιστείτε. Μπορείτε να μιμηθείτε το παράδειγμα του βασιλιά Δαβίδ. Μπορείτε να ικετεύσετε τον Ιεχωβά: «Ερεύνησε πλήρως μέσα μου, Θεέ, και γνώρισε την καρδιά μου. Εξέτασέ με και γνώρισε τις σκέψεις που μου προκαλούν ανησυχία. Δες αν υπάρχει μέσα μου επιβλαβής οδός και οδήγησέ με στην οδό της αιωνιότητας». (Ψαλμ. 139:23, 24) Ο Ιεχωβά ευλογεί εκείνους που «τον αναζητούν ένθερμα». Το γεγονός ότι εργάζεστε για να πετύχετε τον στόχο της αφιέρωσης και του βαφτίσματος δείχνει στον Ιεχωβά ότι κάνετε ακριβώς αυτό.​—Εβρ. 11:6. w24.03 9:13-15

Ο αρχιερέας ήταν εξουσιοδοτημένος να εκπροσωπεί τον λαό ενώπιον του Θεού. Ο πρώτος αρχιερέας του Ισραήλ, ο Ααρών, διορίστηκε από τον Ιεχωβά όταν εγκαινιάστηκε η σκηνή της μαρτυρίας. Ωστόσο, όπως εξήγησε ο απόστολος Παύλος, «ήταν πολλοί αυτοί που έγιναν ιερείς διαδεχόμενοι ο ένας τον άλλον επειδή ο θάνατος τους εμπόδιζε να παραμένουν ιερείς». (Εβρ. 7:23-26) Και ως ατελείς άνθρωποι, εκείνοι οι αρχιερείς έπρεπε να προσφέρουν θυσίες για τις δικές τους αμαρτίες. Εδώ υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στους αρχιερείς του Ισραήλ και στον μεγάλο Αρχιερέα, τον Ιησού Χριστό. Ως ο Αρχιερέας μας, ο Ιησούς Χριστός είναι «διάκονος . . . της αληθινής σκηνής, την οποία έστησε ο Ιεχωβά, και όχι άνθρωπος». (Εβρ. 8:1, 2) Ο Παύλος εξήγησε ότι, «εφόσον [ο Ιησούς] παραμένει ζωντανός για πάντα, η ιεροσύνη του δεν χρειάζεται διαδόχους». Ο Παύλος πρόσθεσε ότι ο Ιησούς είναι «αμόλυντος, χωρισμένος από τους αμαρτωλούς» και ότι, ανόμοια με τους αρχιερείς του Ισραήλ, «αυτός δεν χρειάζεται να προσφέρει θυσίες καθημερινά» για τις δικές του αμαρτίες. w23.10 45:8-9

«Ο προηγούμενος ουρανός» αναφέρεται στις πολιτικές κυβερνήσεις που επηρεάζονται από τον Σατανά και τους δαίμονές του. (Ματθ. 4:8, 9· 1 Ιωάν. 5:19) Ο όρος «γη», όπως χρησιμοποιείται στη Γραφή, μπορεί να αναφέρεται στους κατοίκους της γης. (Γέν. 11:1· Ψαλμ. 96:1) Επομένως, «η προηγούμενη γη» αναφέρεται στην πονηρή ανθρώπινη κοινωνία της εποχής μας. Ο Ιεχωβά δεν θα περιοριστεί στο να αναμορφώσει ή να επιδιορθώσει τον «ουρανό» και τη «γη» που υπάρχουν τώρα. Απεναντίας, θα τα εξαλείψει και θα τα αντικαταστήσει. Θα αντικαταστήσει τον τωρινό ουρανό και την τωρινή γη με «νέο ουρανό και νέα γη», δηλαδή μια νέα κυβέρνηση και μια νέα ανθρώπινη κοινωνία. Ο Ιεχωβά θα ανανεώσει τη γη και τους ανθρώπους με αποτέλεσμα να οδηγηθούν σε μια κατάσταση τελειότητας. Όπως προείπε ο Ησαΐας, ολόκληρη η γη θα μετατραπεί σε ένα πάρκο σαν κήπο​—μια παγκόσμια Εδέμ. Επίσης, θα ανανεωθούμε, δηλαδή θα βιώσουμε μια αποκατάσταση, και σε προσωπικό επίπεδο. Οι κουτσοί, οι τυφλοί και οι κουφοί θα γιατρευτούν, ενώ ακόμα και οι νεκροί θα αποκατασταθούν σε ζωή.​—Ησ. 25:8· 35:1-7. w23.11 46:9-10

Η μεγάλη θλίψη θα ξεσπάσει ξαφνικά. (Ματθ. 24:21) Ωστόσο, ανόμοια με πολλές άλλες καταστροφές, η μεγάλη θλίψη δεν θα αιφνιδιάσει τους πάντες. Πριν από 2.000 περίπου χρόνια, ο Ιησούς προειδοποίησε τους ακολούθους του να ετοιμαστούν για εκείνη την ημέρα. Αν είμαστε προετοιμασμένοι, θα μας είναι ευκολότερο να υπομείνουμε εκείνη τη δύσκολη περίοδο και να βοηθήσουμε άλλους να κάνουν το ίδιο. (Λουκ. 21:36) Θα χρειαστούμε υπομονή για να υπακούσουμε στον Ιεχωβά, βέβαιοι ότι εκείνος θα μας προστατέψει. Τι θα κάνουμε αν κάποιοι αδελφοί μας χάσουν μερικά ή όλα τα υλικά τους αποκτήματα; (Αββακ. 3:17, 18) Θα χρειαστούμε συμπόνια η οποία θα μας ωθήσει να τους βοηθήσουμε. Πώς θα αντιδράσουμε αν, εξαιτίας της επίθεσης ενός συνασπισμού εθνών, χρειαστεί να ζήσουμε για κάποιο διάστημα πολύ κοντά με τους αδελφούς και τις αδελφές μας; (Ιεζ. 38:10-12) Θα χρειαστούμε ισχυρή αγάπη για αυτούς, η οποία θα μας βοηθήσει να αντεπεξέλθουμε σε εκείνη τη δύσκολη περίοδο. w23.07 29:2-3

Τα αντρόγυνα μπορούν να διδαχτούν από το παράδειγμα του Ακύλα και της Πρίσκιλλας, ενός αντρογύνου που εκτιμούσαν πολλοί Χριστιανοί του πρώτου αιώνα. (Ρωμ. 16:3, 4) Εργάζονταν, κήρυτταν και βοηθούσαν άλλους μαζί. (Πράξ. 18:2, 3, 24-26) Μάλιστα, οποτεδήποτε η Γραφή αναφέρει τον Ακύλα και την Πρίσκιλλα, πάντοτε τους αναφέρει μαζί. Πώς μπορούν τα αντρόγυνα να τους μιμούνται; Σκεφτείτε τα πολλά πράγματα που χρειάζεται να κάνετε εσείς και ο σύντροφός σας. Μήπως θα μπορούσατε να χειριστείτε μερικά από αυτά μαζί και όχι μόνοι σας; Για παράδειγμα, ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα κήρυτταν μαζί. Προγραμματίζετε εσείς τακτικά να κάνετε το ίδιο; Επιπρόσθετα, ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα εργάζονταν μαζί. Εσείς και ο σύντροφός σας ίσως να μην εργάζεστε μαζί, αλλά μήπως μπορείτε να κάνετε κάποιες δουλειές του σπιτιού μαζί; (Εκκλ. 4:9) Όταν βοηθάτε ο ένας τον άλλον, νιώθετε περισσότερο σαν ομάδα και έχετε την ευκαιρία να συζητήσετε. w23.05 23:10-12

Όλοι νιώθουμε φόβο κάποιες φορές. Για παράδειγμα, όταν ο βασιλιάς Σαούλ καταδίωκε τον Δαβίδ, ο Δαβίδ αποφάσισε να καταφύγει στη φιλισταϊκή πόλη Γαθ. Ο βασιλιάς της Γαθ, ο Αγχούς, σύντομα έμαθε ότι ο Δαβίδ ήταν ο κραταιός πολεμιστής για τον οποίο τραγουδούσαν ότι είχε σκοτώσει «δεκάδες χιλιάδες» Φιλισταίους. Ο Δαβίδ «φοβήθηκε πάρα πολύ». (1 Σαμ. 21:10-12) Ανησυχούσε για το τι θα του έκανε ο Αγχούς. Πώς νίκησε τους φόβους του; Στον 56ο Ψαλμό εκφράζει τα αισθήματα που είχε όταν βρισκόταν στη Γαθ. Αυτός ο ψαλμός μιλάει ανοιχτά για τους φόβους που είχε, αλλά αποκαλύπτει και πώς τους νίκησε. Όταν ο Δαβίδ φοβήθηκε, έδειξε εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά. (Ψαλμ. 56:1-3, 11) Η εμπιστοσύνη του δεν ήταν άτοπη. Με την ευλογία του Ιεχωβά, ο Δαβίδ επινόησε μια ασυνήθιστη αλλά αποτελεσματική στρατηγική: Έκανε τον τρελό! Τώρα ο Αγχούς τον έβλεπε περισσότερο ως εκνευριστική παρουσία παρά ως απειλή, και έτσι ο Δαβίδ κατάφερε να διαφύγει.​—1 Σαμ. 21:13–22:1. w24.01 1:1-3

Ποιοι είναι αυτοί που αναφέρει το σημερινό εδάφιο; Οι αναστημένοι χρισμένοι! Όταν λοιπόν οι τελευταίοι χρισμένοι που βρίσκονται στη γη παρθούν στον ουρανό προς το τέλος της μεγάλης θλίψης, ένας από τους πρώτους διορισμούς τους θα είναι να πολεμήσουν. Αφού αναστηθούν στον ουρανό, θα υπηρετήσουν μαζί με τον Χριστό και τους αγίους αγγέλους του, διεξάγοντας τον τελικό πόλεμο εναντίον των εχθρών του Θεού. Για σκεφτείτε! Στη γη, μερικοί χρισμένοι Χριστιανοί είναι ηλικιωμένοι, ακόμα και ανήμποροι. Αλλά όταν αναστηθούν σε ζωή στον ουρανό, θα είναι κραταιά και αθάνατα πνευματικά πλάσματα, διορισμένα να πολεμήσουν στο πλευρό του Πολεμιστή-Βασιλιά τους, του Ιησού Χριστού. Μετά τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνα, θα συμμετάσχουν στο να οδηγηθεί η ανθρωπότητα στην τελειότητα. Χωρίς αμφιβολία, όταν θα βρίσκονται στον ουρανό, θα βοηθήσουν τους αγαπημένους αδελφούς και αδελφές τους στη γη πολύ περισσότερο από όσο θα μπορούσαν ως ατελείς άνθρωποι! w24.02 5:15-16

Μερικοί που είναι έτοιμοι για την αφιέρωση και το βάφτισμα εξακολουθούν να διστάζουν. Ίσως αναρωτιούνται: “Τι γίνεται αν αργότερα διαπράξω σοβαρή αμαρτία και αποκοπώ;” Αν έχετε αυτόν τον φόβο, να είστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα σας δίνει όλα όσα χρειάζεστε “για να περπατάτε αντάξιά του ώστε να τον ευαρεστείτε πλήρως”. (Κολ. 1:10) Θα σας δίνει επίσης τη δύναμη να κάνετε το σωστό. Έχει ήδη αποδείξει ότι μπορεί να το κάνει αυτό στην περίπτωση πολλών άλλων ατόμων. (1 Κορ. 10:13) Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο σχετικά λίγα άτομα αποβάλλονται από τη Χριστιανική εκκλησία. Ο Ιεχωβά βοηθάει τους υπηρέτες του να παραμένουν πιστοί. Κάθε ατελής άνθρωπος μπαίνει στον πειρασμό να κάνει εσφαλμένα πράγματα. (Ιακ. 1:14) Ωστόσο, το αν θα ενδώσετε στον πειρασμό αποτελεί επιλογή​—δική σας επιλογή. Το γεγονός είναι ότι, σε τελική ανάλυση, εσείς ελέγχετε το πώς θα ζείτε. Αν και μερικοί άνθρωποι ίσως ισχυρίζονται το αντίθετο, μπορείτε να μάθετε να ελέγχετε τις παρορμήσεις σας. w24.03 9:11-12