હિબ્રૂઓને પત્ર
૯ અગાઉના કરારમાં પવિત્ર સેવા માટે નિયમો હતા અને ઈશ્વરની સેવા માટે પૃથ્વી પર પવિત્ર સ્થાન*+ હતું. ૨ મંડપમાં બે ભાગ બનાવવામાં આવ્યા હતા. મંડપના પહેલા ભાગમાં દીવી,+ મેજ અને અર્પણની રોટલી* હતી,+ જે ભાગ પવિત્ર સ્થાન કહેવાતો.+ ૩ મંડપના બીજા પડદા+ પાછળનો ભાગ પરમ પવિત્ર સ્થાન* કહેવાતો.+ ૪ એમાં સોનાની ધૂપદાની+ હતી અને સોનાથી પૂરેપૂરો મઢેલો+ કરારકોશ*+ હતો. એ કરારકોશમાં માન્ના* ભરેલી સોનાની બરણી,+ કળીઓ ફૂટેલી હારુનની લાકડી+ અને કરારની પાટીઓ+ હતી. ૫ એના પર ભવ્ય કરૂબો* હતા, જેઓનો પડછાયો કરારકોશના ઢાંકણ* પર પડતો હતો.+ પણ એ વાતો વિશે વિગતવાર જણાવવાનો આ સમય નથી.
૬ આ પ્રમાણે એ વસ્તુઓ બનાવવામાં આવી પછી, યાજકો પવિત્ર સેવાનાં કામો કરવા મંડપના પહેલા ભાગમાં નિયમિત જતા.+ ૭ પણ ફક્ત પ્રમુખ યાજક વર્ષમાં એક જ વાર બીજા ભાગમાં જતો.+ તે પોતાની સાથે લોહી લઈને જતો.+ એ લોહી તે પોતાનાં પાપ માટે+ અને લોકોથી અજાણતાં થયેલાં પાપ માટે ચઢાવતો.+ ૮ આમ, પવિત્ર શક્તિ એ સ્પષ્ટ કરે છે કે પવિત્ર સ્થાનમાં* જવાનો માર્ગ ત્યાં સુધી ખોલવામાં ન આવ્યો, જ્યાં સુધી પહેલો મંડપ* ઊભો હતો.+ ૯ એ મંડપ હાલના સમય માટે નમૂનારૂપ છે.+ એ ગોઠવણ પ્રમાણે ભેટ અને બલિદાનો ચઢાવવામાં આવે છે.+ જોકે, એ ભેટ અને બલિદાનો પવિત્ર સેવા કરનાર માણસના અંતઃકરણને* પૂરી રીતે શુદ્ધ કરી શકતાં નથી.+ ૧૦ એ બંને તો ફક્ત ખાવા-પીવાની વસ્તુઓ અને શુદ્ધ થવાની અલગ અલગ વિધિઓ* સાથે જોડાયેલાં છે.+ એ તો શરીર વિશે નિયમશાસ્ત્ર પ્રમાણેની જરૂરિયાતો હતી.+ બધી વસ્તુઓમાં સુધારો કરવા માટે નક્કી કરેલો સમય ન આવે ત્યાં સુધી, એ પાળવાની હતી.
૧૧ પણ ખ્રિસ્ત પ્રમુખ યાજક બનીને આવ્યા ત્યારે આપણા માટે એ આશીર્વાદો લઈને આવ્યા, જે આપણને મળી ચૂક્યા છે. તે એ મંડપમાં ગયા, જે વધારે મહત્ત્વનો અને વધારે સંપૂર્ણ છે. એ મંડપ માણસોના હાથે બનેલો નથી, એટલે કે આ દુનિયાનો નથી. ૧૨ તે બકરા અને વાછરડાના લોહી સાથે નહિ, પણ તેમના પોતાના લોહી સાથે+ પવિત્ર સ્થાનમાં એક જ વાર અને હંમેશ માટે ગયા અને આપણને કાયમી ઉદ્ધાર અપાવ્યો.*+ ૧૩ બકરા અને આખલાના* લોહીથી+ અને અશુદ્ધ લોકો પર નાખવામાં આવતી ગાયની* રાખથી તેઓનું શરીર શુદ્ધ થતું હતું.+ ૧૪ પણ એના કરતાં ખ્રિસ્તનું લોહી વધારે મૂલ્યવાન છે.+ હંમેશાં ટકનારી પવિત્ર શક્તિની મદદથી ખ્રિસ્તે પોતાને કલંક વગરના બલિદાન તરીકે ઈશ્વરને અર્પી દીધા. તેમનું લોહી આપણું અંતઃકરણ શુદ્ધ કરે છે+ અને હવે આપણે નકામાં કામો કરતા નથી. આમ, આપણે જીવંત ઈશ્વરની પવિત્ર સેવા કરી શકીએ છીએ.+
૧૫ એટલે તે નવા કરારના મધ્યસ્થ* બન્યા,+ જેથી બોલાવવામાં આવેલા લોકોને હંમેશ માટેના વારસાનું વચન મળે.+ તેમના મરણથી આ બધું શક્ય બન્યું. તેમનું મરણ છુટકારાની કિંમત* ચૂકવીને એ અપરાધોથી છોડાવે છે,+ જે તેઓએ અગાઉના કરારને આધીન હતા ત્યારે કર્યા હતા. ૧૬ જ્યારે કોઈ કરાર કરવામાં આવે છે, ત્યારે કરાર કરનાર માણસનું મરણ થવું જરૂરી છે. ૧૭ કેમ કે એ માણસ જીવે છે ત્યાં સુધી કરાર લાગુ પડતો નથી. તેના મરણ પછી જ એ કરાર અમલમાં આવે છે. ૧૮ એ જ રીતે, અગાઉનો કરાર પણ લોહી વગર અમલમાં આવ્યો* ન હતો. ૧૯ કેમ કે મૂસા જ્યારે બધા લોકો આગળ નિયમશાસ્ત્રની દરેક આજ્ઞા વાંચી રહ્યા, ત્યારે તેમણે વાછરડા અને બકરાનું લોહી લીધું અને એને પાણી સાથે ભેગું કર્યું. પછી લાલ રંગના ઊનને મરવો છોડની* ડાળી પર બાંધીને લોહીમાં બોળ્યું અને એને પુસ્તક* પર તથા બધા લોકો પર છાંટ્યું ૨૦ અને કહ્યું: “જે કરાર પાળવાની ઈશ્વરે તમને આજ્ઞા આપી છે, એ કરાર આ લોહી દ્વારા અમલમાં આવ્યો છે.”*+ ૨૧ એ જ પ્રમાણે, મૂસાએ મંડપ અને પવિત્ર સેવા* માટેનાં બધાં વાસણો પર એ લોહી છાંટ્યું.+ ૨૨ હા, નિયમશાસ્ત્ર પ્રમાણે લોહીથી મોટા ભાગની વસ્તુઓ શુદ્ધ કરવામાં આવે છે+ અને લોહી રેડવામાં ન આવે ત્યાં સુધી માફી મળતી નથી.+
૨૩ એટલે સ્વર્ગની વસ્તુઓની નકલને+ આ રીતે શુદ્ધ કરવી જરૂરી હતી,+ પણ સ્વર્ગની વસ્તુઓને તો વધારે સારાં બલિદાનોની જરૂર છે. ૨૪ કેમ કે ખ્રિસ્ત હાથે બનાવેલા પવિત્ર સ્થાનમાં ગયા ન હતા,+ જે ખરા પવિત્ર સ્થાનની નકલ છે.+ તે તો સ્વર્ગમાં ગયા,+ જેથી હમણાં આપણા માટે ઈશ્વર આગળ હાજર થાય.+ ૨૫ જેમ પ્રમુખ યાજકે દર વર્ષે પ્રાણીનું લોહી* લઈને પવિત્ર સ્થાનમાં જવું પડતું, તેમ ખ્રિસ્તે વારંવાર અર્પણ થવાની જરૂર ન હતી.+ ૨૬ નહિતર દુનિયાનો પાયો નંખાયો* ત્યારથી તેમણે વારંવાર દુઃખ સહન કરવું પડ્યું હોત. પણ હવે આ યુગના* અંતના સમયે તે એક જ વાર અને હંમેશ માટે આવ્યા, જેથી તે પોતાના બલિદાનથી પાપનો નાશ કરે.+ ૨૭ જેમ માણસે એક જ વાર મરવાનું હોય છે, પછી તેનો ન્યાય થાય છે, ૨૮ તેમ ખ્રિસ્તે પણ ઘણા લોકોનાં પાપ માથે લેવા એક જ વાર અને હંમેશ માટે અર્પણ આપ્યું.+ બીજી વાર તે પાપ દૂર કરવા માટે નહિ, પણ તેમની આતુરતાથી રાહ જોનારાઓના તારણ માટે આવશે.+