Փրկուելու համար հանրային յայտարարութիւն ըրէք
«Ով որ Եհովայի անունը կը կանչէ՝ պիտի փրկուի»։—ՀՌՈՎՄԱՅԵՑԻՍ 10։13, ՆԱ։
1. Պատմութեան ընթացքին ի՞նչ ազդարարութիւններ տրուած են։
ԱՍՏՈՒԱԾԱՇՈՒՆՉԻ արձանագրութիւնը մի քանի ‘Եհովայի օր’եր կը բնութագրէ։ Նոյի օրուան Ջրհեղեղը, Սոդոմ ու Գոմորի բնաջնջումն ու Երուսաղէմի Հ.Դ.Ա. 607–ի եւ Հ.Դ. 70–ի կործանումները, Եհովայի մեծ ու ահեղ օրերն էին։ Անոնք Եհովայի դէմ ըմբոստացողներուն պատիժ սահմանելու օրեր էին։ (Մաղաքեայ 4։5. Ղուկաս 21։22) Այդ օրերուն, շատեր բնաջնջուեցան իրենց ամբարշտութեան պատճառաւ։ Սակայն ուրիշներ վերապրեցան։ Եհովա ազդարարութիւններ տուաւ, չարերուն տեղեկացնելով մօտալուտ աղէտին մասին, իսկ ուղիղ սիրտ ունեցողներուն տալով փրկուելու պատեհութիւն մը։
2, 3. (ա) Պէնտէկոստէին, մարգարէական ո՞ր ազդարարութիւնը մէջբերուեցաւ։ (բ) Հ.Դ. 33–ի Պէնտէկոստէէն ասդին, Եհովայի անունը կանչելու համար ի՞նչ պահանջուած էր։
2 Հ.Դ. 70–ի Երուսաղէմի կործանումը աչքառու օրինակ մը կը հանդիսանայ։ Այս դէպքը գրեթէ 900 տարիներ առաջ նախագուշակելով, Յովէլ մարգարէն գրեց. «Երկնքի մէջ ու երկրի վրայ նշաններ պիտի դնեմ, արիւն, կրակ եւ ծուխի սիւներ։ Արեւը խաւարի պիտի դառնայ ու լուսինը՝ արիւնի, դեռ Տէրոջը մեծ ու ահեղ օրը չեկած»։ Այսպիսի ահռելի ժամանակէ մը ի՞նչպէս կարելի է վերապրիլ։ Յովէլ ներշնչման ներքեւ գրեց. «Ամէն ով որ Տէրոջը [«Եհովայի», ՆԱ] անունը կանչէ, պիտի ազատի. քանզի Տէրոջը ըսածին պէս՝ Սիօն լերանը վրայ ու Երուսաղէմի մէջ փրկութիւն պիտի ըլլայ, այն մնացորդներուն մէջ ալ՝ որոնք Տէրը պիտի կանչէ»։—Յովելեայ 2։30-32
3 Հ.Դ. 33–ի Պէնտէկոստէին, Պետրոս առաքեալ Հրեաներէ եւ նորադարձներէ բաղկացած ամբոխի մը ուղղելով իր խօսքը, Յովէլի մարգարէութիւնը մէջբերեց, ցոյց տալով որ իր ունկնդիրները կրնային իրենց օրերուն անոր մէկ կատարումը ակնկալել. «Վերը երկինքը հրաշքներ պիտի ցուցնեմ ու վարը երկիրը՝ նշաններ, արիւն ու կրակ եւ ծուխի մառախուղ. արեւը խաւարի պիտի դառնայ եւ լուսինը՝ արիւնի, դեռ Տէրոջը մեծ ու երեւելի օրը չեկած։ Եւ պիտի ըլլայ որ ամէն ո՛վ որ Տէրոջը [«Եհովայի», ՆԱ] անունը կանչէ՝ պիտի փրկուի»։ (Գործք 2։16-21) Պետրոսի ունկնդիրներուն բոլորը Մովսիսական Օրէնքին տակ էին, հետեւաբար Եհովայի անունը գիտէին։ Սակայն, Պետրոս բացատրեց որ անկէ ետեւ, Եհովայի անունը կանչելը յաւելեալ իմաստ մը պիտի կրէր։ Յատկանշականօրէն, ասիկա պիտի նշանակէր սպաննուած եւ երկնային անմահ կեանքի յարուցուած Յիսուսի անունով մկրտուիլ։—Գործք 2։37, 38
4. Քրիստոնեաները ամէնուրեք ո՞ր պատգամը հռչակեցին։
4 Պէնտէկոստէէն ետք, Քրիստոնեաները յարուցեալ Յիսուսի մասին ամէն տեղ խօսեցան։ (Ա. Կորնթացիս 1։23) Անոնք ծանուցանեցին թէ մարդիկ կրնային Եհովա Աստուծոյ հոգեւոր որդեգիրները ըլլալ եւ մաս կազմել «Աստուծոյ Իսրայէլ»ին՝ հոգեւոր նոր ազգին, որ Եհովայի ‘առաքինութիւնները պիտի հռչակէր’։ (Գաղատացիս 6։16. Ա. Պետրոս 2։9) Մինչեւ մահ հաւատարիմ մնացողները, երկնքի մէջ անմահութիւն պիտի ժառանգէին, Յիսուսի երկնային Թագաւորութեան մէջ անոր հետ իշխանակիցներ ըլլալով։ (Մատթէոս 24։13. Հռովմայեցիս 8։15, 16. Ա. Կորնթացիս 15։50-54) Ասկէ զատ, այդ Քրիստոնեաները Եհովայի մեծ ու ահեղ օրուան գալը պէտք էր ծանուցանէին։ Անոնք Հրեայ աշխարհին ազդարարութիւն պէտք էր տային, թէ մօտալուտ նեղութիւն մը կը սպասէր զիրենք, որու նմանը մինչեւ այն ատեն Երուսաղէմի կամ Աստուծոյ դաւանեալ ժողովուրդին վրայ երբեք չէր եկած։ Սակայն անկէ վերապրողներ պիտի ըլլային։ Որո՞նք։ Եհովայի անունը կանչողները։
«Վերջին Օրերը»
5. Ներկայիս ո՞ր մարգարէութիւնները կատարուած են։
5 Այն ժամանակուան վիճակները շատ մը կերպերով այսօր մեր տեսած բաներուն նախաշուքն էին։ 1914–էն ի վեր, մարդկութիւնը կ’ապրի յատկանշական ժամանակաշրջանի մը մէջ, որ Աստուածաշունչը կը կոչէ՝ «վերջին ժամանակը», «իրերու դրութեան վախճանը» եւ «վերջին օրերը»։ (Դանիէլ 12։1, 4. Մատթէոս 24։3-8, ՆԱ. Բ. Տիմոթէոս 3։1-5, 13) Մեր դարուն, անողորմ պատերազմները, անսանձ վայրագութիւնը եւ ընկերութեան ու կենսոլորտի ապականութիւնը, Աստուածաշունչի մարգարէութիւններուն յատկանշական կատարումը եղած են։ Ասոնք բոլորը Յիսուսի մարգարէացած նշանին մաս կը կազմեն, որ ցոյց կու տայ թէ մարդկութիւնը Եհովայի վերջին, վճռական եւ ահեղ օրուան սեմին կը գտնուի։ Անիկա իր յանգումին պիտի հասնի Արմագեդոնի պատերազմով, որ գագաթնակէտն է ‘մեծ նեղութեան, որու նմանը աշխարհի սկիզբէն մինչեւ հիմա եղած չէ, ո՛չ ալ պիտի ըլլայ’։—Մատթէոս 24։21. Յայտնութիւն 16։16
6. (ա) Եհովա հեզերը փրկելու համար ի՞նչ ըրած է։ (բ) Փրկուելու մասին Պօղոսի խրատը ո՞ւր կրնանք գտնել։
6 Մինչ կործանումի օրը երթալով աւելի կը մօտենայ, Եհովա հեզերը փրկելու կ’աշխատի։ Այս «վերջին ժամանակ»ի ընթացքին, ան հաւաքած է Աստուծոյ հոգեւոր Իսրայէլին մնացորդը, ապա 1930–ական թուականներէն ասդին, իր երկրային ծառաներուն ուշադրութիւնը դարձուցած է ‘մեծ բազմութեան մը վրայ, որ մէ՛կը չի կրնար համրել, բոլոր ազգերէն ու ցեղերէն եւ ժողովուրդներէն ու լեզուներէն’։ Որպէս խումբ, ասոնք «մեծ նեղութենէն» կը վերապրին։ (Յայտնութիւն 7։9, 14) Սակայն, անհատապէս ի՞նչպէս կրնան վստահ ըլլալ որ պիտի փրկուին։ Պօղոս առաքեալ այդ հարցումին կը պատասխանէ։ Հռովմայեցիս 10–րդ գլուխին մէջ, ան փրկուելու համար ընտիր խրատներ կու տայ, խրատներ, որոնք կը կիրարկուէին իր օրերուն, ինչպէս նաեւ՝ ներկայիս։
Փրկութեան Համար Աղօթք
7. (ա) Հռովմայեցիս 10։1, 2–ին մէջ ո՞ր յոյսը բնորոշուած է։ (բ) Ներկայիս, Եհովա «բարի լուրը» ինչո՞ւ աւելի ընդարձակ կերպով ծանուցանել կու տայ։
7 Երբ Պօղոս Հռովմայեցիս նամակը գրեց, Եհովա արդէն իսկ Իսրայէլը որպէս ազգ մերժած էր։ Այսուհանդերձ, առաքեալը ըսաւ. «Սրտանց կը փափաքիմ ու կ’աղօթեմ Աստուծոյ, որ Իսրայէլը փրկէ»։ Ան կը յուսար որ Հրեայ անհատներ Աստուծոյ կամքին մասին ճշգրիտ գիտութիւն ստանալով՝ փրկուէին։ (Հռովմայեցիս 10։1, 2) Սակայն Եհովա կը փափաքի որ համայն աշխարհի մէջ բոլոր հաւատք ընծայողները փրկուին, ինչպէս ցոյց տրուած է Յովհաննու 3։16–ին մէջ. «Աստուած այնպէս սիրեց աշխարհը, մինչեւ իր միածին Որդին տուաւ, որպէս զի ամէն ո՛վ որ անոր հաւատայ՝ չկորսուի, հապա յաւիտենական կեանք ունենայ»։ Յիսուսի քաւիչ զոհը այդ հոյակապ փրկութեան ճամբան հարթեց։ Ինչպէս Նոյի օրերուն կամ անոր յաջորդող դատաստանի ուրիշ օրերուն, ներկայիս ալ Եհովա փրկութեան ճամբան ցոյց տուող «բարի լուր» մը կը ծանուցանէ։—Մարկոս 13։10, 19, 20
8. Պօղոսի օրինակին հետեւելով, ճշմարիտ Քրիստոնեաները ներկայիս որո՞նց հանդէպ բարեացակամ կը գտնուին եւ ի՛նչպէս։
8 Հրեաներուն ու Հեթանոսներուն հանդէպ իր բարեացակամութիւնը ցոյց տալով, Պօղոս՝ քարոզելու ամէն պատեհութիւն օգտագործեց։ Ան «Հրեաներն ու Յոյները կը համոզէր»։ Եփեսոսի երէցներուն ըսաւ. «Բնաւ ետ չկեցայ օգտակար բաներ ձեզի ըսելէ ու ձեզի՝ հրապարակաւ եւ տան մէջ՝ սորվեցնելէ. վկայութիւն տալով Հրեաներուն եւ Յոյներուն առջեւ՝ դէպի Աստուած ապաշխարութեան համար, մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսին վրայ եղած հաւատքին համար»։ (Գործք 18։4. 20։20, 21) Նմանապէս այսօր, Եհովայի Վկաները ո՛չ միայն Քրիստոնեայ Աշխարհին մէջ գտնուողներուն կը քարոզեն, հապա բոլոր մարդոց, այո, «մինչեւ երկրին ծայրերը»։—Գործք 1։8. 18։5
«Հաւատքին Խօսքը» Դաւանինք
9. (ա) Հռովմայեցիս 10։8, 9 ի՞նչպիսի հաւատք մը կը քաջալերէ։ (բ) Ե՞րբ եւ ի՛նչպէս մեր հաւատքը պէտք է խոստովանինք։
9 Փրկութեան համար դիմացկուն հաւատք մը կը պահանջուի։ Բ. Օրինաց 30։14–ը մէջբերելով, Պօղոս ըսաւ. «‘Խօսքը մօտդ է, քու շրթունքիդ վրայ եւ քու սրտիդ մէջ է’. (այսինքն հաւատքին խօսքը, որ մենք կը քարոզենք)»։ (Հռովմայեցիս 10։8) Մինչ այդ «հաւատքին խօսքը» կը քարոզենք, անիկա երթալով աւելի խոր կերպով մեր սրտերուն մէջ կը քանդակուի։ Պօղոսի համար այս էր պարագան, իսկ անոր յաջորդ խօսքերը, այդ հաւատքը ուրիշներուն հետ բաժնելու մէջ իրեն նմանելու մեր վճռակամութիւնը կրնան զօրացնել. «Եթէ քու բերնովդ Յիսուսը Տէր խոստովանիս ու սրտիդ մէջ հաւատաս թէ Աստուած զանիկա մեռելներէն յարուցանեց՝ պիտի փրկուիս»։ (Հռովմայեցիս 10։9) Այս խոստովանութիւնը ո՛չ միայն մկրտութեան ժամանակ ուրիշներուն առջեւ կը կատարուի, այլ, ճշմարտութեան բոլոր հոյակապ երեսակներուն մասին յարատեւաբար խոստովանութիւն մը՝ հանրային եռանդուն վկայութիւն մը պէտք է տրուի։ Այս ճշմարտութիւնը Գերիշխան Տէր Եհովայի թանկագին անուան, մեր մեսիական Թագաւոր ու Փրկարար Տէր Յիսուս Քրիստոսի եւ Թագաւորութեան սքանչելի խոստումներուն շուրջ կը դառնայ։
10. Հռովմայեցիս 10։10, 11–ին համաձայն, «հաւատքին խօսք»ին հետ ի՞նչպէս պէտք է վարուինք։
10 «Հաւատքին խօսքը» չընդունողներուն ու չգործադրողներուն փրկութիւն չկայ, ինչպէս առաքեալը կը շարունակէ ըսել. «(Սրտով կը հաւատայ մէկը արդարանալու համար ու բերնով կը խոստովանի փրկուելու համար։) Քանզի գիրքը կ’ըսէ. ‘Ամէն ո՛վ որ անոր հաւատայ, պիտի չամչնայ’»։ (Հռովմայեցիս 10։10, 11) «Հաւատքին խօսք»ին մասին ճշգրիտ գիտութիւն պէտք է ստանանք ու շարունակենք մեր սիրտը անով սնուցանել, որպէսզի մղուինք զայն ուրիշներուն պատմել։ Յիսուս ինք կը յիշեցնէ մեզ. «Ով որ զիս ու իմ խօսքերս դաւանիլը ամօթ սեպէ այս շնացող ու մեղաւոր ազգին մէջ, Որդին մարդոյ ալ զանիկա դաւանիլը ամօթ պիտի սեպէ՝ երբ գայ իր Հօրը փառքովը սուրբ հրեշտակներուն հետ»։—Մարկոս 8։38
11. Բարի լուրը ո՞ր տարողութեամբ պէտք է ծանուցանուի եւ ինչո՛ւ։
11 Ինչպէս Դանիէլ մարգարէն նախագուշակած էր, այս վերջին ժամանակին մէջ «իմաստունները երկնքի հաստատութեանը լոյսին պէս» կը փայլին, մինչ Թագաւորութեան վկայութիւնը մինչեւ երկրի ծայրերը կը տարածուի։ Անոնք ‘շատերը արդարութեան առաջնորդած են’, իսկ ճշմարիտ գիտութիւնը իրապէս շատցած է, քանի որ Եհովա վերջին ժամանակի մարգարէութիւններուն վրայ աւելի պայծառ լոյս կը սփռէ։ (Դանիէլ 12։3, 4) Ասիկա փրկութեան պատգամ մըն է, որ ճշմարտութիւնը եւ արդարութիւնը սիրողներուն վերապրումին համար կենսական է։
12. Հռովմայեցիս 10։12–ը ի՞նչ յարակցութիւն ունի Յայտնութիւն 14։6–ի մէջ նկարագրուած հրեշտակին յանձնարարութեան հետ։
12 Պօղոս առաքեալ կը շարունակէ. «Խտրութիւն չկայ Հրեային ու Յոյնին միջեւ, վասն զի ամենուն Տէրը նոյնն է, որ առատութեամբ կը հասնի անոնց, որոնք իրեն կը կանչեն»։ (Հռովմայեցիս 10։12) Ներկայիս «բարի լուրը» պէտք է քարոզուի ա՛լ աւելի մեծ տարողութեամբ՝ ամէն մարդոց եւ մինչեւ երկրի ծայրերը։ Յայտնութիւն 14։6–ի հրեշտակը կը շարունակէ թռչիլ երկնքի մէջ. մեզի յանձնելով «յաւիտենական աւետիսը՝ քարոզելու բոլոր ազգերուն ու ցեղերուն եւ լեզուներուն ու ժողովուրդներուն, որոնք երկրի վրայ կը բնակին»։ Անոր ընդառաջողները ի՞նչպէս պիտի օգտուին։
Եհովայի Անունը Կանչել
13. (ա) 1998–ի մեր տարուան համարը ի՞նչ է։ (բ) Այս տարուան համարը ինչո՞ւ շատ տեղին է։
13 Յովելեայ 2։32–ը մէջբերելով, Պօղոս կ’ըսէ. «Ով որ Եհովայի անունը կը կանչէ՝ պիտի փրկուի»։ (Հռովմայեցիս 10։13, ՆԱ) Որքան տեղին է որ այս խօսքերը ընտրուած են որպէս Եհովայի Վկաներուն 1998–ի տարուան համարը։ Որեւէ ժամանակէ աւելի, կարեւոր է որ Եհովայի վստահելով շարունակենք յառաջանալ, իր անունը եւ այդ անուան նշանակութիւնը ցոյց տուող հոյակապ նպատակները ճանչցնելով։ Ինչպէս առաջին դարուն, իրերու ներկայ ապականած դրութեան վերջին օրերուն ալ, միեւնոյն թնդացնող կոչը կը լսուի. «Այս խոտորած ազգէն ինքզինքնիդ ազատեցէ՛ք»։ (Գործք 2։40) Ասիկա համայն աշխարհի աստուածավախ անհատներուն ուղղուած փողանման հրաւէր մըն է, որպէսզի իրենց եւ բարի լուրի իրենց հանրային քարոզչութեան մտիկ ընողներուն փրկութիւն շնորհելու համար՝ Եհովան կանչեն։—Ա. Տիմոթէոս 4։16
14. Փրկուելու համար ո՞ր Վէմին պէտք է ապաւինինք։
14 Ի՞նչ պիտի պատահի երբ այս երկրին վրայ Եհովայի մեծ օրը գայ։ Շատեր փրկութեան համար Եհովայի պիտի չապաւինին։ Ընդհանուր առմամբ, մարդկութիւնը «լեռներուն ու ապառաժներուն [պիտի ըսէ]. ‘Մեր վրա՛յ ինկէք ու մեզ ծածկեցէ՛ք անոր երեսէն՝ որ աթոռին վրայ կը նստի ու Գառնուկին բարկութենէն’»։ (Յայտնութիւն 6։15, 16) Անոնց յոյսը իրերու այս դրութեան լեռնանման կազմակերպութիւններուն եւ հաստատութիւններուն վրայ պիտի ըլլայ։ Սակայն, որքա՜ն լաւ պիտի ըլլար, եթէ իրենց վստահութիւնը դնէին մեծագոյն Վէմին՝ Եհովա Աստուծոյ՝ վրայ։ (Բ. Օրինաց 32։3, 4) Անոր մասին Դաւիթ Թագաւոր ըսաւ. «Տէրը իմ վէմս, ամրութիւնս ու փրկիչս է»։ Եհովա «մեր փրկութեան Վէմ»ն է։ (Սաղմոս 18։2. 95։1) Անոր անունը «ամուր աշտարակ է», միակ «աշտարակ»ը որ կրնայ մեզ պաշտպանել գալիք տագնապներու ընթացքին։ (Առակաց 18։10) Հետեւաբար, կենսական է որ ներկայիս գրեթէ վեց միլիառ մարդոց մէջէն կարելի եղածին չափ մեծ թիւով անհատներ հաւատարմութեամբ եւ անկեղծութեամբ Եհովայի անունը կանչել սորվին։
15. Հռովմայեցիս 10։14 հաւատքի նկատմամբ ի՞նչ ցոյց կու տայ։
15 Պատշաճօրէն, Պօղոս առաքեալ կը շարունակէ հարց տալ. «Ուրեմն ի՞նչպէս պիտի կանչեն անոր, եթէ անոր չհաւատան»։ (Հռովմայեցիս 10։14) Տակաւին բազմաթիւ անհատներ կան, որոնց կրնանք օգնել «հաւատքին խօսքը» իւրացնելու, որպէսզի Եհովայի անունը կանչելով՝ փրկուին։ Հաւատքը շատ կենսական է։ Ուրիշ նամակի մը մէջ, Պօղոս կ’ըսէ. «Առանց հաւատքի անհնար էր Աստուծոյ հաճելի ըլլալ. վասն զի ան որ Աստուծոյ կը մօտենայ, պէտք է որ հաւատայ թէ Աստուած կայ եւ թէ վարձահատոյց կ’ըլլայ անոնց, որ զինք կը փնտռեն»։ (Եբրայեցիս 11։6) Սակայն, ի՞նչպէս ուրիշ միլիոնաւոր անհատներ Աստուծոյ հաւատք պիտի ընծայեն։ Հռովմայեցիներուն գրած իր նամակին մէջ, Պօղոս կը հարցնէ. «Ի՞նչպէս պիտի հաւատան անոր, որուն վրայով չեն լսած»։ (Հռովմայեցիս 10։14) Եհովա միջոց մը կը հայթայթէ՞ որ անոնք լսեն։ Անշո՛ւշտ։ Նկատի առէք Պօղոսի յաջորդ խօսքերը. «Ի՞նչպէս պիտի լսեն՝ առանց մէկուն քարոզելուն»։
16. Աստուածային կարգադրութեան մէջ, ինչո՞ւ քարոզիչներու կարիքը կայ։
16 Պօղոսի խօսքերէն բացայայտ է որ քարոզիչներու կարիքը կայ։ Յիսուս նշեց թէ ա՛յս պիտի ըլլար պարագան մինչեւ «իրերու դրութեան վախճանը»։ (Մատթէոս 24։14. 28։18-20, ՆԱ) Քարոզչութիւնը աստուածային կարգադրութեան կենսական մէկ մասն է, որպէսզի Եհովայի անունը կանչելու ու փրկուելու համար մարդոց օգնութիւն տրուի։ Նոյնիսկ Քրիստոնեայ Աշխարհին մէջ, մարդոց մեծամասնութիւնը Աստուծոյ թանկագին անունը պատուելու համար բան մը չ’ըներ։ Երրորդութեան անբացատրելի վարդապետութեան պատճառաւ, շատեր Եհովան կը շփոթեն Յիսուսի եւ սուրբ հոգիին հետ։ Իսկ ուրիշներ, Սաղմոս 14։1 եւ 53։1–ի մէջ յիշուած դասին կը պատկանին. «Անզգամը իր սրտին մէջ ըսաւ թէ՝ ‘Աստուած չկայ’»։ Եթէ անոնք կ’ուզեն մօտալուտ մեծ նեղութենէն վերապրիլ, պէ՛տք ունին գիտնալու թէ Եհովա կենդանի Աստուածն է եւ պէտք է հասկնան իր անուան բուն նշանակութիւնը։
Քարոզիչներուն ‘Գեղեցիկ Ոտքերը’
17. (ա) Ինչո՞ւ պատշաճ է որ Պօղոս վերահաստատման մարգարէութիւն մը մէջբերէր։ (բ) ‘Գեղեցիկ ոտքեր’ ունենալու մէջ ի՞նչ ալ պարփակուած է։
17 Պօղոս առաքեալ կարեւոր հարցում մը եւս ունի. «Ի՞նչպէս պիտի քարոզեն՝ եթէ չղրկուին. ինչպէս գրուած է. ‘Որքա՜ն գեղեցիկ են խաղաղութիւն աւետարանողներուն ու բարի բաներու աւետիս տուողներուն ոտքերը’»։ (Հռովմայեցիս 10։15) Հոս Պօղոս կը մէջբերէ Եսայեայ 52։7–ն, որ 1919–էն ի վեր կատարուող վերահաստատման մարգարէութեան մը մաս կը կազմէ։ Ներկայիս, Եհովա դարձեալ կը ղրկէ մէկը՝ որ «աւետիս կը բերէ, խաղաղութիւն կը քարոզէ, բարութեան աւետիս կը բերէ, փրկութիւն կը քարոզէ»։ Աստուծոյ օծեալ «պահապաններ»ը եւ անոնց ընկերակիցները ցնծութեամբ կը շարունակեն աղաղակել։ (Եսայեայ 52։7, 8) Ներկայիս, փրկութիւն քարոզողներուն ոտքերը կրնան յոգնիլ, կամ փոշոտիլ, մինչ տունէ տուն կը քալեն, բայց անոնց դէմքերը ուրախութեամբ կը ճառագայթեն։ Անոնք գիտեն թէ Եհովան իրենց յանձնարարութիւն տուած է՝ խաղաղութեան բարի լուրը ծանուցանելու, սգաւորները մխիթարելու եւ անոնց օգնելու որ փրկութեան համար Եհովայի անունը կանչեն։
18. Բարի լուրը յայտարարելուն վերջնական արդիւնքին մասին Հռովմայեցիս 10։16-18 ի՞նչ կ’ըսէ։
18 Մարդիկ ‘մեր տուած լուրին հաւատան’ կամ ոչ, Պօղոսի խօսքերը ճշմարիտ կը մնան. «Միթէ չլսեցի՞ն. մանաւանդ՝ ‘Բոլոր երկի՛ր ելաւ անոնց հնչիւնը ու անոնց խօսքը՝ մինչեւ աշխարհի ծայրերը’»։ (Հռովմայեցիս 10։16-18) Ճիշդ ինչպէս որ «երկինք Աստուծոյ փառքը կը պատմէ»՝ ստեղծագործութեամբ ցուցադրուած՝ նոյնպէս ալ երկրի վրայ իր Վկաները պէտք է ‘Տէրոջը ընդունելի տարին ու մեր Աստուծոյն վրէժխնդրութեան օրը հրատարակեն ու բոլոր սգաւորները մխիթարեն’։—Սաղմոս 19։1-4. Եսայեայ 61։2
19. Ներկայիս ‘Եհովայի անունը կանչողներուն’ համար հետեւանքը ի՞նչ պիտի ըլլայ։
19 Եհովայի մեծ ու ահեղ օրը երթալով կը մօտենայ։ «Աւա՜ղ այն օրուան համար։ Քանզի Տէրոջը օրը մօտ է, ու Ամենակարողէն եկած աւերումին պէս պիտի գայ»։ (Յովելեայ 1։15. 2։31) Կ’աղօթենք որ աւելի բազմութիւններ ստիպողականութեամբ ընդառաջեն բարի լուրին եւ խուժեն դէպի Եհովայի կազմակերպութիւնը։ (Եսայեայ 60։8. Ամբակումայ 2։3) Մի՛ մոռնաք որ անցեալին, Եհովայի օրերը ամբարիշտներուն կործանում նշանակեցին, ինչպէս՝ Նոյի, Ղովտի եւ հաւատուրաց Իսրայէլի ու Յուդայի պարագային։ Ներկայիս կը գտնուինք մեծագոյն նեղութեան սեմին, երբ Եհովայի մրրիկը այս երկրի երեսէն չարութիւնը պիտի մաքրէ, յաւիտենապէս խաղաղ դրախտի մը ճամբան հարթելով։ Հաւատարմօրէն ‘Եհովայի անունը կանչող’ մը պիտի ըլլա՞ք։ Եթէ այո, ուրեմն ուրախացէ՛ք։ Աստուած անձնապէս կը խոստանայ որ ձեզ պիտի փրկէ։—Հռովմայեցիս 10։13, ՆԱ։
Ի՞նչպէս Պիտի Պատասխանէիք
◻ Հ.Դ. 33–ի Պէնտէկոստէէն յետոյ, ի՞նչ նոր բաներ ծանուցանուեցան։
◻ Քրիստոնեաները «հաւատքին խօսք»ին ի՞նչպէս ուշադրութիւն պէտք է ընծայեն։
◻ Ի՞նչ կը նշանակէ ‘Եհովայի անունը կանչել’։
◻ Թագաւորութեան պատգամաբերները ի՞նչ առումով ‘գեղեցիկ ոտքեր’ ունին։