Հարցումի Տուփ
◼ Ինչո՞ւ հարկ կայ զգոյշ ըլլալու երբ նամակով կը վկայէք։
Նամակով վկայելը բարի լուրը բաժնելու փորձուած մեթոտ մըն է։ Սակայն, աշխարհի թատերաբեմին վրայ տեղի ունեցած վերջին զարգացումները, անծանօթ նամակ մը բանալու նկատմամբ մարդիկը զգոյշ դարձուցած են։ Անծանօթ աղբիւրէ մը եկած կամ վերադարձի հասցէ չունեցող պահարանները յաճախ կասկածանքով կը դիտուին, յատկապէս եթէ ձեռագիր ու հաստ են։ Տանտէրներ կրնան այսպիսի նամակներ թափել, առանց զանոնք բանալու։ Ի՞նչպէս կրնանք ասոր առաջքը առնել։
Եթէ կարելի է, թէ՛ նամակը եւ թէ պահարանը գրամեքենայով պէտք է գրել։ Պահարանին վրայ տանտիրոջ անունը պէտք է գրուի։ Անոր վրայ մի՛ գրէք՝ «Տանտէր»։ Ասկէ զատ, միշտ վերադարձի հասցէ մը դրէք։ Եթէ յարմար չէք տեսներ որ ձեր անձնական հասցէն դնէք, ձեր անունը եւ Թագաւորութեան Սրահին հասցէն գրեցէք։ Առանց անունի նամակներ մի՛ ղրկէք։ Երբեք մասնաճիւղի գրասենեակին հասցէն մի՛ գործածէք։—Տես՝ Նոյեմբեր 1996 Մեր Թագաւորութեան Ծառայութիւնը թերթիկին Հարցումի Տուփը։
Յաւելեալ թելադրութիւններ ու տիպար նամակ մը կրնաք գտնել Աստուածպետական Ծառայութեան Դպրոցի Կրթութենէն Օգտուեցէք գրքին մէջ, էջ 71-73։ Այս ուղեգծերը մեզի պիտի օգնեն որ նամակները ազդուօրէն գործածենք, բարի լուրը ուրիշներուն հասցնելու համար։