18 En segið við Júdakonung sem sendi ykkur til að leita ráða hjá Jehóva: „Jehóva Guð Ísraels segir varðandi orðin sem þú heyrðir: 19 ‚Hjarta þitt var móttækilegt* og þú auðmýktir þig+ frammi fyrir Jehóva þegar þú heyrðir dóm minn yfir þessum stað og íbúum hans – að bölvun kæmi yfir þá og að fólk myndi fyllast óhug vegna þeirra. Þú reifst líka föt þín+ og grést frammi fyrir mér. Þess vegna hef ég heyrt bæn þína, segir Jehóva.

13 Hann bað ítrekað til hans og Guð var djúpt snortinn af bæn hans. Hann heyrði innilega bæn hans um miskunn og lét hann snúa aftur til Jerúsalem og endurheimta konungdóm sinn.+ Þá skildi Manasse að Jehóva er hinn sanni Guð.+

24 því að hann fyrirleit ekki hinn hrjáða né lokaði augunum fyrir þjáningum hans.+

22 En faðirinn sagði við þjóna sína: ‚Flýtið ykkur! Komið með skikkju, þá bestu, og klæðið hann í. Dragið hring á fingur hans og klæðið hann í sandala. 23 Sækið líka alikálfinn og slátrið honum. Borðum og gerum okkur glaðan dag 24 því að þessi sonur minn var dáinn en er lifnaður aftur.+ Hann var týndur en er fundinn.‘ Síðan gerðu menn sér glaðan dag.

13 En skattheimtumaðurinn stóð langt frá og vildi ekki einu sinni horfa til himins heldur barði sér á brjóst og sagði: ‚Guð, ég er syndugur. Miskunnaðu mér.‘+ 14 Ég segi ykkur að þessi maður fór heim til sín réttlátari en faríseinn+ því að hver sem upphefur sjálfan sig verður niðurlægður en hver sem auðmýkir sjálfan sig verður upphafinn.“+