Maí

Á síðustu árum hafa flóttamenn streymt til ýmissa landa. Þú gætir lært að heilsa á þeirra máli. Síðan gætirðu lært fáeinar setningar sem eru til þess fallnar að vekja áhuga þeirra. Í framhaldi af því geturðu kannski vísað þeim á jw.org og sýnt þeim úrval myndbanda og rita sem eru til á þeirra máli. Jehóva sér okkur fyrir því sem við þurfum til að ná árangri þegar við boðum trúna. Á samkomunni Líf okkar og boðun fáum við leiðbeiningar sem hjálpa okkur að vera öruggari þegar við förum í endurheimsóknir og höldum biblíunámskeið. Foreldrar, hjálpið börnunum að láta ljós sitt lýsa með því að kenna þeim að svara með eigin orðum. Einföld og einlæg svör þeirra hafa stundum laðað fólk að sannleikanum. – 1. Kor. 14:25. w18.06 22–23 gr. 7–9

Það er gott fyrir okkur að muna að einu sinni vorum við öll útlendingar í þeim skilningi að við vorum fjarlæg Guði. (Ef. 2:12) En Jehóva dró okkur til sín „með taugum kærleikans“. (Hós. 11:4; Jóh. 6:44) Og Kristur tók okkur opnum örmum. Hann opnaði leiðina fyrir okkur svo að við gætum tilheyrt fjölskyldu Guðs. Þar sem Jesús tók okkur opnum örmum þrátt fyrir ófullkomleika okkar ætti það ekki einu sinni að hvarfla að okkur að hafna nokkrum manni. Sundrung, fjandskapur og fordómar eiga eftir að aukast í heiminum eftir því sem endir þessa illa heimskerfis færist nær. (Gal. 5:19–21; 2. Tím. 3:13) En við sem þjónum Jehóva sækjumst eftir þeirri „speki sem að ofan er“. Hún er óhlutdræg og stuðlar að friði. (Jak. 3:17, 18) Það gleður okkur að eignast vini frá öðrum löndum. Við lærum að meta ólíka menningarheima og getum jafnvel lært ný tungumál. Þá verður friður okkar sem fljót og réttlæti okkar eins og öldur hafsins. – Jes. 48:17, 18. w18.06 12 gr. 18–19

Rómverskur hermaður var ekki búinn undir bardaga nema hann væri í skóm. Skórnir voru úr þreföldu leðri, þægilegir og mjög sterkir. Hermaðurinn gat því verið öruggur í spori á göngunni. Skór rómverskra hermanna gerðu þeim kleift að ganga fram í orrustu en táknrænn fótabúnaður kristinna manna gerir þeim kleift að boða fagnaðarboðskap friðarins. (Jes. 52:7; Rómv. 10:15) En það kostar visst hugrekki að láta í sér heyra þegar tækifæri gefst. „Ég þorði ekki að vitna fyrir bekkjarfélögunum,“ segir Bo sem er tvítugur. „Ég held mér hafi fundist það vandræðalegt. Þegar ég horfi um öxl skil ég ekki af hverju mér leið þannig. Núna finnst mér gaman að segja jafnöldrum mínum frá trúnni.“ Ungu fólki í söfnuðinum finnst yfirleitt auðveldara að boða fagnaðarerindið ef það er vel undirbúið. w18.05 29 gr. 9–11

Jesús sagði við postulana: „Minn frið gef ég yður.“ (Jóh. 14:27) Hvernig hjálpar friður Jesú okkur að bera ávöxt? Ef við höldum þolgóð út í boðuninni finnum við fyrir innri ró vegna þess að vitum að það gleður Jehóva og Jesú. (Sálm. 149:4; Rómv. 5:3, 4; Kól. 3:15) Eftir að Jesús hafði sagt postulunum að hann vildi að ,fögnuður þeirra væri fullkominn‘ útskýrði hann fyrir þeim mikilvægi þess að sýna fórnfúsan kærleika. (Jóh. 15:11–13) Því næst sagði hann: „Ég kalla yður vini.“ Hugsaðu þér hve ómetanleg gjöf það er að eiga Jesú að vini! En hvað þurftu postularnir að gera til að halda vináttu hans? Þeir þurftu að „fara og bera ávöxt“, það er að segja að halda áfram að boða trúna. (Jóh. 15:14–16) Um tveim árum áður hafði Jesús gefið þeim þessi fyrirmæli: „Farið og prédikið: Himnaríki er í nánd.“ (Matt. 10:7) Og síðasta kvöldið fyrir dauða sinn hvatti hann þá til að vera staðfastir í því verki sem þeir höfðu hafist handa við. – Matt. 24:13; Mark. 3:14. w18.05 20–21 gr. 15–16

Unglingar, takið ákvörðun um að einbeita ykkur að því að gera vilja Jehóva. Það þýðir að þungamiðjan í lífinu sé markmið þín í þjónustunni við Jehóva. Jafnaldrarnir láta sennilega lífið snúast um það að skemmta sér. Þeir vilja eflaust fá þig með líka. Fyrr eða síðar þarftu að sýna hversu ákveðinn þú ert í að standa við ákvarðanir þínar. Láttu ekki undan hópþrýstingi. Hægt er að bregðast við hópþrýstingi á ýmsa vegu. Þú getur til dæmis forðast aðstæður þar sem þú veist að þú verður fyrir freistingum. (Orðskv. 22:3) Hafðu í huga afleiðingarnar af því að fylgja slæmri hegðun annarra. Það er líka gott að átta sig á því að maður þarf á leiðsögn að halda. Ef þú ert auðmjúkur ertu opinn fyrir leiðbeiningum frá foreldrum þínum og andlega þroskuðum trúsystkinum. (1. Pét. 5:5, 6) Ertu nægilega auðmjúkur til þess að hlusta á góð ráð? w18.04 28–29 gr. 14–16

Þegar Jesús lét rita nokkrum söfnuðum í Litlu-Asíu lét hann í ljós þakklæti sitt fyrir það sem fylgjendur hans gerðu. Hann hóf til dæmis erindi sitt til safnaðarins í Þýatíru með þessum orðum: „Ég þekki verkin þín, elsku þína og trú, þjónustu þína og þolgæði og veit að hin síðari verk þín eru meiri en hin fyrri.“ (Opinb. 2:19) Jesús nefndi bæði að safnaðarmenn hefðu aukið starf sitt og hrósaði þeim fyrir þá eiginleika sem bjuggu að baki góðum verkum þeirra. Þó að hann hafi þurft að leiðbeina sumum í Þýatíru hóf hann bæði mál sitt og endaði á hvatningu. (Opinb. 2:27, 28) Hugsaðu um valdið sem Jesús hefur sem höfuð allra safnaða. Hann þarf ekki að þakka okkur fyrir það sem við gerum fyrir hann. Engu að síður finnst honum mikilvægt að tjá þakklæti sitt. Hann er öldungunum frábær fyrirmynd. w19.02 16 gr. 10

Hið stjórnandi ráð á fyrstu öld var hvetjandi og uppörvandi fyrir þá sem fóru með forystuna og fyrir kristna menn almennt. Ráðið sendi tvo fulltrúa sína, þá Pétur og Jóhannes, til að biðja fyrir þeim sem höfðu tekið trú svo að þeir fengju heilagan anda. (Post. 8:5, 14–17) Það hlýtur að hafa verið mjög hvetjandi fyrir Filippus og þá sem hann hafði snúið til trúar að finna fyrir þessum stuðningi hins stjórnandi ráðs. Hið stjórnandi ráð Votta Jehóva nú á dögum hvetur og uppörvar þá sem starfa á Betel, þá sem vinna að boðuninni í fullu starfi og reyndar alla sem tilheyra bræðralaginu í heiminum. Og uppörvunin gleður ekki síður en á fyrstu öld. Árið 2015 gaf ráðið enn fremur út bæklinginn Snúðu aftur til Jehóva og hann hefur verið mörgum til mikillar uppörvunar víða um heim. w18.04 19 gr. 18–20

Sumir halda að því meira frelsi sem þeir hafa því betra. En raunin er sú að óheft frelsi er tvíeggjað sverð. Okkur hrýs hugur við tilhugsuninni um hvernig heimurinn liti út ef engar hömlur væru til staðar. The World Book Encyclopedia segir: „Lög hvers skipulagðs þjóðfélags mynda flókið mynstur frelsis og hamla sem þurfa að vera í jafnvægi.“ „Flókið“ er sannarlega rétta orðið. Hugsum bara um þær endalausu raðir lögbóka sem menn hafa skrifað, svo ekki sé minnst á allan þann herskara lögfræðinga og dómara sem þarf til að túlka þessi lög og framfylgja þeim. Leiðbeiningar Jesú um að öðlast hið sanna frelsi fela tvennt í sér. Í fyrsta lagi þurfum við að taka við sannleikanum sem hann kenndi og í öðru lagi að verða lærisveinar hans. Ef við gerum það hljótum við hið sanna frelsi. En frelsi frá hverju? Jesús útskýrði það í framhaldinu: „Hver sem drýgir synd er þræll syndarinnar ... Ef sonurinn frelsar yður munuð þér sannarlega verða frjálsir.“ – Jóh. 8:34, 36. w18.04 6–7 gr. 13–14

Okkur líður vel innan um fólk sem lætur sér annt um tilfinningar okkar og velferð. Það reynir að setja sig í spor okkar, að skilja hvað við erum að hugsa og hvernig okkur líður. Það gerir sér grein fyrir þörfum okkar og réttir fram hjálparhönd – jafnvel áður en við biðjum um nokkuð. Við kunnum að meta þá sem sýna okkur hluttekningu. Við sem erum kristin viljum öll sýna samúð. En það er ekki alltaf auðvelt. Hvers vegna? Í fyrsta lagi vegna þess að við erum ófullkomin. (Rómv. 3:23) Við verðum því að berjast gegn þeirri meðfæddu tilhneigingu að hugsa fyrst og fremst um sjálf okkur. Auk þess eiga sum okkar erfitt með að sýna samúð vegna þess hvernig við vorum alin upp eða vegna einhvers sem hefur gerst í lífi okkar. Það getur líka verið að viðhorf annarra hafi áhrif á okkur. Á þessum síðustu dögum eru margir „sérgóðir“ og tillitslausir. (2. Tím. 3:1, 2) En við getum sýnt hluttekningu í ríkari mæli með því að líkja eftir Jehóva Guði og syni hans, Jesú Kristi. w19.03 14 gr. 1–3

Boðorðin tíu enda á banni við ágirnd, það er að segja að ala á rangri löngun í það sem einhver annar á. (5. Mós. 5:21; Rómv. 7:7) Jehóva veitti verðmæta kennslu með þessu boði – þjónar hans verða að vernda hjartað, það er að segja hugsanir sínar og tilfinningar. Hann veit að illar hugsanir og tilfinningar eru undanfari rangra verka. Davíð konungur féll í þá gryfju. Alla jafna var hann góður maður. En einu sinni girntist hann konu annars manns og löngun hans leiddi til þess að hann syndgaði. (Jak. 1:14, 15) Davíð framdi hjúskaparbrot, reyndi að blekkja eiginmann konunnar og lét síðan drepa hann. (2. Sam. 11:2–4; 12:7–11) Jehóva sér meira en það sem er hið ytra. Hann sér það sem býr í hjartanu, það sem við erum hið innra. (1. Sam. 16:7) Við getum ekki falið hugsanir okkar, tilfinningar eða verk fyrir honum. Hann leitar að því góða í okkur og hvetur okkur til að efla það. En hann vill að við komum auga á rangar hugsanir og berjumst gegn þeim svo að þær leiði ekki til rangra verka. – 2. Kron. 16:9; Matt. 5:27–30. w19.02 21 gr. 9; 22 gr. 11

Biblían segir að Móse hafi verið „hógvær maður, hógværari en nokkur annar á jörðinni“. (4. Mós. 12:3) Þýðir það að hann hafi verið veiklyndur, óákveðinn og hræddur við árekstra? Þó að sumir myndu lýsa hógværum manni á þann hátt er sannleikurinn allt annar. Móse var sterkur, ákveðinn og hugrakkur þjónn Guðs. Með hjálp Jehóva stóð hann hugrakkur frammi fyrir voldugum stjórnanda Egyptalands, leiddi þjóð sem var hugsanlega um 3.000.000 manna í gegnum eyðimörk og hjálpaði Ísraelsþjóðinni að sigrast á óvinum sínum. Við þurfum ekki að takast á við sömu erfiðleika og Móse en á hverjum degi þurfum við að takast á við fólk eða aðstæður sem gera okkur erfitt um vik að vera hógvær. Við fáum þó sterka hvatningu til að þroska með okkur þennan eiginleika. Jehóva lofar: „Hinir hógværu fá landið til eignar.“ (Sálm. 37:11) Myndirðu segja að þú værir hógvær? Myndu aðrir lýsa þér þannig? w19.02 8 gr. 1–2

Maðurinn hefur búið yfir samvisku síðan hann var skapaður. Adam og Eva földu sig eftir að þau brutu lög Guðs. Það gefur til kynna að samviskan hafi angrað þau. Það má líkja manni með illa þjálfaða samvisku við skip með bilaðan áttavita. Það getur verið stórhættulegt að leggja upp í sjóferð ef áttavitinn er ekki rétt stilltur. Vindar og hafstraumar geta hæglega borið skip af leið. Rétt stilltur áttaviti auðveldar skipstjóra að halda réttri stefnu. Samviskan er að sumu leyti eins og áttaviti. Hún er innri vitund um rétt og rangt sem getur vísað okkur í rétta átt. En til að samviskan sé öruggur leiðarvísir þarf að stilla hana rétt. Ef samviskan er ekki rétt þjálfuð varar hún mann ekki við því að gera rangt. (1. Tím. 4:1, 2) Hún getur jafnvel talið manni trú um að ,hið illa sé gott‘. w18.06 16 gr. 1–3

Við verðum líka að átta okkur á hugarfari heimsins þegar það er sett fram á lævísan hátt, og hafna því. Til dæmis gæti frétt verið þannig sett fram að hún hygli ákveðinni stjórnmálaskoðun. Og sumar fréttir upphefja markmið og afrek sem heimurinn telur mikilvæg. Kvikmyndir og bækur ýta oft undir þá skoðun að maður eigi að láta sjálfan sig og fjölskylduna ganga fyrir öllu öðru. Þær láta það virðast sanngjarnt, aðlaðandi og jafnvel rétt. Slík sjónarmið líta fram hjá því sem Biblían segir um að fjölskyldur okkar og sjálfsálit dafni þegar við elskum Jehóva framar öllu öðru. (Matt. 22:36–39) Þetta þýðir ekki að það sé rangt að njóta heilnæmrar afþreyingar. En við ættum að spyrja okkur eftirfarandi spurninga: Berum við kennsl á hugmyndir heimsins, jafnvel þegar þær eru settar óbeint fram? Setjum við því takmörk hvað börnin okkar og við sjálf horfum á og lesum? Kennum við börnum okkar að líta málin sömu augum og Jehóva til að vega á móti hugmyndum heimsins sem þau sjá og heyra? w18.11 22 gr. 18–19

Jehóva sýnir að hann er með okkur með því að veita okkur óskipta athygli og láta sér innilega annt um okkur. Taktu eftir hvernig hann tjáir blíðar og sterkar tilfinningar sínar í okkar garð. „Þú ert dýrmætur í augum mínum, mikils metinn og ég elska þig,“ segir Jehóva. (Jes. 43:4) Ekkert afl í alheiminum getur fengið Jehóva til að hætta að elska þá sem þjóna honum. Trúfesti hans er óhagganleg. (Jes. 54:10) Jehóva lofar ekki að taka burt erfiðleika lífsins en hann leyfir hins vegar ekki að við drukknum í ,vatnsföllum‘ vandamála eða að eldraunir skaði okkur varanlega. Hann lofar að vera með okkur með því að hjálpa okkur að ,ganga gegnum‘ erfiðleikana. Hvernig gerir hann það? Hann hjálpar okkur að sefa ótta okkar svo að við getum verið honum trúföst, jafnvel þótt við stöndum andspænis dauðanum. (Jes. 41:13; 43:2) Þegar við treystum á loforð Jehóva, „ég er með þér“, verðum við hugrökk og sterk í prófraunum. w19.01 3 gr. 4–6

Ef þú ert unglingur hafa kennarar, námsráðgjafar og aðrir kannski hvatt þig til að afla þér æðri menntunar og reyna að komast í vel launaða vinnu. En Jehóva hvetur þig til að taka aðra stefnu. Hann vill að vísu að þú leggir hart að þér á meðan þú ert í skóla svo að þú getir séð fyrir þér eftir að þú útskrifast. (Kól. 3:23) En þegar þú þarft að meta hvað eigi að hafa forgang í lífinu hvetur hann þig til að fara eftir skynsamlegum meginreglum sem samræmast fyrirætlun hans og vilja með okkur nú á endalokatímanum. (Matt. 24:14) Jehóva þekkir framtíð þessa heims og veit hve stutt er í endinn. (Jes. 46:10; Matt. 24:3, 36) Þar að auki þekkir hann okkur. Hann veit hvað gefur okkur sanna lífsfyllingu og gerir okkur hamingjusöm og einnig hvað veldur okkur vonbrigðum og óhamingju. Það skiptir því ekki máli hversu skynsamlegar ráðleggingar manna kunna að virðast. Ef þær byggjast ekki á orði Guðs er ekkert vit í þeim. w18.12 19 gr. 1–2

„En hinir hógværu fá landið til eignar og gleðjast yfir miklu gengi.“ Davíð var einnig innblásið að spá: „Réttlátir fá landið til eignar og búa þar ævinlega.“ (Sálm. 37:11, 29; 2. Sam. 23:2) Hvaða áhrif heldurðu að þessi loforð hafi haft á þá sem vildu gera vilja Guðs? Þeir höfðu góða ástæðu til að ætla að fyrst aðeins réttlátt fólk fengi að búa á jörðinni yrði hún með tímanum aftur að paradís eins og Edengarðurinn var. Flestir Ísraelsmenn, sem sögðust þjóna Jehóva, sneru með tímanum baki við honum og sannri tilbeiðslu. Guð leyfði því Babýloníumönnum að vinna sigur á þjóðinni, leggja landið í eyði og hneppa marga íbúa þess í útlegð. (2. Kron. 36:15–21; Jer. 4:22–27) Spámenn Guðs sögðu hins vegar fyrir að 70 árum síðar myndi fólk hans snúa aftur til heimalands síns. Þessir spádómar rættust. En þeir hafa líka þýðingu fyrir okkur – paradís á jörð. w18.12 4 gr. 9–10

Mörg ráð frá heiminum stangast á við Biblíuna. En gæti verið að ráð heimsins séu betri en ráð Biblíunnar? „Spekin sannast af verkum sínum,“ sagði Jesús. (Matt. 11:19) Þrátt fyrir miklar tækniframfarir í heiminum hefur enn ekki tekist að leysa stóru vandamálin sem koma í veg fyrir hamingju, eins og stríð, kynþáttafordóma og glæpi. Auk þess er kynferðislegt siðleysi talið viðunandi í heiminum. Margir viðurkenna að það leysi ekki vandamál heldur stuðli að sundruðum heimilum, sjúkdómum og öðrum erfiðleikum. En þeir sem tileinka sér sjónarmið Guðs njóta meiri hamingju í fjölskyldunni og friðar við trúsystkini um allan heim. Þeir eru líka siðferðilega hreinir og því við betri heilsu. (Jes. 2:4; Post. 10:34, 35; 1. Kor. 6:9–11) Sýnir þetta ekki að hugarfar Jehóva er æðra hugarfari heimsins? w18.11 20 gr. 8–10

Við reynum auðvitað okkar besta til að eiga gott samband við alla í fjölskyldunni og koma vel fram við þá en við verðum að gæta þess að hvika ekki frá sannleikanum til að þóknast þeim. Við eigum aðeins að eiga náinn vinskap við þá sem elska Jehóva. Allir sem ganga í sannleikanum verða að vera heilagir. (Jes. 35:8; 1. Pét. 1:14–16) Þegar við tókum við sannleikanum þurftum við öll að gera breytingar á lífi okkar til að laga okkur að mælikvarða Biblíunnar. Sumir hafa þurft að gera gríðarlegar breytingar. En hvernig sem því er farið megum við aldrei skipta á hreinu og heilögu lífi okkar fyrir siðlausan óþverra þessa heims. Hvernig getum við forðast að leiðast út í siðleysi? Hugsum um hve hátt verð Jehóva greiddi til að við gætum verið heilög – dýrmætt blóð sonar síns, Jesú Krists. (1. Pét. 1:18, 19) Til að vera hrein frammi fyrir Jehóva verðum við stöðugt að hafa í huga hversu verðmæt lausnarfórn Jesú er. w18.11 11 gr. 10–11

Að einbeita sér að boðuninni hjálpar manni að halda jafnvægi þegar aðstæður breytast. Það geta margir sem þjóna Jehóva í fullu starfi staðfest. Dæmi þeirra sýna að við varðveitum innri frið þegar við nýtum aðstæður okkar sem best og treystum algerlega á Jehóva. Við gætum jafnvel áttað okkur á að trú okkar hafi styrkst við það að við löguðum okkur að nýjum aðstæðum. Ef lífið tekur óvænta stefnu – hvort sem það snertir heilsuna, fjölskylduábyrgð eða þjónustuna við Jehóva – máttu vera viss um að Jehóva er annt um þig og hann hjálpar þér á réttum tíma. (Hebr. 4:16; 1. Pét. 5:6, 7) Þangað til skaltu nýta aðstæður þínar sem best. Styrktu sambandið við himneskan föður þinn með því að biðja til hans og lærðu að reiða þig algerlega á hann. Þannig geturðu varðveitt innri frið þótt aðstæður þínar breytist. w18.10 30 gr. 17; 31 gr. 19, 22

Í Biblíunni höfum við fjölda dæma sem sýna fram á að Jehóva er tillitssamur og hugulsamur við þjóna sína. Skoðum til dæmis hvernig Jehóva sýndi hinum unga Samúel tillitssemi þegar hann bað hann að flytja Elí æðstapresti dómsboðskap eins og fram kemur í 1. Samúelsbók 3:1–18. Lögmál Jehóva kvað á um að börn ættu að bera virðingu fyrir eldra fólki, sérstaklega þeim sem hefðu ákveðið vald. (2. Mós. 22:27; 3. Mós. 19:32) Það er því erfitt að ímynda sér að ungur drengur eins og Samúel myndi fara til hins aldraða Elí snemma morguns og flytja honum blákalt þungan dómsboðskap Guðs. Í frásögunni segir reyndar að Samúel ,hafi ekki þorað að segja Elí frá sýninni‘. Guð sá hins vegar til þess að Elí gerði sér fulla grein fyrir að það var hann sem kallaði á Samúel. Elí fór þess vegna fram á að Samúel segði sér allt af létta. Samúel hlýddi og ,sagði honum allt‘ og orð hans samræmdust fyrri boðskap. (1. Sam. 2:27–36) Frásagan af Samúel og Elí sýnir okkur hve tillitssamur og vitur Jehóva er. w18.09 23 gr. 2; 24 gr. 4–5

Það er orðið algengt að ljúga. Í greininni „Hvers vegna ljúgum við?“ eftir Yudhijit Bhattacharjee kemur fram að „búið sé að viðurkenna að lygi sé rótgróin í eðli manna“. Fólk lýgur oft sjálfum sér til verndar eða framdráttar. Það lýgur til að fela mistök sín og afbrot eða til að hagnast á því. Í greininni segir einnig að til sé fólk sem „fer létt með að ljúga í stóru sem smáu að ókunnugum, vinnufélögum, vinum og ástvinum“. Hvaða afleiðingar hefur öll þessi lygi í för með sér? Fólk treystir ekki lengur hvert öðru og sambönd slitna. Sálmaritarinn Davíð sagði við Jehóva í bæn: „Þú hefur þóknun á hreinskilni hið innra.“ (Sálm. 51:8) Davíð vissi að heiðarleiki kemur frá hjartanu. Sannkristnir menn ,segja sannleikann hver við annan‘ á öllum sviðum lífsins. – Sak. 8:16. w18.10 7 gr. 4; 8 gr. 9–10; 10 gr. 19

Þegar Ísraelsmenn yfirgáfu Egyptaland árið 1513 f.Kr. voru þeir hugsanlega um þrjár milljónir. Í þeim hópi voru þrír eða jafnvel fjórir ættliðir. Þar voru börn, aldraðir og eflaust einhverjir heilsuveilir eða fatlaðir. Þessi stóri hópur fólks þurfti á skilningsríkum og hugulsömum leiðtoga að halda. Jehóva var einmitt þannig leiðtogi þegar hann lét Móse fara fyrir þjóðinni. Fyrir vikið fundu Ísraelsmenn til öryggis þegar þeir yfirgáfu einu heimkynnin sem þeir þekktu. (Sálm. 78:52) Hvað gerði Jehóva svo að þjóðinni fyndist hún örugg og óhult? Meðal annars leiddi hann hana út úr Egyptalandi í vel skipulagðri „herfylkingu“. (2. Mós. 13:18, NW) Þessi röð og regla fullvissaði Ísraelsmenn um að Guð þeirra væri við stjórnvölinn. Auk þess leiddi Jehóva þá með „skýi um daga og um nætur með lýsandi eldi“ til að minna þá á að hann væri með þeim. (Sálm. 78:14) Hann var í raun að segja: „Óttist ekki. Ég er með ykkur, ég leiðbeini ykkur og vernda.“ w18.09 26 gr. 11–12

Sumum trúföstum þjónum Jehóva á biblíutímanum fannst aðstæður sínar svo yfirþyrmandi að þá langaði til að deyja. Job var sárkvalinn þegar hann sagði: „Ég er uppgefinn, ég vil ekki lifa lengur.“ (Job. 7:16) Jónas var svo vonsvikinn þegar hann sá árangurinn af verkefni sínu að hann sagði: „En nú, Drottinn. Taktu líf mitt því að mér er betra að deyja en lifa.“ (Jónas 4:3) Og eitt sinn fannst spámanninum Elía aðstæður sínar gera sér svo erfitt fyrir að hann bað um að fá að deyja. Hann sagði: „Mál er nú, Drottinn, að þú takir líf mitt.“ (1. Kon. 19:4) En Jehóva mat þessa trúföstu þjóna sína mikils og vildi að þeir lifðu. Í stað þess að dæma þá fyrir líðan þeirra hjálpaði hann þeim að sigrast á lönguninni til að deyja og byggði þá upp í kærleika til að þeir gætu haldið áfram að þjóna honum trúfastir. w18.09 13 gr. 4

Samverkamenn Guðs eru þekktir fyrir að vera gestrisnir. Gríska orðið, sem þýtt er ,gestrisni‘ í Biblíunni, merkir „kærleikur í garð ókunnugra“. (Hebr. 13:2) Við getum lært að sýna slíkan kærleika með því að lesa um atburði sem skráðir eru í orði Guðs. (1. Mós. 18:1–5) Við ættum að grípa hvert tækifæri sem við fáum til að hjálpa öðrum, hvort sem það eru trúsystkini okkar eða aðrir. (Gal. 6:10) Við getum unnið með Guði með því að sýna gestrisni þeim sem þjóna í fullu starfi og þurfa á gistingu að halda. (3. Jóh. 5, 8) Þegar við gerum það fáum við tækifæri til að „uppörvast saman“. (Rómv. 1:11, 12) Biblían hvetur menn í söfnuðinum til að vera samverkamenn Jehóva með því að setja sér það markmið að verða safnaðarþjónar og öldungar. (1. Tím. 3:1, 8, 9; 1. Pét. 5:2, 3) Þeir sem stefna að því vilja bæði aðstoða aðra í trúnni og á öðrum sviðum. (Post. 6:1–4) Og þeir sem sinna nauðsynlegum verkefnum innan safnaðarins segja að það veiti mikla ánægju að geta orðið öðrum að liði. w18.08 24 gr. 6–7; 25 gr. 10

Tímóteus átti að sýna eldri bræðrum umhyggju og virðingu þó svo að hann hefði ákveðið vald yfir þeim. En á þetta alltaf við? Ættum við til dæmis að líta fram hjá því ef einhver sem er eldri en við syndgar af ásettu ráði eða hvetur til einhvers sem Jehóva mislíkar? Jehóva dæmir ekki eftir útlitinu og hann lokar ekki augunum fyrir synd af ásettu ráði bara af því að sá sem drýgði hana er kominn á efri ár. Tökum eftir því sem segir í Jesaja 65:20: „Syndarinn verður bölvaður, jafnvel þótt hann sé hundrað ára.“ (NW) Svipuð meginregla kemur fram í sýn Esekíels. (Esek. 9:5–7) Það skiptir sem sagt mestu máli að við sýnum virðingu Hinum aldna, Jehóva Guði. (Dan. 7:9, 10, 13, 14) Ef við gerum það erum við ekki hrædd við að leiðrétta þann sem þarf á því að halda, sama hversu gamall hann er. – Gal. 6:1. w18.08 11 gr. 13–14

Við sem erum vottar Jehóva þurfum að læra að leggja mat á upplýsingar og draga réttar ályktanir. (Orðskv. 3:21–23; 8:4, 5) Ef við gerum það ekki er hægðarleikur fyrir Satan og heiminn, sem hann stjórnar, að villa um fyrir okkur. (Ef. 5:6; Kól. 2:8) Við getum auðvitað ekki dregið réttar ályktanir nema við séum með staðreyndirnar á hreinu. Upplýsingaflóðið, sem vefsíður, sjónvarp og aðrir fjölmiðlar dæla frá sér, virðist óendanlegt. Margir eru auk þess að drukkna í tölvupósti, textaskilaboðum og frásögum frá vinum og kunningjum sem vilja vel. Það er þó full ástæða til að vera varkár og vega og meta vandlega það sem við lesum og heyrum þar sem algengt er að fólk dreifi vísvitandi ósannindum og rangfærslum. w18.08 3 gr. 1, 3

Þegar tíminn var kominn fyrir son Guðs að fæðast sem mannsbarn valdi Guð Maríu, auðmjúka unga mey, til að vera móðir þessa sérstaka barns. María bjó í Nasaret, ómerkilegri borg langt frá Jerúsalem og hinu mikilfenglega musteri. (Lúk. 1:26–33) Við sjáum af því sem hún sagði við Elísabetu, frænku sína, að hún átti mjög náið samband við Jehóva. (Lúk. 1:46–55) Jehóva hafði fylgst með Maríu og hún hlaut þessa óvæntu blessun vegna trúfesti sinnar. Þegar Jesús fæddist tilkynnti Jehóva ekki háttsettum ráðamönnum og stjórnendum Jerúsalemborgar og Betlehem um fæðingu hans. Hann sendi öllu heldur engla til auðmjúkra hirða sem gættu fjár í haga fyrir utan Betlehem. (Lúk. 2:8–14) Þeir fengu að heyra hvað hafði gerst og fóru þá til að líta á nýfætt barnið. (Lúk. 2:15–17) Það hlýtur að hafa komið Maríu og Jósef gleðilega á óvart að Jesús skyldi vera heiðraður með þessum hætti. w18.07 9–10 gr. 11–12

Af hverju reiddist Jehóva Salómon? Í Biblíunni segir: „Vegna þess að hann hafði gerst fráhverfur Drottni ... sem hafði birst honum tvisvar og bannað honum að fylgja öðrum guðum. Salómon hafði ekki farið eftir því sem Drottinn bauð honum.“ Fyrir vikið missti Salómon velþóknun og stuðning Guðs. Erfingjar hans fengu ekki að ríkja yfir öllu Ísraelsríki og þurftu að súpa seyðið af rangri breytni hans í hundruð ára. (1. Kon. 11:9–13) Það er augljóst af dæmi Salómons að við stofnum sambandi okkar við Jehóva í hættu ef við veljum okkur vini sem hvorki skilja né virða mælikvarða hans. Það geta verið einhverjir sem tilheyra söfnuðinum en eru veikir í trúnni. Eða kannski eru það ættingjar okkar, nágrannar, vinnufélagar eða skólafélagar sem tilbiðja ekki Jehóva. Hvernig sem því er farið getum við með tímanum misst velþóknun Jehóva ef við veljum okkur vini sem lifa ekki eftir mælikvarða hans. w18.07 19 gr. 9–10

Satan notar kvikmyndir og sjónvarpsþætti til að koma hugsunarhætti sínum á framfæri. Hann veit að sögur eru mun meira en skemmtun – þær kenna okkur hvernig við eigum að hugsa og hegða okkur og hvernig okkur á að líða. Jesús nýtti sér vel þessa kennsluaðferð. Meðal annars má nefna dæmisöguna um miskunnsama Samverjann og um soninn sem fór að heiman og sólundaði arfi sínum. (Matt. 13:34; Lúk. 10:29–37; 15:11–32) En þeir sem hafa smitast af hugarfari Satans geta notað sögur til að spilla okkur. Við þurfum að gæta jafnvægis. Kvikmyndir og sjónvarpsþættir geta verið skemmtilegir og fræðandi án þess að spilla hugsunarhætti okkar. En við þurfum að vera á verði. Þegar við veljum okkur afþreyingarefni er gott að spyrja sig: Gefur þessi mynd eða þáttur mér þau skilaboð að það sé í lagi að láta undan holdlegum löngunum? (Gal. 5:19–21; Ef. 2:1–3) Hvað ættirðu að gera ef þú verður var við að sjónvarpsefni ýtir undir viðhorf Satans? Forðastu það eins og pestina! w19.01 15–16 gr. 6–7

,Vonin um frelsun‘ verndar huga okkar, rétt eins og hjálmurinn verndar höfuð hermannsins. (1. Þess. 5:8; Orðskv. 3:21) Hvernig gæti Satan fengið okkur til að taka hjálminn ofan? Munum hvað hann reyndi að fá Jesú til að gera. Satan vissi auðvitað að Jesús átti þá von að ríkja yfir mannkyninu þegar fram liðu stundir. En fyrst þyrfti hann að þjást og deyja og síðan bíða eftir að rétti tíminn rynni upp. Satan bauð honum því að stytta sér leið og sjá vonina rætast fyrr. Hann stakk upp á að Jesús tilbæði hann einu sinni og þá fengi hann heimsyfirráð umsvifalaust. (Lúk. 4:5–7) Satan veit líka að Jehóva býður okkur margs konar efnisleg gæði í nýja heiminum. En við þurfum að bíða eftir því og við gætum þurft að þola ýmsa erfiðleika áður en það gerist. Satan býðst því til að gefa okkur tækifæri til að njóta lífsins gæða umsvifalaust. Hann vill að við sækjumst eftir efnislegum gæðum strax og setjum ríki Guðs í annað sætið. – Matt. 6:31–33. w18.05 30–31 gr. 15–17

Jehóva vill augljóslega að það liggi vel á ykkur unglingunum. Einbeittu þér að markmiðum þínum í þjónustunni við Jehóva og hafðu hann með í öllum áformum. Því fyrr sem þú gerir það því fyrr finnur þú fyrir leiðsögn, vernd og blessun Jehóva. Hugleiddu öll þau góðu ráð sem þú finnur í orði Guðs og taktu til þín orðin í Prédikaranum 12:1: „Mundu eftir skapara þínum á unglingsárum þínum.“ Unglingar í söfnuðinum eiga hrós skilið fyrir að vera staðráðnir í að einbeita sér að þjónustunni við Jehóva. Það gera þeir með því að vinna að markmiðum sínum í þjónustunni og með því að setja boðunina í forgang. Þeir eru ákveðnir í að láta heiminn ekki trufla sig og mega vera vissir um að það sem þeir leggja á sig sé vel þess virði. Unglingar hafa kærleiksríkan stuðning trúsystkina sinna og þegar þeir láta sambandið við Jehóva hafa forgang bera áform þeirra árangur. w18.04 29 gr. 17, 19