Fimmtudagur 6. nóvember
„Þakkið Guði fyrir alla hluti.“ – 1. Þess. 5:18.
Við höfum margar ástæður til að þakka Jehóva í bæn. Við getum þakkað honum allt það góða sem við höfum. Þegar allt kemur til alls kemur sérhver góð og fullkomin gjöf frá honum. (Jak. 1:17) Við getum til dæmis þakkað honum fegurð jarðarinnar og stórkostlegt sköpunarverk hans. Við getum líka sagt honum hversu þakklát við erum fyrir lífið, fjölskyldu okkar og vini, og von okkar. Og við viljum þakka Jehóva fyrir að leyfa okkur að eiga dýrmætt vináttusamband við sig. Við gætum þurft að leggja okkur sérstaklega fram um að koma auga á það sem við getum verið Jehóva þakklát fyrir. Við búum í vanþakklátum heimi. Fólk hugsar gjarnan um það sem það langar í frekar en hvernig það getur sýnt þakklæti fyrir það sem það hefur. Ef við smitumst af þessu viðhorfi gætu bænir okkar orðið eins og óskalisti. Til að koma í veg fyrir það verðum við að halda áfram að rækta með okkur og tjá þakklæti fyrir allt sem Jehóva gerir fyrir okkur. – Lúk. 6:45. w23.05 4 gr. 8, 9
Föstudagur 7. nóvember
Biðjið í trú án þess að efast. – Jak. 1:6.
Jehóva er elskuríkur faðir og vill ekki að við þjáumst. (Jes. 63:9) Hann verndar okkur samt ekki fyrir öllum erfiðleikum sem má líkja við ár eða eld. (Jes. 43:2) En hann lofar að hjálpa okkur að ‚ganga gegnum‘ erfiðleikana. Og hann leyfir ekki að þeir skaði okkur varanlega. Jehóva lofar líka að gefa okkur öflugan heilagan anda sinn svo að við getum haldið út. (Lúk. 11:13; Fil. 4:13) Fyrir vikið getum við verið viss um að við höfum alltaf það sem við þurfum til að standast og vera honum trúföst. Jehóva væntir þess að við treystum á hann. (Hebr. 11:6) Stundum virðast erfileikarnir óyfirstíganlegir. Við förum ef til vill að efast um að Jehóva muni hjálpa okkur. En Biblían fullvissar okkur um að í mætti Guðs getum við „klifið múra“. (Sálm. 18:29) Í stað þess að láta efa skjóta rótum í hjarta okkar ættum við að biðja til Jehóva í fullu trausti þess að hann svari bænum okkar. – Jak. 1:6, 7. w23.11 22 gr. 8, 9
Laugardagur 8. nóvember
Logar ástarinnar eru brennandi bál, logi Jah. Fossandi vatn fær ekki slökkt ástina né fljót skolað henni burt. – Ljóðalj. 8:6, 7.
Þetta er falleg lýsing á sannri ást og uppörvandi að vita fyrir þá sem eru í hjónabandi. Þið getið borið óbrigðula ást hvort til annars. Það krefst viðleitni af hálfu hjóna að elska hvort annað eins lengi og þau lifa. Tökum dæmi. Varðeldur getur brunnið endalaust, en aðeins þegar eldivið er stöðugt bætt á hann. Annars slokknar hann á endanum. Á svipaðan hátt getur ástin milli hjóna verið varanleg og sterk, en bara ef þau rækta sambandið. Stundum gæti hjónum fundist ástin dofna, sérstaklega ef þau eru undir álagi vegna fjárhagserfiðleika, heilsuvandamála eða barnauppeldis. Til að halda ‚loga Jah‘ lifandi þurfa því bæði eiginmaður og eiginkona að vinna að því að eiga náið samband við Jehóva. w23.05 20 gr. 1–3