Varðturninn VEFBÓKASAFN
Varðturninn
VEFBÓKASAFN
íslenska
  • BIBLÍAN
  • RIT
  • SAMKOMUR
  • bt kafli 3 bls. 20-27
  • „Þeir fylltust ... heilögum anda“

Ekkert myndband er til fyrir þetta val.

Því miður tókst ekki að hlaða myndbandið.

  • „Þeir fylltust ... heilögum anda“
  • Vitnum ítarlega um ríki Guðs
  • Millifyrirsagnir
  • Svipað efni
  • „Allir samankomnir á einum stað“ (Post. 2:1–4)
  • „Hver og einn heyrði talað á sínu máli“ (Post. 2:5–13)
  • „Pétur steig þá fram“ (Post. 2:14–37)
  • „Látið öll skírast“ (Post. 2:38–47)
  • Fólk af ýmsum tungum heyrir fagnaðarerindið
    Varðturninn kunngerir ríki Jehóva – 2006
  • Skírð í nafni hverra?
    Varðturninn kunngerir ríki Jehóva – 2010
  • Þið eruð nú orðin „Guðs lýður“
    Varðturninn kunngerir ríki Jehóva – 2014
  • Jehóva er stjórnandi okkar!
    Varðturninn kunngerir ríki Jehóva – 1990
Sjá meira
Vitnum ítarlega um ríki Guðs
bt kafli 3 bls. 20-27

3. KAFLI

„Þeir fylltust … heilögum anda“

Áhrifin af því að heilögum anda var úthellt á hvítasunnu

Byggt á Postulasögunni 2:1–47

1. Lýstu andrúmsloftinu á hvítasunnuhátíðinni.

EFTIRVÆNTINGIN liggur í loftinu í Jerúsalem.a Reykur stígur upp af musterisaltarinu og Levítarnir syngja Hallelsálmana (Sálm 113 til 118), líklega í víxlsöng. Göturnar eru troðfullar af aðkomufólki. Margir eru komnir langt að eins og frá Elam, Mesópótamíu, Kappadókíu, Pontus, Egyptalandi og Róm.b Hvert er tilefnið? Hvítasunnuhátíðin sem einnig er nefnd ‚dagur frumgróðans‘. (4. Mós. 28:26) Þessi árlega hátíð markar endi bygguppskerunnar og upphaf hveitiuppskerunnar. Þetta er mikill gleðidagur.

Kort sem sýnir hvaðan þeir komu sem heyrðu fagnaðarboðskapinn á hvítasunnu árið 33. 1. Svæði: Líbía, Egyptaland, Eþíópía, Biþýnía, Pontus, Kappadókía, Júdea, Mesópótamía, Babýlonía, Elam, Medía og Partía. 2. Borgir: Róm, Alexandría, Memfis, Antíokkía (í Sýrlandi), Jerúsalem og Babýlon. 3. Vötn og höf: Miðjarðarhaf, Svartahaf, Rauðahaf, Kaspíahaf og Persaflói.

JERÚSALEM – MIÐSTÖÐ GYÐINGDÓMSINS

Margt af því sem sagt er frá í fyrstu köflum Postulasögunnar gerist í Jerúsalem. Borgin stendur á fjallgarðinum sem liggur um miðbik Júdeu, um 55 km austur af Miðjarðarhafi, og er umkringd hæðum. Árið 1070 f.Kr. vann Davíð konungur virki sem stóð uppi á Síonarfjalli og borgin sem byggðist kringum það varð síðan höfuðborg Ísraels til forna.

Rétt hjá Síonarfjalli stendur Móríafjall en samkvæmt arfsögnum Gyðinga var það þar sem Abraham reyndi að fórna Ísak um 1.900 árum áður en þeir atburðir gerðust sem sagt er frá í Postulasögunni. Móríafjall varð hluti af borginni þegar Salómon byggði hið fyrra musteri Jehóva þar. Þetta musteri varð miðstöð þjóðlífs og tilbeiðslu Gyðinga.

Allir trúræknir Gyðingar úr öllum heimshornum söfnuðust saman í musteri Jehóva til að færa fórnir, tilbiðja og halda hinar árlegu hátíðir. Þannig hlýddu þeir fyrirmælum Guðs: „Þrisvar á ári eiga allir karlmenn að koma fram fyrir Jehóva Guð þinn á staðnum sem hann velur.“ (5. Mós. 16:16) Jerúsalem var líka aðsetur Æðstaráðsins sem var hæstiréttur Gyðinga og stjórnarsetur þjóðarinnar.

2. Hvaða stórmerkilegu atburðir eiga sér stað á hvítasunnu árið 33?

2 Um níuleytið á þessum milda vordegi árið 33 gerist nokkuð sem menn hafa undrast æ síðan. Skyndilega heyrist „gnýr af himni eins og stormur væri skollinn á“. (Post. 2:2) Drunurnar fylla húsið þar sem um 120 lærisveinar Jesú eru samankomnir. Því næst gerist stórmerkilegur atburður. Lærisveinunum birtast tungur sem líkjast eldtungum og þær setjast á hvern og einn þeirra.c Síðan ‚fyllast þeir heilögum anda‘ og fara að tala erlend tungumál. Þeir yfirgefa húsið og aðkomumennirnir sem þeir hitta á götum Jerúsalem eru steinhissa að heyra að lærisveinarnir geta talað við þá. Hver og einn heyrir þá tala „á sínu máli“! – Post. 2:1–6.

3. (a) Hvers vegna má segja að orðið hafi tímamót í sögu sannrar tilbeiðslu á hvítasunnu árið 33? (b) Hvernig tengist ræða Péturs ‚lyklum himnaríkis‘?

3 Þessi hrífandi frásaga lýsir tímamótum sem urðu í sögu sannrar tilbeiðslu – upphafi andlegu Ísraelsþjóðarinnar, safnaðar andasmurðra kristinna manna. (Gal. 6:16) En það er ekki allt og sumt. Þegar Pétur ávarpaði mannfjöldann þennan dag notaði hann þann fyrsta af þrem ‚lyklum himnaríkis‘ en þeir opnuðu ólíkum hópum aðgang að sérstakri blessun. (Matt. 16:18, 19) Fyrsti lykillinn gerði Gyðingum og trúskiptingum kleift að taka við fagnaðarboðskapnum og hljóta smurningu heilags anda Guðs.d Þar með yrðu þeir hluti af hinum andlega Ísrael og ættu þá von að verða konungar og prestar í Messíasarríkinu. (Opinb. 5:9, 10) Síðar myndi þessi blessun einnig ná til Samverja og að lokum til fólks af þjóðunum. Hvað geta kristnir menn nú á dögum lært af þessum merku atburðum á hvítasunnu árið 33?

„Allir samankomnir á einum stað“ (Post. 2:1–4)

4. Hvernig var kristni söfnuðurinn á fyrstu öld upphaf þess vaxtar sem á sér stað nú á tímum?

4 Kristni söfnuðurinn myndaðist þar sem um 120 lærisveinar voru „allir samankomnir á einum stað“ – í herbergi á efri hæð – og voru smurðir heilögum anda. (Post. 2:1) Áður en dagurinn var á enda töldust skírðir safnaðarmenn í þúsundum. Það var aðeins upphafið að þeim vexti sem á sér stað í söfnuðinum enn þann dag í dag. Það er samfélag guðhræddra karla og kvenna – kristni söfnuðurinn á okkar tímum – sem ‚boðar fagnaðarboðskapinn um ríkið um alla jörðina til að allar þjóðir fái að heyra hann‘ áður en þessi heimur líður undir lok. – Matt. 24:14.

5. Hvaða blessun hefur alltaf fylgt því að sækja safnaðarsamkomur, bæði á fyrstu öld og nú á dögum?

5 Kristni söfnuðurinn átti líka eftir að styrkja trú safnaðarmanna, bæði hinna andasmurðu og síðar ‚annarra sauða‘. (Jóh. 10:16) Páll lét í ljós að hann kynni að meta þann stuðning sem safnaðarmenn veittu hver öðrum þegar hann skrifaði kristnum mönnum í Róm: „Ég þrái að sjá ykkur til að geta gefið ykkur andlega gjöf svo að þið styrkist, eða öllu heldur til að við getum uppörvað hvert annað með trú okkar, bæði ykkar og minni.“ – Rómv. 1:11, 12.

RÓM – HÖFUÐBORG HEIMSVELDIS

Róm var stærsta og voldugasta borg hins þekkta heims á þeim tíma sem Postulasagan spannar. Hún var höfuðborg heimsveldis sem náði allt frá Bretlandi til Norður-Afríku og frá Atlantshafi til Persaflóa þegar veldi þess stóð sem hæst.

Í Róm blönduðust saman ólíkir menningarheimar, kynþættir, tungumál og hjátrúarhugmyndir. Ferðalangar og vörur áttu greiða leið þangað frá öllum afkimum heimsveldisins eftir góðu vegakerfi sem var vel viðhaldið. Kaupskip sigldu um fjölfarnar siglingaleiðir með matvæli og munaðarvörur handa borgarbúum. Þeim var skipað upp í hafnarborginni Ostíu sem var skammt frá Róm.

Á fyrstu öld bjó rösklega milljón manns í Róm. Líklega var um helmingur borgarbúa þrælar – dæmdir glæpamenn, börn sem höfðu verið seld eða yfirgefin af foreldrum sínum og fólk sem rómverskar hersveitir höfðu tekið herfangi. Meðal þrælanna voru Gyðingar sem fluttir höfðu verið til Rómar eftir að Pompeius hershöfðingi vann Jerúsalem árið 63 f.Kr.

Frjálsir borgarbúar voru upp til hópa fátæklingar sem bjuggu þröngt í fjölbýlishúsum og voru háðir opinberri aðstoð. Keisararnir skreyttu hins vegar höfuðborgina stórfenglegustu opinberu byggingum sem menn hafa augum litið. Þar á meðal voru leikhús og miklir leikvangar sem buðu upp á leikrit, skylmingar og kappakstur á kerrum – allt saman ókeypis skemmtun handa fjöldanum.

6, 7. Hvernig fylgir söfnuðurinn nú á dögum þeim fyrirmælum Jesú að boða öllum þjóðum trúna?

6 Kristni söfnuðurinn hefur sömu markmið núna og á fyrstu öld. Jesús fól lærisveinum sínum krefjandi en spennandi verk að vinna. Hann sagði við þá: „Gerið fólk af öllum þjóðum að lærisveinum, skírið það í nafni föðurins, sonarins og heilags anda og kennið því að halda öll fyrirmæli mín.“ – Matt. 28:19, 20.

7 Það er söfnuður Votta Jehóva sem vinnur þetta verk nú á dögum. Auðvitað er krefjandi verkefni að ná til fólks af alls konar málhópum en Vottar Jehóva hafa gefið út biblíutengt efni á meira en 1.000 tungumálum. Ef þú sækir samkomur að staðaldri og tekur þátt í að boða ríki Guðs og gera fólk að lærisveinum hefurðu ástæðu til að gleðjast. Þú tilheyrir þeim tiltölulega fámenna hópi á jörð sem hefur þann heiður að fá að vitna ítarlega um nafn Jehóva.

8. Hvaða hjálp fáum við í kristna söfnuðinum?

8 Jehóva Guð hefur séð okkur fyrir alþjóðlegu bræðralagi til að hjálpa okkur að halda út og vera glöð á þessum erfiðu tímum. Páll skrifaði kristnum Hebreum: „Berum umhyggju hvert fyrir öðru svo að við hvetjum hvert annað til kærleika og góðra verka. Vanrækjum ekki samkomur okkar eins og sumir eru vanir að gera heldur hvetjum hvert annað og það því meir sem við sjáum að dagurinn nálgast.“ (Hebr. 10:24, 25) Kristni söfnuðurinn er gjöf frá Jehóva til að auðvelda þér að hvetja aðra en líka til að uppörvast sjálfur. Haltu nánum tengslum við trúsystkini þín og vanræktu aldrei safnaðarsamkomurnar.

„Hver og einn heyrði talað á sínu máli“ (Post. 2:5–13)

Lærisveinar Jesú boða Gyðingum og trúskiptingum trúna á fjölfarinni götu.

„Við heyrum þá tala á okkar tungumálum um stórfengleg verk Guðs.“ – Postulasagan 2:11.

9, 10. Hvað hafa sumir lagt á sig til að ná til fólks sem talar annað tungumál?

9 Hugsaðu þér spenninginn sem hefur gripið Gyðinga og trúskiptinga á hvítasunnu árið 33. Flestir sem voru á staðnum hafa líklega talað sameiginlegt tungumál, ef til vill grísku eða hebresku. En nú heyrði ‚hver og einn lærisveinana tala á sínu máli‘. (Post. 2:6) Þeir hljóta að hafa verið snortnir að heyra fagnaðarboðskapinn á móðurmáli sínu. Þjónar Guðs nú á dögum geta auðvitað ekki talað erlend tungumál fyrir kraftaverk. Margir hafa hins vegar boðið sig fram til flytja fólki af öllum þjóðernum boðskapinn um ríkið. Hvernig? Sumir hafa lært nýtt tungumál til að geta starfað með erlendum söfnuði í heimalandi sínu eða jafnvel flust til annars lands. Reynslan hefur sýnt að það sem þeir leggja á sig hefur oft sterk áhrif á þá sem þeir tala við.

10 Tökum Christine sem dæmi. Hún sótti námskeið í gujarati ásamt sjö öðrum vottum. Hún hitti unga konu sem talaði gujarati á vinnustað sínum og heilsaði henni á móðurmáli hennar. Konan var stórhrifin og langaði til að vita hvers vegna Christine legði það á sig að læra svona erfitt tungumál. Christine fékk tækifæri til að vitna fyrir ungu konunni. Hún hlustaði og sagði svo: „Þetta hlýtur að vera mjög mikilvægur boðskapur sem þið flytjið.“

11. Hvernig getum við búið okkur undir að boða öðrum málhópum fagnaðarboðskapinn?

11 Auðvitað geta ekki allir lært erlent tungumál. Við getum samt búið okkur undir að boða öðrum málhópum fagnaðarboðskapinn. Hvernig? Ein leið er að nota appið JW Language® til að læra að heilsa fólki á tungumáli sem er algengt á svæðinu. Þú getur lært fáeinar setningar á því máli sem geta vakið áhuga. Kannski geturðu vísað viðmælandanum á jw.org og bent honum á myndbönd og rit á hans máli. Með því að nota þessi hjálpargögn í boðuninni getum við uppskorið sömu gleði og trúsystkini okkar á fyrstu öld þegar þau gátu boðað aðkomufólki trúna og það var forviða að heyra boðskapinn ‚á sínu eigin máli‘.

GYÐINGAR Í MESÓPÓTAMÍU OG EGYPTALANDI

Í bókinni The History of the Jewish People in the Age of Jesus Christ (175 f.Kr.–135 e.Kr.) segir: „Í Mesópótamíu, Medíu og Babýloníu bjuggu afkomendur fólks frá tíuættkvíslaríkinu [Ísrael] og Júdaríkinu sem Assýringar og Babýloníumenn höfðu flutt þangað.“ Samkvæmt Esra 2:64 sneru aðeins 42.360 Ísraelsmenn heim til Jerúsalem eftir útlegðina í Babýlon. Það var árið 537 f.Kr. Flavíus Jósefus segir að á fyrstu öld e.Kr. hafi Gyðingar sem „bjuggu í Babýloníu“ talist í tugum þúsunda. Verkið sem kallað er Babýlonski Talmúðinn var tekið saman í þessum samfélögum Gyðinga á þriðju til fimmtu öld e.Kr.

Til eru skriflegar heimildir um að Gyðingar hafi búið í Egyptalandi allt frá sjöttu öld f.Kr. Á þeim tíma flutti Jeremía boðskap sem var beint til Gyðinga sem bjuggu á ýmsum stöðum í Egyptalandi, þar á meðal í Memfis. (Jer. 44:1, neðanmáls) Líklegt er að fjöldi Gyðinga hafi flust til Egyptalands á hellenska tímanum. Jósefus segir að Gyðingar hafi verið meðal þeirra fyrstu sem settust að í Alexandríu. Þegar fram liðu stundir var þeim úthlutaður heill borgarhluti. Gyðingurinn og sagnaritarinn Fílón fullyrti á fyrstu öld e.Kr. að ein milljón samlanda sinna byggi í Egyptalandi frá „landamærum Líbíu að Eþíópíu.“

„Pétur steig þá fram“ (Post. 2:14–37)

12. (a) Hvernig hafði Jóel spámaður ýjað að því sem átti sér stað á hvítasunnu árið 33? (b) Af hverju áttu lærisveinar Jesú von á að spádómur Jóels rættist á þeim tíma?

12 Pétur steig fram og talaði til mannfjöldans. (Post. 2:14) Hann útskýrði fyrir öllum sem heyra vildu að hæfileikinn til að tala erlend tungumál fyrir kraftaverk væri gjöf frá Guði og uppfylling spádómsins sem Jóel bar fram: „[Ég] úthelli … anda mínum yfir alls konar fólk.“ (Jóel 2:28) Áður en Jesús steig upp til himna sagði hann við lærisveinana: „Ég mun biðja föðurinn og hann mun senda ykkur annan hjálpara.“ Jesús nefndi síðan að hjálparinn væri heilagur andi. – Jóh. 14:16, 17.

13, 14. Hvernig reyndi Pétur að ná til hjartna fólks og hvernig getum við líkt eftir honum?

13 Lokaorð Péturs voru skýr og ákveðin: „Öll Ísraelsætt skal því vita með vissu að Guð gerði þennan Jesú, sem þið staurfestuð, bæði að Drottni og Kristi.“ (Post. 2:36) Fæstir af áheyrendum Péturs voru á staðnum þegar Jesús var tekinn af lífi á kvalastaur. En þjóðin bar sameiginlega ábyrgð á þessum verknaði. Tökum samt eftir að Pétur ávarpar samlanda sína af virðingu og reynir að höfða til þeirra. Markmið Péturs var að hvetja áheyrendur sína til að iðrast en ekki að fordæma þá. Móðgaðist fólkið út af því sem Pétur sagði? Síður en svo. Það fékk „sting í hjartað“ og spurði: „Hvað eigum við að gera?“ Jákvæð nálgun Péturs átti líklega sinn þátt í því að hann náði til hjartna margra svo að þeir iðruðust. – Post. 2:37.

14 Við getum líkt eftir Pétri þegar við reynum að ná til hjartna fólks. Við þurfum ekki að bregðast við öllum óbiblíulegum skoðunum sem viðmælandi okkar kann að láta í ljós þegar við boðum trúna. Við ættum frekar að byggja samræður okkar á því sem við erum sammála um. Ef við finnum sameiginlegan grundvöll getum við hjálpað fólki með nærgætni að skilja orð Guðs. Þegar við kynnum sannleika Biblíunnar með jákvæðum hætti er líklegra að fólk með rétt hjartalag bregðist vel við.

KRISTIN TRÚ Í PONTUS

Meðal þeirra sem heyrðu ræðu Péturs á hvítasunnu árið 33 voru Gyðingar frá Pontus sem var landsvæði í norðurhluta Litlu-Asíu. (Post. 2:9) Ljóst er að sumir þeirra tóku fagnaðarboðskapinn með sér heim í land sitt því að í fyrra bréfi sínu ávarpar Pétur meðal annars kristna menn sem voru „dreifðir um“ svæði eins og Pontus.g (1. Pét. 1:1) Í bréfinu kemur fram að þeir hafi þurft „að þola ýmsar prófraunir“ vegna trúar sinnar. (1. Pét. 1:6) Í þeim fólst líklega bæði andstaða og ofsóknir.

Af bréfaskiptum Plíníusar yngri, rómversks landstjóra í Biþýníu og Pontus, og Trajanusar keisara má ráða að meiri prófraunir hafi beðið kristinna manna í Pontus. Plíníus skrifar frá Pontus um árið 112 e.Kr. og segir að hætta sé á að kristnin „smiti“ alla, óháð kyni, aldri og stöðu. Plíníus gaf þeim sem voru ásakaðir um að vera kristnir tækifæri til að afneita því en tók þá af lífi sem gerðu það ekki. Þeim sem bölvuðu Kristi eða fóru með bæn til guðanna eða styttu Trajanusar var hins vegar sleppt. Plíníus hafði uppgötvað að „þeir sem voru kristnir í raun voru ófáanlegir til þess“.

g Orðin „dreifðir um“ eru þýðing á grísku orði sem var notað um samfélög Gyðinga. Af því má sjá að meðal þeirra fyrstu sem tóku kristna trú voru Gyðingar þaðan.

„Látið öll skírast“ (Post. 2:38–47)

15. (a) Hvað sagði Pétur og hver voru viðbrögðin? (b) Hvernig gátu þúsundir manna sem heyrðu fagnaðarboðskapinn á hvítasunnu verið hæfar til að láta skírast samdægurs?

15 Á hvítasunnudeginum fræga árið 33 sagði Pétur við þessa Gyðinga og trúskiptinga: „Iðrist og látið öll skírast.“ (Post. 2:38) Í framhaldinu létu um 3.000 manns skírast, líklega í laugum í Jerúsalem og nágrenni.e Gerði fólk þetta í hita augnabliksins? Er þessi frásaga hvatning fyrir biblíunemendur og börn kristinna foreldra til að flýta sér að láta skírast áður en þau eru tilbúin? Alls ekki. Munum að þessir Gyðingar og trúskiptingar sem skírðust á hvítasunnu árið 33 höfðu lesið orð Guðs vel og tilheyrðu þjóð sem var vígð Jehóva. Þeir sýndu líka að þeir höfðu brennandi áhuga á sannri tilbeiðslu, sumir hverjir með því að ferðast langar leiðir til að vera viðstaddir þessa árlegu hátíð. Eftir að hafa skilið í meginatriðum hvaða hlutverki Jesús Kristur gegndi í fyrirætlun Guðs voru þeir tilbúnir til að halda áfram að þjóna Guði – en nú sem skírðir fylgjendur Krists.

HVERJIR VORU TRÚSKIPTINGARNIR?

„Bæði Gyðingar og trúskiptingar“ heyrðu ræðu Péturs á hvítasunnu árið 33. – Post. 2:10.

Einn þeirra sem var settur yfir það „mikilvæga verkefni“ að sjá um daglega matarúthlutun var Nikolás en hann er sagður hafa verið „trúskiptingur frá Antíokkíu“. (Post. 6:3–5) Trúskiptingar voru fólk af öðrum þjóðum sem tekið hafði gyðingatrú. Litið var á þá sem Gyðinga að öllu leyti því að þeir trúðu á Guð Ísraels og viðurkenndu lög þjóðarinnar, höfnuðu öllum öðrum guðum, létu umskerast (það er karlmenn) og tilheyrðu Ísraelsþjóðinni.

Eftir að Gyðingar losnuðu úr útlegðinni í Babýlon árið 537 f.Kr. settust margir að víðs fjarri Ísrael en héldu sig þó áfram við gyðingdóminn. Þannig kynntist fólk trú Gyðinga um Austurlönd nær og víðar. Rithöfundar fortíðar, svo sem Hóratíus og Seneca, greina frá því að fjöldi fólks víða um lönd sem hreifst af Gyðingum og trú þeirra hafi sest að í samfélögum þeirra og skipt um trú.

16. Hvernig sýndu kristnir menn á fyrstu öld fórnfýsi?

16 Það er greinilegt að Jehóva blessaði þennan hóp. Frásagan segir: „Allir sem tóku trú héldu hópinn og höfðu allt sameiginlegt. Þeir seldu eignir sínar og muni og skiptu andvirðinu milli allra, eftir þörfum hvers og eins.“f (Post. 2:44, 45) Allir sannkristnir menn vilja líkja eftir kærleika þeirra og fórnfýsi.

17. Hvaða skref þarf að stíga til að geta látið skírast?

17 Samkvæmt Biblíunni þarf að stíga viss skref áður en hægt er að vígjast Jehóva og skírast. Það fyrsta er að afla sér þekkingar á orði Guðs. (Jóh. 17:3) Maður þarf að trúa og iðrast fyrri lífsstefnu, það er að segja að harma það ranga sem maður hefur gert. (Post. 3:19) Síðan þarf maður að snúa við blaðinu og fara að gera það sem er rétt og í samræmi við vilja Guðs. (Rómv. 12:2; Ef. 4:23, 24) Eftir það er hægt að vígjast Guði í bæn og láta skírast. – Matt. 16:24; 1. Pét. 3:21.

18. Hvaða tækifæri hafa skírðir lærisveinar Krists?

18 Ertu vígður og skírður lærisveinn Jesú Krists? Vertu þá þakklátur fyrir það tækifæri sem þú hefur fengið. Þú getur verið öflugt verkfæri í hendi Jehóva, gert vilja hans og vitnað ítarlega um ríki hans eins og lærisveinarnir á fyrstu öld sem voru fullir af heilögum anda.

a Sjá rammann „Jerúsalem – miðstöð gyðingdómsins“.

b Sjá rammana „Róm – höfuðborg heimsveldis,“ „Gyðingar í Mesópótamíu og Egyptalandi,“ og „Kristin trú í Pontus“.

c ‚Tungurnar‘ voru ekki bókstaflega úr eldi heldur ‚líktust eldtungum‘. Þetta gefur til kynna að það sem lærisveinarnir sáu setjast á hvern og einn hafi litið út og lýst eins og eldur.

d Sjá rammann „Hverjir voru trúskiptingarnir?“

e Til samanburðar skírðust 7.402 í sex skírnarlaugum 7. ágúst 1993 á alþjóðamóti Votta Jehóva í Kíev í Úkraínu. Það tók tvær klukkustundir og korter að skíra allan fjöldann.

f Þetta var tímabundið fyrirkomulag til að fullnægja þörfum aðkomumanna sem stöldruðu við í Jerúsalem til að fræðast meira um sína nýfundnu trú. Menn gáfu af fúsum og frjálsum vilja þannig að ekki var um að ræða kommúnisma af neinu tagi eins og sumir hafa haldið fram. – Post. 5:1–4.

    Íslensk rit (1985-2025)
    Útskrá
    Innskrá
    • íslenska
    • Deila
    • Stillingar
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • Notkunarskilmálar
    • Persónuverndarstefna
    • Persónuverndarstillingar
    • JW.ORG
    • Innskrá
    Deila