1
2
Salómon leggur mat á viðfangsefni sín (1–11)
Viska manna hefur takmarkað gildi (12–16)
Tilgangslaust að strita (17–23)
Að borða, drekka og njóta erfiðis síns (24–26)
3
Allt hefur sinn tíma (1–8)
Það er gjöf Guðs að njóta lífsins (9–15)
Guð dæmir alla með réttlæti (16, 17)
Bæði menn og dýr deyja að lokum (18–22)
4
Kúgun er verri en dauðinn (1–3)
Öfgalaust viðhorf til vinnu (4–6)
Vinur er verðmætur (7–12)
Líf valdhafans getur verið innantómt (13–16)
5
Að nálgast Guð með viðeigandi ótta (1–7)
Maður lýtur valdi yfirboðara síns (8, 9)
Auðæfi eru tilgangslaus (10–20)
6
7
Gott mannorð og dauðadagur (1–4)
Ávítur viturs manns (5–7)
Betri er endir máls en upphaf (8–10)
Yfirburðir viskunnar (11, 12)
Góðir dagar og slæmir (13–15)
Forðastu öfgar (16–22)
Niðurstöður fræðarans (23–29)
8
9
Hið sama bíður allra (1–3)
Njóttu lífsins meðan þú lifir (4–12)
Viska ekki alltaf metin (13–18)
10
Smá heimska varpar skugga á visku (1)
Vanhæfni er hættuleg (2–11)
Vonlaus staða heimskingjans (12–15)
Heimska meðal valdhafa (16–20)
11
12