ხეზირი

[ღორი; ტახი]

1. მღვდელი, რომლის საგვარეულოც წილისყრით მე-17 გახდა დავითის მეფობის დასასრულს ჩამოყალიბებულ მღვდელთა 24 დანაყოფიდან (1მტ. 24:1, 3, 5—7, 15).

2. ხალხის ერთ-ერთი თავკაცი, რომლის შთამომავალმაც (ან თავად მან) ნეემიას დროს მხარი დაუჭირა იეჰოვას ერთგულების შეთანხმებას (ნემ. 9:38; 10:1, 14, 20).