შემწყნარებლობა

რა დაგვეხმარება, გავხდეთ უფრო შემწყნარებლები?

დღევანდელი რეალობა:

შეუწყნარებლობის ძლიერი ქარი მთელ მსოფლიოში ქრის, რასაც კიდევ უფრო აძლიერებს რასობრივი თუ ეთნიკური დისკრიმინაცია, ნაციონალიზმი, ტომთაშორისი დაპირისპირება და რელიგიური ექსტრემიზმი.

რას ამბობს ბიბლია:

შეუწყნარებლობა იესო ქრისტეს დღეებში მცხოვრები საზოგადოებისთვისაც იყო დამახასიათებელი. ებრაელებსა და სამარიელებს საშინლად სძულდათ ერთმანეთი (იოანე 4:9). მამაკაცები არაფრად აგდებდნენ ქალებს. იუდეველი რელიგიური წინამძღოლები უბრალო ადამიანებს ზიზღით უყურებდნენ (იოანე 7:49). იესო ქრისტე კი სრულიად საპირისპიროდ იქცეოდა. მისი მოწინააღმდეგეები მასზე ამბობდნენ: „ცოდვილებს იღებს და მათთან ერთად ჭამს“ (ლუკა 15:2). იესო კეთილი, მომთმენი და შემწყნარებელი იყო და ეს იმიტომ, რომ ის ადამიანების გასასამართლებლად კი არა, მათთვის სულიერი დახმარების აღმოსაჩენად მოვიდა. მის ყველა მოქმედებას სიყვარული ედო საფუძვლად (იოანე 3:17; 13:34).

სიყვარული — შემწყნარებლობის ამოსავალი წერტილი — გვეხმარება, რომ არასრულყოფილებისა და განსხვავებულობის მიუხედავად, ყველანაირი ადამიანი მივიღოთ და დავაფასოთ. კოლოსელების 3:13-ში ვკითხულობთ: „მოუთმინეთ და მთელი გულით აპატიეთ ერთმანეთს, თუ ვინმეს მიმართ ჩივილის მიზეზი გაქვთ“.

„რაც მთავარია, გულითადად გიყვარდეთ ერთმანეთი, რადგან სიყვარული უამრავ ცოდვას ფარავს“ (1 პეტრე 4:8).

რატომ უნდა ჰქონდეს შემწყნარებლობას საზღვარი?

დღევანდელი რეალობა:

საზოგადოების უმეტესი ნაწილი ცდილობს, დაიცვას დადგენილი წესები და კანონები. ამიტომაც ადამიანები გონიერების ფარგლებში საკუთარ ქმედებებს საზღვრებს უდგენენ.

რას ამბობს ბიბლია:

„[სიყვარული] უწესოდ არ იქცევა“ (1 კორინთელები 13:5). იესოს ბადალი არ მოეძებნებოდა შემწყნარებლობის გამოვლენაში, თუმცა იგი არ იწყნარებდა უწესობას, პირმოთნეობასა თუ სხვა მანკიერ საქციელს. პირიქით, ის უშიშრად განსჯიდა ასეთ ქმედებას (მათე 23:13). მან თქვა: „ბოროტების ჩამდენს სძულს [ჭეშმარიტების] სინათლე“ (იოანე 3:20).

მოციქულმა პავლემ დაწერა: „ბოროტება შეიზიზღეთ და სიკეთეს მიეკარით“ (რომაელები 12:9). პავლე თავად ცხოვრობდა ამ სიტყვების თანახმად. მაგალითად, როცა ზოგმა ებრაელმა ქრისტიანმა თავი შორს დაიჭირა არაებრაელი ქრისტიანებისგან, პავლემ, რომელიც თავად ებრაელი იყო, მტკიცედ, მაგრამ თავაზიანად აღიმაღლა ხმა (გალატელები 2:11—14). მან იცოდა, რომ ღმერთი, რომელიც „მიკერძოებული არ არის“, არ შეიწყნარებდა რასობრივ დისკრიმინაციას თავის ხალხს შორის (საქმეები 10:34).

იეჰოვას მოწმეები, როგორც ქრისტიანები, ზნეობრივ საკითხებში ბიბლიით ხელმძღვანელობენ (ესაია 33:22). ისინი არ იწყნარებენ ბოროტებას ქრისტიანულ კრებაში. კრების სიწმინდე არ უნდა შეილახოს მათ მიერ, ვინც არად აგდებს ღვთის ნორმებს. ამიტომ მოწმეები მიჰყვებიან ბიბლიაში ჩაწერილ ნათელ მითითებას: „მოიშორეთ ბოროტი ადამიანები“ (1 კორინთელები 5:11—13).

„იეჰოვას მოყვარულნო, შეიძულეთ ბოროტება“ (ფსალმუნი 97:10).

სამუდამოდ შეიწყნარებს ღმერთი ბოროტებას?

რა სწამს ბევრს:

რადგან ბოროტება ადამიანის ბუნების განუყოფელი ნაწილია, ის ყოველთვის იარსებებს.

რას ამბობს ბიბლია:

წინასწარმეტყველი აბაკუმი იეჰოვას ლოცვაში ეკითხებოდა: „რატომ მაყურებინებ სიავეს და რატომ უყურებ ბოროტებას? რატომ ხდება ძარცვა და ძალადობა ჩემ თვალწინ? რატომ ჩხუბობენ და რატომ დავობენ?“ (აბაკუმი 1:3). ბოროტებით გატანჯული წინასწარმეტყველი ღმერთმა დაარწმუნა, რომ პასუხს მოსთხოვდა ავისმქმნელთ და უთხრა, რომ მისი დაპირება უეჭველად შესრულდებოდა, არ დააგვიანდებოდა (აბაკუმი 2:3).

მანამ, სანამ ღმერთი თავის განაჩენს სისრულეში მოიყვანს, ადამიანებს ეძლევათ შანსი, შეიცვალონ ცხოვრების წესი. „განა მახარებს ბოროტის სიკვდილი?! — ამბობს უზენაესი უფალი იეჰოვა, — განა ის არ გამახარებს, რომ მობრუნდეს თავისი გზიდან და იცოცხლოს?!“ (ეზეკიელი 18:23). ვინც მოიშლის სიავის კეთებას და იეჰოვას დაუწყებს ძებნას, მომავლის რეალური იმედი ექნება. იგავების 1:33-ში ვკითხულობთ: „ის კი, ვინც მისმენს, უსაფრთხოდ იცხოვრებს; უბედურების შიში არ შეაწუხებს მას“.

„კიდევ ცოტა და აღარ იქნება ბოროტი . . . თვინიერნი დაიმკვიდრებენ დედამიწას და გაიხარებენ დიდი მშვიდობით“ (ფსალმუნი 37:10, 11).