იყავი ტაქტიანი, მაგრამ მტკიცე

ტაქტიანობა — ეს არის თვისება, რომელიც გეხმარება, ურთიერთობის დროს არავის აწყენინო. ტაქტიანმა ადამიანმა იცის, რა, როდის და როგორ თქვას. ტაქტიანობა არ ნიშნავს სამართლიანი პრინციპების ღალატსა და ფაქტების დამახინჯებას. ტაქტი არც კაცთმოშიშებაში უნდა აგვერიოს (იგავ. 29:25).

ტაქტიანობის სწავლაში საუკეთესოდ გვეხმარება სულის ნაყოფის განვითარება. ის, ვისაც სიყვარული ამოძრავებს, ცდილობს, არავინ გააღიზიანოს; მას სხვების დახმარება სურს. კეთილი და რბილი ხასიათის მქონე ადამიანს არ ახასიათებს სიუხეშე. მშვიდ პიროვნებას კარგი ურთიერთობა აქვს სხვებთან. სულგრძელი ადამიანი კი არ გამოდის მდგომარეობიდან, თუნდაც უხეშად მოექცნენ (გალ. 5:22, 23).

ზოგს, როგორც უნდა უქადაგო, მაინც გააღიზიანებს ბიბლიური ცნობა. პირველ საუკუნეში მცხოვრებ იუდეველთა უმრავლესობას ბოროტი გული ჰქონდა, რის გამოც ქრისტე მათთვის „დაბრკოლების ქვად და შეფერხების კლდედ“ იქცა (1 პეტ. 2:7, 8). სამეფოს შესახებ ცნობის ქადაგებაზე იესომ თქვა: „დედამიწაზე ცეცხლის გასაჩაღებლად მოვედი“ (ლუკ. 12:49). იეჰოვას სამეფოს შესახებ ცნობა, რომელიც ადამიანებს შემოქმედის უზენაესობის აღიარებისკენ მოუწოდებს, კვლავაც მნიშვნელოვანი საკითხის წინაშე აყენებს კაცობრიობას. ბევრს აღიზიანებს იმის მოსმენა, რომ ღვთის სამეფო მალე ბოლოს მოუღებს ამ ბოროტ ქვეყნიერებას. მიუხედავად ამისა, ჩვენ ღმერთს ვემორჩილებით და განვაგრძობთ ქადაგებას. ამავე დროს, მხედველობაში ვიღებთ ბიბლიის რჩევას: „რამდენადაც თქვენი მხრივ შესაძლებელია, მშვიდობიანად იყავით ყველასთან“ (რომ. 12:18).

ტაქტიანობა ქადაგების დროს. ჩვენი რწმენის შესახებ მრავალგვარ სიტუაციაში გვიწევს საუბარი. რწმენაზე, ძირითადად, სამქადაგებლო მსახურების დროს ვლაპარაკობთ. ზოგჯერ ნათესავებთან, თანამშრომლებთან და თანაკლასელებთან ურთიერთობის დროსაც ვეძებთ საუბრის შესაძლებლობებს. ყველა ამ შემთხვევაში ტაქტიანობაა საჭირო.

მსმენელი გაღიზიანდება, თუ ისეთი შთაბეჭდილება შეექმნება, რომ სამეფოს შესახებ ცნობის ქადაგებით ჭკუას ვარიგებთ. ადამიანი, რომელიც რჩევას არ გვეკითხება და, ალბათ, ვერც კი ხედავს ამის საჭიროებას, შეიძლება ნებისმიერი შენიშვნით გავანაწყენოთ. რა უნდა გავაკეთოთ იმისათვის, რომ მსმენელებს ჩვენ შესახებ არასწორი შთაბეჭდილება არ შეექმნათ? უნდა ვისწავლოთ მეგობრული საუბარი.

შეეცადე, საუბრის დასაწყებად მსმენელისთვის საინტერესო საკითხი წამოჭრა. თუ ის შენი ნათესავი, თანამშრომელი ან თანაკლასელია, ალბათ, გეცოდინება რა აინტერესებს. იმ შემთხვევაშიც კი, თუ ადამიანს ადრე არასდროს შეხვედრიხარ, შეგიძლია წამოჭრა საკითხი, რომლის შესახებაც საინფორმაციო გამოშვებაში მოისმინე ან გაზეთში წაიკითხე. ასეთი საკითხები ხშირად ბევრს აღელვებს. კარდაკარ ქადაგებისას დაკვირვებული იყავი. შეიძლება რელიგიური ნივთები შენიშნო ან ეზოში სათამაშოები დაინახო, რამაც მიგანიშნოს, რით შეიძლება დაინტერესდეს ადამიანი. თუ ბავშვები ჰყავთ, გამოავლინე მათდამი ყურადღება. მაგალითად, დაინტერესდი, როგორ სწავლობენ ან ხომ არ ავადმყოფობენ. როდესაც სახლის პატრონი გამოვა და დაგელაპარაკება, ყურადღებით მოუსმინე. მისმა სიტყვებმა შეიძლება დაგარწმუნოს, რომ სწორად განსაზღვრე, რა აინტერესებს და რა აღელვებს ან, პირიქით, დაგანახვოს, რომ რაღაცაში შეცდი. მისი ნათქვამიდან იმასაც განსაზღვრავ, თუ რა უნდა გაითვალისწინო ქადაგების გასაგრძელებლად.

საუბრის დროს ბიბლიიდან და ბიბლიური პუბლიკაციებიდან განიხილე აზრები, რომლებიც თქვენი მსჯელობის თემას უკავშირდება. სულ შენ ნუ ილაპარაკებ (ეკლ. 3:7). საუბარში ჩააბი მსმენელი, თუ ამის სურვილი აქვს. დაინტერესდი მისი აზრებითა და შეხედულებებით. შეიძლება სწორედ მისმა თვალსაზრისმა დაგანახვოს, საუბრის დროს რის გათვალისწინება გმართებს.

ვიდრე რამეს იტყოდე, დაფიქრდი, როგორ აღიქვამს შენს ნათქვამს მსმენელი. იგავების 12:8 აქებს კაცს, რომელიც „გონივრულად ლაპარაკობს“. აქ გამოყენებული ებრაული სიტყვა უკავშირდება ისეთ ცნებებს, როგორიც არის გამჭრიახობა და წინდახედულობა. ამგვარად, გონიერი კაცი საუბარში ფრთხილია. მას წინასწარ კარგად აქვს აწონ-დაწონილი სიტუაცია, რათა წინდაუხედავად არ მოიქცეს. იგავების ამავე თავის მე-18 მუხლი გვაფრთხილებს, ისე არ ვილაპარაკოთ, რომ ჩვენი ენა ‘მახვილივით ჭრიდეს’. ბიბლიური ჭეშმარიტების დაცვა შესაძლებელია ისე, რომ არავინ შეურაცხვყოთ.

საუბარი რომ განაგრძო, ზოგჯერ საჭიროა უბრალოდ სიტყვების გონივრულად შერჩევა. მოსაუბრეს თუ სიტყვა „ბიბლიის“ გამოყენება დააბრკოლებდა, ბიბლია შეგიძლია მოიხსენიო „წმინდა წერილებად“ ან „წიგნად, რომელიც ორი ათასზე მეტ ენაზეა გამოცემული“. როდესაც ბიბლიაზე ლაპარაკობ, დაინტერესდი, რას ფიქრობს მის შესახებ მოსაუბრე და საუბრის დროს მხედველობაში მიიღე მისი თვალსაზრისი.

ტაქტიანობაში რამის სათქმელად დროის სწორად შერჩევაც იგულისხმება (იგავ. 25:11). შეიძლება ყველაფერში არ დაეთანხმო მოსაუბრეს, მაგრამ საჭირო არ არის ყოველთვის შეეკამათო, როდესაც მის მიერ გამოთქმული აზრი ბიბლიურ ჭეშმარიტებას არ შეესაბამება. ნუ შეეცდები ყველაფრის ერთბაშად ახსნა. იესომ თავის მოწაფეებს უთხრა: „კიდევ ბევრი რამ მაქვს თქვენთვის სათქმელი, მაგრამ ამჯერად ვერ ჩასწვდებით“ (იოან. 16:12).

გულწრფელად შეაქე მოსაუბრე, როდესაც ამის შესაძლებლობა მოგეცემა. ამა თუ იმ თვალსაზრისისთვის შექება ზოგჯერ მაშინაც კი შესაძლებელია, როდესაც გეკამათებიან. სწორედ ასე მოიქცა პავლე მოციქული, როდესაც ათენში, არეოპაგში, ფილოსოფოსებს ელაპარაკებოდა. ზოგმა ფილოსოფოსმა „მას დავა დაუწყო“. როგორ უნდა ესაუბრა პავლეს ისე, რომ მისი სიტყვები ვინმესთვის შეურაცხმყოფელი არ ყოფილიყო? მას შენიშნული ჰქონდა, რომ ათენელებს უამრავი სამსხვერპლო აეგოთ თავიანთი ღმერთებისათვის. ნაცვლად იმისა, რომ კერპთაყვანისმცემლობის გამო გაეკიცხა, პავლე ტაქტიანად მოიქცა და ისინი რელიგიურობის გამო შეაქო: „ყველაფერში გეტყობათ, რომ სხვებზე მეტად გეშინიათ ღვთაებებისა“, — თქვა მან. ასეთმა მიდგომამ პავლეს ჭეშმარიტი ღმერთის შესახებ ქადაგების შესაძლებლობა მისცა. მისი სიტყვების მოსმენის შემდეგ ზოგი მორწმუნე გახდა (საქ. 17:18, 22, 34).

არ გაღიზიანდე, როდესაც ვინმე საწინააღმდეგო აზრს გამოთქვამს. შეინარჩუნე სიმშვიდე. ასეთი შემთხვევა გაძლევს იმის შესაძლებლობას, რომ წარმოდგენა შეგექმნას მოსაუბრის შეხედულებებზე. მადლობა გადაუხადე მას აზრის გამოთქმისთვის. როგორ უნდა მოიქცე, როდესაც მოსაუბრე სიტყვას გაწყვეტინებს და გეუბნება: „მე ჩემი რელიგია მაქვს“? შეგიძლია ტაქტიანად ჰკითხო: „ყოველთვის მორწმუნე იყავით?“. მოუსმინე, რას გეტყვის, ხოლო შემდეგ უთხარი: „როგორ ფიქრობთ, დადგება დრო, როდესაც ყველას ერთი რწმენა ექნება?“. ამგვარად იქმნება საუბრის გაგრძელების შესაძლებლობა.

ტაქტიანობაში დაგვეხმარება ისიც, თუ სწორი თვალსაზრისი გვექნება საკუთარი თავის შესახებ. ჩვენ დარწმუნებული ვართ იეჰოვას გზების სისწორესა და მისი სიტყვის ჭეშმარიტებაში. აქედან გამომდინარე, დამაჯერებლად ვლაპარაკობთ ამის შესახებ. მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ საკუთარ თვალში „მეტისმეტად მართლები“ ვიყოთ (ეკლ. 7:15, 16). მადლობელი ვართ, რომ ჭეშმარიტება ვიცით და იეჰოვა გვაკურთხებს, თუმცაღა არ უნდა დაგვავიწყდეს ერთი რამ — იეჰოვას წყალობა და იესო ქრისტესადმი რწმენაა იმის საფუძველი, რომ იეჰოვამ მოგვიწონა და არა ის, რომ მართლები ვართ (ეფეს. 2:8, 9). ისიც გვესმის, რომ საჭიროა, ყოველთვის ‘შევამოწმოთ საკუთარი თავი, რწმენაში ვართ თუ არა’ (2 კორ. 13:5). ამიტომაც მხოლოდ სხვებს კი არ ვუხსნით, რომ საჭიროა ღვთის მოთხოვნების შესრულება, არამედ პირად ცხოვრებაში თავმდაბლურად ვიყენებთ ბიბლიის რჩევებს. ჩვენ არა გვაქვს სხვების გასამართლების უფლება. იეჰოვამ „მთელი სასამართლო ძეს გადასცა“ და მის წინაშე თითოეული ჩვენგანი „უნდა გამოვცხადდეთ“ (იოან. 5:22; 2 კორ. 5:10).

ტაქტიანობა ოჯახის წევრებთან და თანაქრისტიანებთან ურთიერთობისას. ტაქტის გამოვლენა მხოლოდ ქადაგების დროს როდი გვმართებს. ტაქტიანობით ღვთის სულის ნაყოფს ვავლენთ, ამიტომ ის ოჯახის წევრებთან ურთიერთობის დროსაც არის საჭირო. სიყვარული აღგვძრავს, გავითვალისწინოთ სხვისი გრძნობები. დედოფალ ესთერის მეუღლე იეჰოვას თაყვანისმცემელი არ იყო, მაგრამ ესთერი პატივს სცემდა მას და გონივრულად მოიქცა, როდესაც იეჰოვას მსახურებთან დაკავშირებულ საკითხზე ესაუბრა (ესთერი, თავები 3—8). ზოგ შემთხვევაში, ოჯახის ურწმუნო წევრების მიმართ ტაქტი რომ გამოვავლინოთ, საჭიროა, ჭეშმარიტება საკუთარი ქცევით დავანახვოთ და არა ჩვენი მრწამსის ახსნით (1 პეტ. 3:1, 2).

მართალია, კარგად ვიცნობთ კრების წევრებს, მაგრამ ეს მათთან უხეშად და უტაქტოდ მოქცევის უფლებას არ გვაძლევს. არ უნდა ვიფიქროთ, რომ, თუ ვინმე მოწიფულია, მას არაფერი უნდა ეწყინოს. არც თავი უნდა ვიმართლოთ: „რა ვქნა, ესა ვარ, რაცა ვარ“. თუ ვხედავთ, რომ ხშირად ვაწყენინებთ თანაქრისტიანებს, უნდა ვეცადოთ, შევიცვალოთ. ერთმანეთის ‘გულითადმა სიყვარულმა’ უნდა აღგვძრას, „სიკეთე გავუკეთოთ . . . მათ, ვინც რწმენით ჩვენიანია“ (1 პეტ. 4:8, 15; გალ. 6:10).

ტაქტიანობა სცენაზე გამოსვლისას. ტაქტიანობა საჭიროა სცენაზე გამოსვლის დროსაც. მსმენელთა შორის სხვადასხვა წარმომავლობისა და მდგომარეობის ადამიანები არიან. ისინი სულიერი ზრდის სხვადასხვა საფეხურზე იმყოფებიან. ზოგი პირველად მოვიდა სამეფო დარბაზში. ზოგს ცხოვრებაში განსაკუთრებით რთული პერიოდი აქვს, რის შესახებაც შეიძლება არაფერი იცოდე. რა დაგეხმარება, ისე ილაპარაკო, რომ შენმა სიტყვებმა არავინ გაანაწყენოს?

გაითვალისწინე პავლე მოციქულის მიერ ტიტესთვის მიცემული რჩევა და მიზნად დაისახე, ‘არავინ დაძრახო, იყო გონიერი და ყველასთან რბილი ხასიათი გამოავლინო’ (ტიტ. 3:2). არ მიჰბაძო ქვეყნიერებას, რომელშიც მიღებულია სხვა რასის, ეროვნების ან ენის ადამიანების მიმართ დამამცირებელი გამოთქმების გამოყენება (გამოცხ. 7:9, 10). გულწრფელად ისაუბრე იეჰოვას მოთხოვნებზე და დაანახვე მსმენელს, რამდენად გონივრულია მათი შესრულება, მაგრამ მოერიდე დამამცირებელ შენიშვნებს მათი მისამართით, რომლებიც ჯერ მყარად არ დგანან იეჰოვას გზაზე. აღძარი ყველა, დაფიქრდნენ ღვთის ნებაზე და აკეთონ ის, რაც ღმერთს ახარებს. რჩევების მიცემისას კარგი იქნება მათი თბილად და გულწრფელად შექება. დაე, შენი ლაპარაკის მანერასა და ხმის ტონში აშკარად იგრძნობოდეს ის ძმური სიყვარული, რომელსაც ერთმანეთის მიმართ უნდა ვავლენდეთ (1 თეს. 4:1—12; 1 პეტ. 3:8).