ელიოენაი

[ელიეჰო-ენაის შემოკლებული ფორმა].

1. ნეარიას ვაჟი და მეფე სოლომონის შთამომავალი; ელიოენაის ვაჟები იყვნენ: ჰოდავია, ელიაშიბი, ფელაია, აკუბი, იოხანანი, დელაია და ანანი (1მტ. 3:10, 23, 24).

2. სიმონის ტომის ერთ-ერთი თავკაცი (1მტ. 4:24, 36—38).

3. ბექერის ვაჟი და ბენიამინის შთამომავალი (1მტ. 7:6, 8).

4. მღვდელი „ფაშხურის ძეთაგან“, რომლებმაც გაითვალისწინეს ეზრას მოწოდება და გაუშვეს უცხოელი ცოლები (ეზრ. 2:36, 38; 10:18, 19, 22).

5. ზათუს შთამომავალი; ელიოენაი მათ შორის იყო, ვინც გაუშვა უცხოელი ცოლი ეზრას დროს (ეზრ. 10:27, 44).

6. ერთ-ერთი მღვდელთაგანი, რომლებიც ნეემიას მიერ ორგანიზებული იერუსალიმის გალავნის მიძღვნის დროს საყვირებს აყვირებდნენ (ნემ. 12:27, 31, 40, 41).