ხანიელი

[ღმერთი წყალობას ავლენს, მწყალობელია ღმერთი, ან წყალობა ღვთისა].

1. თავკაცი, რომელიც იეჰოვას მითითებით მენაშეს ტომის წარმომადგენელი უნდა ყოფილიყო იორდანეს დასავლეთით ისრაელთა ცხრატომ-ნახევრისთვის მიწების განაწილებისას. ხანიელი იყო ეფოდის ვაჟი და იოსების შთამომავალი (რც. 34:13, 17, 23).

2. აშერელთა საგვარეულოს თავკაცი; ულას ვაჟი (1მტ. 7:30, 39, 40).