იდო

[1—5: ადაიას შემოკლებული ფორმა, ნიშნავს: იეჰოვამ მორთო (სახელის მფლობელი)].

1. იოახის ვაჟი; ლევიანი გერშომის საგვარეულოდან (1მტ. 6:19—21).

2. ახინადაბის მამა; ახინადაბი მახანაიმიდან ამარაგებდა სარჩოთი სოლომონს (1მფ. 4:7, 14).

3. წინასწარმხილველი, რომლის ჩანაწერებიც „მატიანის“ შემდგენელმა გამოიყენა მეფეების — სოლომონის, რობოამისა და აბიას საქმეების აღსაწერად. იდოს ჩანაწერებს „მონათხრობი“ ეწოდება (2მტ. 9:29; 12:15; 13:22).

4. ბერექიას მამა და წინასწარმეტყველი ზაქარიას პაპა (ეზრ. 5:1; 6:14; ზქ. 1:1, 7); შესაძლოა, არის იგივე იდო №5.

5. ძვ. წ. 537 წელს ზერუბაბელთან ერთად იერუსალიმში დაბრუნებულთა ჩამონათვალში მოხსენიებული ერთ-ერთი მღვდელი; მღვდელმთავარ იოიაკიმის დროს იდოს საგვარეულოს თავკაცი ზაქარია იყო (ნემ. 12:1, 4, 12, 16). შესაძლოა, არის იგივე იდო №4.

6. [შესაძლოა ნაწარმოებია ფუძიდან, რომელიც ნიშნავს ხოტბის შესხმას ან ფუძიდან, რომელიც ნიშნავს ცოდნას]. ზაქარიას ვაჟი; გალაადში მცხოვრები მენაშეს ტომის ნახევრის მთავარი დავითის მეფობის დროს (1მტ. 27:21, 22).

7. ქასიფიაში მცხოვრებ ნეთინიმთა (ტაძრის მსახურები) თავკაცი; ძვ. წ. 468 წელს მათგან 220 კაცი ეზრასთან ერთად ჩავიდა იერუსალიმში (ეზრ. 8:17, 20).